Το soundtrack του 2023 ανήκει δικαιωματικά στην Kid Moxie

Ένα καλλιτεχνικό όνομα, το οποίο ακούσαμε πολύ μέσα στη χρονιά που αποχαιρετάμε. Η Kid Moxie βλέπεις, είναι η συνθέτρια πίσω από το soundtrack της πρώτης πολυσυζητημένης τηλεοπτικής σειράς με την υπογραφή του Βασίλη Κεκάτου, Milky Way (στο οποίο υπογράφει ως συνθέτης και ο Κωστής Μαραβέγιας). H Kid Moxie διασκεύασε και τραγούδησε μαζί με την Χάρις Αλεξίου την Πανσέληνο στο άλμπουμ Reworks, το οποίο σήμανε την επιστροφή της Χαρούλας στη δισκογραφία. Τη μουσική και τη φωνή της Kid Moxie την ακούσαμε επίσης στο Maestro του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, μέσα από μια πιο ονειρική διασκευή του Creep των Radiohead. Ζώντας μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής λοιπόν, η Έλενα βρήκε τρόπο το 2023 να ξεχειλίζει με τους pop-neon ήχους της. Και λίγο πριν την εκπνοή αυτής της επιτυχημένης χρονιάς, κάναμε μαζί έναν απολογισμό, μιλήσαμε για τα «μαμούθ» της σύγχρονης ποπ σκηνής που η ίδια λατρεύει, αλλά και για τις νίκες της ως γυναίκα δημιουργός, στη διεθνή μουσική βιομηχανία.

Η Kid Moxie, ένας γαλαξίας και ένας μαέστρος

-Κοιτάζοντας κανείς το βιογραφικό σου καταλαβαίνει εύκολα την αγάπη σου για τον κινηματογράφο. Πώς προέκυψαν λοιπόν οι συνεργασίες σου με τον Βασίλη Κεκάτο στο Milky Way και τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη στο Maestro; 

Είναι δύο δουλειές πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Στο Maestro, έχω κάνει κάποια τραγούδια που ακούστηκαν αρκετά, όπως το Creep, αλλά όχι ολόκληρο το sountrack υπόλοιπα. Με τον Χριστόφορο τον ήξερα χρόνια και ήταν δική του ιδέα το συγκεκριμένο κομμάτι. Eίχε έρθει πολύ στοχευμένα. Με εμπιστεύτηκε πάρα πολύ και μάλιστα δεν άλλαξε και τίποτα. Και είναι o άνθρωπος που του αρέσει ακόμα και στο σενάριο να γράφει ακούγοντας τη μουσική, που πιστεύει ότι θα ταιριάξει τελικά και πάνω στο μοντάζ. Οπότε όλο άρχισε πολύ νωρίς, χωρίς ακόμα να έχει γυριστεί τίποτα.

Τον Βασίλη Κεκάτο, τον ξέρω περίπου 4-5 χρόνια. To Milky Way το διάβασα για πρώτη φορά πριν από 3 χρόνια, όταν ήταν ακόμα στα σπάργανα το πρώτο επεισόδιο. Πριν ακόμα κι από αυτό είχαμε κάνει μαζί διαφημιστικά και editorials, οπότε ξέραμε ότι θα δουλεύαμε μαζί το Milky Way. Το θέμα ήταν απλώς να βρεθεί η μουσική ταυτότητα της σειράς. Γιατί όταν κάνεις το sountrack και όχι απλώς κάποια κομμάτια, παίρνεις πάνω σου πολύ μεγάλη ευθύνη για την ταυτότητά της. Οπότε, σίγουρα ήταν μια πιο μακροπρόθεσμη δουλειά.

Μια δουλειά η οποία ξεκίνησε πριν από 3 χρόνια και τελείωσε φέτος, περνώντας από διάφορα «κύματα». Μια σειρά δηλαδή, την σκέφτεσαι κάπως στο σενάριο και μετά περνάει στο μοντάζ. Και έτσι σκέφτεσαι και κάπως αλλιώς. Αλλάζει διάσταση όταν βλέπεις την εικόνα. Αυτό που σίγουρα ξέραμε από νωρίς, ήταν ότι θέλαμε ένα μουσικό αποτέλεσμα αρκετά ονειρικό και αστρικό, αλλά ταυτόχρονα γήινο και εσωτερικό.

-Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος της Χαρούλας Αλεξίου, Reworks, όπου διασκεύασες την Πανσέληνο. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και πώς ήταν η εμπειρία;  

Τόσο στον γιο της Χαρούλας, Μάνο Θεοφίλου που είναι και ο project μάνατζερ του δίσκου, όσο και στη ίδια η Χαρούλα, άρεσε πολύ αυτό που είχα κάνει για το Maestro και κάπως ήρθαν με την ιδέα. Μου έδωσαν διάφορα κομμάτια και εγώ διάλεξα την Πανσέληνο γιατί ήξερα που θέλω να την πάω.

