Ορσαλία Παρθένη: «Έμαθα να αυτοκριτικάρομαι, μεγαλώνοντας με τον μπαμπά μου που ήταν ο θεός creator»

Το management του οίκου Parthenis σε μικρή ηλικία

Ήμουν τόσο μικρή που είχα άγνοια του τι με περιμένει. Ήταν μεγάλο το βάρος να συνεχίσω την κληρονομιά ενός τέτοιου οίκου. Για πολλά χρόνια δεν το παραδεχόμουν στο ευρύ κοινό. Ακόμα και σε συνεντεύξεις, δεν έλεγα πως «ναι, τα κάνω εγώ όλα». Το πρωτοείπα στο πρώτο show στο Ζάππειο, στο Athens Fashion Week που ήταν 10 χρόνια μετά. Τα πρώτα χρόνια, ακολουθούσα πιο πιστά την ταυτότητα του οίκου, μετά αφέθηκα δημιουργικά.

Οι γονείς μου ξεκίνησαν να δραστηριοποιούνται στον χώρο στα ’60s, με το όνομα “Βrigitte”. Ο οίκος μετανομάστηκε σε “Pathenis” ’περίπου το ‘78 όταν άνοιξε το μαγαζί στο Κολωνάκι. Συγκεκριμένα ως“Parthenis Athens”. Την επόμενη χρονιά, άνοιξε το κατάστημα στη Μύκονο, το “Parthenis Mykonos”. Όλα αυτά, τα θυμάμαι πολύ καλά. Στα εγκαίνια αυτού του μαγαζιού ήμουν εκεί. ήμουν στις φωτογραφίες. Ξέρεις, σαν παιδί ήταν φανταστικό να τα ζεις όλα αυτά, γιατί τότε ήταν και οι χρυσές εποχές της μόδας.

Στα 17 μου έφυγα για να σπουδάσω Ιστορία της Τέχνης στο πανεπιστήμιο Brown στην Αμερική με σκοπό να γίνω έμπορος τέχνης. Τότε δεν είχα κανένα σκοπό ν’ ασχοληθώ με την οικογενειακή επιχείρηση. Με βασάνιζαν τα «καλλιτεχνικά» θέματα, γιατί όταν ζεις σε ένα σπίτι που έχεις τον Θεό creator, που ήταν ο μπαμπάς μου, και η μητέρα μου φυσικά, αυτοκριτικάρεσαι κάπως. Δεν είναι εύκολο. Θυμάμαι η καθηγήτρια των καλλιτεχνών στο λύκειο μου είχε πει: «Κορίτσι μου, εσύ μπλοκάρεις τον εαυτό σου την ώρα που κάνει κάτι, γιατί αυτοκριτικάρεσαι». Ίσως τελικά όμως, να έπρεπε να ασχοληθώ με τις θετικές επιστήμες, γιατί ήμουν πολύ καλή σ’ αυτό. Δηλαδή, αν δεν είχα ασχοληθεί με το επάγγελμα αυτό, νομίζω θα ήμουν μαθηματικός ή computer progarmmer.

Η αποδοχή του πατέρα της-τo high point στην καριέρα της

Για εμένα η πιο ωραία στιγμή ήταν το πρώτο show στο Ζάππειο όπου ήρθε και ο πατέρας μου, με τον οποίο είχα μια δύσκολη σχέση. Το show αποτελούνταν από εκρού ρούχα, τα οποία για μένα είναι η ψυχή του brand. Τότε ο πατέρας μου μου είπε για πρώτη φορά «ναι, τα καταφέρνεις μια χαρά και μόνη σου».

Αυτή ήταν σίγουρα μια σημαντική στιγμή. Αλλά τα καλύτερα έρχονται. Δεν έμεινα ποτέ ήσυχη σ’ αυτό.

Για εμένα πολύ ωραία στιγμή ήταν το πρώτο show στο Ζάππειο, όπου ήρθε και ο πατέρας μου και μου είπε, «ναι, τα καταφέρνεις μια χαρά και μόνη σου»

Η αισθητική του οίκου, οι gender neutral επιρροές

Τα ρούχα Parthenis, αυτά που εγώ σήμερα ονομάζω basics και χαρακτηρίζουν τον οίκο εδώ και 40 χρόνια, ξεκίνησαν ως ρούχα χωρίς φύλο και μέγεθος γιατί ήταν unisex και onesize.

Ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος πολύ ελεύθερος με το σώμα του, και του άρεσε πολύ ο χορός, σύγχρονος και κλασσικός. Με πήγαινε σε χορευτικές παραστάσεις όπως του Maurice Bejart από 3 ετών. Τότε περίπου ξεκίνησα και εγώ το μπαλέτο. Η ελευθερία του σώματος και το gender bending αν το σκεφτείς, είναι μεγάλο κομμάτι του χορού, οπότε αποτέλεσε μια σημαντική επιρροή.

Σήμερα θέματα που αφορούν το φύλο, τη διαφορετικότητα και το body image είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Εμείς σαν οίκος έχουμε αναπτύξει τις συλλογές μας διαχωρίζοντας κάποια ρούχα σε μεγέθη αλλά το θέμα του φύλου εξακολουθεί να είναι ελεύθερο.

Η Μύκονος είχε επίσης μία μεγάλη επιρροή στην δημιουργία του στυλ Parthenis. To1981-82ο πατέρας μου και η μητέρα μου βρέθηκαν στην Αμερική, έχοντας αποκτήσει ατζέντη που ανακάλυψε το brand στη Μύκονο, σημείο αναφοράς για τη μόδα. Η επαφή με την αμερικανική αγορά επηρέασε ακόμα περισσότερο την sportswear αισθητική του οίκου μιας και η Αμερική ήταν και είναι το βασίλειο του sportswear.

Η σχέση του οίκου με τα media παλιά

Ο πατέρας μου στήριζε πολύ από τα μέσα. Στα τέλη του ’80 που έγινε η ιδιωτικοποίηση των μέσων, χρηματοδοτούσε πολλά περιοδικά. Αν ανοίξεις τα πρώτα τεύχη του «Κλικ», για παράδειγμα, θα δεις 15σέλιδα με καταχωρήσεις Parthenis. Στήριζε όλες τις μιντιακές προτάσεις. Αγαπούσε πολύ το έντυπο και τη φωτογραφία.

Στα ’90s όλες τις φωτογραφίες της τραβούσε εκείνος. Ήταν σαν τον Karl Lagerfeld. Τα πάντα τα έκανε στο σπίτι, μόνος του, τα έπιπλα τα σχεδίαζε μόνος του, τους χώρους τους σχεδίαζε μόνο τους κτλ. Γενικά θεωρώ ότι ο οίκος Parthenis ήταν και είναι ένα lifestyle proposal. Δεν ήταν μόνο ρούχα. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι οι πελάτες μας, τουλάχιστον οι παλιοί, είναι φανατικοί.

Σήμερα εξακολουθούμε να στηρίζουμε τα μέσα, κυρίως τις digital εκδοχές τους. Δεν παύουμε να δημιουργούμε και επιλεκτικές καταχωρήσεις σε έντυπα, ωστόσο το μεγαλύτερο επικοινωνιακό βάρος το ρίχνουμε στο digital marketing. Ήμουν πάντα υπέρ της τεχνολογίας και θέλω να προσεγγίζω τους πελάτες, παλαιούς και νέους, με τρόπους νέους και προσαρμοσμένους στα θέλω τους.

Οι καταχωρίσεις μας ωστόσο δεν ακολουθούν πλέον τις μονοχρωμίες του πατέρα μου. Σήμερα κατακλυζόμαστε από πολλές ψηφιακές εικόνες, γεγονός που μπορεί να βελτιώνει την ποιότητα της φωτογραφίας αλλά έχει κάνει εν μέρει ένα κακό στη μόδα. Για να «γράψει» μια φωτογραφία όλα είναι over the top, δεν λειτουργεί τόσο το ασπρόμαυρο,

Οι τάσεις και η «γρήγορη μόδα»

Πιστεύω ότι η μόδα σήμερα έχει γίνει πολύ «γρήγορη». Γι’ αυτό και δεν ασχολούμαι με τις τάσεις. Δεν βλέπω πια τι παίζει. Δεν θέλω. Βασίζομαι περισσότερο στην πίστη στο προσωπικό όραμα και στυλ. Οι σχεδιαστές βλέπουμε τις τάσεις μέσα από τα υφάσματα, ενάμιση χρόνο πριν. Εγώ, δηλαδή, ετοιμάζω τώρα τη συλλογή για τον επόμενο χειμώνα. Οι τάσεις είναι τόσο παροδικές που χάνουν το νόημά τους.

Παρακολουθώ τις πασαρέλες γιατί με ενδιαφέρει περισσότερο να δω το show, καθ’ αυτό. Το concept πίσω από την επίδειξη και όχι τόσο τα ρούχα.

