Ο Γιώργος Χρυσοστόμου ήρθε σε αυτή τη ζωή για να φτιάξει τη σχέση του με τη Γυναίκα
- 17 ΙΟΥΝ 2021
Ο Γιώργος Χρυσοστόμου είναι ένας ηθοποιός που ποτέ δεν περνά απαρατήρητος. Είτε τον έχεις δει στη μικρή οθόνη είτε στη σκηνή του θεάτρου, θυμάσαι σίγουρα τη χροιά της φωνής του, το έντονο βλέμμα του, το βάρος των λέξεων των ρόλων του, σίγουρα το όνομά του. Αυτή τη φορά θα θαυμάσεις την πλαστικότητα του σώματός του και το υπέροχο μυαλό του, που γέννησε την παράσταση “Mute”.
Ο Γιώργος Χρυσοστόμου επιστρέφει με το “Mute” στο θέατρο Ηλιούπολης (Τρίτη 22 Ιουνίου) και στο θέατρο Παπάγου (4 Ιουλίου) και με αυτή την αφορμή του ζητήσαμε να περιγράψει τη σχέση του με 11 λέξεις γένους θηλυκού ξεκινώντας από τη «Σιωπή», που επικράτησε στα θέατρα και που με έναν τρόπο αποτελεί τον τίτλο της τόσο ιδιαίτερης παράστασής του.
Η σιωπή, η γυναίκα, η νύχτα, η τάξη, έχουν όλα ξεχωριστή θέση στη ζωή του. Ο Γιώργος Χρυσοστόμου μοιράζεται τις δικές του απαντήσεις στο δικό μας «λεξικό. Διάβασε, κράτα σημειώσεις κι ετοιμάσου για την επιστροφή στο θέατρο σε μία παράσταση που σε μαγεύει με ήχους και κινήσεις, περνά στην απόλυτη σιωπή κι έπειτα φέρνει την κάθαρση.
Σιωπή
«Μετά το “Mute” άρχισα να τη δουλεύω τη σιωπή. Κάνω άσκηση να μην ακούγεται κάτι. Η ζωή μου ήταν από τα μικράτα μου θορυβώδης, γιατί μεγάλωσα με πολύ κόσμο. Η σιωπή ήταν σπάνιο πράγμα, εξού και τρομακτικό. Τώρα φτάνουμε σε μία φάση που έχω κάνει 25 χρόνια καριέρα, με θέατρα, νύχτα φασαρία, Άγαμους Θύτες, παιδικά πάρτι, κλόουν και διαρκώς όλη μέρα να ακούγεται στο σπίτι μουσική. Μετά το “Mute”, το οποίο έχει μια παύση 60 δευτερολέπτων κατά τη διάρκεια της παράστασης στην οποία δεν ακούγεται κανένας ήχος και είναι φρικαλέα και για μένα και για τους θεατές, μπορώ να πω ότι πρέπει να την ασκήσω για να μπορώ να την αντέχω.
Είχα το υλικό για το “Mute” στα χέρια μου για μία εικοσαετία και δεν ήξερα τι να το. Κάποια από τα ας τα πούμε σκετς είχαν μπει κάποτε σε ένα live stage που ήμουν με τον Πάνο Μουζουράκη. Είχαν λειτουργήσει ως ένας βουβός ρόλος που έκανε μια παντομίμα. Αλλά εγώ είχα το σκουλήκι να γίνουν μια παράσταση όλα αυτά. Έδειξα το υλικό σε μια φίλη χορεύτρια, δεν ασχολήθηκε πολύ, μετά από τρία χρόνια είπα «Δεν θα γίνει». Βρήκα τη Σοφία Πάσχου και της το έδειξα μετά μεγάλης συστολής κι εκείνη ήταν που βρήκε τον τρόπο να γίνουν όλα αυτά παράσταση. Το “Mute” φτιάχτηκε μέσα από πολύ μοναξιά και μοναχικότητα, όπως είναι τώρα και η πρόβα, όπου είμαι με τα ακουστικά στα αυτιά μόνος μου. Συνεχίζει αυτός ο δρόμος».
Γυναίκα
«Έχω έρθει σε αυτή τη ζωή για να φτιάξω τη σχέση μου με τη Γυναίκα με «γ» κεφαλαίο. Δεν το έχω βγάλει από το μυαλό μου, το έχω ψάξει σε πολλές φιλοσοφίες. Όλες μου οι θεραπεύτριες είναι γυναίκες, οι συνεργάτιδές μου στο “Mute” ήταν γυναίκες και έπρεπε να είναι γυναίκες. Ήταν αριστούργημα αυτό, δεν ξέρω πως έκατσε. Ήταν μεγάλο task με τις συγκεκριμένες γυναίκες ήταν να μπορέσουμε να βρούμε την ισορροπία μεταξύ φίλος, συνεργάτης, σκηνοθέτης, συνσκηνοθέτης, χορογράφος, εκπαιδευτής. Ήταν κάτι που δουλεύτηκε πάρα πολύ.
