Νάντια Κοντογεώργη, τι θέση έχει το φλερτ στη ζωή σου;
- 30 ΝΟΕ 2020
Όταν ανακοινώθηκε ότι η ΕΡΤ θα αποκτήσει το δικό της ψυχαγωγικό μαγκαζίνο με παρουσιάστρια τη Νάντια Κοντογεώργη, αφενός το κατέγραψα εδώ στο Ladylike, από την άλλη χάρηκα για το στίγμα που θα άφηνε η παρουσία ενός ανθρώπου τόσο θετικού στην ελληνική τηλεόραση. Σε ένα τοπίο γεμάτο με reality και ίντριγκες, στα δικά μου μάτια, ένας άνθρωπος που στρέφεται προς το φως σαν ανθρώπινο ηλιοτρόπιο, είναι μια απαραίτητη όαση. Το να της ζητήσω να μας μιλήσει γι’ αυτόν το νέο ρόλο της, ήταν επόμενο. Την έχω θαυμάσει ως ηθοποιό, ως άνθρωπο μέσα από τα μηνύματα που περνά με τον δημόσιο λόγο της και την πιο προσωπική πλατφόρμα του Instagram της και πλέον είχε έρθει η ώρα να τη θαυμάσω και ως παρουσιάστρια.
Μόλις η Νάντια Κοντογεώργη σήκωσε το τηλέφωνό της, καθώς επί εποχής πανδημίας «συναντηθήκαμε» τηλεφωνικά μια Κυριακή, το χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου. Αυτόματα. Όπως συμβαίνει όταν ανοίγω την τηλεόραση στο «φλΕΡΤ». «Είμαι πολύ μεγάλη φαν σου, συμφωνώ με όλα όσα γράφεις, θεωρώ ότι είσαι από τις πιο ευοίωνες προσωπικότητες στον χώρο της δημοσιογραφίας και είμαι πολύ χαρούμενη που κάνουμε αυτή τη συνέντευξη», μου είπε και η προσωπική της παράκληση ήταν να συμπεριλάβω την παραπάνω «δήλωση». Το χαμόγελο ήταν αμοιβαίο τελικά. Και τα «συμφωνώ» που μετρήσαμε συνομιλώντας ήταν πολλά, πολλά, πολλά.
Η Νάντια Κοντογεώργη μου μίλησε για το «φλΕΡΤ» το τηλεοπτικό και το πραγματικό, τον νέο της ρόλο ως παρουσιάστρια, τα νούμερα τηλεθέασης, την ανάγκη της να εξελίσσεται, την ομορφιά που την απασχόλησε έντονα, την αυτοπεποίθηση, το θέατρο και την τέχνη που πλήττεται όσο ποτέ την εποχή της πανδημίας. Το κυριότερο όμως είναι ότι η Νάντια Κοντογεώργη μου μίλησε ουσιαστικά, ειλικρινά και με τον δικό της μοναδικό «αέρα» και «φως».
Πώς προέκυψε η πρόταση για το φλΕΡΤ;
Το «φλΕΡΤ» ήρθε όπως έρχονται όλα τα ωραία σε αυτή τη ζωή, αλλά καθόλου τυχαία από την άλλη. Εγώ γενικώς στη ζωή μου εύχομαι πράγματα, με την έννοια ότι αναγνωρίζω τις ανάγκες μου και είμαι σίγουρη ότι η ζωή θα μου φέρει κι αυτό που θα τις καλύψει. Ήμουν σε μία περίοδο που ένιωσα ότι ικανοποίησα τα πρώτα μου όνειρα σε σχέση με το θέατρο και τις πρώτες μου φιλοδοξίες, ησύχασε δηλαδή κάπως το επαγγελματικό κομμάτι μέσα μου. Έφυγα από την κατάκτηση του στόχου και πήγα στο καθαρά δημιουργικό κομμάτι, πράγμα που είναι πολύ ωραίο όταν συμβαίνει στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Επειδή λοιπόν συνέβη αυτό, μετά μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να ασχοληθώ με άλλα πράγματα.
