Ο Φώτης Σεργουλόπουλος είναι ένας πολύ ωραίος μπαμπάς
- 16 ΙΟΥΝ 2019
Είναι από εκείνες τις φορές που θέλεις να επιβεβαιώσεις τα όσα πίστευες. Την αίσθηση που είχες αποκομίσει για έναν άνθρωπο χωρίς να τον γνωρίζεις προσωπικά παρά μόνο ακούγοντας και βλέποντας δηλώσεις και πράξεις. Ξέρεις, πολλές φορές οι προσδοκίες είναι ο βασικός υπεύθυνος μίας εξαίρετης απογοήτευσης. «Άφησέ με λίγο να το σκεφτώ» είπε στο πρώτο μας τηλεφώνημα. Λίγες ώρες αργότερα σε ένα δεύτερο, ακόμα πιο σύντομο, το είχε σκεφτεί. «Ας το κάνουμε». Η Γιορτή του Πατέρα ήταν η αφορμή για αυτά τα δύο τηλεφωνήματα στον Φώτη Σεργουλόπουλο. Αυτό που κατά βάθος περίμενα, επιβεβαιώθηκε. Ένας άνθρωπος με πηγαία ευγένεια και καθαρό λόγο. Ένας άνθρωπος που εκφράζεται χωρίς περιστροφές και αποτελεί παράδειγμα ελεύθερης σκέψης. Ρόλοι πολλοί αλλά τα τελευταία 5,5 χρόνια ένας φιγουράρει στην κορυφή της λίστας του. Ο Φώτης είναι ο μπαμπάς του Γιώργου κι αυτός είναι ο σημαντικότερος ρόλος της ζωής του. Μία συνειδητή επιλογή που άλλαξε την ψυχοσύνθεσή του και τον οδήγησε να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητες του. Πριν διαβάσεις όσα συζητήσαμε θα αφήσω εδώ μία φράση του Κλάρενς Μπάντιγκτον Κέλαντ «Δε μου είπε πώς να ζω. Έζησε και με άφησε να τον βλέπω.» Ένας πολύ ωραίος μπαμπάς, ένας ακόμα πιο όμορφος άνθρωπος.
-Σε συνεντεύξεις σου στο παρελθόν δήλωνες ότι αγαπάς τα παιδιά. Πόσο διαφορετικό όμως μπορεί να είναι να αποκτάς ένα δικό σου παιδί;
Είναι όλα πολύ διαφορετικά σε ό,τι αφορά στο παιδί. Ένας άνθρωπος όταν κάνει ένα παιδί βιώνει μία τελείως διαφορετική κατάσταση από αυτή που βίωνε όταν έλεγε: «αγαπώ πολύ τα παιδιά». Το να αποκτάς παιδί και να ζεις μαζί του σου δημιουργεί μία άλλη φιλοσοφία για τη ζωή. Αλλάζει η κοσμοθεωρία σου και η τοποθέτησή σου στην κοινωνία. Παίρνοντας το ρόλο του γονέα, παύεις να είσαι για παράδειγμα γιος. Δεν είναι τόσο η κοινωνική θεώρηση του θέματος, όσο το ότι η ζωή σου δίνει αυτό τον ρόλο. Νομίζω, πως όλοι οι γονείς το παθαίνουν αυτό, άλλος πιο συνειδητοποιημένα κι άλλος λιγότερα. Ο καθένας από εμάς το αντιμετωπίζει διαφορετικά. Εγώ, αυτό που παρατηρώ στον εαυτό μου ως αλλαγή είναι πως είμαι πολύ ευσυγκίνητος, χαρακτηριστικό το οποίο δεν είχα παλιότερα. Αντιλαμβάνομαι πως έχει αλλάξει η ψυχοσύνθεσή μου.
