Χρειάζεσαι μία μαμά; Τώρα μπορείς να τη νοικιάσεις

Από την Ανδρονίκη Μπάκουλη

Τελευταία ξυπνάω νωρίς. Πολύ νωρίς. Φάση 04.30 νωρίς, ώστε να είμαι στο Ραδιόφωνο 24/7, στις 06.00. Και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να αναζητώ την ειδησεογραφία. Ένα αξημέρωτο, λοιπόν, όπως έκανα scroll down στο Twitter, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο με τίτλο ”When you need a mom, just no YOUR mom” (”όταν χρειάζεσαι μια μητέρα, αλλά όχι τη ΔΙΚΗ σου μητέρα”). Στη φωτογραφία που συνόδευε το link πρωταγωνιστούσε μια συμπαθέστατη κυρία, η οποία φαινόταν να γελάει από καρδιάς. Έκανα το click και κάπως έτσι ανακάλυψα την ύπαρξη της Nina Keneally, της Αμερικανίδας που έχει εξελίξει σε επάγγελμα την ιδιότητα της μητέρας. Έχει γίνει θέμα σε κάποια από τα μεγαλύτερα media του πλανήτη (The Times, Guardian, Βusiness Insider, New York Post etc). Την αναζήτησα, την εντόπισα και το πρώτο πράγμα που τη ρώτησα ήταν ”μα τι είσαι;”.

Μια μητέρα που βρέθηκε σε άδειο σπίτι

”Όταν μετακόμισα από το Connecticut στο Brooklyn, το 2013 διαπίστωσα πως ήταν πολλά τα παιδιά που συναντούσα όταν έβγαζα βόλτα το σκύλο μου ή στα μαθήματα yoga που πήγαινα ή ακόμα και στα cafes της περιοχής και αφότου με γνώριζαν, ζητούσαν τις συμβουλές μου ή τις διαβεβαιώσεις μου, επί μιας ιδέας ή μιας αίσθησης που είχαν”. Κάπου εκεί τη σταμάτησα. Έπρεπε να πάρουμε το πράγμα από την αρχή.

”Με το σύζυγό μου, Ken μετακομίσαμε στο Brooklyn το 2013. Ήταν τότε που ο άνδρας μου βρήκε δουλειά, κοντά στην Times Square, όπου εργάζεται έως σήμερα, ενώ οι δυο γιοι μας (ο 32χρονος σήμερα Zeb και ο 30χρονος Eli) είχαν επίσης, μετακομίσει στη Νέα Υόρκη. Προκειμένου, λοιπόν, να γλιτώσουμε τις 4 ώρες πήγαινε, έλα, τα μαζέψαμε και πήγαμε στο ”Μεγάλο Mήλο”.

Όταν τα παιδιά της ήταν μικρά εργαζόταν -από το σπίτι- ως παραγωγός εμπορικού θεάτρου. ”Μετά τα αγόρια ξεπετάχτηκαν, πήγαν στο πανεπιστήμιο, εργαζόταν και ο Ken μέρα, νύχτα ακόμα και τα σαββατοκύριακα και κάτι έπρεπε να κάνω, να γεμίσω το χρόνο μου. Ως φοιτήτρια, είχα πιάσει δουλειά πλήρους απασχόλησης στο New Haven του Connecticut, ως σύμβουλος ναρκομανών και αλκοολικών, σε κλινική που χορηγούσε μεθαδόνη. Εκεί επέστρεψα, όταν άδειασε το σπίτι, ενώ παράλληλα ‘έτρεχα’ διάφορα θεατρικά projects”.

Ήθελα να συνδυάσω τις ικανότητες μου.

Μετά ήρθε η μετακόμιση στη Νέα Υόρκη. ”Στις βόλτες με το σκύλο γνώριζα πολύ κόσμο, όπως γνώριζα και τους φίλους των γιων μου, αλλά και στην εθελοντική εργασία που πρόσφερα σε οργανισμό με τίτλο Arts in Bushwick (προσφέρει πλατφόρμα έκφρασης ‘σε δημιουργικά μυαλά της περιοχής, ώστε μέσω προγραμμάτων για τέχνες, αλλά και οργάνωσης κοινότητας να έχουμε ολοκληρωμένη και βιώσιμη γειτονιά’).

Αυτό που συνέβαινε συνήθως με όλα αυτά τα νέα παιδιά ήταν ότι χρειάζονταν λίγο χρόνο να με εμπιστευτούν, αλλά άπαξ και το έκαναν έρχονταν και ζητούσαν τις συμβουλές μου ή τις διαβεβαιώσεις μου επί διαφόρων θεμάτων που τους προβλημάτιζαν”.

Όταν πια είχε γίνει αρκετές φορές αυτό άρχισε να σκέφτεται πώς μπορεί να το αξιοποιήσει. ”Για την ακρίβεια, προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο να συνδυάσω τις ικανότητες που είχα. Πώς δηλαδή, να γίνω επιχειρηματίας, ούσα σύμβουλος. Το γεγονός ότι είχα μεγαλώσει δυο νέους άνδρες (λίγο πολύ με επιτυχία) με βοήθησε στο να καταλήξω στην ιδέα του needamomnyc.com”.