Δεν μπορούσα να καθορίσω με σαφήνεια ποια θα ήταν αυτά. Σκέφτηκα να ξανασχοληθώ με τη νομική, κοίταζα στο e learning του ΕΚΠΑ να δω τι μαθήματα έχει, με ενδιέφεραν τα θεραπευτικά της τέχνης, αλλά τίποτα τελικά δεν έκανα (γελάει). Κι έπειτα μου προτάθηκε η εκπομπή. Σκέφτηκα ότι είναι στο πλαίσιο της ΕΡΤ, πράγμα που σήμαινε ότι δεν θα μου ζητηθούν πράγματα τα οποία δεν θα ήθελα κι εγώ να κάνω. Άρχισε μετά να διαμορφώνεται όλο αυτό με έναν τρόπο που με γοήτευε πάρα πολύ, πριν καν ξεκινήσει η εκπομπή. Ξεκινήσαμε καλοκαίρι και σκεφτόμουν “Να δούμε για δύο μήνες, μου αρέσει; Μπορώ να το κάνω;”. Γιατί ένα live δίωρο κάθε μέρα δεν είναι και το πιο κανονικό πράγμα στον κόσμο (γέλια).
Τελικά τι σε κέρδισε;
Είδα ότι τελικά με γοητεύει πάρα πολύ και αυτό που μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον είναι το προσωπικό κομμάτι εξέλιξης και αυτογνωσίας. Συναντιέμαι με πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους, με τους οποίους δεν ήξερα αν αλλιώς θα μπορούσα να συναντηθώ. Συναντιέμαι με ανθρώπους με τους οποίους έχω συναντηθεί εκτός πλατό αλλά εκεί συναντιέμαι αλλιώς. Παίρνω τόση γνώση και πληροφορία, κάθε μέρα έχει πολύ διάβασμα γιατί έχουμε πραγματικά ωραίο περιεχόμενο και είμαι πολύ υπερήφανη γι’ αυτή την εκπομπή. Νιώθω τόση ευγνωμοσύνη που μπορώ να το μοιράζομαι και με τον κόσμο.
Εντάξει, έχουμε κι αυτά με τα νούμερα που θα ήθελα να είναι παραπάνω για να είναι μια επιτυχία και της εκπομπής και της δημόσιας τηλεόρασης να έχει φτιάξει ένα μαγκαζίνο ψυχαγωγικό που λειτουργεί και στον κόσμο με ευρεία αποδοχή. Εγώ τα νούμερα δεν μπορώ να τα εξηγήσω πραγματικά. Υπάρχουν εκπομπές που τελειώνουν και γυρίζω και λέω στα παιδιά, «ωραία εκπομπή κάναμε σήμερα» και την επόμενη τα νούμερα δεν ανταποκρίνονται. Και άλλες φορές που δεν νιώθω ότι λειτουργεί καλά και σημειώνει από τα υψηλότερα νούμερα. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά πιστεύω ότι θα το μάθω σιγά σιγά κι αυτό.
Με απασχολεί η τηλεθέαση στο επίπεδο που θα με απασχολούσε κι αν ήμουν σε μία παράσταση στο θέατρο αν έχει εμπορικότητα ή όχι. Γιατί μια παράσταση μπορεί να έχει καλλιτεχνική επιτυχία αλλά να μην έχει εμπορικότητα κι εκεί ψάχνεις να βρεις τι συνέβη ή δεν συνέβη.
Παρόλα αυτά πιστεύω ότι η ΕΡΤ επειδή τώρα κάνει αυτό το άνοιγμα και με την μυθοπλασία επίσης, θέλει λίγο χρόνο για να έρθει σε αυτήν και ο κόσμος που θέλει αυτό το τηλεοπτικό προϊόν. Σε κάθε περίπτωση εγώ αλήθεια είμαι πολύ υπερήφανη γι’ αυτό το αποτέλεσμα.