-Όταν γίνεσαι πατέρας κάνεις αυτόματα στην άκρη το εγώ σου ή είναι κάτι που απαιτεί δουλειά;
Νομίζω πως συμβαίνει αυτόματα. Η γονεϊκότητα έχει μέσα της ένα ένστικτο. Δεν είναι όμως τόσο το εγώ, γιατί εγώ πάντα θα υπάρχει, είναι όμως η προτεραιότητα που βάζεις. Με την έλευση του παιδιού, προτεραιότητά σου είναι αυτό. Αυτό θα ακολουθήσεις, θα ασχοληθείς μαζί του, θα του μάθεις. Για εκείνο είσαι ο θεός του, δεν έχει άλλον να κοιτάει στα μάτια για αυτό και πρέπει να του δίνεις χρόνο ποιοτικό. Πρέπει να αποφασίσεις ότι κάποια στιγμή υπάρχει μέσα στην ημέρα ένα χρονικό διάστημα το οποίο πρέπει να το αφιερώσεις αποκλειστικά και μόνο στο παιδί σου. Να κλείσεις τα πάντα και να του πεις «έλα, είμαστε οι δυο μας». Αυτό θα το εκτιμήσει πάρα πολύ. Μπορεί να βλέπει πως ο μπαμπάς του δεν είναι συνέχεια μαζί του γιατί δουλεύει αλλά ξέρει πως κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα θα είναι εντελώς δικός του. Τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα.
-Δούλεψες πολύ με τον εαυτό σου και δούλεψες πολύ τον εαυτό σου πριν υποδεχθείς τον Γιώργο στη ζωή σου. Αυτή είναι η αίσθηση που έχω για εσένα.
Αυτό είναι μία προσωπική αναζήτηση. Μία προσωπική ανάγκη. Είτε ερχόταν το παιδί μου στη ζωή μου, είτε όχι, αυτή τη δουλειά με τον εαυτό μου θα την είχα κάνει. Πιστεύω πως πρέπει να ασχολούμαστε με εμάς, με το τι θέλουμε και να μην αφήνουμε το χρόνο να κυλά και απλά να τον κοιτάμε με φθόνο και ζήλια, συναισθήματα που έχουν να κάνουν με τους άλλους – γιατί όποια αγωνία έχουμε έχει να κάνει με τους άλλους. Πρέπει κάποια στιγμή να βρεις τον εαυτό σου κι όταν τον βρεις αυτό μπορεί να σου φέρει πολλά πράγματα. Εμένα μου έφερε το παιδί μου. Όχι, κατ’ ανάγκη. Δεν είπα «θέλω να κάνω παιδί, πρέπει να καθίσω και να το σκεφτώ». Δεν ήταν τόσο προγραμματισμένο, ήταν ανάγκη μου. Όπως πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να κάνουν ένα παιδί και το έκαναν, έτσι κι εγώ, δε διαφέρει σε τίποτα.
-Σε τι φάση της ζωής σου είσαι όταν αποφασίζεις να γίνεις πατέρας;
Βρίσκομαι σε πολύ ώριμη φάση και τα έχω βρει με τον εαυτό μου.
-Τι σημαίνει για ‘σένα μεγαλώνω ένα ευτυχισμένο παιδί;
Είναι χαρούμενος κι ευτυχισμένος και τον βλέπω να ωριμάζει και βλέπω έναν άνθρωπο που μεγαλώνει με αρχές. Πριν λίγες ημέρες συναντήθηκα στο σχολείο με τους δασκάλους του και ήμουν πάρα πολύ περήφανος που μου είπαν «έχετε ένα εξαιρετικό παιδί». Αυτό, είναι μία επιβεβαίωση πως το κάνω καλά. Μου είπαν πως ο γιος μου είναι από τα παιδιά που μοιράζονται, είναι κοινωνικός, συμπεριφέρεται σωστά μέσα στο σύνολο κι αυτό με έκανε πραγματικά περήφανο γιατί τα 5,5 χρόνια που τον μεγαλώνω από μωρό, από όσα έχω κάνει δεν υπήρχε κάτι που να μην έπρεπε να γίνει ή που να ήταν αδιάφορο. Και φτάνεις σε αυτό το σημείο και από ένστικτο αλλά και δουλεύοντας με ανθρώπους που ασχολούνται με παιδιά. Και η απουσία μου από την τηλεόραση τα τελευταία 2 χρόνια, ήταν κατά κάποιο τρόπο λίγο ηθελημένη γιατί ήθελα να μεγαλώσω το γιο μου μεταξύ 3 και 5,5 και να είμαι κοντά του. Βρήκα χρόνο και το να βρεις χρόνο για το παιδί σου είναι πολύ σημαντικό.
