Τζεφ Μοντάνα: Από την Κόρινθο στις Κάννες, στο «σαλόνι» του Λιάγκα κι απέναντι στους «Κούγιες» αυτού του κόσμου
- 1 ΟΚΤ 2022
Τη Τζεφ Μοντάνα τη θυμάμαι από μικρό παιδί. Τριγυρνούσαμε στους ίδιους δρόμους της Κορίνθου, την παρατηρούσα από μακριά, γιατί πάντα έμοιαζε μεγάλη για τη μικρή μας πόλη. Διάβασα το βιβλίο της, Από την Κόρινθο στο non binary και αναγνώριζα τοπία, κτίρια και χαρακτήρες. Της συστήθηκα σε ένα πάρτι κι αμέσως ως Αιγόκεροι και οι δύο, συμφωνήσαμε ότι πρέπει να μιλήσουμε πιο αναλυτικά.
Η Τζεφ Μοντάνα μου παραχώρησε φωτογραφίες που έβγαλε για εκείνη ο Θανάσης Κρίκης και σε ένα τηλεφώνημα πιάσαμε τη ζωή της από τότε που τη θυμόμουν, μέχρι σήμερα. Το μεγάλο της ταξίδι εντός της και το άλλο το ακατάπαυστο ταξίδι στον κόσμο. Η Τζεφ Μοντάνα, βλέπει πια τον εαυτό της να συμμετέχει σε ταινίες που ταξιδεύουν στις Κάννες όπως το Dodo του Πάνου Κούτρα και το Crimes of the Future του David Cronenberg. Βλέπει τη Τζεφ να στέκεται στο πλευρό των θυμάτων του #MeToo στο δικαστήριο. Την βλέπει κι όταν αποφασίζει να είναι αληθινή στην ελληνική τηλεόραση. Η Τζεφ βλέπει τον εαυτό της από τότε που έπαψε να του αντιστέκεται. Και θα την δεις κι εσύ μέσα από τα δικά της λόγια.
Για τα παιδικά της χρόνια στην Κόρινθο
«Το πώς φαίνεσαι και το πώς νιώθεις δεν είναι πάντα σε αντιστοιχία. Το έπαιρνα πάντα σαν feedback ότι ήμουν διαφορετική ότι ήμουν μεγαλύτερη από την μικρή μου πόλη, αλλά εγώ δεν ένιωθα έτσι. Ξέρεις πώς είναι οι γειτονιές της Κορίνθου, εγώ ένιωθα παιδί της γειτονιάς, της αλάνας. Ήμουν κι εγώ μέρος του συνόλου. Ποτέ δεν έλεγα «Α, είμαι μία star, αυτό θα κάνω στη ζωή μου».
Ήταν κάτι που μου έλεγαν συνεχώς οι άλλοι, αλλά εγώ δεν συμφωνούσα. Κακώς, θα ήθελα να είχα την αίσθηση των αρετών μου και των δυνατών μου στοιχείων.
Δεν την είχα. Έκανα ό,τι έκαναν όλα τα παιδιά. Πήγαινα φροντιστήριο, στις αθλητικές μου δραστηριότητες, μετά σπούδασα business, όπως έκαναν όλοι. Για εμένα αυτό το πράγμα έγινε, γιατί οι άλλοι είχαν πίστη σε αυτό, γιατί άλλοι έβλεπαν. Μία ζωή έβλεπαν και τη θηλυκότητά μου και τη μοναδικότητά μου και την καλλιτεχνική μου φύση, αλλά εγώ η ίδια δεν με έβλεπα.
Θανάσης Κρίκης
Η στιγμή που η Τζεφ άρχισε να βλέπει τη Τζεφ Μοντάνα
Μόνη μου έκανα αυτο-σαμποτάζ. Δεν έκανα προσπάθεια για να πάρω τον δρόμο μου, η ζωή η ίδια με τράβηξε. Τα πράγματα νιώθω ότι έγιναν φυσικά. Ήταν η μοίρα μου να μην είμαι πίσω από ένα γραφείο και να δουλεύω. Όλο αυτό βγήκε μόνο του στην επιφάνεια. Εγώ το καταπίεζα, ώσπου αυτό έγινε μεγαλύτερο από μένα.
Δεν ξέρω αν θυμάσαι μία συνέντευξη που είχα δώσει κάποτε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Ήταν μία πολύ αληθινή συνέντευξη, αυτό που εξέφραζα και τότε ήταν η αλήθεια μου, απλά προσπαθούσα να τη χωρέσω στην ελληνική πραγματικότητα. Τότε ήμουν μάνατζερ καλλιτεχνών και παντρεμένη με την Ilia Darling.
Δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε, ωρίμασα; Έπαψα να αντιστέκομαι και πήγα να κάνω και το modeling, που δεν μου επέτρεπε η τότε σύντροφός μου, παραιτήθηκα από τη δουλειά γραφείου, πήρα και διαζύγιο, ήρθα και σε ρήξη με τους γονείς μου για να υπερασπιστώ αυτό που είμαι και που είναι δύσκολο να είσαι.
Προσπαθείς να εκπληρώσεις πολλούς ρόλους, το καλό παιδί, τον καλό σύζυγο, τον καλό μάνατζερ. Εγώ έχω ένα θέμα με τις αξίες και τις παραδόσεις. Είναι το μεγάλο μου conflict. Οι στερεοτυπικοί περιορισμοί, που προβάλλονται σε μένα λόγω της ιδιαίτερης έκφρασης της ταυτότητας του φύλου μου, με αποκλείουν από την παράδοση. Δεν σημαίνει ότι επειδή εγώ είμαι το άτομο που διαφέρει από το σύνολο, δεν έχω ανάγκες που έχουν κι όλοι οι άλλοι ή δεν έχω αξίες. Είναι ένα σφάλμα της λογικής που εμένα με έχει πληγώσει.
Για να δημιουργήσω άμυνες έκανα λάθη. Το να κρύβομαι πίσω από μία ασπίδα καλού παιδιού είναι επειδή ήθελα να διασφαλίσω την ακεραιότητά μου, την τρυφερότητά μου, την αξιοπρέπειά μου. Αργότερα κατάλαβα ότι αυτό δεν με προστατεύει πραγματικά. Είπα «θα κοιτάξω την ψυχή μου και δεν θα μου πει κανείς ποια είμαι». Ως παιδί δεν υπήρχε μία Τζεφ Μοντάνα να κοιτάξω, έπρεπε εγώ να είμαι αυτό το άτομο. Οι υγιείς, πραγματικές αντιπροσωπεύσεις, γιατί υπάρχουν πολλά παιδιά στην επαρχία που είναι σαν εμένα, είναι πολύ σημαντικό πράγμα».
Ο σεβασμός και ο φόβος
«Τον σεβασμό του κόσμου πιστεύω ότι τον έχω κερδίσει. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι εγώ είμαι αληθινή και εκφράζω με θάρρος τα πιστεύω μου και ο κόσμος μπορεί να δει την αλήθεια. Υπάρχει όμως και κόσμος που έχει άλλα συμφέροντα. Δεν νιώθω ότι υπάρχει κόσμος που τον ενοχλώ ουσιαστικά. Ακόμα και τον πιο συντηρητικό άνθρωπο, δεν έχω νιώσει στα μάτια του ότι προσβάλλεται.
Ακόμα κι ο Κούγιας, που έχει κάνει ομοφοβικές επιθέσεις, όταν τον συνάντησα και με κοίταξε στα μάτια ήταν ευγενέστατος. Κι έτσι είναι όλοι. Αυτοί οι άνθρωποι νομίζω με φοβούνται. Δεν νιώθω ότι με σέβονται, αλλά με φοβούνται. Νομίζω ότι αυτοί που δεν σε σέβονται, καλό είναι να σε φοβούνται.
Στη σχέση με τον πατέρα μου δεν έχει αλλάξει κάτι και δεν νομίζω ότι θα αλλάξει. Νομίζω ότι αυτά όλα, είναι μεγαλύτερα από την ατομικότητά μας, από συγκεκριμένα τη δική μου τη ζωή. Γι’ αυτό και τα μοιράζομαι αυτά τα βιώματα, γιατί νομίζω ότι είναι κοινά για όλους. Έχουν να κάνουν με τη γενιά.
Τραύματα γενεών υπάρχουν, θα υπάρχουν, όμως οι νέες γενιές θα πρέπει να βάλουν ένα stop. Ας μην μένουμε σε αυτό το τραύμα και στον πόνο που έχει αυτό, να κοιτάξουμε να σταματήσουμε να πληγωνόμαστε, να θεραπευόμαστε, να απομακρυνόμαστε για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε νέους καρπούς.
