Νικόλας Ηλιόπουλος: «Δεν γίνεται να είμαι ερωτευμένος μόνο μετά τη δουλειά»

Μετά τα παραπάνω δεδομένα, το Pantene συνεχίζει για δεύτερη χρονιά την καμπάνια #HairHasNoGender και επικεντρώνεται τόσο στη δύναμη που έχουν τα μαλλιά στο να εκφράζουν την ταυτότητα του κάθε ανθρώπου, όσο και στο πόσο σημαντική είναι η υποστήριξη όλων για να μπορούν οι άνθρωποι να αυτοεκφράζονται όπως αυτοί επιθυμούν στο εργασιακό τους περιβάλλον.

Μια μέρα που ξεκίνησε να μοιάζει με καλοκαιρινή και κατέληξε σε μια ακόμα μετεωρολογική φάρσα, βρέθηκα στην Κηφισιά, για να συναντήσω τον Νικόλα Ηλιόπουλο. Ο Νικόλας διατηρεί εδώ και κάποια χρόνια το δικό του κατάστημα με είδη κιγκαλερίας και δεν έκρυψε ποτέ τη σεξουαλική του προτίμηση. «Είμαι από τους ευλογημένους/προνομιούχους. Ήμουν πάντα out», μου εξηγεί αναγνωρίζοντας ότι δεν βρίσκονται όλοι στην ίδια πλεονεκτική θέση.

«Το πώς δείχνεις, είναι κομμάτι του πώς παρουσιάζεις τον εαυτό σου στον κόσμο. Και η δουλειά είναι σαφώς κομμάτι αυτού. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις άνετα να εκφράζεις ποιος είσαι», μου λέει ο Νικόλας σε ένα διάλειμμα από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις.

To ραντεβού μας δόθηκε στο εστιατόριο που σταματάει συνήθως ο χρόνος της δουλειάς και ξεκινά ο χρόνος για τον εαυτό του – το γνωστό και δημοφιλές me time. Εκεί ο καθένας μπορεί να είναι απόλυτα και αναντίρρητα ο εαυτός του – τι γίνεται όμως όλες τις υπόλοιπες ώρες; Για κάθε άνθρωπο που διατηρεί τη δική του επιχείρηση, υπάρχει η ευκολία του να θέσει ο ίδιος τα όρια για τον εαυτό του. Πώς διαχειρίζεται όμως τους πελάτες ή και τους συναδέλφους του; Έχει χρειαστεί ποτέ να απολογηθεί ή να δώσει εξηγήσεις για τη σεξουαλική του προτίμηση;

«Είναι σημαντικό, το ποιος είσαι σε οποιαδήποτε δουλειά ή καριέρα κι αν κάνεις, αν το επιλέξεις να μην χρειάζεται να είναι κρυφό και να είσαι ο εαυτός σου.»

«Εγώ μπορεί να είμαι αφεντικό του εαυτού μου και να έχω την τύχη να έχω στα χέρια μου την επιλογή. Έχω όμως γνωστούς και φίλους, οι οποίοι αισθάνθηκαν ότι δεν είναι ασφαλές να αποκαλύψουν στη δουλειά ότι το βράδυ θα πάνε για φαγητό με τον φίλο τους, όχι με τη γυναίκα τους.»

«Δεν θεωρώ ότι η σεξουαλική ταυτότητα θα έπρεπε να συνδυάζεται με την εργασία σου, ταυτόχρονα όμως, δεν θα έπρεπε να σου δημιουργεί και πρόβλημα σε αυτή.»

«Δεν γίνεται να είσαι ερωτευμένος από τις 7 που φεύγεις από το γραφείο και 9 με 5 να είσαι single.»

«Στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες της Μεσογείου που τα τελευταία μόνο χρόνια δείχνουν μια αλλαγή νοοτροπίας, καθότι θεοκρατικές κοινωνίες και πολύ συνδεδεμένες με την ομοφυλοφιλία ως αδίκημα ή αμαρτία, ενώ θεωρούμε πολύ ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο και δεν είναι το ίδιο προβληματικά, σε κάποιες δουλειές προφανώς δεν αισθάνεσαι την ασφάλεια ούτε να είσαι ο εαυτός σου, όχι απλά να το αποκαλύψεις. Για να αποκαλύψεις κάτι, κανονικά θα έπρεπε να σου ζητηθεί. Πλέον ευτυχώς έχουμε φτάσει στο σημείο να μην χρειάζεται να δηλωθεί η σεξουαλική προτίμηση σε μια δουλειά. Παρ’ όλ’ αυτά, επειδή είμαστε άνθρωποι, στην κανονική επικοινωνία την ανθρώπινη, μπορεί να συζητήσεις κάτι πολύ απλό, όπως το ότι θα πας για ένα δείπνο. Ακόμα και να πρέπει να κρύψεις ότι θα πας με το αγόρι σου και να πρέπει να το αντικαταστήσεις με ένα ψέμα, είναι καταπίεση. Είναι έμμεση καταπίεση, δεν προέρχεται απαραίτητα από το αφεντικό σου ή τον συνάδελφό σου, αλλά από μία κοινωνία που έχει κάνει τον κόσμο της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας να νιώθει ότι αυτό είναι κομμάτι ξέχωρο από τη δουλειά του.»