-Ποια είναι η πιο δύσκολη ερώτηση που σου έχει κάνει ο γιος σου;
Δεν υπάρχουν δύσκολες ερωτήσεις, ούτε δύσκολες απαντήσεις. Υπάρχει μόνο η αλήθεια. Ό,τι κι αν με έχει ρωτήσει, έχει πάρει τη σωστή και αληθινή απάντηση. Ακόμα κι αν για παράδειγμα ένα παιδάκι ρωτήσει πώς δουλεύει ένα αυτοκίνητο πρέπει να του εξηγήσεις κι όχι να τους πεις «θα σου πω αργότερα» ή «δε θα καταλάβεις». Έτσι, θα καταλάβει κι αυτό πως δεν αστειεύεσαι και πως του λες την αλήθεια.
-Πέρα από το ότι είσαι πιο ευσυγκίνητος, βλέπεις αλλαγές σε ‘σενα μετά την έλευση του παιδιού σου;
Απολαμβάνω την παρέα του. Μπορεί να είμαι εκτός σπιτιού είτε για δουλειά, είτε για διασκέδαση, κι όταν δω πως είναι ώρα να επιστρέψω για να μπορέσω να ξυπνήσω το πρωί και αντεπεξέλθω στις ανάγκες του, θα φύγω. Ίσως, παλιότερα να μην το έκανα. Μπορώ να πω πως είμαι πιο προσεκτικός με την υγεία μου γιατί με χρειάζεται και πρέπει να είμαι κοντά του γιατί θα με έχει ανάγκη μέχρι κάποια ηλικία. Βλέπω με διαφορετικό μάτι ορισμένα πράγματα και συμπεριφορές. Είμαι πιο ανεκτικός. Και στο πρακτικό κομμάτι. Είναι το σπίτι μου άνω κάτω και δε νοιάζει καθόλου, ενώ παλιότερα θα με πείραζε. Μπορεί να βγω στο δρόμο με μία λερωμένη μπλούζα και πάλι δε με νοιάζει γιατί ξέρω ότι υπήρχε λόγος. Δεν εστιάζω πια σε τέτοιες λεπτομέρειες.
-Για όλα αυτά ήσουν προετοιμασμένος ή το περίμενες αλλιώς;
Δεν ήμουν προετοιμασμένος αλλά ήξερα ότι θα είναι έτσι.
-Τι απαντάς σε όσους, ενδεχομένως, θεωρούν λάθος το δικό σου πρότυπο οικογένειας;
Θα έλεγα να κοιτούν τη δουλειά τους και τις δικές τους οικογένειες. Να κοιτούν πως θα κάνουν τη δική τους ζωή ευτυχισμένη κι ας αφήσουν τις ζωές των άλλων όπως εκείνοι τις έχουν αποφασίσει. Ο κάθε ένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τη ζωή του και μόνο.
-Τι θα ευχόσουν να λέει ο γιος σου όταν μεγαλώσει για τον μπαμπά του;
Όταν κάνεις ένα παιδί κάνεις μία αναδρομή στα παιδικά σου χρόνια ανά πάσα στιγμή. Λες τι έκανα εγώ σε αντίστοιχη περίπτωση, πώς αισθανόμουν όταν ο πατέρας μου μού είπε κάτι. Μπαίνεις στη διαδικασία να κάνεις μία προβολή του εαυτού σου και να σκεφτείς πώς ήταν τότε. Αν με ρωτούσες σαν γιος τι έχω να πω στον πατέρα μου αυτό που ευχόμουν πάντα, πριν πεθάνει, ήταν να του τα έχω πει όλα και να τα έχω ξεκαθαρίσει. Ήθελα όταν θα φύγει από τη ζωή να μην έχω κάτι που θα κρατήσω πίσω και θα με βασανίζει ότι δεν το μοιράστηκα μαζί του. Υπό αυτή τη σκέψη, θα ευχόμουν ο γιος μου να μου έχει πει όλα όσα θα ήθελε.
