Πώς είναι να έχεις παιδί, όταν είσαι ακόμα «παιδί»; 3 μαμάδες της Gen Z απαντούν
- 14 ΜΑΙ 2023
Οι γυναίκες της Gen Z αναβάλλουν τη μητρότητα και κάνουν λιγότερα παιδιά απ’ ό,τι οι γυναίκες που ανήκουν στη γενιά των Millennials. Η πρόσφατη έρευνα της εταιρίας Ruby Home που δημοσιεύτηκε στο Forbes και στην οποία έλαβαν μέρος 1.000 γυναίκες της Generation Z, το επιβεβαιώνει.
Τα αποτελέσματά της έδειξαν ότι το 27% των συμμετεχόντων δεν θέλει να κάνει παιδιά. Όταν δε, ρωτήθηκαν για τον λόγο που δεν θέλουν, το 89% απάντησε ότι απολαμβάνει την άνεση, τη χαλαρότητα και την ανεξαρτησία χωρίς παιδιά, ενώ το 70% των γυναικών εκτιμά τον χρόνο με τον εαυτό τους.
Από τα στατιστικά μιας και μόνο έρευνας, φυσικά, δεν μπορεί να βγει ένα και μοναδικό συμπέρασμα για μια ολόκληρη γενιά γυναικών, ενώ σίγουρα υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που οδηγούν μια γυναίκα να γίνει μαμά σε μεγαλύτερη ηλικία απ’ ό,τι παλαιότερα. Ή αν μην γίνει και καθόλου.
Η οικονομική, επαγγελματική και κοινωνικοπολιτική αστάθεια, η αύξηση των καθημερινών υποχρεώσεων, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου καθώς και η περιβαλλοντική κρίση, είναι ανάμεσα στους ανασταλτικούς παράγοντες που ίσως «τρενάρουν» μια εγκυμοσύνη σε νεαρή ηλικία.
Σε αυτό το σημείο δε, να πούμε πως όποιος λόγος και αν μεσολαβεί, τα στερεότυπα σε σχέση με τη μητρότητα και την ηλικία μιας γυναίκας, πρέπει να πάψουν να ισχύουν εν έτει 2023. Όπως υπάρχουν γυναίκες που γίνονται μητέρες στα 40 και στα 50, έτσι υπάρχουν και εκείνες που βαδίζουν στον δρόμο της μητρότητας στα early 20s τους.
3 μαμάδες της Gen Z, λοιπόν, απαντούν στο LadyLike για το πώς είναι να αποκτάς παιδί, όταν είσαι ακόμα «παιδί» με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας.
Τζωρτζίνα Γεραλή, 27 χρονών: «Τη δεδομένη χρονική στιγμή, δεν είχα πει καθόλου πως είμαι έτοιμη»
«Βαθιά μέσα μου ήθελα να γίνω μαμά. Απλά είχα βάλει ένα πλάνο του τύπου πριν τα 30 θα ήθελα να έχω παιδάκι. Όμως όσο πλησιάζεις, αυτό όλο και απομακρύνεται. Είτε λόγω συνθηκών, εργασιακού περιβάλλοντος, οικονομικών θεμάτων είτε ακόμη και υλοποίηση στόχων που βάζεις σε προτεραιότητα. Όμως, τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν είχα πει καθόλου πως είμαι έτοιμη.
Συνέβη τυχαία και απλά ζύγισα τα πράγματα. Είπα ότι εφόσον ήθελα να κάνω αυτό το βήμα, ο σύντροφος ήταν τέρμα υποστηρικτικός σε όλο αυτό, και φυσικά κατάλληλος μελλοντικός μπαμπάς στα μάτια μου, τι τώρα τι σε τρία χρόνια…Κι όσο για τον αγαπημένο μου, ήταν όνειρο ζωής να κάνει παιδάκι. Όντας και 8 χρόνια μεγαλύτερός μου και πιο συνειδητοποιημένος και έπειτα από 8 χρόνια σχέσης μαζί μου.
«Ο συνδυασμός μητρότητας-καριέρας ήταν ο μοναδικός λόγος που ταλαντεύτηκα όταν έμαθα πως είμαι έγκυος».