Τι μπορεί να κάνει ένας εργοδότης όμως, ώστε να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον εργασίας για τους υπαλλήλους του, ώστε να είναι ελεύθερα ο εαυτός τους;

«Τίποτα πολύ σπουδαίο, πέρα από το να σέβεται τον συνεργάτη ή τον υπάλληλό του. Σε αυτόν τον σεβασμό εμπεριέχεται η αίσθηση του πόσο σωστά θα μιλήσεις και πόσο άνετα θα κάνεις τον άλλον να νιώσει. Ο σεβασμός αυτός εκφράζεται πάντα με την ευγένεια. Να μην είσαι περίεργος ή κουτσομπόλης. Ό,τι δεν θα ρωτούσες το παιδί σου ή τον καλύτερό σου φίλο, κάνε το ίδιο και για τον συνεργάτη ή τον υπάλληλό σου.»

Αποχαιρετώντας τον Νικόλα αναρωτιέμαι κάτι που σκεφτόμουν καθ’ όλη τη διάρκεια της συνάντησής μας. Γιατί αλήθεια συζητάμε ακόμα για τον σεξουαλικό προσανατολισμό των ανθρώπων και πώς είναι δυνατόν να απολύονται, να μην προσλαμβάνονται ή να μην παίρνουν αύξηση άτομα ικανά, απλά και μόνο για το ποιον επιλέγουν να αγαπήσουν ή την παρέα που έχουν στο κρεβάτι τους; 

Το ίδιο ερώτημα εφαρμόζει φυσικά και στην ίδια την ύπαρξη της ομοφοβίας. Όσο περισσότερο ελεύθερος νιώθει κανείς να αγκαλιάσει και να εκφράσει το ποιος είναι, τόσο καλύτερα θα αποδώσει στις κοινωνικές και επαγγελματικές του επαφές. Οι προκαταλήψεις πάσης φύσεως, δημιουργούν απομόνωση, θλίψη, φόβο. Κανείς ποτέ δεν δούλεψε καλύτερα επειδή προτιμούσε να κρύβεται. 

Η μακροχρόνια δέσμευση του Pantene για τη δημιουργία Great Hair Days για όλους, εκτείνεται πέρα από την επιστήμη των προϊόντων, καθώς τα μαλλιά εκτός από τον αντίκτυπο που έχουν στην εμφάνισή μας, έχουν και μεγάλη επίδραση στο πως αισθανόμαστε. Το Pantene έχει δεσμευτεί για τη διερεύνηση της κοινωνικής, ψυχολογικής και συναισθηματικής δύναμης των μαλλιών και του αντίκτυπού τους στην προσωπική ταυτότητα, την αυτο-εκτίμηση και την αυτοπεποίθηση.

Το 1992, η P&G βρισκόταν ανάμεσα στις πρώτες εταιρίες στον κόσμο που συμπεριέλαβαν τον σεξουαλικό προσανατολισμό στη διακήρυξή τους για τη διαφορετικότητα. Σήμερα, η ομάδα υποστήριξης των ΛΟΑΤΚΙ+ υπαλλήλων εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο εκπροσωπώντας περισσότερους από 5.000 υπαλλήλους σε 39 χώρες. Επίσης, η P&G είναι ένα από τα 12 ιδρυτικά μέλη του πρώτου παγκόσμιου συνασπισμού (Εκστρατεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) που έχει αφοσιωθεί στη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη επί δεκαετίες εσωτερικά και εξωτερικά, προάγοντας την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στους εργασιακούς χώρους παγκοσμίως. Η καμπάνια Hair Has No Gender 2 αποτελεί ένα μόνο παράδειγμα από τα πολλά της συνεχούς δέσμευσής της εταιρείας για συμπερίληψη και διαφορετικότητα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση και δείξτε την υποστήριξή σας για την καμπάνια Hair Has No Gender με τη χρήση των hashtags #HairHasNoGender #PowerOfHair #PanteneHair