Το νέο βιβλίο της Σοφίας Νικολαΐδου είναι γραμμένο με το σώμα

Είχα πολύ λίγο χρόνο στη διάθεση μου. Ήθελα να το διαβάσω και μετά να στείλω μερικές απορίες στην συγγραφέα, ώστε να γιορτάσουμε και με μια πρόταση βιβλίου, την Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καρκίνου του Μαστού που είναι σήμερα, Κυριακή 25 Οκτωβρίου.

Το ξεφύλλισμα στο γραφείο δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Ανάμεσα στα e-mails που ερχόντουσαν και στις καθημερινές δουλειές, ερχόμουν αντιμέτωπη με την ασθένεια, όπως ακριβώς είναι. Με την ώρα της διάγνωσης, την εγχείρηση, τις γυναικείες ανησυχίες, τον πόνο. Αλλά και την αγάπη. Την ουσία και το χαμόγελο.

Έσφιξα τα δόντια μου. Αν ήμουν σπίτι, σίγουρα θα είχα βάλει τα κλάματα. Αλλά συγκρατήθηκα. Και σε αυτή την περίπτωση, όπως και σε κάθε άλλη, προσπαθώ να εστιάζω στα θετικά. Έκλεισα το βιβλίο και έστειλα μερικές ερωτήσεις στην Σοφία Νικολαΐδου. Λίγες, αλλά αρκετές για να καταλάβω πως νιώθει που ουσιαστικά το ημερολόγιο της, δημοσιεύεται και είναι στα ράφια.

Οι απαντήσεις της, ήρθαν με ένα 🙂 στο θέμα και αρκετά άλλα 🙂 🙂 μέσα στο κείμενο της. Υπέγραψε, επίσης, “με χαμόγελο”. Σε ό, τι αφορά τις απαντήσεις, δε μου πήγαινε ψυχή να σβήσω χαμόγελα. Θα τα δεις παρακάτω.

Η Σοφία Νικολαΐδου, αυτή την περίοδο βρίσκεται στη Φλόριντα, γιατί το βιβλίο της “Χορεύουν οι ελέφαντες” κάνει διεθνή καριέρα. Έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, με τον τίτλο “the scapegoat” και βρίσκεται ήδη στη διάθεση αναγνωστών σε ΗΠΑ και Καναδά.

Αλλά ας γυρίσουμε στο “Καλά και σήμερα” και ας αφήσουμε τη συγγραφέα να μας πει εκείνη, λίγα παραπάνω πράγματα για αυτό της το βιβλίο.

1. Πως νιώθετε που το “Καλά και σήμερα” είναι εδώ και λίγες ώρες στα βιβλιοπωλεία; Είναι το ίδιο συναίσθημα όπως με τα άλλα βιβλία σας;

Όχι, είναι κάτι παραπάνω. Αυτό είναι το πιο προσωπικό, το πιο δικό μου βιβλίο. Γιατί το έχω γράψει με το σώμα μου.

2. Γιατί “Καλά και σήμερα”;

Όσες έχουν νοσήσει, ξέρουν. Ποτέ ξανά δε θα κοιμηθούν ήσυχες. Αυτό έχει και τα καλά του: νιώθεις τη ζωή πιο βαθιά. Τα δευτερόλεπτα αποκτούν άλλη αξία. “Καλά και σήμερα” λοιπόν, γιατί με τον καρκίνο –τουλάχιστον όσο είσαι στη φάση της αντιμετώπισης και της θεραπείας- δεν κάνεις μακροπρόθεσμα σχέδια. Προχωράς μέρα μέρα.

3. Αφού πρόκειται για ημερολόγιο, πώς νιώσατε ξαναδιαβάζοντας μεταγενέστερα όσα γράφατε σε αυτή την περίοδο της ζωής σας;

Σχεδόν σαν να συνέβησαν σε άλλον άνθρωπο.

4. Ποιος ήταν ο πρώτος αναγνώστης του και πώς το σχολίασε;

Μια φίλη μου, της το είχα στείλει με μέιλ, πριν ακόμα το στείλω στον εκδότη μου. Το διάβασε μέσα σε ένα βράδυ. Μάλιστα, επειδή της το ανάφερα στο ραντεβού που είχαμε (“Κοίτα, Κατερίνα, σου έστειλα το βιβλίο να ρίξεις μια ματιά”), άρχισε να το διαβάζει ήδη από το λεωφορείο της επιστροφής. Το κατέβασε στο κινητό και το διάβαζε. Ξέχασε και να με χαιρετίσει, φεύγοντας :).