Με τη Γυναίκα έχουμε δουλίτσα και θέλω να την κάνω. Μου έκαναν μια ερώτηση τις προάλλες που ξεκινούσε με το “Η θέση της γυναίκας”. Από τη στιγμή που βάζεις το “η θέση της” τη βάζεις σε κάποια θέση. Εγώ μέσα μου δεν το έχω αυτό. Κι όταν έπαιξα ο ίδιος γυναίκα στην Επίδαυρο, προσπάθησα να βρω τι αγαπάω σε αυτήν, όχι τι να κοροϊδέψω σε αυτήν».
«Αγαπώ την ύπαρξή της την ίδια. Όλα τα καλά είναι γένους θηλυκού. Η γη, η υγεία, η ζωή είναι θηλυκές. Η θάλασσα, η φωτιά είναι θηλυκές, τι να κάνεις»;
«Δεν είχαμε κάποια καλλιτέχνιδα, κάποια μεγάλη σταρ, κάποια Μελίνα Μερκούρη στην οικογένεια. Η μαμά μου για παράδειγμα είναι η πιο γλυκιά μανούλα του κόσμου. Αλλά αυτό που μπορώ να πω, είναι ότι τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής μου ήμουν ανάμεσα σε κορίτσια. Ήμουν εγώ, η μάνα μου, η αδερφή μου, η άλλη μου αδερφή και η γιαγιά μου. Δεν μεγάλωσα με έντονες γυναικείες προσωπικότητες, αλλά με όλες τις γυναικείες προσωπικότητες μαζί».
Νύχτα
«Η νύχτα, τουλάχιστον έτσι όπως την αφήσαμε πριν από όλα αυτά, είχε λίγο ξεφύγει των ορίων της, θεωρώ. Μου έμαθε ότι η μέρα είναι πολύ πιο σημαντική. Αλλά μου πήρε μια εικοσαετία για να φτάσω στο συμπέρασμα. Είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις αν εξαρτάσαι, οικονομικά από αυτήν. Το βασικό για μένα μέχρι πρόπερσι που δούλευα νύχτα, ήταν το οικονομικό κομμάτι. Δεν έβγαινε αλλιώς, έπρεπε να παίρνω κι ένα έξτρα μεροκάματο.
Πέραν αυτού ήταν πολύ εξαρτητική η γοητεία της, το μεθύσι της. Αλλά μου έμαθε ότι είναι λίγο “άγρια θάλασσα”, σου τρώει με το αλάτι το σωθικό τσίκι τσίκι αν δεν την έχεις ως επιλογή διασκέδασης και την έχεις ως μία καθημερινότητα. Έπιασα τον εαυτό μου Τρίτη βράδυ, να είμαι έξω 3 το πρωί. Για ποιον λόγο; Σε παίρνει μία μπάλα επειδή δουλεύεις, επειδή είναι όλη σου η παρέα έξω, επειδή η σιωπή που είπαμε πριν είναι πολύ δύσκολη μετά από μία παράσταση, οπότε η νύχτα βόλευε πολύ. Την έχω αποθηκεύσει, την έχω εμπειρία, δεν μου την παίρνει κανείς, έχω δει, ζήσει και νιώσει τα άπαντα κι ευχαριστώ πολύ, μέρα από δω και πέρα.
Δομνίκη Μητροπούλου
Υπερβολή
«Εμένα η υπερβολή είναι το άλλο μου μισό. Τα πάντα τα μεταβολίζω μέσα από υπερβολικά φίλτρα και τα νιώθω ή πολύ έντονα ή πολύ κακώς έντονα. Αυτό σιγά σιγά το μαζεύουμε γιατί οποιαδήποτε έκφανση σε υπερβολή, είναι υπερβολή. Το “με τα μούτρα” σε όλα, ακόμα και στο φαγητό ή στη δουλειά είναι μια πολύ καλή φράση για μένα».
Υγεία
«Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να μου κάνει κάποιος γιατρός τη νύξη. Μου χτύπησε ένα καμπανάκι το μέσα μου. Όχι ότι κάνω ακραία πράγματα, αλλά γυμνάζομαι και το έβαλα μέσα μου ότι αυτό θα είναι πάγιο, παρόλο που δεν θέλω. Μου τελείωσε και το τρώω απέξω και μάλιστα πολύ πιο πριν από τον κορονοϊό. Θέλω αυτό που θα βάλω στο στομάχι μου να έχω δει τα χέρια αυτού που το φτιάχνει. Κάποιος γιατρός μου είπε ότι οι άντρες μέχρι τα 28 τους μπορεί και να τη γλιτώσουν. Από εκεί και πέρα παίρνεις δύο δρόμους είτε τον καλό είτε τον κακό».
