Marisa Abela, πώς είναι να ερμηνεύεις την Amy Winehouse; Η πρωταγωνίστρια του Back to Black στο LadyLike

Όταν μιλάμε για την Amy Winehouse, δεν μιλάμε απλώς για μια θρυλική μουσικό με ένα θρυλικό σύνολο έργου ακόμα και παρά την τραγικά σύντομη ζωή της. Μιλάμε για έναν άνθρωπο αληθινά εμβληματικό – τα μαλλιά της, το μακιγιάζ της, ο τρόπος που στεκόταν, που κουνιόταν, που τραγουδούσε. Τα πάντα σε αυτήν ήταν μοναδικά. Υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι να περιγράψεις την Amy, αμέτρητοι να την αναγνωρίσεις.
Γιατί μέσα στην ύπαρξή της, τα πάντα στέκονται το ένα δίπλα στο άλλο. Ο πόνος και η χαρά, το πάθος και η τραγωδία, η καλλιτεχνική δημιουργία και η απλή καθημερινότητα. Ή μάλλον, η καλλιτεχνική δημιουργία ΩΣ έκφραση της απλής καθημερινότητας.

Η Amy Winehouse εξάλλου δεν ήθελε τη διασημότητα, ήθελε απλώς να τραγουδά. Ήθελε να γράφει μουσική για το κάθε κομμάτι της ζωής της ώστε να μπορέσει να προχωρήσει στο επόμενο. Πώς λοιπόν ξεκινάς καν να βρεις μια ηθοποιό για να ερμηνεύσει μια ύπαρξη σαν αυτή της Amy Winehouse; Με τα τόσα πολλά επιφανειακά πράγματα που μπορείς να αποδώσεις αλλά και τα τόσα ακόμα που κρύβει μες στην ψυχή της, την ενέργειά της, την ευρύτερη αλήθεια του τι σημαίνει Amy;

Για τις ανάγκες του βιογραφικού φιλμ Back to Black, που κυκλοφορεί στις αίθουσες από τις 11 Απριλίου από την Tanweer, η σκηνοθέτης Sam Taylor-Johnson στράφηκε στην 27χρονη αγγλίδα ηθοποιό Marisa Abela, που ως τώρα ως μεγαλύτερο ρόλο είχε την (απολαυστική) σειρά Industry. «Μερικές ηθοποιοί ήρθαν ντυμένες ως Amy, αλλά η Marisa ήρθε ντυμένη ως Marisa», λέει η Taylor-Johnson. «Ήταν η μόνη που όταν κοίταξε στην κάμερα, ήταν η Amy», συμπληρώνει.

Σε μια άλλη συνέντευξη, η παραγωγός του φιλμ Alison Owen μας λέει πως «μακάρι να μπορούσα να προσποιηθώ και να πω ότι “κοιτάξαμε αμέτρητες ηθοποιούς μέχρι να καταφέρουμε να βρούμε τη σωστή”, αλλά η αλήθεια είναι ότι την βρήκαμε πολύ γρήγορα». Η Abela, πολύ απλά, μάγεψε την παραγωγή. Η ίδια τραγουδάει, αλλά φυσικά αυτό απέχει από το να σου ζητηθεί να υποδυθείς μια από τις διασημότερες και πιο χαρακτηριστικές φωνές (και looks!) στην ιστορία της μουσικής. Για τις ανάγκες του ρόλου, έκανε μαθήματα τραγουδιού για δυόμισι ώρες κάθε μέρα για τέσσερις μήνες, όμως το τρικ ήταν να προσπαθήσει να δώσει στον ήχο της και στην ερμηνεία της κάτι πιο μεστό από μια απλή μίμηση ενός πράγματος που είναι, βασικά, αμίμητο.

Για να μάθουμε περισσότερα για το πώς προσέγγισε αυτή την τρομερή πρόκληση, και το πώς φέρνει στο νου της την ίδια την Amy Winehouse, μιλήσαμε μέσω zoom με την Marisa Abela, που είχε αρκετά να μας πει.

– Ποιο ήταν για σένα το πιο δύσκολο κομμάτι του να ερμηνεύεις την Amy;
Στην αρχή ένιωσα μεγάλη ευθύνη, αλλά μετά, όσο πιο πολύ δουλεύεις πάνω σε κάτι κι όσο πιο κοντά φτάνεις στην αλήθεια και την ουσία ενός ατόμου, υπάρχει μια άνεση, μια ανακούφιση. Όταν ένιωθα πως πετυχαίνω κάτι, γινόταν πολύ ανταποδοτική και διασκεδαστική εμπειρία.
Υπήρχαν οπωσδήποτε πολύ δύσκολα σημεία όμως. Τεχνικά ήταν πολύ δύσκολο να μάθω να τραγουδάω και να παίζω κιθάρα και να κινούμαι και να ακούγομαι σαν εκεί. Αλλά το σημαντικότερο για μένα ως ηθοποιός είναι ο κόσμος να φεύγει από την ταινία με το feeling της Amy Winehouse, να νιώθουν ότι ήταν μαζί της κατά τη διάρκεια της ταινίας. Είναι κάτι το απροσδιόριστο, είναι η βαθύτερη ουσία ενός ανθρώπου που προσπαθείς να επικαλεστείς – γι’αυτό ήμουν αποφασισμένη να καταφέρω να την αποτυπώσω.

