Πόπη Τσιρώνη, κρεοπώλης στη Βαρβάκειο: “Είναι ανδροκρατούμενος χώρος, αλλά οι άνδρες μας προσέχουν”
- 6 ΜΑΡ 2019
Πρωί στη Βαρβάκειο. Οι φωνές εκκωφαντικές. Με το που μπαίνουμε τα «Ψιτ, εσύ» πάνε σύννεφο. Τίποτα προσωπικό, οι κρεοπώλες διαλαλούν την πραμάτεια τους προσκαλώντας σε να πάρεις κρέας από τον δικό τους πάγκο. «Κοπελιά» από εδώ, βλέμματα από εκεί, τίποτα προσωπικό σου λέω, έτσι είναι αυτή η δουλειά. Μέχρι να βρω την Πόπη Τσιρώνη, τη χαμογελαστή κρεοπώλη με την οποία συνομίλησα για τη δύσκολη δουλειά της σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, κάποιος με είχε πιάσει από το μπράτσο για να μου δείξει τον πάγκο του. Επαφή, ομιλία, όλα σε έξαρση σε ό,τι αφορά τη σχέση τους με τους πελάτες. Στη σχέση τους όμως με τις συναδέλφισσες, υπάρχει σεβασμός, συνεννόηση, προστασία, όπως θα μου πει η Πόπη Τσιρώνη. Η ίδια είναι μία από τις λιγοστές γυναίκες που βρίσκονται καθημερινά στη Βαρβάκειο και πηγαινοέρχεται με άνεση πίσω και μπρος από τον πάγκο, κόβει κρέας, ζυγίζει, κουβαλά, χρεώνει, χαμογελά και χαιρετά. Αναρωτιέμαι πώς βρέθηκε εκεί. Και κάπως έτσι ξεκινά η συζήτησή μας.Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου - Watkinson
«Μπήκα στο επάγγελμα του κρεοπώλη γιατί αυτή ήταν η επιχείρηση του πατέρα μου. Μετά τις σπουδές μου, λοιπόν, αποφάσισα να ακολουθήσω το επάγγελμά του. Ερχόμουν πάντα στις γιορτές και τα Σάββατα που δεν είχα σχολείο, είχα μια πρώτη επαφή με το επάγγελμα έτσι. Μου άρεσε πολύ η δουλειά. Μου άρεσε να έρχομαι σε επαφή με κόσμο, να εξυπηρεττώ τους πελάτες, είναι ωραίο»
«Η καθημερινότητα για εμάς είναι ξύπνημα στις 6 το πρωί, ερχόμαστε έπειτα στην Βαρβάκειο αγορά και στο μαγαζί μας και μένουμε εδώ μέχρι τις 5 το απόγευμα. Είναι ανδροκρατούμενος χώρος, αλλά είναι καλά. Μας προσέχουν οι άνδρες»
«Δεν με ενοχλεί που η λέξη “χασάπης” δεν έχει γυναικείο φύλο. Παραδοσιακά ήταν άνδρες στο επάγγελμα. Τώρα απλά μπαίνουν στο επάγγελμα συνήθως οι σύζυγοι, οι αδερφές, οι κόρες».
«Το είχα φανταστεί από μικρή ότι θα μπορούσα να είμαι σε αυτό το επάγγελμα, δεν είχα πρόβλημα να το ακολουθήσω. Σπούδασα πρώτα αυτό που ήθελα, marketing και διαφήμιση. Έκανα master στο digital marketing αλλά ένιωσα ότι είναι πιο συμφέρον να βρίσκομαι εδώ. Οι σπουδές μου με βοηθούν στο επάγγελμά μου, γιατί ξέρω πώς να αντιμετωπίσω κάποιες δυσκολίες με τους πελάτες, πώς να τις διαχειριστώ».
«Το επάγγελμά μου με έχει κάνει πιο επικοινωνιακή, να έχω περισσότερη υπομονή, να ακούω τον κόσμο. Για το ότι είμαι σε ένα περιβάλλον γεμάτο με άνδρες, έχω να πω ότι οι σχέσεις καμιά φορά είναι καλύτερες με τους άνδρες. Δεν υπάρχει ο ίδιος ανταγωνισμός που υπάρχει με τις γυναίκες, ούτε πρόκειται να σε σχολιάσουν».