Πώς πιστεύεις ότι τα πας ως τώρα στον καινούριο ρόλο της παρουσιάστριας;
Εγώ πιστεύω ότι σε αυτόν τον καινούργιο ρόλο είμαι καλή (γελάει). Θα σου πω τι εννοώ καλή για τα δικά μου δεδομένα, προφανώς υπάρχουν χίλια δύο που πρέπει να βελτιωθούν. Το να είσαι alert επί δύο ώρες και να πρέπει να συνδέεις θέματα μεταξύ τους και να είσαι και πολύ καλός ακροατής στον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου ως συνεντευξιαζόμενο και να είσαι προετοιμασμένος, σε αυτό το επίπεδο κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι ακόμα και δεν το κάνω. Προετοιμάζομαι πολύ καλά και είμαι απολύτως παρούσα. Τώρα, τι άλλο μπορεί να σημαίνει καλός παρουσιαστής θα το μάθω φαντάζομαι στη δουλειά, αν συνεχίσω να την κάνω.
Πώς είναι να συναναστρέφεσαι ηθοποιούς από τη θέση του συνεντευξιαστή;
Με συγκινεί. Το ένιωσα τις προάλλες με τη Λυδία Φωτοπούλου. Με τη Λυδία έχουμε συνεργαστεί και πάντα τη θαύμαζα πολύ ως ηθοποιό, αλλά τώρα που την είχα ως συνεντευξιαζόμενη απέναντί μου συγκινούμουν πολύ από το τι σημαίνει να έχεις κάνει την επιλογή να είσαι ηθοποιός και να την υπερασπίζεσαι με αυτόν τον τρόπο. Στην καθημερινή συναναστροφή της συναδελφικότητας έχεις έναν συνδημιουργό απέναντί σου, το οποίο είναι πολύ ωραίο και ευλογία θεού όταν τον άλλο τον θαυμάζεις. Όταν μπαίνεις όμως στη συζήτηση σαν να είσαι εκτός του χώρου, είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις τη σημαντικότητα της επιλογής αυτής στη ζωή ενός ανθρώπου και στη ζωή των υπολοίπων που την απολαμβάνουν ως αποτέλεσμα της τέχνης του.
Υπήρχαν ερωτήσεις που να έχεις πει εξαρχής «εγώ αυτές δεν τις κάνω»;
Εννοείται το είχα πει, για ό,τι μπορεί, μέσα από δικούς μου τεράστιους συνειρμούς που κάνω στο μυαλό μου, έστω και στο ελάχιστο να φέρει τον απέναντί μου σε δύσκολη θέση. Δεν θέλω με τίποτα να το κάνω αυτό ούτε στη ζωή μου και πόσο μάλλον στην τηλεόραση, που έχω δημόσιο λόγο. Θέλω οι άνθρωποι που έρχονται στην εκπομπή, να έρχονται με χαρά και να φεύγουν με διπλάσια χαρά. Να ξέρουν ότι επικοινώνησαν ένα κομμάτι της δουλειάς του, να ξέρουν ότι μίλησαν για πράγματα που τους ενδιαφέρουν και μπορεί να ενδιαφέρουν και το κοινό.
Θέλω να πάμε σε μια εποχή που το κοινό το ενδιαφέρει πραγματικά γιατί ο Καταλειφός επέλεξε να ανεβάσει αυτό το έργο και όχι ποια είναι η προσωπική του ζωή. Θέλω να πάμε σε αυτόν τον κόσμο.