 

5. O γιος σας, το έχει διαβάσει (έστω ένα μέρος) και αν ναι πώς του φάνηκε;

-Όχι, δεν το έχει διαβάσει ακόμα. Δεν ξέρω αν θα το κάνει και πότε. Ίσως να το κάνει μετά από χρόνια (τουλάχιστον αυτό θα έκανα εγώ στη θέση του:)). Υπάρχει όμως μια σκηνή (την αναφέρω στο βιβλίο) που θα μπορούσε να καταγραφεί ως αντίδραση: Με βλέπει ένα απόγευμα στο κρεβάτι με τον υπολογιστή στα γόνατα, να γράφω, ρωτάει τι κάνω, του εξηγώ, γράφω ένα βιβλίο για τον καρκίνο, για το τι συμβαίνει τώρα που τον περνάω. Σηκώνει τα μάτια του (ήταν σκυμμένος και κάτι έκανε). Το βλέμμα του λάμπει, είναι χαρούμενος. Με ρωτάει τι τίτλο θα έχει και μου δίνει εναλλακτικές εκδοχές. Είμαι σίγουρη ότι σκέφτηκε: ]”Για να γράφει βιβλίο η μαμά, είναι καλά”. Η εικόνα τού ήταν οικεία. Εφόσον με είδε να κάνω αυτό που συνήθιζα να κάνω, ήταν το πιο καλό σημάδι γι’ αυτόν.

6. Αναφέρεστε σε άλλες γυναίκες που νόσησαν στο βιβλίο σας. Πώς τις βρήκατε; Σε κάποιο Σύλλογο, στο νοσοκομείο; Πόσο σημαντικό ήταν για εσάς να τις συναντήσετε;

Αναφέρομαι στις γυναίκες που νόσησαν και που ήταν φίλες μου ή γνωστές μου. Ήταν πολλές. Πάρα πολλές. Κάποιες από αυτές πολύ δικοί μου άνθρωποι. Όσο είχα την αλαζονεία του υγιούς, νόμιζα ότι καταλάβαινα τι περνούσαν. Δεν είχα ιδέα. Ήταν αυτές που με συμβούλεψαν. Αδελφές στον πόνο και στο φόβο.

7. Αν θα σας ζητούσα να επιλέξετε και να μου προτείνετε να διαβάσω μια συγκεκριμένη μέρα – κεφάλαιο από το βιβλίο, ποια θα ήταν και γιατί;

Ο κάθε αναγνώστης είναι η ατομική του περίπτωση και ενδιαφέρεται για διαφορετικά πράγματα: υπάρχουν οι αρχικές σκηνές που έρχεται η κατραπακιά και πρέπει να παρθούν οι πρακτικές αποφάσεις. Οι σκηνές με το παιδί (μου πετάει πάντα τις καλύτερες ατάκες). Οι μοναχικές βόλτες στην παραλία που καθαρίζουν τη σκέψη. Οι συναντήσεις με τους γιατρούς και το πικρό χιούμορ τους. Οι σκοτεινές στιγμές, που πέρασαν και πάνε. Οι σκηνές με τους κάθε λογής γραφειοκράτες, που θέλεις να τους σπάσεις το κεφάλι. Οι σκηνές με τους φίλους. Ξέρετε, αυτό το βιβλίο είναι το δικό μου ντοκιμαντέρ.

Είναι ζωή γραμμένη σε λέξεις.

8. Σε ποιον απευθύνεται αυτό το βιβλίο; Σε γυναίκες που έχουν περάσει καρκίνο του μαστού κυρίως, σε όλους;

Κατά τη γνώμη μου, σε όλους – κυρίως σε αυτούς που νομίζουν ότι είναι υγιείς :). Δεν είναι (μόνο) ένα βιβλίο για τον καρκίνο. Είναι ένα βιβλίο για το τι συμβαίνει, όταν το ζόρι βρίσκεται μπροστά μας και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Γιατί αυτή είναι η ανθρώπινη κατάσταση: κάποιος κλαίει, κάποιος τρώει τα μούτρα του, άλλος συνεχίζει ακάθεκτος. Κι ύστερα μαζευόμαστε όλοι μαζί και λέμε τις ιστορίες μας.

9. Έχει περάσει πάνω από μισός χρόνος από τη μέρα που γράψατε και το τελευταίο κομμάτι. Πώς είναι η ζωή σας σήμερα;

Σήμερα σας γράφω από την πόλη Τάμπα της Φλόριντα. Βρίσκομαι στις ΗΠΑ για μια περιοδεία που αφορά το τελευταίο μου μυθιστόρημα, το οποίο εκδόθηκε πέρυσι στην Αμερική. Αν μου έλεγε κανείς ένα χρόνο πριν, που η μεγαλύτερη διαδρομή που μπορούσα να κάνω ήταν γύρω από το κρεβάτι μου, ότι θα έκανα αυτό το ταξίδι, δε θα τον πίστευα.

10. Μια συμβουλή – μότο που θέλετε να μοιραστείτε με τις αναγνώστριές μας;

Κάτι πολύ απλό, που όλοι το ξέρουμε και όλοι το ξεχνάμε: η ζωή είναι μικρή, ας μη δαπανάμε τον χρόνο μας με βλακείες :).

11. Στο βιβλίο αναφέρεστε στον Αγγελάκα. Πείτε μας το αγαπημένο σας τραγούδι του (είναι το ίδιο με αυτό που ήταν πριν από την εγχείρηση;)

Όχι, από την εγχείρηση και μετά, το αγαπημένο μου είναι η Γελαστή Ανηφόρα. Αν ακούσετε προσεκτικά τους στίχους, θα καταλάβετε γιατί.

*Το βιβλίο “Καλά και σήμερα” της Σοφίας Νικολαΐδου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, ενώ μπορείς να το αγοράσεις και online από τον επίσημο διαδικτυακό τόπο των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.