Δεν έγειρε προς αυτόν η ζυγαριά. Η φάση ήταν πως ότι ετοιμαζόμουν να κάνω κάτι παραπάνω στον εργασιακό τομέα και εντέλει δεν ακυρώθηκε κάτι. Απλώς μετατέθηκε ένα χρόνο αργότερα. Είναι, φυσικά, κάτι αρκετά δύσκολο διότι τους πρώτους μήνες συνηθίζεις να είσαι η μόνη ασχολία του παιδιού και έπειτα απλά πρέπει να λείψεις αρκετό χρόνο. Είναι και συναισθηματικά δύσκολο και πρακτικά. Όμως σίγουρα είναι εφικτό όταν φτιάχνεις κατάλληλα το πρόγραμμα σου και δημιουργήσεις χώρο και χρόνο για την οικογένεια. Είμαι και άνθρωπος του προγράμματος, οπότε το θεωρώ ως κάτι δεδομένο το να ανταποκριθώ στο παιδί μου και το επάγγελμά μου.
«Δεν είναι εύκολο, δεν είναι απλό, θέλει οργάνωση».
Δεν θα έλεγα ότι έχω φτάσει στα όριά μου. Έχω αρκετή βοήθεια από τον άνθρωπο μου. Με καταλαβαίνει όποτε αυτό είναι αρκετά παρήγορο στο να τα καταφέρεις!
Υπάρχουν ριζικές αλλαγές θα έλεγα. Προτεραιότητα έχει ένα μικρό πλασματάκι. Η ζωή αλλάζει. Από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο. Ξυπνάς και δεν πλένεις καν τα δόντια σου και τον εαυτό σου, αλλά αλλάζεις πάνες και φτιάχνεις γάλα.
«Προσπαθώ να διατηρώ ένα μοτίβο καθημερινότητας που είχα και πριν εντάσσοντας σε αυτό τη μικρή».
Προσπαθώ να κάνω τις δουλειές μου, ακόμη και αν είμαστε μαζί. Τόσο τις εξωτερικές όσο και τις εσωτερικές. Να πάμε βόλτα τα σαββατοκύριακα ακόμα και αν αυτή είναι στις κούνιες, να πάμε διακοπές και διήμερα ακόμα και αν δεν αράζεις όλο το μεσημέρι στην παραλία.
«Οι φίλοι που θέλουν εσένα, θέλουν και το παιδί σου στη ζωή τους».
Μια φίλη μου που της έχω λείψει θα πάρει καφέ και θα έρθει στις κούνιες. Γιατί προφανώς εγώ δεν μπορώ να ακολουθήσω το χαλαρό πρόγραμμα που είχαμε πριν. Ο τρόπος διασκέδασης δεν θα έλεγα πως έχει αλλάξει κάνω ότι θέλω απλά με περισσότερη οργάνωση. Είτε έχω τη μικρή μαζί είτε πρέπει να κανονίσω ποιος και πώς θα την κρατήσει.
Μια κοπέλα που θέλει να γίνει μητέρα σε νεαρή ηλικία, πρέπει να έχει δίπλα της κάποιον που πραγματικά θέλει στη ζωή της. Αυτή είναι η συμβουλή που θα έδινα και το λέω πολλές φορές γιατί το αντιμετωπίζω καθημερινά. Κάποιον που να περνάει όμορφα μαζί ακόμα και στις δύσκολες στιγμές. Γιατί θα έρθουν πολλές από αυτές με νεύρα, άγχος, κλάμα, στεναχώρια κλπ. Δεν πρέπει να είναι μόνη της σε όλο αυτό.
Η αρνητική ενέργεια του ζευγαριού, περνάει και στο παιδί. Θεωρώ πως ένα αγαπημένο και με υγιείς βάσεις ζευγάρι μπορεί να χτίσει μια νέα σωστή προσωπικότητα ώστε να βγει στη κοινωνία όπως επίσης κι να “αντέξει” αυτή τη μεγάλη αλλαγή».
Αλίκη Αντωνοπούλου, 25 χρονών: «Έχω αποχωριστεί τον παλιό μου εαυτό. Έριξα πολύ κλάμα όταν έγινα μαμά»
«Φυσικά και έτυχε. Είμαστε πολλά χρόνια μαζί με τον σύντροφό μου. Έτυχε και έγινε.
«Εγώ τρομοκρατήθηκα λίγο παραπάνω στην αρχή γιατί ένιωθα εγώ παιδάκι ακόμα μέχρι τότε».
Ο σύντροφός μου ήταν λίγο πιο συνειδητοποιημένος, το πήρε λίγο πιο όμορφα. Δεν το συζητήσαμε ιδιαίτερα. Κατευθείαν είπαμε ότι θα κρατήσουμε το παιδάκι.