-Στην ταινία βλέπουμε το πώς ο εθισμός δεν είναι αποτέλεσμα ενός δραματικού στοιχείου, αλλά είναι μια πάθηση. Πώς το προσέγγισες;
Μπορείς να δεις 100 διαφορετικές ιστορίες για τον εθισμό και θα είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Το να βρεις από πού προήλθε αυτή η ώθηση για την Amy είναι δύσκολο. Αυτό που μπορούμε να δούμε μέσα από την τέχνη της ήταν ότι λαχταρούσε έντονα συναισθήματα και αυτό μπορεί να είναι κάτι πολύ δύσκολο. Οπότε κάποιες φορές υπάρχει μια ανάγκη να αποσιωπήσεις τον πόνο, αν είσαι ένα άτομο που αισθάνεται τόσο βαθιά. Επομένως το μέρος από το οποίο ξεκίνησα ήταν αυτό:

Ποιος ήταν αυτός ο πόνος που η Amy Winehouse προσπαθούσε να ναρκώσει; Αυτό ήταν το σημαντικό ταξίδι για μένα ως προς τον εθισμό της.

-Πώς δούλεψες με τη σωματική μετατροπή; Τα πάντα στην Amy ήταν iconic.

Ήταν φοβερές όλες οι μεταμορφώσεις, εμβληματικό το λουκ της Amy, και προφανώς ήταν κάτι που σωματικά με αποσυντόνιζε. Αλλά με κάποιο τρόπο, οι στιγμές που ένιωθα πιο κοντά της ήταν όταν ήταν νέα και γεμάτη ζωή κι όχι όταν έκρυβε άλλα πράγματα. Όταν ήταν στην πιο ευθεία φάση της, βρήκα αυτές τις στιγμές συναρπαστικές να τις ερμηνεύω. Ήταν ίσως η μία πλευρά της Amy που αφήσαμε πίσω, αλλά ήταν από την άλλη έπιασε το συναίσθημά μας και μας ιντρίγκαρε έτσι από την αρχή. Τo Frank είναι ένα άλμπουμ τολμηρό όσο και το Back to Black. Ακόμα κι αν το θέμα του δεν είναι τόσο επίπονο, έρχεται από ένα μέρος χαράς και χιούμορ και ευφυίας, κι από τα παιδιά της χρόνια. Νομίζω υπάρχει κάτι πολύ ευαίσθητο και συναισθηματικό σε αυτή τη μουσική γιατί είναι τόσο ειλικρινές.

-Ο καλλιτεχνικός θρίαμβος είναι ένα χρονολόγιο της ίδιας της τραγωδίας της, όλα τα στοιχεία δεμένα μαζί, τραγωδία και έκσταση. Τι σήμαινε αυτό για σένα;
Είναι κάτι πολύ έντονο, αλλά αυτό που κάνει την Amy τόσο σπουδαία είναι όλα αυτά τα διαφορετικά πράγματα. Η Amy ένιωθε… η Amy ΗΤΑΝ τα πάντα! Συχνά βάζουμε ανθρώπους σε κουτάκια, αυτό είναι ένα τραγικό άτομο, αυτό είναι χαρούμενο… οι άνθρωποι όμως έχουν τη δυνατότητα να ανταποκρίνονται σε κάθε κατάσταση που τους τυχαίνει με διαφορετικούς τρόπους. Κι ειδικά κάποια σαν την Amy, θα αντιμετωπίσει τη ζωή μόνο με ειλικρινείς τρόπους. Όταν νιώθει αυτή τη θλίψη, το βλέπεις κατευθείαν. Μπορούσες να το δεις κατευθείαν σε μια συνέντευξη όταν μέσα της είχε τελειώσει η κουβέντα ή όταν αντιθέτως κάτι τη συνάρπαζε. Δεν κρυβόταν ποτέ. Και γι’αυτό εμείς ως κοινό την είδαμε να βιώνει αυτό το εύρος των καταστάσεων της ύπαρξης, με τον ίδιο τρόπο που θα το βλέπαμε μόνο σε έναν κοντινό φίλο ή σε κάποιο μέλος της οικογένειάς μας. Γιατί συνήθως κάποιος πιο έξω άνθρωπος, προβάλλει ένα συγκεκριμένο image που θέλει να σου παρουσιάσει. …αλλά όχι η Amy.

*Η ταινία Back to Black κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer στις 11 Απριλίου.