Θάλεια Ματίκα: “Η ζωή κάνει συνέχεια restart”

«Πιστεύω δεν πιστεύω σε αυτά η ζωή κρύβει πάντα ξεκινήματα, θες δεν θες. Αυτό βέβαια δεν είναι θετικό πάντα. Στη ζωή πέφτεις και ξανασηκώνεσαι κι αυτό είναι νέο ξεκίνημα κάθε φορά. Ή παίρνεις σημαντικές αποφάσεις, κάνεις οικογένεια, αλλάζεις καριέρα, φεύγουν δικοί σου άνθρωποι, η ζωή έχει συνέχεια restart. Εγώ τα τρέμω! Είμαι άνθρωπος της συνήθειας και δεν θέλω να μου αλλάζεις τίποτα. Αλλά τελικά, επειδή μου έχουν συμβεί πολλά πράγματα, συνειδητοποιώ ότι όσο δύσκολο κι αν είναι τελικά και σε αλλάζουν και σε κάνουν πιο δυνατό όλες αυτές οι αλλαγές. Αλλιώς είναι μια ευθεία γραμμή όλα» εξηγεί η ηθοποιός που συνεργάζεται σε αυτή την παράσταση με τον σύζυγό της Τάσο Ιορδανίδη. Ο τελευταίος τη σκηνοθετεί στο “Beginning” παρέα με τον Γιάννη Δρακόπουλο. Μαζί του η Θάλεια έχει δει από πολύ κοντά το παραγωγικό κομμάτι της δουλειάς τους στο οποίο ο Τάσος Ιορδανίδης δραστηριοποιείται από την αρχή της θεατρικής του πορείας.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson

Έχοντας μια δεκαετή σχέση και έχοντας αποκτήσει δύο παιδιά τον 5 ετών Δάνο και τη 2 ετών Νάγια, τη ρωτάω που εντοπίζει το πρόβλημα, τη δυσκολία των σχέσεων σήμερα. «Στη δυτική κοινωνία νομίζω ότι έχει να κάνει πολύ με την ταχύτητα της πληροφορίας και την ταχύτητα της ζωής. Ο νέος άνθρωπος πρέπει να είναι υπερπλήρης σε προσόντα, οπότε το πρώτο κυνήγι του είναι η καριέρα, η οικονομική αποκατάσταση, το μέλλον. Περνούν αρκετά χρόνια για να γίνει αυτό το κομμάτι και μετά ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια κεκτημένη ταχύτητα εργασιακή και σχέσεων λόγω τεχνολογίας και του είναι δύσκολο να αποστασιοποιηθεί από αυτό, να κάνει λίγο πίσω και να δώσει χρόνο. Η σχέση θέλει χρόνο, και η φιλική όχι μόνο η ερωτική. Είναι δύσκολο για κάθε άνθρωπο να φύγει από το εγώ του και να δώσει χώρο και χρόνο σε έναν άλλο άνθρωπο ώστε να τον γνωρίσει ουσιαστικά. Εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα θεωρώ, γίνονται τα πράγματα λίγο από κεκτημένη ταχύτητα. Επίσης ο δυτικός άνθρωπος έχει μπει στη διαδικασία προσόντων όταν επιλέγει κάποιον από το άλλο φύλο, οπότε εκεί μπαίνουν και τα κοινωνικά στερεότυπα στη μέση. Τι δουλειά κάνει ο άλλος; Τι εισόδημα έχει; Τι σπουδές; Όλα αυτά τα πράγματα συντελούν στο να μην υπάρχει βάθος στο να γνωρίσεις έναν άλλο άνθρωπο. Είναι λίγο επιφανειακά τα πράγματα και γρήγορα. Η ταχύτητα δεν βοηθά τις σχέσεις, θέλουν χρόνο» σημειώνει.