Η μόδα σήμερα μέσα από τα μάτια της

Στην ερώτηση, «Πώς βλέπεις τη μόδα σήμερα, που οι creative directors αλλάζουν σαν τα πουκάμισα τη διεύθυνση των οίκων; Δηλαδή, αν πάρουμε για παράδειγμα, τον Alessandro Michele της Gucci ο οποίος άλλαξε τελείως την αισθητική του οίκου απ’ αυτό που ήταν. Πιστεύεις ότι η ουσία της μόδας έχει χαθεί;», η ίδια δηλώνει: Θα έλεγα πως έχει τροποποιηθεί. Η μόδα έχει γίνει μέρος του entertainment. Δηλαδή, το ποιον σταρ θα ντύσει ένα οίκος, θα συζητηθεί.

Η τέχνη, η μουσική, όλα μπλέκονται μεταξύ τους και η αλήθεια είναι ότι αυτό έχει αρκετό ενδιαφέρον. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να πάψουμε να αναζητούμε και ουσιαστικότερους σκοπούς που μπορούν να εξυπηρετηθούν. Για παράδειγμα ή μόδα μπορεί να γίνει αρωγός κοινωνικών μηνυμάτων, να στηρίξει ιδέες που θα φέρουν αλλαγές αλλά και να ευαισθητοποιήσει τους νέους για σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα.

To fashion gig για την F/W ’19-’20 συλλογή

Πρέπει να απευθυνθείς στο youth culture. Και πώς θα ανταποκριθεί η νεολαία, αν όχι μέσα από την τέχνη και τη μουσική; Πιστεύω ότι είναι ο μόνος τρόπος. Παράλληλα υπήρχε μια προσωπική σχέση με το συγκρότημα που έδωσε στο event authenticity. Ανατρέχοντας τα αρχεία φωτογραφιών του πατέρα μου ανακάλυψα αντίστοιχο show που είχε κάνει στη Textilia στη Θεσσαλονίκη το 1982 μερικές μέρες αφού το έκανα! Και αυτό το είχε σκεφτεί πριν από εμένα.

Το fashion gig ήταν ένας τρόπος να επικοινωνήσω το brand και σε πιο νέες ηλικίες. Έτσι κι αλλιώς τα Parthenis ντύνουν πια τρεις γενιές. Υπάρχουν γιαγιά-μαμά-κόρη που ψωνίζουν από εμάς ή που δανείζονται ρούχα των μαμάδων τους, γιατί τα ρούχα μας είναι κειμήλια. Αντέχουν στο χρόνο και ποιοτικά αλλά και σχεδιαστικά. Με μία έννοια τα ρούχα Parthenis είναι και in fashion και slow fashion και προσαρμόζονται εύκολα στο προσωπικό στιλ αυτού που τα φοράει.

Επίσης με είχε κουράσει η κλασική λογική ενός show γι’ αυτό και έκανα το fashion gig. Το συναίσθημα είναι αυτό που μας συνδέει με ένα brand και η μουσική, κυρίως η live το προκαλεί. Ήθελα μέσα από το συναίσθημα εκείνης της στιγμής ο κόσμος να ταυτιστεί με τη συλλογή και να φανταστεί το εαυτό του να φοράει τα ρούχα. Eίμαι πλέον και της “see now, buy now” φιλοσοφίας όπου με το που δεις τα ρούχα να μπορείς να τα αγοράσεις.

Η θέση της σύγχρονης γυναίκας και των Ελληνίδων designers στη μόδα

Ακόμα και πριν τη χρυσή εποχή της μόδας στα ’70s, αλλά και μετά στα ’80s και ’90s, δεν υπήρχαν πολλά μεγάλα γυναικεία ονόματα σχεδιαστριών. Όταν ανέλαβα τον οίκο στα 24, ήμουν και μικρή και γυναίκα. Τότε δεν σκέφτηκα ούτε λεπτό πως αυτό μπορεί να μου σταθεί εμπόδιο. Είχα άθελά μου εκπαιδευτεί για αυτή τη δουλειά και παράλληλα υπήρχαν πρότυπα γυναικών ήδη στο επάγγελμα όπως για παράδειγμα η Donna Karan και νέες σχεδιάστριες με πιο λαμπρό παράδειγμα την Stella McCartney. Οι γυναίκες βλέπουν τη γυναίκα διαφορετικά από τους άντρες και συνήθως υπάρχει ένα μήνυμα empowerment για της γυναίκες. Δυστυχώς όμως υπάρχει προκατάληψη και από τις γυναίκες πελάτισσες. Μια γυναίκα θα εμπιστευτεί πιο εύκολα έναν άνδρα, παρά μια γυναίκα για να τη ντύσει.