Είχες θέσει δηλαδή από την αρχή τα όρια;
Στις πρώτες εκπομπές είχαμε μισή ώρα με κάθε καλεσμένο και δύο συνεντεύξεις σε κάθε εκπομπή με ερωτήσεις που έπρεπε να εφευρίσκω κατά τη διάρκεια της συζήτησης. Άπειρη ούσα με άγχωνε πάρα πολύ. Όσο προχωρούσαμε μου έλεγαν «Πρέπει να βγάζεις τίτλους στη συνέντευξη» κι αυτό με έβαζε στη διαδικασία να σκεφτώ τι να ρωτήσω και πώς. Σκέφτηκα όμως, ότι εγώ πρέπει να είμαι ο εαυτός μου και να ρωτάω αυτά που εγώ θεωρώ σημαντικά. Αυτό σιγά σιγά με έκανε να έχω σχόλια στο Instagram και στο δρόμο από τηλεθεατές που μου λένε «Τι ωραίες είναι οι συνεντεύξεις της εκπομπής». Νομίζω ότι αυτό είναι μια κατάκτηση γιατί πραγματικά εστιάζω σε αυτά που θεωρώ σημαντικά και που νομίζω ότι πρέπει να επικοινωνηθούν με τον κόσμο, σε μία εποχή που πρέπει να κάνουμε θετικές αλλαγές.
Το φλερτ το πραγματικό τι θέση έχει στη ζωή σου;
Εμένα ο έρωτας με θρέφει και θεωρώ ότι οτιδήποτε ερωτικό δίνει ζωή και το καλωσορίζω. Μου αρέσει πάρα πολύ το φλερτ. Είναι καθημερινή ανάγκη.
Πότε άρχισες να νιώθεις ότι έχεις αυτοπεποίθηση;
Νομίζω μεγαλώνοντας. Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε πολύ. Βοήθησε κι η δουλειά πολύ, το ότι είμαι ηθοποιός και μπορώ να έρχομαι σε επαφή με τις ανασφάλειές μου και με τα τρωτά μου σημεία, με την ψυχή μου στην καθημερινότητα. Δεν ξέρω αν λέγεται αυτοπεποίθηση η λέγεται αποδοχή, αλλά κι αυτό έχει μια δύναμη μέσα.
Έχεις μιλήσει σε συνεντεύξεις σου για τον «φασισμό της ομορφιάς». Σε είχε ταλαιπωρήσει;
Εγώ μεγάλωσα με το «δεν είμαι όμορφη αλλά έχω προσωπικότητα», το οποίο το πήρα ως δεδομένο και το αναπαρήγαγα στη ζωή μου ως θέσφατο. Το είχα συμπεράνει για ‘μένα. Ξέρεις, είναι το τι θα σου πει η μητέρα σου, τι θα σου πει ένα αγόρι που σου αρέσει στην πρώτη δημοτικού, τέτοιες πληροφορίες. Το θέμα ομορφιά με έχει απασχολήσει και ταλαιπωρήσει πάρα πολύ. Καταλάβαινα όμως μαζί με τη ζωή, όχι με θεωρητικές προσεγγίσεις, ότι όσο πιο κοντά στο να υπερασπίζομαι αυτά που μου αρέσουν εμένα και μου φέρνουν χαρά ερχόμουν, τόσο πιο όμορφη γινόμουν. Τώρα δηλαδή θεωρώ ότι είμαι πιο όμορφη σε σχέση με 10 χρόνια πριν.
Τώρα νιώθω ο εαυτός μου και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν άνθρωπο από το να βλέπει τον εαυτό του και να λέει: «Είμαι εγώ». Παλιά έβλεπα την ανάγκη να γίνω αυτό που οι άλλοι θεωρούν όμορφο.
Ένιωθες την ανάγκη να ικανοποιήσεις τους άλλους;
Ου, το 80% της καθημερινότητάς μου ήταν αυτό και το άλλο 20% ήταν ύπνος (γέλια). Εννοείται πώς είχα το σύνδρομο του καλού παιδιού. Παλεύω με αυτό, όπως νομίζω και πολλοί από εμάς παλεύουμε με αυτό και όσο μεγαλώνουμε είναι πορεία φυσιολογική να το αποτινάσσουμε. Με ό,τι θυσίες μπορεί να έχει όλο αυτό. Όποιες κι αν είναι οι θυσίες είναι για καλό. Πρέπει να θυσιάσουμε το παλιό μας κομμάτι για να καλωσορίσουμε το καινούργιο. Η ψυχανάλυση με βοήθησε πολύ σε όλα αυτά, αλλά βοηθάει και το πέρας του χρόνου. Ωριμότητα δεν ξέρω αν είναι, αλλά περνάει ο καιρός, εμπειρία στην εμπειρία μαζεύονται όλα μαζί και κάτι σου μαθαίνουν, αν θες να τα παρατηρήσεις και να τα μάθεις.