Θάλεια, ποια ήταν η τελευταία φορά που είπες πάμε για μια νέα αρχή;

«Νομίζω ότι δύο πράγματα που με στιγμάτισαν, ήταν τα δύο μου παιδιά, η γέννηση των παιδιών μου, που άλλαξαν τη ζωή μου ριζικά, δεν πιστεύω ακόμα ότι έχει αλλάξει τόσο πολύ η ζωή μου, και το τελευταίο ήταν το ότι αλλάξαμε θεατρική στέγη με τον Τάσο, που από το Άνεσις βρεθήκαμε στο Altera Pars. Ήταν μια μεγάλη αλλαγή  για εμάς και εγώ ακριβώς επειδή είμαι άνθρωπος της συνήθειας και της βολής τρόμαξα αρχικά αλλά μετά είδα ότι τελικά και αυτό μας ανανέωσε πολύ. Πήγαμε στο Γκάζι, έτυχε κι εγώ με το “Beginning” να βρίσκομαι στο Θέατρο 104 με άλλη παραγωγή, με τη Vision Art, και το Γκάζι μας έχει ανανεώσει πολύ και μας ταιριάζει νομίζω και καλλιτεχνικά».

Άρα είστε και τώρα σε μια φάση νέου ξεκινήματος…

«Αλίμονο! Με τον Τάσο πάντα είσαι σε φάση νέου ξεκινήματος. Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει (Γέλια)».

Ρούχα από προσωπική συλλογή.

Με την ηρωίδα που υποδύεσαι έχεις κοινά;

«Εγώ δεν έχω αυτή τη στιγμή κοινά γιατί η ηρωίδα που υποδύομαι είναι 38 ετών, καριερίστα σε υψηλό επίπεδο καριέρας, τα έχει όλα και δεν έχει σύντροφο και θέλει να κάνει παιδιά διακαώς. Αυτό το στάδιο το έχω περάσει, αλλά έχω πολλές φίλες γύρω μου που είναι ακριβώς στη φάση της Λόρα, οπότε μου είναι ένα πολύ οικείο πρόσωπο».

Υπήρξες ποτέ καριερίστα;

«Όταν ξεκίνησα κυνήγησα τη δουλειά μου με νύχια και με δόντια, γιατί δεν ήξερα και κανέναν στον χώρο. Ήταν και είναι ένας δύσκολος χώρος οπότε τα πρώτα δέκα χρόνια κυνηγούσα πολύ τη δουλειά μου. Μετά βρέθηκε ο Τάσος στον δρόμο μου, αρχίσαμε να κάνουμε τα δικά μας πράγματα και πήρε άλλη τροπή η καριέρα μου ουσιαστικά».

Και μπήκε σε προτεραιότητα και η προσωπική ζωή τότε φαντάζομαι;

«Όσο μπορεί να μπει γιατί με τον Τάσο και όλο αυτό το παραγωγικό κομμάτι που τρέχει η καθημερινότητά μας έχει να κάνει πολύ με το θέατρο. Όσο και να θες να το αποτάξεις ασχολείσαι πολύ με αυτό».

Φούστα: Mine_skirt, Top: H&M

Πόσο δύσκολο είναι να εξελίσσεσαι μαζί με τον άλλο σε μία σχέση;

«Πάρα πολύ. Πιστεύω ακράδαντα στην συντροφικότητα, ο άνθρωπος για μένα δεν είναι μοναχικό ον. Και το να βρεις τον άνθρωπο της ζωής σου είναι ένα λαχείο για εμένα. Πρέπει να είσαι πολύ τυχερός για να βρεις το έτερό σου ήμισυ και αν το βρεις οφείλεις να επενδύσεις σε αυτό, πάνω και πέρα από όλα γιατί στο τέλος της ημέρας αυτός είναι».

Υπήρξες τυχερή λοιπόν όταν γνώρισες τον Τάσο…

«Αυτό πάλι; Εντάξει ήμουν τριάντα χρονών, οπότε είχα βάλει κι εγώ κάποια στεγανά ως γυναίκα ότι μπαίνω σε καινούργια δεκαετία, είμαι 30 πρέπει να βρω έναν άντρα μεγαλύτερο, αποκατεστημένο οικονομικά κλπ. Τελικά ο Τάσος δεν είχε τίποτα από αυτά που “ονειρευόμουν” αλλά η ζωή στα φέρνει έτσι. Όλα πήγαν αλλιώς αλλά έτσι είναι η ζωή. Θες δεν θες, να ‘τα τα ξεκινήματα».

