Τίνος είναι Φωτεινή Αθερίδου το παιδί;

Ένα μωρό για τρεις

Η υπόθεση της παράστασης «Ένα μωρό για τρεις» βασίζεται στην κωμική γαλλική ταινία του 1985 “Trois hommes et un couffin” της Coline Serreau, που ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και χρυσή σφαίρα καλύτερης ταινίας. Είναι μία γαλλική κωμωδία πολύ τρυφερή. Υποδύομαι τη Σίλβια, μία από τις πολλές αγαπημένες του Τζακ, η οποία μένει έγκυος και τους αφήνει το παιδί έξω από την πόρτα του σπιτιού για να το μεγαλώσουν. Δεν έχει δουλειά, δεν έχει και λεφτά επομένως η μόνη λύση είναι να το αφήσει και να φύγει για έξι μήνες στην Αμερική.

Μέσα από μία χιουμοριστική ματιά βλέπουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τρεις εργένηδες (Παύλος Χαϊκάλης, Κώστας Αποστολάκης, Γιάννης Δρακόπουλος) που δεν έχουν ιδέα από παιδιά.

Για εμένα η παράσταση αυτή έχει μία πολύ συγκινητική οπτική. Το ηθικό δίδαγμα αυτού του έργου είναι ότι όσο φροντίζεις ένα παιδί τόσο περισσότερο το αγαπάς και το νοιάζεσαι. Οι τρεις πρωταγωνιστές φροντίζοντας το μωρό αισθάνονται γονείς του.

Και τελικά δεν έχει σημασία αν έχεις γεννήσει ένα παιδί αλλά αν είσαι αυτός που θα το φροντίσει. Όσο πιο πολύ φροντίζεις έναν άνθρωπο, τόσο πιο πολύ τον αγαπάς.

Είναι ένα πολύ ευχάριστο έργο που σε τέτοιους καιρούς που ζούμε έχουμε ανάγκη. Ανακουφίζεται η ψυχή σου και γελάς.

Ο Παύλος Χαϊκάλης δίνει ρεσιτάλ, είναι συγκλονιστικός. Χαϊκάλης-Αποστολάκης-Δρακόπουλος, τριπλέτα φοβερή. Όλη η ομάδα έχει υπέροχη ενέργεια.

Το θέατρο την εποχή του κορονοϊού

Είμαι πολύ τυχερή που έχω δουλειά φέτος το καλοκαίρι. Να σου πω ότι είμαι πάρα πολύ ανάποδος άνθρωπος. Όλα αυτά τα χρόνια δούλευα τον χειμώνα και δεν είχα δουλέψει ποτέ το καλοκαίρι. Η παράσταση αυτή ήρθε σε μία πολύ σωστή στιγμή. Τον χειμώνα είχα γεννήσει οπότε δεν δούλευα, μετά ήρθε η καραντίνα. Αισθάνομαι τρομερά τυχερή.

Είναι τεράστιο ρίσκο αυτό που παίρνουν οι παραγωγοί, όχι μόνο οι δικοί μας, και τους θαυμάζω. Η αλήθεια είναι πως πραγματικά δεν ξέρεις τι θα γίνει και πώς θα ανταποκριθεί ο κόσμος. Όσοι παίρνουν αυτό το ρίσκο να ανεβάσουν παραστάσεις έχουν την εκτίμησή μου.

Είμαι πολύ χαρούμενη που έχω φέτος το καλοκαίρι δουλειά. Το είχα τρομερή ανάγκη. Όταν είσαι καλλιτέχνης δεν μπορείς να κάθεσαι, δεν μπορείς να μην εκφράζεσαι. Στενοχωριέσαι, νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά όταν δεν είσαι μέσα στα πράγματα.

Με χιούμορ και χωρίς πρόγραμμα

Μου αρέσει τα πράγματα να τα κοιτάω με χιούμορ. Ακόμα κι ένα όχι και τόσο κωμικό έργο, φύση και γραφή, σίγουρα θα το δω και από μία άλλη οπτική γιατί είναι αυτή η ματιά μου.

Έτσι είναι και η κανονική ζωή. Αν μας δεις απ’ έξω μπορεί να γελάσεις πάρα πολύ με έναν τσακωμό. Στη ζωή εμπεριέχονται και τα δύο και το κωμικό και το δραματικό.

Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Μου αρέσει να προσεγγίζω τα πράγματα στην τέχνη, όπως και στη ζωή μου.

