O Parov Stelar ακόμα θυμάται εκείνη την ξεχασμένη συναυλία στο Ρέθυμνο που κράτησε δέκα ώρες
- 10 ΜΑΙ 2018
Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος. Το ελληνικό κοινό αγαπάει σχεδόν εμμονικά τον Parov Stelar. Φυσικά και του αξίζει, κανείς δεν το κάνει να χορεύει τόσο αυθόρμητα και χαρούμενα όσο εκείνος και η μπάντα του. Ο Marcus Füreder, o Αυστριακός παραγωγός που όλοι ξέρουμε σαν Parov Stelar επιστρέφει στην αγκαλιά μας την Κυριακή 17 Ιουνίου και συγκεκριμένα την 3η μέρα του Release Athens 2018 για να συμπληρώσει το παζλ της πιο περιζήτητης για κάποιους φετινής εκδοχής του φεστιβάλ που μας κατεβάζει σε ορδές τα τελευταία χρόνια στην Πλατεία Νερού, μαζί με τους Jamiroquai, τους Cigarettes After Sex και τους δικούς μας Sillyboy's Ghost Relatives και την Σtella. Στο βαθμό που τον αφορά, θα γίνει του Electro swing.
«Έχουμε δώσει πολλές συναυλίες στην Ελλάδα, είναι αλήθεια. Μας αρέσετε πολύ. Αν με ρωτήσεις όμως ποια θεωρώ την καλύτερη θα σου πω ότι ήταν μία που δώσαμε στην αρχή της καριέρας μας σ’ ένα πολύ μικρό κλαμπ στο Ρέθυμνο της Κρήτης, που λέγεται Ναυπηγείο. Παίζαμε για δέκα ώρες! Ήταν μια νύχτα ιδιαίτερη, που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ».
«Η συναυλία της ζωής μου ως Parov Stelar; H Γιορτή του Ανθρωπισμού ( La Fête de l’ Humanité) πριν περίπου 7 χρόνια στη Γαλλία. Παίξαμε για πρώτη φορά μπροστά σε 120.000 ανθρώπους. Δεν είχαμε τέτοια εμπειρία ξανά στο παρελθόν. Ο κόσμος ήταν ατέλειωτος».
«Τα τραγούδια μου τα έχω σαν παιδιά μου, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα. Ας πούμε όμως ότι μ’ αρέσει πολύ να παίζω live το Django’s Revenge.
«Νομίζω ότι η η καλύτερη σκέψη που έκανα ποτέ πάνω στη σκηνή ήταν να ζητήσω από τον κόσμο να βαρέσει παλαμάκια δύο φορές (γέλια). Το έκανα μία φορά, είδα ότι δούλεψε πολύ καλά και από τότε το επαναλαμβάνω. Πραγματικά πολύ εύκολη αλλά χρήσιμη σκέψη».
«Αν η μουσική μου ήταν γυναίκα; τη φαντάζομαι μια πολύ ευαίσθητη αλλά δυνατή γυναίκα που τραβάει τον δικό της δρόμο και δεν την νοιάζει καθόλου τι λένε οι άλλοι»
«Στο τρίτο μας live ως Parov Stelar Band όλα πήγαν λάθος. Ο υπολογιστής μου δεν αντιδρούσε και δεν μπορούσα να αρχίζω να παίζω. Είχα αγχωθεί πραγματικά πολύ εκείνο το βράδυ. Ο κόσμος περίμενε από κάτω και δεν γινόταν τίποτα. Η χειρότερη στιγμή οn stage, με διαφορά».
«Για αρκετά βράδια στο παρελθόν με ταλαιπωρούσε ένας φρικτός εφιάλτης. Δεν είχε εικόνα, ήταν μόνο μια περίεργη μελωδία που προσπαθούσα να κρατήσω όταν ξυπνούσα. Δυστυχώς δεν μπορούσα να θυμηθώ πολλά, αλλά έχω προσπαθήσει να την ενσωματώσω στη μουσική μου με διάφορους τρόπους».
«Το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί με αφορμή τη μουσική μου έχει πλάκα. Είχα κολακευτεί πολύ όταν διάβασα την κριτική για ένα βιβλίο στο οποίο ο ήρωας ακούει συνέχεια Parov Stelar. Πού είναι το αστείο; δεν θυμάμαι ούτε το όνομα του βιβλίου, ούτε τον συγγραφέα. Πάντως τον ευχαριστώ».
«Αν έπρεπε να ακούω μόνο μία μουσική στη ζωή μου θα ήταν οπωσδήποτε ηλεκτρονική pop. Αν ήταν μόνο ένα τραγούδι θα επέλεγα το Imagine ή το Yesterday που σίγουρα δεν είναι ηλεκτρονικά κομμάτια αλλά αισθάνομαι ότι μπορώ να τα ακούω στο repeat για 100 χρόνια».
«Η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μου είναι ο γιος μου, ο Max, είναι 6 χρονών και είναι ο καλύτερος».
Φωτογραφίες: Release Athens