Η διαφορά ηλικίας σας σε τρόμαξε;

«Φρίκαρα. Όταν άκουσα ότι είναι 26 τότε είπα δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν σπαταλώ άλλο χρόνο. Δεν είναι να πεις κάτι στη ζωή αυτή. Με τα χρόνια θεωρώ ότι ο Τάσος ήταν πιο ώριμος από εμένα και πιο συνειδητοποιημένος, επειδή βγήκε στην αγορά εργασίας νωρίς και έκανε δικά του πράγματα από τότε που βγήκε από το Εθνικό έκανε δικά του πράγματα και πατούσε πιο πολύ στα πόδια του. Του λέω καμιά φορά παιδί μου αν είχες δώσει αυτή την ενέργεια σε κάποιο άλλο επάγγελμα δεν ξέρω πού θα βρισκόμαστε τώρα.

Ο Τάσος Ιορδανίδης συνδυάζει πάρα πολλά προσόντα γι’ αυτό τον θαυμάζω πάρα πολύ.

Στο βιολογικό ρολόι που χτυπά εσύ πίστευες;

«Όχι δεν πίστευα ποτέ. Δεν πίστευα στα παιδιά, δεν ήθελα να αναλάβω ποτέ τόσο μεγάλες ευθύνες, αλλά ο Τάσος πίστευε ακράδαντα ότι πρέπει να κάνουμε οικογένεια, οπότε ανάλαβε άλλος τα ηνία σε αυτό το κομμάτι. Βρέθηκα έγκυος ερήμην. Εμένα δεν μου είχε χτυπήσει το ρολόι, μου ήρθε κεραυνός».

Είχες όμως εμπιστοσύνη στον Τάσο…

«Θέλοντας και μη γιατί ο Τάσος είναι ένας πολύ αποφασιστικός άνθρωπος στη ζωή του γενικά, αναγκάζομαι να έχω εμπιστοσύνη (γελάει). Δεν ανακοινώνει τα πράγματα, τα κάνει κατευθείαν. Και γι’ αυτό ήταν πολύ σίγουρος, για τη δημιουργία οικογένειας. Ήταν σίγουρος ότι ισορροπεί τη σχέση και τη ζωή. Και τελικά μετά από αυτά τα χρόνια που έχω βιώσει ως μητέρα, το πρόσημο είναι μόνο θετικό. Είναι μαγικό το ταξίδι».

Όταν ψάχνεις κάποιον συνήθως πληροί κάποια πράγματα που έχεις στο μυαλό σου σαν επιθυμίες. Σε δύο χρόνια μπορεί να μην ισχύουν όλα αυτά. Με τον Τάσο συνέβη ποτέ αυτό;

«Με τον Τάσο αυτό δεν συνέβη ποτέ. Η σχέση είναι πολύ ζωντανή. Νομίζω ότι το πιο σημαντικό όσο κι αν ακούγεται τετριμμένο είναι η εγκεφαλική επικοινωνία, τα άλλα έρχονται και παρέρχονται και ξανάρχονται. Δεν μπορείς να είσαι μες τα μέλια 10 χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο. Υπάρχουν κρίσεις, αλλά όταν υπάρχει η εγκεφαλική επικοινωνία και όταν θαυμάζεις τον άνθρωπό σου -πολύ σημαντικό για τη σήμερον ημέρα- αυτά τα πράγματα έρχονται σε δεύτερη μοίρα».

Πώς είναι σαν σκηνοθέτης;

«Είναι υπέροχος, αποτελεσματικός. Είναι ένας άνθρωπος που δεν πιστεύει στις πολλές πρόβες, πιστεύει στο γρήγορο αποτέλεσμα και ξέρει πάρα πολύ καλά τι θέλει. Οπότε λύνει τα χέρια στον ηθοποιό σε πολλά επίπεδα». 