Δυστυχώς υπάρχει προκατάληψη από τις γυναίκες πελάτισσες απέναντι στις γυναίκες σχεδιάστριες. Μια γυναίκα θα εμπιστευτεί πιο εύκολα έναν άνδρα, παρά μια γυναίκα για να τη ντύσει.

Εγώ πάντως σε αυτό ήμουν τυχερή, γιατί υπήρχε και η αύρα του πατέρα μου. Μην ξεχνάμε όμως ότι είναι μια δύσκολη δουλειά, με πολύ γρήγορους ρυθμούς και μια γυναίκα πρέπει να αφοσιωθεί σ’ αυτή ολοκληρωτικά. Εγώ ας πούμε στους δύο μήνες αφού γέννησα είχα επιστρέψει στη δουλειά και στις δυο μου εγκυμοσύνες.

Η εικόνα της γυναίκας εν έτη 2019, δυστυχώς δεν έχει αλλάξει και πιστεύω ότι έχουν συμβάλλει τα social media. Είναι μια εκπόρνευση του εαυτού σου όταν επιλέγεις να φωτογραφηθείς με προκλητικά ρούχα για να μαζέψεις περισσότερους followers. Μάλλον κάποιες γυναίκες νιώθουν με αυτόν τρόπο το empowerment και αισθάνονται κυρίαρχες του εαυτού τους και του παιχνιδιού. Βέβαια όταν φτάνεις σε αυτό το επίπεδο του objectification του εαυτού σου, γίνεσαι καρικατούρα και ίσως να ακυρώνεις με αυτόν τον τρόπο την προκλητική σου εικόνα. Δυστυχώς αποτελούν και role models για τις νεότερες με άπειρες προεκτάσεις.

Πώς πρέπει μια νέα γυναίκα να χτίσει την αυτοπεποίθησή της

Πρέπει να βρει αυτό που την κάνει ξεχωριστή και στην εμφάνιση και στο μυαλό και πρέπει από πιο νωρίς πλέον, να μπει στην διαδικασία της αυτοκριτικής και να βρει τον εαυτό της. Ακόμα κι αν αυτό έρχεται με τα χρόνια και την ωριμότητα -δηλαδή και εγώ ακόμη ανακαλύπτω τον εαυτό μου και κοντεύω τα 50-, καλό είναι να δουλεύουμε το μέσα μας και την εικόνα μας. Η μόδα και το στιλ παίζει ρόλο σ’ αυτό. Ακόμα και από τα εσώρουχα που φοράς μπορούν να επηρεάζουν το πως αισθάνεσαι.

Τι σε κάνει να αισθάνεσαι ο εαυτός σου; Αυτός πρέπει να είναι ο οδηγός σου όταν ντύνεσαι.

Οι χρυσοί «κανόνες» για το στιλ και τι δεν θα φορούσε ποτέ

Κατά τη γνώμη μου το πιο safe είναι να ντυνόμαστε ανά περίσταση. Αυτό μπορούμε να το ακολουθούμε, λίγο-πολύ, όλοι με διάφορους creative τρόπους. Μπορεί να ακούγεται συντηρητικό, αλλά το πιστεύω ότι πρέπει να σεβόμαστε την περίσταση. Αυτός είναι ο «χρυσός» κανόνας. Πάνω απ’όλα βέβαια πρέπει και να φοράμε αυτά που μας κάνουν να αισθανόμαστε άνετα και τα υποστηρίζουμε.

Εγώ προσωπικά, στην παρούσα φάση, αισθάνομαι ότι δεν θα φορέσω ποτέ φουσκωτή φούστα, κρινολίνα κτλ., ούτε στον γάμο μου δεν φόρεσα δηλαδή! Αλλά αυτό που μας αρέσει μπορεί να αλλάζει και με τα χρόνια. Σημασία έχει να βρεις το προσωπικό σου στιλ!

Η γυναίκα που θα ήθελε να έχει ντύσει

Από Ελληνίδες μου έρχεται πάντα στο μυαλό η Μελίνα Μερκούρη. Και δεν την κρίνω πολιτικά, αλλά θαυμάζω τον ελεύθερο και δυναμικό χαρακτήρα της. Το αστείο είναι πως ενώ ήταν φίλη του πατέρα μου εγώ δεν την είχα γνωρίσει.