Με την έκθεση που φέρει μαζί της η τηλεόραση έχεις συμφιλιωθεί;
Ειδικά με την εκπομπή είχα τρομάξει λίγο. Με τους ρόλους είναι άλλο και επειδή ξέρω και να με περιφρουρώ λιγάκι στις συνεντεύξεις μου ήταν πιο ελεγχόμενα τα πράγματα. Τώρα με μια καθημερινή live επικοινωνία με το κοινό δεν μπορείς να μην είσαι ο εαυτός σου και να κάνεις και λάθη και να δείξεις κι ένα πιο αυθόρμητο κομμάτι σου και να δουν και το πιο ευάλωτο και κάποιο που μπορεί να μην είσαι υπερήφανη γι’ αυτό.
Φοβάμαι κάθε μέρα, αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει αλλιώς αυτή η δουλειά και το βρίσκω και εξαιρετικά απελευθερωτικό. Πιστεύω ότι με έχει πάει 10 βήματα πιο μπροστά, με έχει κάνει να σταθώ στα πόδια μου και μου χει δώσει πολλή δύναμη το ότι μπορώ να είμαι ο εαυτός μου σε καθημερινή έκθεση.
Το λέω γιατί πραγματικά έχεις αφεθεί μέχρι και να δακρύσεις σε εκπομπή σου και δεν το περίμενα…
Τώρα και με την πανδημία νομίζω ότι όλοι έχουμε ηρεμήσει σε σχέση με το τι είναι σημαντικό και τι όχι, ως προς την εικόνα και ποιοι είμαστε και τι θέλουμε να επικοινωνήσουμε. Έχω αφεθεί πάρα πολύ στη ζωή και στο να μην επιτρέπω στον εαυτό μου να χάνει στιγμές μη ούσα παρούσα. Γιατί να στερήσω από τον εαυτό μου το να συγκινηθώ πχ. εκείνη την ώρα που κάτι με άγγιξε και με λύτρωσε, επειδή με βλέπουν οι κάμερες;
Ποιο είναι το μάθημα που νιώθεις ότι παίρνεις εσύ από αυτή την περίοδο;
Βλέπουμε τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, είμαστε όλοι σε μία κατάσταση στρες και ακόμα κι αν κάνουμε ότι δεν συμβαίνει κάτι, συμβαίνει. Όλοι παλεύουμε παγκοσμίως με τον φόβο του θανάτου κι αυτό δεν είναι κανονικό. Μας βάζει σε μία τελείως άλλη κατάσταση. Αυτό που μου έρχεται συνέχεια σαν φράση στο μυαλό είναι ότι εδώ ο κόσμος καταστρέφεται, πρέπει να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο και τον εαυτό μας. Πρέπει να μας φροντίσουμε. Κι εγώ πολλές φορές δεν το έχω κάνει και τώρα το προσπαθώ. Και με τους ανθρώπους που είναι γύρω μου. Είμαστε εδώ όλοι, τώρα. Κάπως έτσι το νιώθω. Ξέρεις αυτό που λέμε ότι είμαστε όλοι συνδεδεμένοι και ότι περνάνε όλα από χέρι σε χέρι στον άνθρωπο, ίσως πρέπει να το μάθουμε σκληρά.