Τον ακούς;

«Αναγκαστικά! Τολμάω να μην τον ακούσω; (Γέλια). Είχε την οικειότητα στις πρόβες που κάναμε και με τον Γιάννη Δρακόπουλο, να μου πει ότι θέλει όποτε το θέλει από την πρώτη ημέρα. Οπότε αναγκαστικά ήμουν «Μάλιστα Τάσο» από την αρχή. Τον διευκόλυνα στο να μου λέει ό,τι θέλει χωρίς να έχει δεύτερη σκέψη ότι θα παρεξηγηθώ ή ότιδήποτε άλλο».

Καταφέρνετε όμως να αφήσετε πίσω όποια διαφωνία μετά την πρόβα;

«Όχι πάντα. Έχουμε τσακωθεί άπειρες φορές. Ειδικά όταν ξεπερνά τα όρια ο Τάσος στην πρόβα και μου λέει πράγματα που δεν θα τα έλεγε σε οποιονδήποτε άλλο συνάδελφο τρελαίνομαι. Αλλά ξέρω ότι στο τέλος της ημέρας και έχει δίκιο και θέλει να είμαι πάρα πολύ καλή, οπότε τον εμπιστεύομαι».

Τοπ και φόρεμα: Mallory, μποτάκια: Envie Shoes.

Τα παιδιά σας βλέπουν θέατρο;

«Η μικρή είναι πολύ μικρή, αλλά και ο μεγάλος δεν έχει δει ποτέ ενήλικες παραστάσεις. Ξέρουν ότι είναι η δουλειά των γονιών τους, μέχρι εκεί. Ο μεγάλος ρωτάει πράγματα, θέλει να μαθαίνει, αλλά δεν έχει εντυπωσιαστεί από τον χώρο. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι ακριβώς συμβαίνει, πόσο τρελοί είναι οι γονείς τους (Γέλια)».

Τα παιδιά είναι και ο λόγος που κάνεις τα τελευταία χρόνια πράγματα πιο περιορισμένης διάρκειας;

«Ναι. Καταρχάς για δύο χρόνια έπαιζα μόνο Δευτέρα και Τρίτη για να είμαι σπίτι με τα παιδιά, φέτος ανοίχτηκα, και είμαι Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στο θέατρο. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να λείπω συνέχεια από το σπίτι σε καμία περίπτωση. Τα παιδιά χρειάζονται τη μαμά τους. Όποια γυναίκα έχει τεκνοποιήσει ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει μαμά για τα παιδιά ειδικά σε αυτές τις τρυφερές ηλικίες».

Για μία γυναίκα που δεν το σκεφτόταν καν όπως εσύ, όταν μπήκες στη διαδικασία να γίνεις μαμά όλα αυτά σου βγήκαν φυσικά;

«Όχι, τίποτα δεν είναι φυσικό και φυσιολογικό όταν έρχεται ένα μωρό στο σπίτι. Δεν ξέρω, ίσως άλλες γυναίκες είναι πολύ έτοιμες και το βλέπουν αλλιώς. Εγώ σκέφτηκα ότι τέλειωσε η ζωή μου κάποιες στιγμές, γιατί αυτή η αλλαγή είναι ριζική. Όταν έχεις μάθει να είσαι μόνος σου, να κάνεις ό,τι θες, να έχεις τον προσωπικό σου χώρο και χρόνο και ξαφνικά εισβάλλει ένα μωρό στο σπίτι και απαιτεί 24ωρη ενασχόληση και αφοσίωση ανατρέπεται η ζωή σου. Από εκεί και πέρα σιγά σιγά μαθαίνεις και ζεις με αυτό και αρχίζεις να εκτιμάς αλλιώς τα πράγματα».