Υπάρχει ένας ρατσισμός όσον αφορά το σώμα αισθητικά. Στο παρελθόν ήταν πολύ πιο έντονος, ωστόσο εμένα με απασχολεί πρωτίστως σαν θέμα υγείας. Τα social media έχουν βοηθήσει στην αποδοχή του υγειούς σώματος αλλά και στην εικόνα της γυναίκας γενικά. Αυτό συμβαίνει γιατί βλέπεις πια να προβάλλονται όλα τα μεγέθη και να αποκτούν φωνή και αποδοχή γυναίκες με περισσότερα κιλά. Η ομορφιά άλλωστε δεν είναι θέμα σωματότυπου,

Όσο αφορά την ηλικία, μου έρχεται στο μυαλό η Jane Fonda και πόσο θεά είναι σε αυτή την ηλικία, ίσως και περισσότερο από όταν μικρή. Στο Grace & Frankie” στο οποίο πρωταγωνιστεί και απενοχοποιεί το γυναίκες το σεξ σε μεγάλη ηλικία. Και αυτό είναι απόδειξη ότι υπάρχει ταύτιση και εξέλιξη στην κατάρριψη ορισμένων στερεοτύπων.

Οι αγαπημένοι της σχεδιαστές

To top 5 των αγαπημένων μου σχεδιαστών έχει κυρίως «τους παλιούς». Αυτός όμως που λατρεύω, όσα χρόνια κι αν περάσουν είναι ο Jean-Paul Gautier. Αν και σαν αισθητική δεν έχει κοινά τον οίκο Parthenis, υπάρχει μια σύνδεση και αυτή είναι ο χορός και το gender bending. Eπίσης μου αρέσει το ότι χρησιμοποιεί πολύ τα εσώρουχα που φοράς σαν ρούχα. Στην δική μας περίπτωση αυτό το ρόλο παίζουν τα μακό. Από νέους, μ’ αρέσει πάρα πολύ και η Iris van Herpen που δημιουργεί τα γεωμετρικού ύφους ρούχα.

Είναι καταπληκτική. Αν, δηλαδή, με ρωτήσεις κάποιος που είναι current είναι αυτή που κάνει αυτά τα φανταστικά 3D prints. Βέβαια, αυτό που κάνει είναι τέχνη.

Η μόδα μέσα από την τηλεόραση

Εντάξει, η τηλεόραση είναι το ανερχόμενο μέσο. Σε παγκόσμιο επίπεδο. Και από έρευνες δηλαδή, επιβεβαιώνεται ότι είναι το ανερχόμενο μέσο. Περισσότερο βέβαια λόγω των συνδρομητικών καναλιών. Στην ερώτηση αν θα έπαιρνε μέρος σε reality shows ή κάποια τηλεοπτικές εκπομπές, δηλώνει: Ναι, θα το έκανα αρκεί να μπορώ να υπηρετήσω το concept.

Μια γυναίκα είναι πολύ συνδεδεμένη με την εικόνα της από την άποψη ότι «πρέπει» να πληροί τα στερεοτυπικά πρότυπα ομορφιάς.

Τα social media και οι fashion influencers

Νομίζω ότι οι fashion influencers είναι μια εξέλιξη του celebrity fashion. Σκέψου ότι στις αρχές του ’90 που έγινε το πρώτο εξώφυλλο της Vogue με celebrity πρόσωπο, ξαφνικά όλα τα περιοδικά μόδας έγιναν Vanity Fair.

Η μόδα άλλαζε πάντα. Εξελισσόταν σταδιακά όπως και τώρα με τις τάσεις των social media. Τον 18ο και 19ο αιώνα η μόδα άλλαζε ανά πενταετία. Με την πάροδο των ετών αυτό το gap της αλλαγής ολοένα και μίκραινε. Στον 20ο μειώθηκε ακόμα περισσότερο και μετά στα ’60s είχε ήδη περιοριστεί πάρα πολύ. Άρα δεν έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με τους ρυθμούς της μόδας. Anything goes.

*Οι CHICKN σε προσκαλούν το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου στο Gagarin 205 για ένα άκρως εορταστικό live όπου θα παρουσιάσουν το νέο τους άλμπουμ Bel Esprit. Special Guests οι Sillyboy’s Ghost Relatives και η Danai Nielsen. Για εισιτήρια, μπες εδώ.