«Πάντα αισθανόμουν ότι η Πανσέληνος έχει μια πολύ γήινη χροιά, επειδή η Χαρούλα έχει αυτήν την απίστευτα γήινη και συναισθηματική φωνή. Και επειδή η δική μου φωνή μου είναι ίσως πιο πολύ “στα σύννεφα”, μου φάνηκε ότι θα γινόταν ένα πολύ ωραίο πάντρεμα».

Ότι θα μπορούσαμε να την κάνουμε λίγο πιο αστρική, να ακούγεται λίγο πιο συμπαντικός ο ήχος και όχι τόσο γήινος. Αυτό με ιντρίγκαρε πολύ σαν concept Νομίζω ότι βγήκε κάτι πολύ ενδιαφέρον τελικά με αυτήν την μίξη των συναισθημάτων και των φωνών μας και το τι αποπνέει η κάθε μία που είναι πολύ διαφορετικό.

-Συζητήθηκε αρκετά και η αλλαγή του στίχου «Τα ζήτησα απ’ τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη φωνή μου». Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση στο άκουσμά του; 

Αυτό ήταν της ιδέα της Χαρούλας. Βρίσκω γενικά ότι είναι μια καλλιτέχνης πολύ δυναμική και τολμηρή. Όταν γίνεσαι τόσο ευάλωτος και μιλάς για τόσο προσωπικά πράγματα, δείχνει πραγματικά την εσωτερική σου δύναμη. Οπότε για μένα απλώς επιβεβαιώθηκε αυτό που ήδη πίστευα για εκείνη.

– Στην ταινία Στον θρόνο του Ξέρξη ακούσαμε μια αρκετά ανατρεπτική διασκευή σου στο Ανήκω σε ‘μένα του Γιώργου Μαζωνάκη. Ποια είναι η ιστορία αυτής της συνεργασίας; 

Αυτή ήταν μια ιδέα της Εύης Καλογεροπούλου που σκηνοθέτησε την ταινία και η οποία μάλιστα βραβεύτηκε στις Κάννες. Εγώ έκανα το soundtrack και το βασικό κομμάτι ήταν το Ανήκω σε ‘μένα. Απλώς του άλλαξα τα φώτα! Και πάλι όμως, τόσο ο Γιώργος Μαζωνάκης, όσο και η Εύη Καλογεροπούλου, μού έδειξαν απόλυτη εμπιστοσύνη γιατί ξέρανε τι κάνω και που θα το πήγαινα. Μου είπαν: «Πάρ’το και κάν΄το όπως σου βγαίνει».

H πραγματική δύναμη της Kid Moxie

-Η βιομηχανία του θεάματος είναι συχνά ιδιαίτερα σκληρή με τις γυναίκες. Υπάρχει κάτι που να σε έχει δυσκολέψει προσωπικά στη μέχρι τώρα πορεία σου σε αυτή;

«Αυτό που μ’ έχει ξενίσει, χωρίς να έχω αντιμετωπίσει κάποια ιδιαίτερη διάκριση λόγω του φύλου μου, θα έλεγα ότι είναι το γεγονός ότι για πολύ καιρό με έβλεπαν ως τραγουδίστρια και όχι ως συνθέτρια. Γιατί οι συνθέτες είναι γενικά άντρες».

Οπότε αυτό ήταν κάτι για το οποίο πάντα πάλευα. Πλέον δεν το σκέφτομαι τόσο πολύ όσο παλιά, αλλά για αρκετό καιρό ίσως δεν μου άρεσε που με λέγανε «η τραγουδίστρια Kid Moxie». Δεν ξεκίνησα να γίνω τραγουδίστρια. Ξεκίνησα να φτιάχνω μουσική και τελικά την είπα εγώ.

-Στα βίντεο κλιπ σου συναντάμε συχνά για τη γυναικεία σεξουαλικότητα αλλά και τους κοινωνικούς ρόλους της γυναίκας. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από αυτά;  

Όλα είναι προσεγμένες επιλογές και τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τα τελευταία 1-2 χρόνια είναι σίγουρα πιο σεξουαλικό και ερωτικό το περιεχόμενο των μουσικών μου βίντεο, ίσως χωρίς να το φοβάμαι τόσο πολύ.

«Παλιά σκεφτόμουν τι θα πει ο κόσμος, αν θα με πάρουν στα σοβαρά, ή μήπως το παρακάνω. Τώρα πια δεν με νοιάζει. Αισθάνομαι ότι έχω κερδίσει, το να μπορώ να μιλάω γι’ αυτά τα πράγματα. Έχω κερδίσει το να γδυθώ και λίγο».