Σαν οικογένεια τεσσάρων ατόμων ισορροπήσατε;

«Έχουν έρθει όλα φυσικά με την έλευση του δεύτερου μωρού. Ο γιος μου δεν το ήθελε καθόλου αρχικά, γιατί ήταν αρκετά χρόνια μόνος του και ήταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, αλλά σιγά σιγά αναπτύχθηκε μια φοβερή σχέση μεταξύ τους στα δύο μου παιδιά και είμαι πάρα πολύ τυχερή σε αυτό, οπότε τα πράγματα έχουν γίνει πολύ ομαλά μέσα στο σπίτι μας».

Τον παράγοντα τύχη βλέπω τον επικαλείσαι συχνά…

«Ισχύει. Από τύχη ζούμε, από τύχη ξυπνάμε κάθε πρωί. Αν το καλοσκεφτείς είναι και θέμα τύχης το πώς θα πάει η ζωή σου τελικά. Όχι ότι δεν θα προσπαθήσεις ή δεν θα παλέψεις, αλλά κάποια πράγματα είναι και τυχερά».

Είναι ίσως το κλειδί για να πάψουμε να φρικάρουμε για το πότε θα βρούμε έναν σύντροφο, το να το αφήσουμε στην τύχη;

«Εννοείται. Δεν υπάρχει το πότε, δεν είναι προγραμματισμένα τα πράγματα. Κι αν πάρεις βεβιασμένες αποφάσεις μπορεί και να μην έχεις αυτό που θές στη ζωή σου. Εγώ είμαι γενικά άνθρωπος που λειτουργεί με κουτάκια, πολύ της τετράγωνης λογικής και βλέπω τελικά ότι αλλιώς είναι τα πράγματα. Ο Τάσος λέει μια φοβερή φράση που με εκνεύριζε πολύ παλιά όταν την άκουγα, αλλά τώρα τη ενστερνίζομαι. «Πολλές φορές στη ζωή ένα και ένα μπορεί να μην κάνει δύο. Μπορεί να κάνει και τρία». Και του έλεγα «Μα τι λες; Δεν υπάρχουν αυτά, πάντα κάνει δύο». Έχει δίκιο τελικά. Δεν μπορείς να τα ελέγξεις όλα στη ζωή αυτή».

Πότε χαλάρωσες στο θέμα του ελέγχου; Με τα παιδιά;

«Ήμουν ένας άνθρωπος που στο εργένικο σπίτι μου όλα ήταν σε μια τάξη απόλυτη και που υπήρχε το προσωπικό μου γούστο παντού. Αυτή τη στιγμή ζω σε ένα σπίτι που το σαλόνι είναι πλημμυρισμένο με παιχνίδια, που παίρνουν τα παιδιά τα φαγητά και τα πετάνε, και τα βλέπω όλα αυτά και πάλι με ενοχλούν, αλλά το προσπερνώ. Έχω κάνει τρελή υπέρβαση στο κομμάτι του πώς λειτουργεί το σπίτι μου. Έχω καταλάβει ότι αυτή είναι η προτεραιότητα τώρα. Παλιότερα επίσης έλεγα πράγματα που τώρα τα έχω αλλάξει όλα. Έλεγα σε φίλες μου που έχουν παιδιά: «πώς είναι δυνατόν να κοιμάται το παιδί στο κρεβάτι σου; Αν είναι δυνατόν, θα βάλεις πρόγραμμα». Θεωρούσα ότι αυτό είναι μια απλή ιστορία»

Κάνοντας τα παιδιά καταλαβαίνεις ότι τίποτα δεν είναι απλό, ότι κάνεις υποχωρήσεις, ότι άλλα έλεγες και άλλα κάνεις τελικά και ότι χαλάρωσε στην τελική λίγο, δεν μπορείς να τα ελέγχεις όλα.