«Ο κόσμος αναζητά τις γυναίκες στους πάγκους. Μάλλον σκέφτονται ότι και ως νοικοκυρές θα ξέρουμε να τους προτείνουμε το καλύτερο κομμάτι κρέας, την καλύτερη συνταγή. Μας εμπιστεύονται περισσότερο νομίζω».
«Το μόνο που μου λέει ο κοινωνικός περίγυρος για το επάγγελμά μου είναι ότι είναι δύσκολο. Μου λένε “Δε θα άντεχα να ξυπνάω τόσο νωρίς” ή “Δεν μπορείς να φύγεις τις γιορτές, φεύγεις συγκεκριμένες ημέρες τον χρόνο”. Είναι αλήθεια αυτό, δεν μπορείς να φύγεις για παράδειγμα Μεγάλη Τετάρτη να πας κάπου διακοπές, θα φύγεις Μεγάλο Σάββατο. Δεν ξέρω, ίσως είναι πιο δύσκολο σε περίπτωση που κάνεις οικογένεια, με την έννοια ότι δε θα μπορείς να είσαι στις 3 η ώρα κάθε μέρα σπίτι με το μωρό σου, αλλά εγώ τώρα δεν έχω οικογένεια».
«Θα ήθελα να συνεργαστώ με γυναίκες, απλά δεν νομίζω ότι έχουν πολλές τη διάθεση να ασχοληθούν με αυτό το επάγγελμα. Είναι δύσκολο. Οι περισσότερες θέλουν κάτι πιο εύκολο, για παράδειγμα μια δουλειά γραφείου, κάτι πιο κοντά τους, κι όχι εδώ με το κρέας και τη μυρωδιά του αίματος. Ναι, μυρίζει το αίμα, ισχύει, αλλά εντάξει το συνηθίζεις κάποια στιγμή. Εγώ θα τους έλεγα ότι είναι πολύ ενδιαφέρον να ασχοληθούν με αυτό».
Δε νιώθω κάτι ιδιαίτερο που είμαι σε μία δουλειά ασυνήθιστη για γυναίκες. Έτυχε να είμαι σε αυτή την δουλειά. Μπορεί να μην έχει πολλές γυναίκες αλλά αυτό το επάγγελμα επέλεξα να κάνω και αυτό κάνω. Εξάλλου και σε άλλες δουλειές βαριές υπάρχουν γυναίκες
«Δεν είναι ένας χώρος αποκλεισμένος για τις γυναίκες. Αν θέλουν μπορούν να το κάνουν. Κι ούτε είναι λόγος να το “φοβηθείς” ότι είναι ένας χώρος γεμάτος με άνδρες εδώ. Ίσα ίσα σε σέβονται και σε προσέχουν».
«Σεξιστικά σχόλια δέχομαι καμιά φορά από πελάτες, που προσπαθούν να κάνουν κομπλιμέντο ή να πιάσουν τη συζήτηση και καμιά φορά ξεφεύγουν. Συνήθως κάνω ότι δεν ακούω, αλλάζω τη συζήτηση τέτοια πράγματα. Συνήθως οι μεγάλης ηλικίας το κάνουν αυτό, οι νεαροί δεν το κάνουν. Μπορεί να πιαστούν από το οτιδήποτε. Να, τις προάλλες ένας κύριος μεγάλης ηλικίας ψώνιζε και του λέω “Μισό λεπτό να σας βάλω σακούλα” και μου απάντησε “Όχι, εγώ το βάζω να ξέρεις”. Τα ακούω αυτά αλλά λέω “τώρα εντάξει, τι να του πεις;”».
«Έχω τσακωθεί με άνδρες στη δουλειά, όχι με συνάδελφο φυσικά. Με πελάτες. Αλλά όχι για θέματα σχολίων που έχω ακούσει για εμένα, αλλά για θέματα που έχουν να κάνουν με το κρέας, με την τιμή. Εκείνη την ώρα πιο πολύ να βρίσω θέλω, δε σοκάρομαι. Δεν παθαίνουμε σοκ εύκολα εδώ, έχουμε μάθει. Γιατί πολλές φορές έρχεται ο άλλος θέλοντας να τσακωθεί, επειδή έχει φύγει από το σπίτι του με νεύρα. Υπομονή είναι το μυστικό».