Όλη τη ζωή μου έχει αλλάξει. Πλέον, δεν κάνω ιδιαίτερα πράγματα για εμένα αλλά κυρίως για το παιδί. Έχουν αλλάξει όλα. Έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ό,τι θέλει η μπουμπού κάνουμε πλέον.
Εγώ έβγαινα και γενικά ζούσα μια πιο ανέμελη ζωή. Είχα και τη δουλειά. Δεν με ενδιέφερε κάτι συγκεκριμένο ιδιαίτερα. Ήμουν ανεξάρτητη, για πάρτη μου. Όταν ήρθε η μικρή, αλλάξαν τα πάντα. Προσπαθώ να προσαρμοστώ. Βασικά, έχω αποχωριστεί τον παλιό μου εαυτό.
«Πλέον, προσπαθώ να γνωρίσω τον καινούργιο μου εαυτό».
Οι αλλαγές έχουν έρθει στην καθημερινότητά μου. Από τη μία, όταν είμαι με τη μπέμπα, είμαι ΟΚ. Λέω ότι έχω το μωράκι μου τώρα. Όλα καλά, όλα τέλεια. Από την άλλη, πάρα πολλές φορές, ειδικά στην αρχή, μέχρι να συνηθίσω και να ανακαλύψω τη μπέμπα και ό,τι περιστρέφεται γύρω από ένα μωρό, έριξα πολύ κλάμα όταν έγινα μαμά. Είχα στεναχώρια. Το είχα σαν παράπονο.
«Είμαι η πρώτη στην παρέα που απέκτησε παιδί. Ήταν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο».
Ο χρόνος που περνάω με την παρέα μου έχει επηρεαστεί, αλλά να σου πω την αλήθεια, την μπέμπα μου την παίρνω παντού. Την πάω παντού. Προσπαθώ να κάνω ό,τι έκανα και πριν μαζί της, αφού δεν μπορώ μόνη μου. Από την άλλη, πολλές φορές θέλω να πάω κάπου μόνη μου, να την αφήσω για παράδειγμα στη μάνα μου και μετά σκέφτομαι “όχι ρε φίλε, απλά πάρ’ την μαζί σου”. Προσπαθώ να τα συνδυάζω όλα. Δεν βγαίνει πάντα γιατί μερικές φορές θέλει να φύγουμε από κάπου οπωσδήποτε, αλλά εντάξει. Το προσπαθούμε.
Όταν γέννησα, η μαμά μου δεν είχε έρθει στο μαιευτήριο να δει την μπέμπα. Λόγω covid δεν το επέτρεπαν. Κατέβαινα μόνο εγώ στην είσοδο και έβλεπαν μόνο εμένα. Κάποιες μέρες μετά τη γέννα, κόλλησα covid. Ήμουν μόνη μου στο σπίτι για δυο εβδομάδες μέχρι να μπορέσει η μαμά μου να δει το παιδί. Εγώ ήθελα τη μαμά μου σαν μουρλή εκείνη την περίοδο.
Αυτό από τη μια ήταν χάλια για εμένα, μέχρι να προσαρμοστώ σε όλη τη φάση. Από την άλλη, κατάλαβα ότι μάλλον όλη αυτή η κατάσταση, έκανε καλό. Αν είχα τη μάνα μου εδώ, θα της έλεγα όλη την ώρα να κάνει κάτι. Τότε αναγκάστηκα να τα κάνω όλα μόνη μου. Είχα, βέβαια, και την υποστήριξη της οικογένειας του συντρόφου μου. Είναι και η μαμά του και η αδερφή του εδώ. Απλά, ήθελα να ασχοληθώ εγώ πιο πολύ.
«Στη αρχή είχα τρομοκρατηθεί τελείως για το πώς θα το πω στους γονείς μου. Λες και ήμουν παιδάκι».
Έκανα τεστ, πήγα στο σπίτι και είχα γίνει άσπρη. Προηγουμένως, είχα συζητήσει με τη μάνα μου ότι έχω μια μικρή καθυστέρηση. Όταν έφτασα, το κατάλαβε κατευθείαν. Μου είπε ότι είναι “δική σου απόφαση και του συντρόφου σου. Αποφασίστε μόνοι σας τι θέλετε να κάνετε”. Στον πατέρα μου το ανακοίνωσα ενώ καθόμασταν στο σαλόνι. Ήταν στον καναπέ και στην αρχή δεν το πίστευε. Μετά μου είπε ότι θα γίνει ο πιο όμορφος παππούς του κόσμου. Ήταν τελείως χαλαρός.