Νιώθω ότι είναι παράλογο όλο αυτό, το να απαντάω σε έναν άνθρωπο που με βρίζει. Γιατί συζητάμε τα προφανή; Δεν το έχω επιλέξει, προφανώς να δίνω μάχες, αλλά όταν υπάρχει ένα πρόβλημα το κοιτάς στα μάτια και το αντιμετωπίζεις. Πρέπει να πορεύεσαι στη ζωή, κοιτώντας την αλήθεια.
Η βαρύτητα του δημόσιου λόγου
Η ευγένεια η καλοσύνη και η αυτοπεποίθηση είναι το μέρος που ξεκινάς. Για μένα ο λόγος είναι ένας τρόπος να δρω. Δεν πιστεύω ότι όλος ο κόσμος είναι σε θέση σήμερα να τα αφομοιώσει. Εγώ όμως θέλω ό,τι κάνω, να έχει σκοπό και βαρύτητα.
Είμαι ένας άνθρωπος που όλο αυτό δεν ξεκίνησα να το κάνω στην Ελλάδα. Ό,τι έχω κάνει εδώ, το έχω κάνει επειδή αγαπώ την Ελλάδα και θέλω να είναι ένα ασφαλές μέρος για εμένα και για άτομα σαν εμένα. Δεν περιμένω να βιοποριστώ από το να εμφανίζομαι στην ελληνική τηλεόραση, ούτε διασημότητα. Δεν κολακεύομαι από το να με δω εκεί, ίσα ίσα δεν το θεωρώ και πολύ chic.
Αλλά κι εγώ όταν γύριζα από το σχολείο στην Κόρινθο κι έβαζα να φάω τη μπριζόλα μου το μεσημέρι, στην τηλεόραση έπαιζε η Λαμπίρη και η Τατιάνα. Έχει δηλαδή ακόμα η ελληνική τηλεόραση επιρροή στα νέα παιδιά και ειδικά σε οικογένειές που δεν έχουν πρόσβαση σε όλο τον κόσμο.»
Θανάσης Κρίκης
Κεφάλαιο: Η Τζεφ Μοντάνα ηθοποιός
«Νιώθω σίγουρα περισσότερο ηθοποιός, μοντέλο δεν ήμουν ποτέ. Ήμουν ένα μοντέλο μοντέλου. Για το ηθοποιός, είμαι περήφανη που ήμουν μέρος μίας προσπάθειας σημαντικής. Ο ρόλος που έπαιξα στην ταινία Dodo του Πάνου Κούτρα, ήταν ένας ρόλος σημαντικός.
Ένιωσα ότι ήταν σημαντικός και για την Ελλάδα και τον ελληνικό κινηματογράφο και την εξαγωγή πολιτισμού. Το γεγονός ότι τον κάνω εγώ διαφέρει από το να το κάνει ένας straight cis άντρας ηθοποιός, όπως ίσως συνέβαινε παλιότερα. Δεν είναι σωστό αυτό, γιατί σε πράγματα που αφορούν το trans βίωμα μπορούσα να παρέμβω, να πω “Να το φτιάξουμε αυτό, να μη βγει η κακιά trans”. Γιατί πάντα έτσι φαίνονται, οι «κακές, τρελές, trans».
«Η αναπληρώτης πρωθυπουργός του Βελγίου αυτή τη στιγμή είναι trans, δεν είναι οι trans αυτό που έχει επικρατήσει στην ελληνική τηλεόραση.»
Οι trans στην ελληνική τηλεόραση και οι πρωινές εκπομπές
«Όλη την ώρα μιλάνε όλοι για τα προβλήματα της trans κοινότητας και κοιτάμε αυτά τα άτομα μέσα από ένα πρίσμα δυσμορφίας, τραύματος και προβληματισμού. Το τέλειο παράδειγμα στην Ελλάδα θεωρώ ότι ήταν η συνέντευξη που είχα με τη Φαίη Σκορδά και τον Γιώργο Λιάγκα.
Ο Λιάγκας είναι ο υπέρμαχος της πατριαρχίας και η Φαίη η όμορφη, ευχάριστη ξανθιά, αυτά είναι τα ελληνικά τηλεοπτικά αρχέτυπα. Εγώ πήγα στο σαλόνι του μέσου, ελληνικού ζευγαριού επίσκεψη. Δεν μου συμπεριφέρθηκαν ισότιμα. Το να έχεις απέναντι σου έναν άνθρωπο και να μην θεωρείς ότι είναι σαν εσένα, το αισθάνεσαι. Είναι πολύ αμήχανο.