Για εμένα είναι σημαντικό να περάσει η αίσθηση ότι η ερωτική διάθεση ότι εφόσον είτε κάποιος είναι sub ή dom, δεν έχει σημασία, γιατί είναι θέμα επιλογής. Άρα και οι δύο θέσεις έχουν δύναμη ουσιαστικά. Πολλές φορές για παράδειγμα λένε για την Lana Del Rey ότι εμφανίζεται πάντα ως έρμαιο στα βίντεο της και για αυτό την χαρακτηρίζουν ως αντιφεμινίστρια. Τα θεωρώ πολύ γελοία όλα αυτά. Γιατί πιστεύω ότι η Lana Del Rey, έχει τεράστια δύναμη, γιατί η ίδια επιλέγει αυτόν τον ρόλο. Οπότε κάπως αντίστοιχα το να επιλέγει κάποιος τον ερωτικό του ρόλο, είναι μια θέση ισχύος όπου και να βρίσκεται σε αυτό το παιχνίδι.

Η Kid Moxie μεταξύ του χθες και του αύριο

-Πιστεύεις ότι στη σύγχρονη μουσική σκηνή, υπάρχει μια νοσταλγία για το παρελθόν και ότι «δεν τα φτιάχνουν τα τραγούδια όπως παλιά»;  

Παρόλο που η μουσική που κάνω είναι σίγουρα ρετροφουτουριστική και σίγουρα έχω μια μεγάλη αγάπη στο συγκεκριμένο στυλ, εμένα πάντα αυτό μου άρεσε. Δηλαδή πάντα μου άρεσαν τα ’80s και τα ’90s. Πάντα λάτρευα το Blade Runner. Πάντα ο Vangelis και ο Angelo Badalamenti ήταν για μένα η «Βίβλος» των soundtracks που αγαπούσα και έχουν μια νοσταλγία για το παρελθόν, επειδή έχουν συνθεσάιζερ και έχουν αυτή τη χροιά. Οπότε επειδή η μουσική μου είναι αρκετά cinematic pop, αλλά εμπεριέχει πάρα πολύ αυτό το ρετρό, φουτουριστικό και νοσταλγικό στοιχείο, δεν ξέρω αν γενικά είναι τάση αυτή. Νομίζω ότι σίγουρα έρχεται λίγο πιο πολύ στο mainstream απ’ ό, τι πριν από 5-6 χρόνια. Προσωπικά μου αρέσουν πολλές καινούργιες παραγωγές.

«Ο Weeknd, η Dua Lipa, η Ariana Grande και ο Justin Bieber είναι από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες ανάμεσα στα «μαμούθ» της σύγχρονης ποπ κουλτούρας. Όλοι αυτοί γράφουνε φανταστικά, μοντέρνα ποπ τραγούδια».

-Ετοιμάζεις κάτι που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας; 

Ετοιμάζουμε ένα δίσκο που θα βγει με την Minos-EMI την άνοιξη. Θα είναι το Kid Moxie: The Covers. Ουσιαστικά βάζω όλες τις διασκευές μου, παλιές και καινούριες που δεν έχουν ακόμα βγει σε ένα κεφάλαιο, ώστε όχι να το κλείσω απαραίτητα, αλλά ώστε να είναι κάπου όλες μαζεμένες, γιατί πλέον είναι αρκετές. «Έχεις συμπεριλάβει και το Big Japan στο tracklist;» ρωτάω την Έλενα και τις εκμυστηρεύομαι ότι αυτή ήταν η πρώτη διασκευή της που άκουσα και με έκανε να ερωτευτώ τον ήχο της. «Φυσικά και ναι! Το αγαπώ και εγώ πολύ αυτό το τραγούδι» απαντά και μου αποκαλύπτει πως η συγκεκριμένη διασκευή λειτούργησε σαν «μπάσιμο» στα covers:

«Όλα γινόντουσαν κάπως με την ίδια αφορμή. Με αφορμή ένα project κινηματογραφικό έγινε το Big in Japan, και το Ανήκω σ΄εμένα, με αφορμή κάτι τηλεοπτικό έγινε το Creep».

Κι από ό,τι φαίνεται το κινηματογραφικό ταξίδι του μουσικού ταλέντου της Kid Moxie συνεχίζεται ακάθεκτο. Λίγο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο, με χαρά την ακούω να μου λέει πως ετοιμάζει το soundtrack μιας αμερικανικής ταινίας θρίλερ που βρίσκεται στα σκαριά. Κι ενώ δεν μπόρεσε να μου αποκαλύψει τίτλο και συντελεστές, για κάποιο λόγο δεν βγαίνει από το μυαλό μου πως το 2023, είναι μια από τις πολλές καλές χρονιές που έρθουν για την Έλενα.