Πάνος Γιαννακόπουλος
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

«Πού να ‘ξερες Χαρούλα μου, τι σε περιμένει»: Η Χάρις Αλεξίου, εκ βαθέων

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Η Χάρις Αλεξίου μάς έκανε την τιμή να πιούμε μαζί έναν καφέ και να την ρωτήσουμε ό,τι λαχταρούσαμε. Χαρά μας. Η Χαρούλα μας.

Τα μάτια όλων μας γέμιζαν κι άδειαζαν ξανά και ξανά. Βαθιά συγκίνηση που δύσκολα περιγράφεται με λόγια τυπικά. Με τη Μυρτώ, τον Θοδωρή και τον Μάνο θα είμαστε για πάντα δεμένοι με μία αξέχαστη εμπειρία ζωής. Η κοινή μας συνέντευξη στη Χαρούλα Αλεξίου ήταν μια συζήτηση καρδιάς, μια συνύπαρξη από την οποία όλοι μας βγήκαμε πιο γεμάτοι κι ευτυχείς. Είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν χρειάζονται πίστωση χρόνου για να σε διαπεράσουν σαν ηλεκτρικό ρεύμα και να εισχωρήσουν στα πιο βαθιά σου κύτταρα. Σε αλλάζουν ακαριαία.

ΔΕΣ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ: 

Αφορμή για να κάτσουμε μαζί της γύρω από το τραπέζι και να συνομιλήσουμε, στάθηκε το άλμπουμ Reworks. 8 «ξαναδουλεμένα» συν 2 ανέκδοτα, φερμένα στο σήμερα τραγούδια που η Χάρις Αλεξίου, παρέα με τη νέα γενιά καλλιτεχνών και υπό την επιμέλεια του αγαπημένου της γιου, Μάνου Θεοφίλου, επανασυστήνει στο κοινό που την λατρεύει νυν και αεί, αλλά και στο κοινό των πιτσιρικάδων που οφείλει να την μάθει, όχι από χρέος, αλλά από δέος.

Χάρις Αλεξίου

Η Χάρις Αλεξίου δεν αγαπάει τους μεγαλειώδεις χαρακτηρισμούς όταν την αφορούν, και αυτό ήταν το ένα και μοναδικό βέτο που άσκησε στην κουβέντα μας. Δεν τα ‘χει ανάγκη αυτά, γιατί στις παρέες, στις φιλίες και στις ομάδες που τόσο απολαμβάνει να ανήκει, δεν έχουν θέση οι «ογκόλιθοι» και «ιερά τέρατα». Τι να κάνουμε όμως κι εμείς που απέναντί μας, σε απόσταση αναπνοής είχαμε την πιο σπουδαία απ’ όλες, τη γυναίκα που με τη φωνή- και τους στίχους της- έκανε τραγούδια τα βιωμένα και τα αβίωτά μας.

Μια γυναίκα αυθεντική, τρυφερή, ισορροπημένη, ευαίσθητη, συνειδητοποιημένη, σοφή που αντιμετωπίζει τα πάντα- και πρώτα απ’ όλα τον εαυτό της- με απόλυτη ειλικρίνεια αλλά και χιούμορ. Αυτή είναι η Χάρις Αλεξίου όπως την φανταζόμουν και 100% όπως την γνώρισα. 

Χάρις Αλεξίου

Μαζί της μιλήσαμε για όλα. Για τη νέα γενιά που εμπιστεύεται, όπως ο ΛΕΞ, τη μητρότητα, την τέχνη μέσα στην οποία αναπνέει, τους συνεργάτες που έγιναν φίλοι και σχέσεις ζωής, τις απώλειες και τη διαχείριση των δύσκολων στιγμών, το κίνημα #metoo, τη «συγγνώμη» που δεν ζήτησε ποτέ προς το κοινό αλλά πιστεύει ότι οφείλει έστω και τώρα, και τόσα ακόμα.

Κι ενώ ο Άνθρωπος του Κάβου παίζει ξανά και ξανά όσο γράφονται αυτές οι γραμμές είμαι πια σίγουρη πως η Χάρις Αλεξίου δεν διάλεξε τη θάλασσα, αλλά την αγάπη.