Βασίλης Μπισμπίκης: “Ο κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει ανάλαφρα πράγματα στην τηλεόραση”

Για την επιτυχία του «Άνθρωποι και ποντίκια»

«Συνέβη αυτό το πράγμα στο Cartel φέτος. Είμαστε 6 χρόνια εκεί η ομάδα και φέτος η δουλειά που έχουμε ρίξει εκεί αρχίζει και φαίνεται γιατί όντως είμαστε sold out από την αρχή, πήραμε διπλή παράταση και θα πάει και του χρόνου η παράσταση. Μας κάνει πολύ χαρούμενους αυτό γιατί φαίνεται ότι η δουλειά μας αφορά τον κόσμο, μιλάει μέσα τους, τους συγκινεί και αυτό προκαλεί και σε εμάς μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Εγώ δεν το περίμενα με τίποτα, μη σας πω φοβόμουν μήπως φάμε και ντομάτες γιατί ήταν ένα πείραμα (γέλια). Το έργο «Άνθρωποι και ποντίκια» του Στάινμπεκ που είχε γραφτεί το 1937, και διαδραματιζόταν σε σταύλους στην Αμερική με ανθρώπους που μάζευαν κριθάρι. Έχει μεταφερθεί στο 2019 σε μια μάντρα ανακύκλωσης στον Βοτανικό. Έχουμε κρατήσει τη δομή του έργου, τους χαρακτήρες του και πυρηνικά τα θέλω τους αλλά έχουν αλλαχτεί πολλά πράγματα για να μπορεί να σταθεί το έργο στο 2019. Επίσης είναι πείραμα σε σχέση με την υποκριτική, οι άνθρωποι παίζουν πολύ διαφορετικά σε σχέση με αυτό που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε».

Διάβασε ακόμα: Η Mari Andrew έρχεται στο TEDx Athens για να σε βοηθήσει να βρεις τη χαρά στη ζωή

Για την ωραιότερη αντίδραση από το κοινό

«Τελειώνει η παράσταση και το κοινό χειροκροτεί και μετά δεν σηκώνεται κανένας. Μπορεί να μείνουν ακίνητοι και για δύο λεπτά στις θέσεις τους, αυτό σημαίνει οτι κάτι έχει συμβεί εκεί. Εμένα όποτε το βλέπω αυτό με συγκινεί γιατί δεν το είχα ξαναδεί να συμβαίνει. Μου έχει τύχει να ακούω 20 λεπτά χειροκρότημα, αλλά αυτό να μένει ο κόσμος και να μην υπάρχει καμία κίνηση δεν το έχω ξαναδεί. Είναι 120 άτομα και δεν κάνει κανείς καμία κίνηση να πιάσουν το παλτό τους. Πρώτη φορά το βλέπω αυτό στο θέατρο».

 

Για την τηλεόραση

«Φυσικά και η τηλεόραση μπορεί να μιλήσει για σοβαρά θέματα. Πριν από τρία χρόνια είχα κάνει μια σειρά το “Η λέξη που δε λες” στον Alpha, του Παπαδουλάκη δουλειά. Αυτή η σειρά άφησε κοινωνικό αποτύπωμα. Άνθρωποι που το είδαν και άνθρωποι που είχαν παιδιά αυτιστικά, ήταν σαν έσπασε αυτό το ταμπού. Το είδα προσωπικά γιατί στο Μαρούσι που μένω φίλοι και γνωστοί που ήξερα εκεί ήρθαν και μου είπαν ότι τα παιδιά τους είναι αυτιστικά και δεν το γνώριζα».

«Δεν είχε τηλεθέαση η σειρά, δεν πήγε καλά σε σχέση με τα νούμερα. Ένα μεγάλο ποσοστό από τους ανθρώπους που την έβλεπαν, της τάξης του 10% ήταν άνθρωποι που άνοιγαν την τηλεόραση μόνο γι’ αυτή τη σειρά. Στο υπόλοιπο κοινό δεν πήγε τόσο καλά. Ίσως γι’ αυτό δεν γίνονται και σειρές προς αυτή την κατεύθυνση. Ο κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει πιο ανάλαφρα πράγματα, δεν θέλουν να βλέπουν πράγματα έτσι βαριά αλλά για εμένα δεν πρέπει να συμβαίνει. Το θέατρο και η τηλεόραση και ο κινηματογράφος πρέπει να είναι βαριά τα θέματά τους για να μπορέσουν να αφυπνίσουν και κάτι να μετατοπίσουν και να αλλάξουν μέσα σε έναν άνθρωπο. Αλλιώς δεν έγινε και τίποτα, δεν είναι ψυχαγωγία αυτό, είναι διασκέδαση».