Και να βλέπεις και τη μεταξύ τους δυναμική να είναι εντελώς προβληματική. Να μην δίνει εκείνος χώρο σε μία γυναίκα, λες και δεν μπορεί μία γυναίκα να έχει υπόσταση στο επάγγελμα. Γιατί είσαι εσύ ο δημοσιογράφος και μία γυναίκα με ίδιες γνώσεις και προϋπηρεσία, να πρέπει να σου κάνει τα ζώδια, τη μαγειρική και το κουτσομπολιό;
Θανάσης Κρίκης
Εγώ ήμουν εκεί σε αυτή την άβολη στιγμή. Ήμουν τόσο αμήχανη γιατί έβλεπα αυτή τη δυναμική μεταξύ τους. Και μέσα σε όλο αυτό, εγώ να παρουσιάζομαι ως η εξωγήινη, η «τρελή trans». Αυτή η τάση να βλέπουμε τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ + κοινότητας ως περσόνες, πρέπει να πάψει. Άνθρωποι είμαστε, με τις ίδιες ανάγκες, με προσωπικότητες με απόψεις. Μπράβο στη Φαίη που έφυγε από το Πρωινό, γιατί εκείνη τον έφερε κι εκείνος την έδιωξε. Οπότε κορίτσια, προσέξτε σε ποιον δίνετε δεύτερη ευκαιρία (γέλια).»
Οι πράξεις που μετράνε
«Τα νέα παιδιά ξέρουν την πολιτική ορθότητα. Είναι και πολιτικό θέμα, είναι μέρος της δυτικής κουλτούρας. Μη νομίζεις ότι συναναστρέφομαι μόνο άτομα που δεν κάνουν misgendering ή είναι woke. Εγώ κοιτάω στις πράξεις ποιος με σέβεται κι όχι τα λόγια. Ο σύντροφος μου τώρα για παράδειγμα είναι ένας κλασικός straight Έλληνας άντρας, που αν μιλήσουμε πολιτικά δεν θα βγάλουμε άκρη, αλλά στις πράξεις του δεν έχω νιώσει την παραμικρή έλλειψη σεβασμού. Κι από την άλλη, μία φίλη μου Ελληνίδα, δεν θα με καλέσει στον γάμο της γιατί είναι συντηρητική η οικογένεια του γαμπρού, ενώ στα λόγια είναι πολύ πολιτικά ορθή.
Μιλώντας για πράξεις, θα επιστρέψω στον Λιάγκα που το 2016 μου έκανε ομοφοβική επίθεση για την εμφάνισή μου στο Madwalk. Αυτή είναι μία πράξη που δεν ξεχνάω. Μετά ο άνθρωπος αυτός έκανε αυτό το απαράδεκτο σεξιστικό σχόλιο για τη φοιτήτρια στη βιβλιοθήκη, πήρε πρόστιμο, αλλά ξεχνάμε, κατάλαβες; Κι αύριο, θα δούμε και τον Λιγνάδη να βγαίνει.
Δεν είναι σωστό να ξεχνάμε. Να συγχωρούμε, να καταλαβαίνουμε και να μπορούμε να ερχόμαστε σε διάλογο για να βρούμε λύσεις, όμως κάποια πράγματα μάς αποδυναμώνουν. Δεν γίνεται εγώ και η Σκορδά να είμαστε θηλυκότητες που προσπαθούμε έντιμα και με αξιοπρέπεια να υπάρχουμε στον εργασιακό χώρο και στο τέλος αυτό που έχουμε ορίσει ως λάθος, να κυριαρχεί.»
Θανάσης Κρίκης
Η στήριξη στα θύματα του #MeToo και η υπόθεση Λιγνάδη
«Σε όλη αυτή τη saga κάτι το οποίο χαίρομαι είναι ότι ήμουν ψύχραιμη κι ότι προσπάθησα να συμπεριφερθώ λογικά. Κάπως νιώθω ότι όλο αυτό το νομικό ζήτημα και το κοινωνικό πράγμα, το οποίο συζητήθηκε πολύ στη δημόσια σφαίρα, είναι διαφορετικοί κόσμοι. Κάπου άρχισε να γίνεται λίγο σαν να παρακολουθούμε σειρά και ο Κούγιας να κολακεύεται που θα πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Εγώ έχω πλήρη εικόνα για το τι γίνεται στα δικαστήρια. Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά τώρα, αν αποδόθηκε δικαιοσύνη ή όχι, γιατί περιμένουμε το εφετείο. Το γεγονός ότι βγήκε από τη φυλακή και δεν κρεμάστηκε στην πλατεία, δεν είναι ότι εγώ επιθυμώ αυτό. Δεν έχει περάσει και λίγα ο Δημήτρης Λιγνάδης.