Αγοράζει και τα δώρα για τη μητέρα σου

Ως πρωτοπόρος, είχε τη δυνατότητα να θέσει και τους κανόνες της δουλειάς. Τι έβαλε στις πρώτες θέσεις;

”Ήξερα πως είμαι καλή στο να ακούω τους ανθρώπους να μιλούν και στο να δίνω καλές συμβουλές, ‘ελεύθερες’ από κριτική. Σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίνω στα νέα παιδιά της πόλης να βάζουν πλυντήριο, να μαγειρεύουν, να γράφουν επιστολές για τη δουλειά. Ήξερα πως μπορούσαν να πληρώνουν άλλους να κάνουν όλα αυτά για εκείνους, αλλά είναι διαφορετικό να αυτοεξυπηρετείσαι”. Ευθύς εξ αρχής, ξεκαθάρισε ότι ”δεν επρόκειτο να κάνω εγώ τις δουλειές τους. Όπως συνηθίζω να λέω, δεν είμαι καθαρίστρια. Βέβαια, αυτή είναι ατάκα-σήμα κατατεθέν όλων των μανάδων (γελάει)”!

Νιώθεις μοναξιά και δεν θες να δεις μια ταινία μόνος σου; Μπορεί να σε συνοδεύσει ”και θα φέρω και το ποπ κορν”. Και το καλύτερο; ”Αγοράζω τα δώρα για τις μητέρες των πελατών μου, τα τυλίγω και φροντίζω να σταλούν στην ώρα τους”.

Ένα σίδερο μπορεί να το ”ρίξει”

Αρκετές είναι οι φορές που χρειάστηκε να πει ότι δεν είναι σκλάβα του σεξ ή ”υπηρεσία online sex”, όπως και ότι ”δεν είμαι ψυχοθεραπεύτρια”. ”Θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο προσωπικό μέντορα και η εκπαίδευση μου, μαζί με τις προηγούμενες επαγγελματικές εμπειρίες μου με βοηθούν ώστε να μπορώ μεν, να αποκαλύψω κάποια πράγματα για εμένα, αλλά πάντα με ένα όριο. Ας πούμε ότι είμαι μια μεγαλύτερη γυναίκα, που νοιάζεται”. Α, αν είσαι άρρωστος δεν θα σου φτιάξει σουπίτσα ή τσαγάκι. ”Θα έλθω όμως, να σου κάνω παρέα, όσο πίνεις το ζεστό σου”. Η μόνη παραχώρηση που κάνει και αφορά τα οικιακά ”είναι να σιδερώσω το πουκάμισο που θα βάλει ένα παιδί, σε μια σημαντική συνέντευξη για δουλειά”.

Δεν θυμάται ποιος ήταν ο πρώτος της πελάτης. Θυμάται όμως, πως αλληλογραφούσε με έναν νεαρό στο Αφγανιστάν, ο οποίος υπέφερε από σύνδρομο μετατραυματικού στρες. ”Ήταν πολύ δύσκολη περίπτωση, αλλά ελπίζω πως ένιωσε ότι κάποιος νοιαζόταν για εκείνον”.

Στις ιδιαίτερες στιγμές της ανήκει ”και η περίπτωση νεαρού που ήθελε να υποδυθώ τη μητέρα του, σε συνάντηση με την κοπέλα του. Επίσης, μου έχουν ζητήσει να τηλεφωνήσω στις μητέρες τους, για να τις ενημερώσω πως τα παιδιά τους είναι μαζί μου και είναι ασφαλή”.

Δεν κρίνω και δίνω συμβουλή, μόνο αν μου το ζητήσουν

Ο κύριος λόγος που βρίσκει διαρκώς πελάτες είναι ότι ”δεν κρίνω τα παιδιά, όταν έρχονται να μου μιλήσουν είτε γιατί οι γονείς τους ζουν μακριά, είτε γιατί δεν ανοίγονται στους δικούς τους ανθρώπους, υπό το φόβο της απόρριψης. Εδώ να πω και ότι δεν δίνω συμβουλές, αν δεν μου τις ζητήσουν. Οι περισσότεροι θέλουν κάποιον να τους ακούσει και να τους νιώσει. Όχι κάποιον που θα τους κρίνει”.

Την έχουν προσεγγίσει για να κάνει franchise (”από τις ΗΠΑ και το εξωτερικό”), αλλά δεν βλέπει πως αυτό είναι κάτι που θα γίνει σύντομα. ”Θα χρειαζόμουν επενδυτές, επιχειρηματικό πλάνο, πρόγραμμα εκπαίδευσης και άλλα πολλά που δεν θέλω να αναλάβω μόνη”. Αρκείται στο να κάνει συντροφιά σε μοναχικούς νέους που θέλουν κάποιον να τους ακούσει, αλλά χωρίς να τους κρίνει στην τιμή των 30 δολαρίων την ώρα. Αν γίνεις τακτικός πελάτης, θα δίνεις 40 δολάρια τη ”συνεδρία”. Αν είστε στην ίδια γειτονιά. Αλλιώς χρεώνει 10 δολάρια τα οδοιπορικά. Έχει και ”πακέτο” τεσσάρων συναντήσεων (140 δολάρια), όπως έχει και υπηρεσία ανταλλαγής γραμμάτων ή text, διάρκειας έως 30 λεπτών (20 δολάρια). Μήπως σου μπήκαν ιδέες;

Κεντρική Φωτογραφία: Nina Keneally facebook