Νιώθεις γενναία, Νάντια;
Πάντα με θεωρούσα εύθραυστη, τώρα τελευταία με θεωρώ γενναία. Το συζητούσαμε μάλιστα με την κολλητή μου χθες το βράδυ μιλώντας για κάποια δικά μου προσωπικά θέματα. Με είπε γενναία και το συνειδητοποίησα και λέω ότι «Ναι, απαιτεί γενναιότητα να προχωράς στη ζωή». Κάναμε τις προάλλες πρόβα για το “Into The Woods” που θα κάνει πρεμιέρα καλώς εχόντων των πραγμάτων από 18 Δεκεμβρίου, και συγκινήθηκα στην τελευταία σκηνή που τραγουδούσαμε κι έλεγε ότι πρέπει να μπεις μέσα στο δάσος και να παλέψεις με τα θεριά και τους λύκους. «Για μια φορά μην πεις καλά πώς είσαι, αλλά πες ότι έζησες», έλεγε και συγκινήθηκα πολύ. Με ό,τι πληγές κι αν έχει ο καθένας μας και όποιους τραυματισμούς, πρέπει να μπούμε ξανά στο δάσος και να παλέψουμε με τους λύκους και τα θεριά και να συναντήσουμε και τους πρίγκιπες και τις Σταχτοπούτες και τα παραμύθια και την αποκαθήλωσή τους και όλα. Αλλά πρέπει να μπούμε στο δάσος.
Το θέατρο δέχεται ένα τεράστιο πλήγμα από την πανδημία…
Εγώ μιλάω από θέση ισχύος γιατί αυτή τη στιγμή έχω δουλειά και μία καθημερινότητα που ξέρω την ώρα που πέφτω και κοιμάμαι ότι το πρωί έχω κάτι να κάνω και κάπου να πάω, που είναι δημιουργικά πολύ. Αυτό, όπως καταλαβαίνεις, με βάζει σε μία θέση που μπορώ να δω τα πράγματα και κάπως απέξω. Οπότε ναι, με πονάει πάρα πολύ όλο αυτό που συμβαίνει στην τέχνη, γιατί και όταν πήγα στην πρώτη πρόβα, από τη μία ένα κομμάτι μου έδειχνε τρομερά ανθισμένο και χαρούμενο που συμβαίνει κάτι τόσο αισιόδοξο, αλλά από την άλλη μου ήρθε η σκέψη ότι την παράσταση την κάναμε πριν από λίγους μήνες χωρίς μάσκες και μπορούσαμε να αγκαλιαζόμαστε και να φιλιόμαστε και να είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο και να γελάμε. Τώρα αυτό δεν επιτρέπεται και τραγουδάμε με τον φόβο να μην πλησιάσουμε τον διπλανό και μην ξέροντας αν θα γίνει μια παράσταση κι αν όλα τα έξοδα που θα κάνουμε να πάμε στην πρόβα θα καλυφθούν ή όχι.
Η ζωή του ηθοποιού έτσι κι αλλιώς είναι δομημένη πάνω στο θνησιγενές αυτό της ματαιότητας και μαζί της βαθιάς αισιοδοξίας σε σχέση με τον κόσμο, νομίζω όμως στο κομμάτι που μπορώ να παρατηρήσω απέξω και στο κομμάτι που εγώ φιλτράρω τα πράγματα μέσα από μία αισιόδοξη στάση, ότι μετά από μια τέτοια βαθιά πληγή παγκοσμίως, το θέατρο όχι θα ανθίσει αλλά θα λειτουργήσει βαθιά θεραπευτικά στον κόσμο. Πιστεύω ότι μετά από αυτό, η ενέργεια μεταξύ των ηθοποιών και του κοινού θα είναι τόσο έντονη και θα γεννηθούν καινούργια πράγματα και νέοι δρόμοι. Θα μου πεις στο κέντρο τα θέατρα έχουν σβηστά φώτα, το ξέρω, έχω δει αυτές τις εικόνες όταν περνάω με το αυτοκίνητο και πονάει η ψυχή μου κάθε φορά. Σωματοποιείται ο πόνος και πονάω κάθε φορά κανονικά. Αλλά θα περάσει. Θα είναι καλύτερα, το νιώθω.