Για τον γιο του

«Παράπονα υπάρχουν, μου πετάει το “μπαμπά όλο στο θέατρο είσαι”. Παρόλο που προσπαθώ και έρχεται στο θέατρο, αν και δεν μπορεί να παρακολουθήσει τις παραστάσεις μας γιατί είναι μικρός είναι 6 χρονών. Ξέρει τον χώρο, ξέρει που είμαι αλλά και πάλι υπάρχουν παράπονα».

Για τα «Κόκκινα φανάρια» που θα ακολουθήσουν

«Με την ίδια ομάδα και πάλι στο Cartel θα ανεβάσουμε και τα “Κόκκινα φανάρια” από τον Μάρτιο. Δεν θα υπάρχουν γυναίκες σε αυτό τον ας τον πούμε “οίκο ανοχής” θα είναι όλοι άντρες, τραβεστί, τρανσέξουαλ κλπ. Θέλουμε να μιλήσουμε περισσότερο για αυτή την πλευρά».

Άκουσε ολόκληρη τη συνέντευξή του πατώντας play παρακάτω.

 

Άνθρωποι και ποντίκια

Η αγωνιώδης και συγκινητική προσπάθεια των ανθρώπων του μόχθου για επιβίωση μέσα στις πιο δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, ο ρατσισμός, το απατηλό όνειρο για μια μικρή ιδιοκτησία, η δύναμη της φιλίας, η σημασία της ελπίδας, τα ιδανικά της αφοσίωσης, της πίστης, της αυτοδιάθεσης και της αλληλεγγύης, καθιστούν το έργο επίκαιρο και διαχρονικό, ενώ επιτρέπουν μια σύγχρονη ανάγνωση και σκηνοθετική προσέγγιση που υπογράφει ο Βασίλης Μπισμπίκης. Μια μάντρα ανακύκλωσης, στην περιοχή του Βοτανικού δίπλα από τα hot spot των μεταναστών και προσφύγων, γίνεται ο χώρος μέσα στον οποίο οι ήρωες δουλεύουν σκληρά, συγκρούονται, παλεύουν, απογοητεύονται αλλά ταυτόχρονα ονειρεύονται και ελπίζουν.

Οι χαρακτήρες του έργου αναγκαστικά σκληροί για να επιβιώσουν, ζουν σε ένα βρώμικο, αηδιαστικό κόσμο, η γλώσσα τους χυδαία πολλές φορές, οι σκηνές με σεξουαλικές στιγμές, αλλά και η κριτική που γίνεται για το κοινωνικό σύστημα, δεν έχουν τίποτε άσεμνο, ή διαφορετικό από τους συνήθεις διαλόγους μιας σκληρής πραγματικότητας. Με λίγα λόγια ο Στάινμπεγκ αναφέρεται με απόλυτο ρεαλισμό για ο,τι συμβαίνει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ενώ οι «βρώμικες» λεπτομέρειες είναι μέρος της μεγέθυνσης του Στάινμπεκ προς όφελος της Τραγωδίας, με στόχο τον «εκδημοκρατισμό» του τραγικού αυτού κόσμου.

Τους ρόλους ερμηνεύουν: Βασίλης Μπισμπίκης, Δημήτρης Δρόσος, Νικολέτα Κοτσαηλίδου, Στέλιος Τυριακίδης, Μάνος Καζαμίας, Γιώργος Σιδέρης, Γιανμάζ Ερντάλ, Θάνος Περιστέρης, Αγγέλα Πατσέλη.

Info: Tεχνοχώρος Cartel, Μικέλη 4 & Αγ. Άννης Βοτανικός -Στάση μετρό Ελαιώνας- τηλ. 693989 8258 Κάθε Πέμπτη στις 21.00 και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.15.