Τα περισσότερα σχόλια που άκουσα αφορούσαν τη φύση της σχέσης μου. Σχολίαζαν ότι είμαστε ανύπαντροι με τον σύντροφό μου. Εντέλει κάναμε έναν πολιτικό γάμο δυο μέρες πριν γεννήσω. Σε γενικά πλαίσια, δηλαδή, δεν άκουσα κανένα αρνητικό σχόλιο για την ηλικία μου.
«Άκουσα μόνο σχόλια του στιλ “πωπω θα χάσεις τον ύπνο σου, πωπω κλάμα που έχεις να ρίξεις, πωπω ξέχνα όσα ήξερες”».
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έγινε, να σου πω την αλήθεια. Όπως σου είπα και πριν, προσπαθώ να τα κάνω όλα με την μπέμπα.
Αυτό που μου λείπει περισσότερο, είναι να βγω μια φορά χωρίς τη μπέμπα και να μην το σκεφτώ. Να πω ότι “ΟΚ, δεν θα το σκεφτείς τώρα το παιδί”. Αυτό μου λείπει πιο πολύ απ’ όλα. Να να έχω το μυαλό μου αλλού και να μην έχω αυτήν την έγνοια».
Βασιλική Καζούρη, 24 χρονών: «Τα πάντα μπορείς να κάνεις με ένα παιδί σε μικρή ηλικία, αρκεί να το θέλεις»
«Από πάντα ήθελα να κάνω σχετικά μικρή παιδιά. Πίστευα ότι θα μπορώ να τους προσφέρω παραπάνω πράγματα. Το ότι ήταν συνειδητή επιλογή, δηλαδή, είναι το μόνο σίγουρο. Η πρώτη εγκυμοσύνη ήταν κάτι που ήρθε πολύ εύκολα. Πρωτόγνωρη εμπειρία μόλις βλέπεις το θετικό τεστ, ανάμεικτα συναισθήματα. Δεν ξέρεις τι να σκεφτείς -και επειδή δεν μου έφτανε το ένα τώρα είμαι έγκυος στο δεύτερο μωράκι που το περιμένουμε πως και πως.
Εγώ είμαι από τις τυχερές που έχω αρκετή βοήθεια από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Μέχρι ώρας μπορώ να συνδυάσω και το παιδί και την εργασία χωρίς πολλές δυσκολίες.
Προσπαθώ να ανταποκρίνομαι σε όσες περισσότερες υποχρεώσεις μπορώ. Δεν τα καταφέρνω πάντα. Σίγουρα κάτι μένει και για την επόμενη μέρα. Προφανώς, δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες.
«Έχω φτάσει αρκετές φορές στα όριά μου αλλά έχω μάθει να το διαχειρίζομαι με πολλή υπομονή».
Αρκετές αλλαγές υπάρχουν στην καθημερινότητά μου. Για παράδειγμα, έχει μειωθεί κατά πολύ ο χρόνος που αφιέρωνα στον εαυτό μου. Λογικό, αν σκεφτείς ότι έχεις ένα ανθρώπακι που εξαρτάται όλη μέρα από εσένα.
Η κοινωνική ζωή μου έχει αλλάξει αρκετά -όχι όμως τραγικά. Δεν έχω τον χρόνο που είχα να βρεθώ με φίλους μου γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες πια όμως όταν θέλεις μπορείς να ξεκλέψεις λίγο.
Στην προσωπική τώρα νομίζω πως τα πράγματα έχουν γίνει καλύτερα. Ένα παιδί σε ενώνει με τον άνθρωπο που είσαι. Είναι κάτι μοναδικό.
«Το πιο συχνό σχόλιο είναι “τόσο μικρή παιδί; Τώρα πάει δεν μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου”»
Τα πάντα μπορείς να κάνεις ακόμα και με ένα παιδί σε μικρή ηλικία, αρκεί να το θέλεις εσύ. Άρα για εμένα προσωπικά, κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Η μόνη συμβουλή που θα έδινα σε μια κοπέλα που θέλει να γίνει νέα μαμά, είναι να είναι σίγουρη για την επιλογή της».