Μου αρέσει να ευχαριστιέμαι αυτό το οποίο έχω. Έχω φίλους οι οποίοι είναι πολύ στοχοπροσηλωμένοι -τους θαυμάζω θα το πω- και ξέρουν ποιο έργο θέλουν να παίξουν και με ποιον σκηνοθέτη θέλουν να συνεργαστούν. Μου φαίνεται εμμονικό και βάσει της δικής μου ιδιοσυγκρασίας δεν θα μπορούσα ποτέ να το ακολουθήσω. Δεν θα το άντεχα ψυχικά.

Θέλω να ανακαλύπτω αυτό που μου έρχεται. Συνήθως, αυτό το οποίο μου έρχεται μου αρέσει και με κάνει ευτυχισμένη. Και συνειδητοποιώ πως αυτό που έρχεται είναι αυτό που θα έπρεπε να ζήσω και ενδεχομένως δεν το είχα ποτέ σκεφτεί.

Τα πιο ανατρεπτικά πράγματα, αυτά που δεν περίμενα ότι θα εκπλήξουν ή θα με κάνουν να περάσω τέλεια και θα αισθανθώ δημιουργική, είναι αυτά που δεν τα κυνήγησα και δεν τα προγραμμάτισα.

Αυτό που σίγουρα έχω μέσα μου και ρέει σε όλο μου το κορμί και είναι ακλόνητο είναι η ανάγκη μου να είμαι δημιουργική.

Ένα μωρό για δύο

Ένα από αυτά τα ανατρεπτικά που σου είπα είναι σίγουρα και η εγκυμοσύνη μου. Ούτε το περίμενα, ούτε το είχαμε οργανώσει. Με τον Κώστα ήμασταν σε τελείως άλλη φάση αλλά προέκυψε η εγκυμοσύνη.

Αν μου έλεγες γύρνα πίσω τον χρόνο και πάρε μία άλλη απόφαση, είμαι σίγουρη πως οποιαδήποτε άλλη διαδρομή κι αν είχα ακολουθήσει θα ήταν χάλια.

Λέω αυτά που πιστεύω κι αυτά που νιώθω χωρίς να φοβάμαι τα σχόλια που θα ακουστούν. Από την πολλή πολιτική ορθότητα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο δεν μου αρέσει. Δεν πρόκειται να αλλάξω ως άνθρωπος, ούτε να αλλάξω όσα πιστεύω.

Δεν είμαι αγενής, δεν προσβάλλω, δεν είμαι αγνώμων και δεν κρίνω τους άλλους. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Ξέρω ότι αυτό που λέω, επειδή αφορά σε έμενα, δεν σημαίνει ότι ισχύει για όλους. Εννοείται πως ο καθένας θα πει ό,τι θέλει.

Μετά την παρουσία μου στην εκπομπή «Φλερτ» της ΕΡΤ στην οποία και μίλησα για την περίοδο της εγκυμοσύνης μου και την έλευση του γιου μου, δέχθηκα πάρα πολλά θετικά μηνύματα. «Είμαστε πάρα πολλές και μπράβο που βγήκες και τα είπες». Έλαβα όμως και κάποια αρνητικά μηνύματα στο inbox, πολύ λιγότερα βέβαια στα οποία και απάντησα «πώς είναι προτιμότερο μία γυναίκα που δεν είναι έτοιμη να γίνει μητέρα, να το κάνει και να φέρει ένα πλάσμα στον κόσμο που δεν θα ξέρει τι να το κάνει»;

Δεν είμαι υπέρ της έκτρωσης, ούτε αυτό υποστήριξα. Ανέφερα μόνο πως ο κάθε άνθρωπος πρέπει να κάνει αυτό το οποίο αισθάνεται πως θέλει να κάνει, ώστε να είναι καλά αυτός και κατ’ επέκταση να είναι καλά και το παιδί σου το οποίο θα το έχεις υπ’ ευθύνη σου για όλη την υπόλοιπη ζωή σου.

Δεν μπορείς να παίρνεις αποφάσεις αυθαίρετα και να το φέρνεις στον κόσμο και να του καταστρέφεις τη ζωή μην μπορώντας να το στηρίξεις και να το βοηθήσεις.

«Δεν ήμουν από τις μαμάδες που είδα το παιδί και ενθουσιάστηκα. Είπα το συμπαθώ αλλά δεν το λατρεύω. Τώρα που το γνώρισα το αγαπάω» δήλωσα στην εκπομπή και είναι έτσι ακριβώς.

Στη φάση που είσαι έγκυος και μεγαλώνει ένα παιδί μέσα σου και κάτι κουνιέται δεν νομίζεις ότι θα φτάσεις στη γέννα. Δεν ξέρω γιατί. Βιώνεις την εγκυμοσύνη και μέχρι εκεί. Μετά, γεννιέται και το βλέπεις μπροστά σου και δεν μπορεί ο εγκέφαλός σου να το κατανοήσει αμέσως.

