Ο πολύχρωμος κόσμος της Nikiamanikia βλέπει με αισιοδοξία τον πιο κακό μας εαυτό

Ποια είναι όμως η nikiamanikia;

Είμαι η Νίκη Τριανταφυλλόπουλου. Οι περισσότεροι με ξέρουν σαν nikiamanikia. Είμαι 35 χρονών, δηλώνω Νεοσμυρνιώτισσα αν και τα τελευταία χρόνια ζω με τα 4 σκυλιά μου στο Ελληνικό. Έχω σπουδάσει γραφιστική και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ασχολούμαι με την εικονογράφηση και δειλά-δειλά μπαίνω στο χώρο τατουάζ. Θα περιέγραφα τον εαυτό μου ως μια βαθιά καταθλιπτική προσωπικότητα, με έντονες δόσεις χαράς και αισιοδοξίας. Νομίζω ότι είμαι πολλά άτομα συμπυκνωμένα σε ένα!

Το ξεκίνημα της nikiamanikia

Η αλήθεια είναι ότι εγώ με τα social media και οτιδήποτε ηλεκτρονικό δεν τα πάμε πολύ καλά, είμαι παιδί γεννημένo τη δεκαετία του ’80. Χτυπάω την τηλεόραση για να την κάνω να δουλέψει. Το Instagram το έφτιαξα, αλλά δεν ήξερα πως λειτουργεί. Λίγο πριν την πανδημία του COVID-19, αποφάσισα να αφήσω τη δουλειά που είχα μέχρι τότε και να κάνω πράγματα που αγαπώ. Έτσι άρχισα να χρησιμοποιώ το Ιnstagram για να παρουσιάζω την δουλειά μου.

Το όνομα είναι κάτι εντελώς σαχλό. Όταν ήμουν μικρή δάγκωνα τα μανίκια από τα ρούχα μου όταν αγχωνόμουν, όποτε με φώναζαν έτσι κοροϊδευτικά.

Είναι ένας συνδυασμός του ονόματος μου με τα μανίκια Νίκη – μανίκια “nikiamanika” Είπα να πάρω ένα ελάττωμα μου και να το κάνω κάτι καλό.

Η έμπνευση-έκφραση

Δεν αντλώ έμπνευση από κάπου συγκεκριμένα για τις εικονογραφήσεις μου. Εκφράζω την άποψη μου πάνω σε θέματα της καθημερινότητας. Αντί να συζητήσω κάτι που με σόκαρε, κάτι που με άγγιξε, προτιμώ να το ζωγραφίσω.

Μια γυναίκα στο χώρο του τατουάζ

Θεωρώ ότι οι γυναίκες στο χώρο του τατουάζ στην Ελλάδα όλο και πληθαίνουν και αυτό είναι πολύ θετικό. Είναι ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα, αλλά δεν με ενοχλεί αυτό. Οι άντρες του χώρου είναι αρκετά ανοιχτόμυαλοι, όποτε τα βρίσκουμε. Το δύσκολο κομμάτι είναι οι άντρες πελάτες. Εγώ παραδείγματος χάρη δεν έχω άντρες πελάτες. Το κοινό μου είναι κυρίως γυναίκες. Δύσκολα ένας άντρας θα με εμπιστευτεί.

Πώς αντιδρά ο κόσμος στα σχέδια της nikiamanikia;

Έχω κατά κύριο λόγο γυναικείο κοινό, όποτε τα μηνύματα που θέλω να περάσω έχουν και τους κατάλληλους αποδέκτες. Γενικά τα σχέδια μου έχουν πάρει πολλή αγάπη από τις γυναίκες που με ακολουθούν και με στηρίζουν. Έχω δεχτεί βέβαια και πολλές λεκτικές επιθέσεις από άτομα του άλλου φύλου, αλλά δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία.

Ευτυχώς τα καλά σχόλια είναι πολλά περισσότερα από τα αρνητικά, αλλά τα αρνητικά έχουν την περισσότερη πλάκα. Πρόσφατα ένας κύριος μου έγραψε «Είστε νούμερα. Βάλατε τον Λευκό Πύργο ροζ. Έχετε βαλθεί να “μπιπ” όλα τα Ελληνικά μνημεία».

Το σχέδιο μου αφορούσε την γυναικοκτονία στη Θεσσαλονίκη, αλλά τον αγαπημένο μας φίλο τον πείραξε ότι στην φαντασία μου ο Λευκός Πύργος, ήταν ροζ. Δεν έχω λόγια για κάτι τέτοια.