«Δηλαδή η ζημιά έχει γίνει κι είμαι σε μια ηλικία που από ‘δω και πέρα θα πρέπει να έχω την ευθύνη του εαυτού μου, θέλει φροντίδα».
Ιππασία
«Η ιππασία είναι ένα δώρο που μου έδωσε η τύχη, να μπορώ να καβαλάω ένα άλογο κάθε εβδομάδα πολύ πριν από την “Αγγελική”. Είχα πάει κατά λάθος για μία φωτογράφιση κι εκεί κόλλησα στον σύλλογο θεραπευτικής ιππασίας, όπου παίρνω μέρος και ως εθελοντής κάπως και βοηθάω. Σε εμένα λειτουργεί πολύ θεραπευτικά, μετά το μάθημα της ιππασίας είμαι πάρα πολύ χαρούμενος.
Δεν ήταν τόσο η επαφή με τη φύση, όσο με το ίδιο το ζώο που λειτουγεί σε μένα. Επειδή είμαι από νησί κι ήμουν πάντα στο χωράφι και τη θάλασσα δεν είμαι από αυτούς που φεύγουν για τριήμερα. Βέβαια έχω μια βεράντα που είναι τίγκα στα λουλούδια. Αλλά στο κομμάτι της ιππασίας με το ίδιο το ζωντανό ήταν που άρχισα να έχω μια επικοινωνία. Σοκαρίστηκα όταν άρχισα να καταλαβαίνω ότι με καταλαβαίνει κι ότι δεν μπορώ να του κρυφτώ. Εκεί είπα «Ώπα. Κάτι έχουμε εδώ».
Τάξη
«Θέλω και τα υπόλοιπα πλέον να είναι σε τάξη, όχι μόνο το σπίτι μου. Μου προκαλεί ησυχία να είναι τακτοποιημένα, όχι τα πάντα γιατί η ζωή είναι κι άναρχη, η φύση ας πούμε είναι άναρχη, δεν μπορώ να πάω να ξεσκονίσω τα δάση. Αλλά ένα πάρκο θα βγω να το καθαρίσω πριν βγω δυο βόλτες, μου αρέσει να το τακτοποιώ. Τώρα σιγά σιγά μετά από το σπίτι, τακτοποιούνται και οι σχέσεις με τους ανθρώπους, τακτοποιούνται κάποια πιο μέσα πράγματα».
Καταγγελία
«Το #MeToo το βίωσα αμήχανα. Επειδή δεν ενεπλάκην και με το Facebook για να διαβάζω κι επειδή πολύς κόσμος δίπλα μου μιλούσαμε στα τηλέφωνα κι ήταν πολύ φανατισμένος, με φόβισε πιο πολύ αυτό που βγήκε απ’ αυτό που έγινε. Βεβαίως μας έκατσε κι αυτό σε ένα σενάριο εγκλεισμού, που ήταν λογικό να βγει κάτι τέτοιο, αλλά το γενικότερο πλαίσιο δεν είναι ότι αισθάνθηκα κάποια ανακούφιση και “καλά να πάθουν”. Ήταν αμήχανο με την έννοια του “Τι σφαλιάρα έπρεπε να συμβεί για να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους”.
Αυτό μου αποδεικνύει ότι όπως και σε όλα τα πράγματα στη ζωή κι αυτό μου το έχει διδάξει η ίδια η γη, ότι αν δεν πονέσει το χώμα δεν θα ανθίσει κάποιο λουλούδι. Δεν είμαι fan της σφαλιάρας, αλλά δυστυχώς για να αλλάξει η συλλογική συνειδητότητα δεν μπορεί να γίνει απαλά αυτό. Πρέπει να γίνει κάτι πολύ grande για να ξεκουνηθεί ένα μικρό κομμάτι αν μη τι άλλο».
Για να καταλάβει κάποιος που είναι εκτός της δουλειάς μας, για μας ήταν σαν κάποιος θείος σου να έκανε κάτι σε κάποιον ξάδερφό σου, είναι τόσο κοντινό. Μπορεί με τον θείο σου να μην είχατε πολλά πολλά αλλά είναι θείος σου. Είναι τόσο στενό και οικογενειακό χωριουδάκι το ελληνικό θέατρο, με τα καλά του και τα κακά του, που αυτό έγινε στο σπίτι μας μέσα.