Νομίζω ότι η σαδιστική μας στάση να πάρουμε έναν άνθρωπο και να τον λιθοβολήσουμε, είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίζει. Το είδα αυτό πάρα πολύ και σε μένα και στους δημοσιογράφους και γενικά. Ναι μεν ισχύουν αυτά που είπαμε, αλλά κάπου κι εμείς δεν πρέπει να γινόμαστε η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Εγώ είπα την αλήθεια, τη στηρίζω, έκανα το χρέος μου, πήρα την ευθύνη, μίλησα όταν έπρεπε στις ομοφοβικές επιθέσεις που δέχτηκα και που δέχονταν τα θύματα, τα προστάτευσα, γιατί έτσι έπρεπε. Είμαι με τα θύματα, αλλά από την άλλη, εμένα δεν με βίασε ο Λιγνάδης. Σε εμένα καταχράστηκε την εξουσία του και με χειραγώγησε. Νομίζω ότι το πρόβλημα το μεγάλο δεν είναι ούτε ο Λιγνάδης, ούτε ο Κούγιας, ούτε η Μοντάνα, ούτε κανένας. Είναι η συστημική εκμετάλλευση εξουσίας που συμβαίνει. Αυτός είναι ο πυρήνας κι εκεί πρέπει να γυρνάμε συνεχώς.»
Η Τζεφ Μοντάνα από το πρωτοδικείο στις Κάννες
«Εγώ τραβάω την πορεία μου προς το άστρο μου και προς τη δόξα, που λένε, αλλά η δόξα έχει και πόνο. Οπότε κοιτάω όπου έχει πόλεμο να παίρνω την ασπίδα μου, αλλά κι όπου έχει γλέντι να βάζω τα καλά μου και να είμαι η πρώτη.
Joe Maher/Getty Images/ Ideal Image
Ήταν μία πολύ έντονη χρονιά για μένα. Έβγαλα το βιβλίο μου, που ήταν μία ψυχολογική ανασκαφή, ήταν το #MeToo, έβγαινε η ταινία Dodo στις Κάννες. Ήταν έντονα τα συναισθήματα. Έχω μία πλούσια ζωή και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό, που έχω πολύ καλούς φίλους που ήταν δίπλα μου και με αγαπάνε και με υπερασπίζονται και που έχω τη δυνατότητα να κάνω αυτό που αγαπάω και που μου κάθεται, γιατί είναι και θέμα τύχης.
Πέρασα καλά. Έλεγα «Είσαι στις Κάννες σήμερα, στο κόκκινο χαλί με αυτή τη φορεματάρα. Ζήσε το κάθε δευτερόλεπτο και πέρνα καλά. Μία φορά ζούμε, ανέβα τις σκάλες, αγαπάς το cinema, από μικρό παιδάκι ονειρευόσουν παίζοντας με ένα σκουπόξυλο να κάνεις ταινίες και κινηματογράφο και ζήσ’ το».
Αυτό είναι που μου αρέσει να κάνω, να δημιουργώ, όλο το άλλο είναι αναγκαίο κακό.
Ήταν απίστευτη εμπειρία να συμμετέχεις, να γνωρίσεις τον Cronenberg από κοντά, όλους αυτούς τους τεράστιους ηθοποιούς του Hollywood. Έμαθα πάρα πολλά πράγματα κι από αυτή την εμπειρία. Θαύμασα πολύ την απλότητα του Cronenberg, είναι πολύ ευγενικός, γειωμένος, δεν είχε καθόλου φανφάρα, καθόλου υπερβολή κι όλα λειτουργούσαν ρολόι. Το set ήταν σαν χειρουργείο, υπήρχε επαγγελματισμός κι εμένα αυτό με εμπνέει. Μακάρι να καταφέρω στη ζωή μου, να σκηνοθετήσω κάτι υπό αυτές τις συνθήκες.»
Info: Το βιβλίο της Τζεφ Μοντάνα Από την Κόρινθο στο non binary μπορείς να το βρεις εδώ.
Η ταινία Dodo αναμένεται να ξεκινήσει να προβάλλεται τον Νοέμβριο στους κινηματογράφους από την Tulip Entertainment.