Είναι τόσο μαγική η διαδικασία. Είναι τόσο παράξενα υπέροχη αυτή η διαδικασία που είναι πολύ περίεργη να το συλλάβει ένας ανθρώπινος νους κατευθείαν. Ξέρεις ότι αυτό το παιδί είναι δικό σου και βγήκε από το σώμα σου αλλά και στην τελική τι σημαίνει δικό σου παιδί;

Είναι ένα παιδί. Φέρνεις έναν άνθρωπο στον κόσμο και το μεγαλώνεις δίνοντάς του ό,τι μπορείς για να είναι ελεύθερο. Δεν είναι δικό σου παιδί, είναι το παιδί που έφερες στον κόσμο.

Οι κρίσεις πανικού ξανάρχονται

Με τις κρίσεις πανικού είχα παρελθόν και πριν την εγκυμοσύνη. Είχα περάσει έναν χρόνο με κρίσεις πανικού. Η περίοδος μετά τη γέννα είναι ορμονικά πολύ ευαίσθητη. Εμένα αντί να με χτυπήσει σε κατάθλιψη με βάρεσε στις φοβίες, εκεί που είχα το θέμα.

Είναι μία φάση και πρέπει να ζητήσεις βοήθεια και δεν το συζητάω πως κάποιες γυναίκες πρέπει να σταματήσουν να ντρέπονται. Δεν υπάρχει ντροπή. Πιο μάγκας είσαι αν κάθεσαι και υποφέρεις με τα άγχη και προβλήματά σου, κάνοντας και όσους είναι δίπλα σου να υποφέρουν, παρά όταν πεις έχω πρόβλημα χρειάζομαι βοήθεια;

Αναλαμβάνω την ευθύνη μου. Αυτό είναι. Τι μου συμβαίνει; Δεν μπορώ να το διαχειριστώ μόνη μου; Τότε, χρειάζομαι τη συμβουλή ενός ειδικού. Δεν είναι ούτε λάθος, ούτε ντροπή.

Θα σου πω αλήθεια. Είχα κι εγώ αυτή την ντροπή και τώρα μιλάω εκ των υστέρων αφού έχω ηρεμήσει κι αφού βλέπω τα πράγματα από μία απόσταση. Και ντροπή ένιωθα και ενοχές ένιωθα. Έλεγα πως θα έπρεπε να νιώθω χαρά και αναρωτιόμουν γιατί ένιωθα περίεργα.

Το παιδί με βοήθησε πάρα πολύ σε όλο αυτό ώστε να το αντιμετωπίσω. Οι κρίσεις πανικού είναι ανυπόφορες και πρέπει να τις αντιμετωπίσεις. Στην προηγούμενη φάση της ζωής μου που είχα βιώσει πάλι κρίσεις πανικού, τα είχα θάψει όλα κάτω από το χαλάκι, δεν τις είχα αντιμετωπίσει.

Τώρα, δεν είχα άλλη επιλογή. Είχα απέναντί μου έναν άνθρωπο που ζητούσε από εμένα να είμαι εκεί. Δεν ήμουν εγώ το επίκεντρο. Γρήγορα έπρεπε να γίνω καλά και να μπορώ να είμαι λειτουργική.

Αντί επιλόγου

Ένα μωρό για τρεις

Σκηνοθεσία – απόδοση: Θέμις Μαρσέλλου

Παίζουν:
Παύλος Χαϊκάλης
Κώστας Αποστολάκης
Γιάννης Δρακόπουλος
Φωτεινή Αθερίδου
Κώστας Φαλελάκης
Έφη Σταυροπούλου
Μαρία Βασιλάτου
Θέμις Μαρσέλλου

Παραστάσεις

Παρασκευή 24/7 – ΚΑΤΡΑΚΕΙΟ
Σάββατο 25/7 – ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ, ALEX CINEMA
Κυριακή 26/7 – ΒΕΑΚΕΙΟ
Δευτέρα 27/7 – ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ
Τρίτη 28/7 – ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
Τετάρτη 29/7 – ΑΙΓΙΟ (Υπαίθριο Θέατρο “Γεώργιος Παππάς”)
Σάββατο 1/8 – ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ (Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης)
Κυριακή 2/8 – ΡΕΘΥΜΝΟ (Θέατρο Ερωφίλη. Φρούριο Φορτέτζα)
Σάββατο 8/7 – ΣΑΛΑΜΙΝΑ