Υπάρχει κάποιος που θα ήθελες οπωσδήποτε να έρθει καλεσμένος στην εκπομπή;
Θα ήθελα πολύ να έρθουν στην εκπομπή οι γονείς και τα παιδιά αυτών που έχω εκτιμήσει πολύ στις συνεντεύξεις τους. Θα ήθελα να δω το πριν και το μετά αυτών των προσωπικοτήτων.
Πώς νιώθεις όταν λέγονται τόσο σημαντικά πράγματα στην εκπομπή όπως αυτά που είπε ο Γιώργος Καπουτζίδης;
Σε αυτόν πήγε το μυαλό μου με το που ξεκίνησε η ερώτηση. Νιώθω υπερήφανη που υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι. Ο Γιώργος ήταν πάντα έτσι βέβαια. Μας τίμησε που στην εκπομπή βρήκε τον χώρο και τον χρόνο για να το πει αλλά παντού θα το έκανε ο Γιώργος γιατί είναι αυτός ο άνθρωπος που είναι. Υπάρχουν φορές που μπορεί να φαίνεται απλό ένας άνθρωπος να πει αυτά τα πράγματα, αλλά είμαι σίγουρη ότι κάπου, σε κάποια τηλεόραση σε ένα σπίτι, υπάρχει ένα παιδί που τα βλέπει. Κι αυτό εκείνη την ώρα να του κάνει πολύ μεγάλο καλό στη ζωή του.
Ήταν αυτό τελικά το πιο σημαντικό κίνητρο για να είσαι στην τηλεόραση;
Αν υπάρχει ένας λόγος να αποδεχτείς ότι υπάρχει δύναμη στην καθημερινή επικοινωνία με το κοινό, είναι κάτι που κι εγώ το προσπαθώ. Μιλάω συνέχεια γι’ αυτά που κι εγώ πρεσβεύω στη ζωή μου και που πιστεύω ότι μας οδηγούν όλους σε έναν καλύτερο κόσμο. Για την ελεύθερη αυτοέκφραση, για την αποδοχή της ελευθερίας του άλλου, της διαφορετικότητας, την αναγωγή της σημασίας της διαφορετικότητας, τον απεγκλωβισμό μας από στερεότυπα, από ότι μας περιορίζει και μας κάνει να χάνουμε στιγμές από την προσωπική μας ευτυχία, ή να αισθανόμαστε λιγότεροι ή όχι αρκετά άξιοι για να… κι ο καθένας να συμπληρώσει το κενό του.
Πες μου για την πλατφόρμα Youbehero, για την οποία είσαi πρέσβειρα.
Αυτά τα παιδιά είναι φίλοι, ο καθένας από άλλο χώρο, που μαζεύτηκαν και σκέφτηκαν το εξής ευφυές στο προηγούμενο lockdown. Έφτιαξαν μια πλατφόρμα από όπου εσύ κάνεις τις αγορές σου κι επειδή το κατάστημα δίνει μια προμήθεια έτσι κι αλλιώς στην πλατφόρμα, σου δίνει τη δυνατότητα, αυτή την προμήθεια να την πάρεις, να επιλέξεις μία από τις 44 οργανώσεις που συνεργάζονται με αυτή για να το διαθέσεις εκεί, γνωρίζοντας και σε ποιον σκοπό θα διατεθεί ακριβώς. Αυτό είναι τέλειο και είναι και τίποτα. Κάνουμε όλοι τόσες αγορές μέσα στο lockdown, να μη σου πω τι πήρα εγώ στο προηγούμενο ειδικά (γέλια). Το ότι αυτά τα παιδιά κάθισαν και κατανάλωσαν χρόνο από τη ζωή τους για να το κάνουν είναι ο κόσμος προς τον οποίο θέλω να κινηθούμε. Αυτό είναι ο κόσμος
Info: φλΕΡΤ, στην ΕΡΤ1 από Δευτέρα ως Παρασκευή στις 16.00