Παραμένεις αυστηρή σε κάτι;

«Προσπαθώ αλλά δεν βρίσκω σύμμαχο. Ο Τάσος είναι ο καλός, όπως οι περισσότεροι πατεράδες. Οι περισσότεροι πατεράδες επειδή δεν έχουν το 24ωρο με τα παιδιά και επειδή κουράζονται κιόλας να πουν όχι, λένε ναι. Εκεί υπάρχει μια ανισορροπία, γιατί προσπαθώ να επιβάλλω κάποια πράγματα και έρχεται ο μπαμπάς και τα καταστρέφει όλα και καταλαβαίνεις. Μου λέει: «Στην κόρη μου θα πω εγώ όχι, όταν μου γελάει έτσι;», και η κόρη επειδή είναι χειριστικά τα παιδιά έχει καταλάβει το ρόλο που παίζει ο μπαμπάκας της και κατευθείαν όταν δεν γίνεται το δικό της πάει σφαίρα στον μπαμπά και έχει γίνει έτσι η κατάσταση. Ο μπαμπάς βέβαια όταν βλέπει να γυρίζει το μάτι μου λέει «Ό,τι πει η μαμά σας» (Γέλια)».

 

Η τηλεόραση σου λείπει καθόλου;

«Η τηλεόραση είναι ένα πολύ δύσκολο πράγμα. Όταν θα μπεις σεζόν σε ένα σήριαλ, απαιτούνται από εσένα 10 ώρες γυρίσματος καθημερινά συνήθως, κι αυτό είναι επίπονο πράγμα. Οπότε για να ξαναμπώ στην συνθήκη αυτή θα πρέπει να μου αρέσει πολύ αυτό που πάω να κάνω. Αλλιώς δεν μπορώ να μπω, δεν μπορώ να λείπω όλη μέρα από το σπίτι χωρίς ουσιαστικό λόγο. Ούτε τα λεφτά είναι όπως ήταν οπότε θα πρέπει να μου αρέσει πραγματικά αυτό που θα κάνω».

Το κλείσιμο του Mega πώς σου φάνηκε;

«Τραγικό. και πιο τραγικό από όλα μου φαίνεται ότι έχουν ταλαιπωρηθεί τόσα χρόνια τόσοι άνθρωποι και έχουν καταστραφεί οικονομικά από όλη αυτή την ιστορία. Αυτό με τρομάζει. Σκέφτομαι τις οικογένειές αυτών των ανθρώπων, τις εταιρείες παραγωγής που υπήρχαν. Ήταν μεγάλο πλήγμα για την αγορά. Εγώ θυμάμαι ότι όταν έβγαινα από τη σχολή το όνειρο κάθε νέου ηθοποιού που ήθελε να κάνει τηλεόραση ήταν να ανήκει στο δυναμικό του Mega»

Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη όταν ήρθε η συνεργασία μου με το Mega. Ήταν ένα πολύ γερό κανάλι.

Αυτή η περίοδος των μεγάλων τηλεοπτικών επιτυχιών, δεν σου φαίνεται σήμερα σαν μια άλλη ζωή;

«Ναι, μια άλλη ζωή. Και επειδή μου ήρθε και γρήγορα στην πρώτη μου νιότη θεωρούσα ότι πάντα έτσι θα είναι τα πράγματα. Προσγειώθηκα απότομα είναι η αλήθεια, κι εκεί μπαίνει πάλι ο Τάσος στη μέση που επειδή είναι νεότερός μου και μπήκε σε άλλη εποχή στον χώρο και μου έλεγε: «Είσαι πάρα πολύ τυχερή που το έζησες αυτό, δεν είναι έτσι τα πράγματα στην αγορά Θάλεια. Θέλει κυνήγι». Εγώ τότε θεωρούσα ότι έτσι είναι μωρέ. Τελικά ήρθε η ανατροπή και εκεί και ο άνθρωπος μαθαίνει και συμβιβάζεται και πορεύεται και κάνει restart πάλι».

Beginning: Στο Θέατρο 104, Κάθε Παρασκευή (21.00), Σάββατο (20.00, 21.30) και Κυριακή (19.00, 20.30)

Styling: Έφη Καρύδη

Ευχαριστούμε το εστιατόριο Albion για τη φιλοξενία.