Από την άλλη, έχω λάβει όμορφα λόγια από πολλές κοπέλες. Συνήθως μου στέλνουν ευχαριστήρια μηνύματα που βάζω στο τραπέζι θέματα όπως τα αυτοάνοσα ή το body shaming!

Body positivity και ο ρόλος των social media στη γυναικεία ενδυνάμωση

Τα social media ανάλογα με τον τρόπο που τα χρησιμοποιήσεις, μπορούν να γίνουν σκουπίδι μπορούν να γίνουν και ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο. Είναι σαν να έχεις τη δική σου εκπομπή το δικό σου βήμα για να μιλήσεις. Ένα από τα θετικά που έγινε φέτος, είναι ότι όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες έδωσαν το μήνυμα τους ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Όλο περισσότερες γυναίκες ενημερώθηκαν μέσω των social media, για το πώς μπορούν να ξεφύγουν από μια κατάσταση και να ζητήσουν βοήθεια χωρίς ντροπή.

Το body positivity είναι για εμένα μια προσωπική ιστορία. Είμαι μια γυναίκα που παλεύω με τα κιλά μου χρόνια τώρα. Έχω υπάρξει πολύ αδύνατη μετά από προσωπικά προβλήματα. Έχω υπάρξει και με παραπάνω κιλά, έχω αυτοάνοσο (ψωρίαση) και γενικά είμαι θνητή, δεν είμαι εξωγήινη. Δεχόμαστε εδώ και χρόνια το μοντέλο της αψεγάδιαστης γυναίκας, ε, κάπου πρέπει να τελειώσει και αυτό. Αρκετά κορίτσια έχουμε με διατροφικές διαταραχές και με χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Είμαστε άνθρωποι και όχι κούκλες έχουμε τρίχες, ραγάδες, σπυράκια, αυτοάνοσα κυτταρίτιδα και ότι άλλο θέλουμε.

Προφανώς δεν λέω να αφήσουμε τον εαυτό μας. Λέω να κάνουμε αυτό που μας ευχαριστεί! Το σώμα μας είναι οι εμπειρίες μας είναι η ζωή μας είναι οι ιστορίες μας είναι εμείς και οφείλουμε να το αγαπάμε.

 

 Nikiamanikia – Η προσωπική της ιστορία κακοποίησης

Τη δική μου ιστορία κακοποίησης την μοιράστηκα στα πλαίσια ενός challenge του Art hub Athens για την βία κατά των γυναικών. Δεν ήταν καθόλου εύκολο για εμένα. Φαντάσου ότι ούτε εγώ είχα μιλήσει τότε σε κάποιον. Το βίωσα όλο μόνη μου. Ντρεπόμουν, νόμιζα ότι κάπου φταίω.

Πρέπει επιτέλους να μιλάμε για αυτά τα θέματα, να σπάσουμε τη σιωπή να μην ντρεπόμαστε μπορεί να συμβεί στην κάθε μία από εμάς!

Και να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε μόνες! Μιλάμε, ενημερωνόμαστε, προστατευόμαστε! Κάθε μέρα εδώ και ένα χρόνο, μετράμε θύματα. Μετράμε γυναικοκτονίες. Εφόσον η κοινωνία μας θα πάρει πολύ καιρό για να αλλάξει μέσω της παιδείας τουλάχιστον ας έχουμε η μία την άλλη!

Μια ομαδική έκθεση Τέχνης για τη στήριξη κακοποιημένων γυναικών.

Ένα project στο οποίο συμμετέχω είναι η καμπάνια #notalone του Art Ηub Athens που θα κλείσει με μια υπέροχη ομαδική έκθεση φιλανθρωπικού χαρακτήρα που θα πραγματοποιηθεί 10 έως 12 Δεκεμβρίου στο χώρο του Τhe Project Gallery. 

Σπουδαίοι σύγχρονοι καλλιτέχνες, δωρίζουν έργα τέχνης, η πώληση των οποίων υποστηρίζει έναν κοινωνικό σκοπό, δίνοντάς τους έτσι συλλεκτική αξία

Σκοπός της έκθεσης είναι να στηρίξει όλους όσοι έχουν ανάγκη, να ευαισθητοποιήσει καλλιτέχνες, και να αναδείξει τη Τέχνη ως σημαντικό μέσο κοινωνικής αλλαγής.

Τα έσοδα από τις πωλήσεις των έργων, θα διατεθούν για τη στήριξη φορέων κατά της έμφυλης βίας