Τηλεόραση
«Θα μου λείψουν κάποιοι άνθρωποι όταν ολοκληρωθεί η σειρά «Αγγελική». Ήθελα πάρα πολύ καιρό να κάνω τηλεόραση, έκατσε πολύ καλά η “Αγγελική” τώρα, τη διεκδίκησα και μόνος μου και πολύ το χάρηκα αυτό. Έτυχε το συνεργείο να είναι τα ίδια παιδιά που δουλέψαμε μαζί στο “LAPD” και τους “Singles” οπότε για μένα ήταν ξανασμίξιμο μετά από 15 χρόνια.
Δεν θα μου λείψουν από την τηλεόραση οι ρυθμοί της γιατί κάποιες μέρες ήταν πολύ βασανιστήριο το γύρισμα από το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα όπως θέλουμε. Το βασικό μου συναίσθημα είναι ότι είμαι ευγνώμων στην τηλεόραση».
Επιτυχία
«Δεν την έχω βιώσει ακόμα, πρέπει να μου τη λέει κάποιος για να την καταλαβαίνω. Και καλά κάνω και δεν τη βιώνω για να είμαι σε εγρήγορση. Όταν ήμουν μικρός δεν θυμάμαι πώς ακριβώς την είχα στο μυαλό μου, αλλά πάντα έλεγα ότι επιτυχία για μένα είναι κάθε χρόνο να παίζω κάτι που δεν έχει καμία σχέση με το αμέσως προηγούμενο. Το έχω καταφέρει αυτό. Τώρα ας πούμε μου αρέσει που αρκετός κόσμος που δεν έχει δει το “Mute” και ξέρει τον Στέφανο από την “Αγγελική” θα έρθει και θα δει κάτι που θα πει “Μπα, αποκλείεται ρε φίλε αυτό”. Αυτό με γοητεύει πολύ όταν το βλέπω σε άλλους ηθοποιούς κι αυτό ονειρεύομαι κι εγώ ως επιτυχία. Όχι όμως βίλες και κότερα, δεν πάει εκεί το επιτυχία. Από δω και πέρα θεωρώ επιτυχία να μπορώ να διαλέγω τους ανθρώπους με τους οποίους θα δουλέψω».
Δομνίκη Μητροπούλου
Ομορφιά
«Εμένα μου αρέσουν οι όμορφες κοπέλες να τις κοιτάω, οι κοπέλες που περιποιούνται τον εαυτό τους. Από εκεί και πέρα δεν έχω κάποια standards. Εμένα δεν μου αρέσει γενικά να με μαλώνουν. Να μου λένε “Εσείς κάνετε λάθος και να μου σηκώνουν το δάχτυλο”. Η έννοια της ομορφιάς είναι υποκειμενική και τελείως διαφορετική για το κάθε άτομο. Χαίρομαι που έχω ξεκολλήσει από το ότι αν μου λένε 15 άνθρωποι ότι αυτή είναι όμορφη, σημαίνει ότι είναι. Το “εμένα μου αρέσει” είναι πολύ διαφορετικό από το “αυτή είναι όμορφη”. Η ομορφιά είναι μια έννοια για την οποία δυστυχώς ο κόσμος παλεύει με ακραίες συμπεριφορές κι αυτό βγάζει ακραίες επιθετικές καταστάσεις. Οτιδήποτε δείχνει κάποιος με στιλ “σώνει και ντε πάρ’ τα” είτε είναι όμορφο είτε όχι, είναι επιθετικό. Η ομορφιά ισχύει αν έχει μέσα της φίλτρο την αγάπη.
Είμαστε λίγο αμερικανόφιλοι σε αυτό το κομμάτι, δεν είναι έτσι η ομορφιά στη Μεσόγειο. Η σεξοβόμβα η Αμερικάνα δεν είναι η ελληνική ομορφιά, έχουμε λίγο μπερδευτεί. Κι αυτό φυσικά το έχει κάνει στα 80s και τα 90s ο κινηματογράφος. Και με το σεξ
“Τώρα πού πάμε;”. Κάπως χάθηκε το όλο πράγμα. Εμείς είμαστε μια χώρα που έχει πολύ όμορφο κόσμο».
«Εγώ νιώθω όμορφος μόνο πάνω στη σκηνή. Μου το λένε και οι φίλοι μου “Ρε συ κοίτα πόσο ωραίος είσαι”, αλλά δεν μπορώ να κοιταχτώ στον καθρέφτη και να πω “Φτου σου παλικάρι μου”. Εγώ αισθάνομαι πάρα πολύ όμορφος όταν παίζω τη σκηνή, το ξέρω ότι μου αρέσω, επειδή δεν με βλέπω αλλά το νιώθω.»
Info: “Mute”, Τρίτη 22 Ιουνίου – Δημοτικό Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης Δ. Κιντής, Κυριακή 4 Ιουλίου – Κηποθέατρο Παπάγου. Εισιτήρια εδώ.
«Αγγελική»: Δευτέρα ως Πέμπτη στις 22.00 στον Alpha
