Ζέτα Δούκα: “Στα 45 μου θεωρώ ότι έκοψα δρόμο κάνοντας ψυχανάλυση”

Στο Thrive νιώθω ότι είμαι εγώ 100%. Καταρχάς δεν είναι μία σειρά στην οποία πρέπει να υποδυθώ έναν ρόλο, δεν είμαι εκεί ως ηθοποιός, είμαι εκεί για να συζητώ με κάποιους ανθρώπους. Ίσως κι εγώ είμαι σε μια πιο ώριμη φάση σε σχέση με προηγούμενα πράγματα που έκανα στην παρουσίαση εκπομπών, αλλά είναι και το είδος της εκπομπής και ο τρόπος που μας έχει αφήσει να είμαστε χαλαροί και άνετοι και να κάνουμε όπως ακριβώς θέλουμε τα πράγματα το κανάλι. Αλλά ναι, είμαι 100% εγώ με τις απορίες μου, με αυτά που θέλω να μάθω και με τις απαντήσεις που εύχομαι να πάρω.

Φωτογραφίες: Αγγελική Καλαμαρά

Οι άνθρωποι που έχουν φιλοξενηθεί και θα φιλοξενηθούν στο Thrive είτε είναι άνθρωποι που τους γνωρίζω εγώ προσωπικά και τους έχω προτείνει γιατί έχουν μία ωραία ιστορία και στάση ζωής που θέλουν να προβάλλουν στον κόσμο για να τη μάθει κι εκείνος, είτε άνθρωποι που ήθελα να γνωρίσω καιρό, είτε άνθρωποι που μου έχουν προτείνει και μου έχουν κινήσει το ενδιαφέρον να τους γνωρίσω. Όλα ξεκινούν από το ότι υπάρχει αληθινό ενδιαφέρον στη συζήτηση που γίνεται.

Γενικότερα ήμουν ένα πολύ οργανωμένο άτομο που είχα σκοπό από μικρή να κάνω πάρα πολλά πράγματα. Δεν ήμουν ένα παιδί που είχε μόνο το σχολείο και μετά χαλάρωνε παίζοντας , όσο κι αν αυτό είναι το ζητούμενο ιδίως σε μικρές ηλικίες. Εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έπρεπε μέσα στην ημέρα να χωρέσω πολλές δραστηριότητες. Έμαθα να είμαι οργανωμένη και να κατανέμω έτσι τον χρόνο μου ώστε να έχει σημασία. Δεν περνούσα χρόνο χωρίς να κάνω κάτι, το θεωρούσα άσκοπο.

Τώρα πλέον επιλέγω να περνάω και  “άσκοπες” ώρες, χωρίς δραστηριότητες, οι οποίες όμως στην πραγματικότητα έχουν πολύ μεγάλη σκοπιμότητα γιατί είναι η ηρεμία μου, το γέμισμα των μπαταριών μου, ανεφοδιασμός ενέργειας.

Από τότε που έγινα μητέρα και προστέθηκαν στην καθημερινότητα και οι οικογενειακές δραστηριότητες και οι δραστηριότητες του παιδιού μου, δεν είναι εύκολο, αλλά με τη σωστή οργάνωση και την κατανομή του χρόνου όλα γίνονται.

 

Από τη στιγμή που αποφάσισα να κάνω οικογένεια και ταυτόχρονα δεν μπορούσα και δεν ήθελα να μείνω εκτός επαγγελματικού πεδίου, έβαλα πολύ γρήγορα τη Θάλεια μέσα σε αυτό, στο τι σημαίνει εργασία. Από τότε που ήταν 6 μηνών και σταμάτησα να θηλάζω και έπρεπε να πάω το βράδυ στο θέατρο, της έλεγα: “Τώρα η μαμά θα πάει στη δουλειά”. Παράλληλα φρόντιζα ο χρόνος που περνάω στην δουλειά να μην είναι περισσότερος από αυτόν που περνάω με τη Θάλεια. Ακόμα το φροντίζω αυτό. Αν τύχει κάποιες μέρες συναπτά να έχω επαγγελματικές υποχρεώσεις, το αμέσως επόμενο διάστημα θα είμαι πολύ με τη Θάλεια. Επίσης φρόντισα να τη φέρω στο εργασιακό μου περιβάλλον, ώστε να καταλάβει τι σημαίνει εργασία και δραστηριότητες εκτός σπιτιού. Η Θάλεια από πολύ μικρή ξέρει τι επάγγελμα κάνει η μαμά της και πού βρίσκεται όταν είναι μακριά της και νομίζω ότι αυτό έχει μεγάλη σημασία. Νομίζω πως όλοι οι γονείς, καλό είναι ακόμη κι αν οι εργασίες τους είναι σχεδόν απαγορευτικές για παιδιά, κάπως να βρουν τρόπο να τα φέρουν κοντά. Για να βρει κάπου μέσα του το παιδί μία αναφορά, μία προβολή για να καταλαβαίνει τι είναι αυτή η λέξη που λέμε.

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι οι γυναίκες αγαπάμε τις άλλες γυναίκες, αλλά έχουμε δρόμο μπροστά μας για να εκδηλώσουμε σωστά αυτή την αγάπη. Το σχόλιο που έγινε σε εμένα με την ηλικία και την εμφάνισή μου, στο Instagram (σ.σ. Της έγραψαν: ”Ρε συ έχεις γεράσει πάρα πολύ”) πιστεύω ότι έγινε καλοπροαίρετα. Και γενικώς δεν μου γράφουν κακοπροαίρετα σχόλια. Απλώς αυτό που είπα γιατί θεωρώ υποχρέωσή μας να κάνουμε μια σωστή τοποθέτηση και να μιλάμε ανοιχτά πάνω στα σοβαρά θέματα, το έκανα για να προτρέψω τις άλλες γυναίκες που πιθανότατα δεν είναι κακοπροαίρετες αλλά δεν μπορούν να σκεφτούν σωστά και να τοποθετηθούν σωστά, να το κάνουν. Δηλαδή το μυαλό να σταματάει τη γλώσσα. Να μην προτρέχει. Αυτό το καλοπροαίρετο που συνέβη σε εμένα που δεν με πειράζει τώρα, πιθανότατα θα με πείραζε σε μικρότερη ηλικία. Άρα να προσέξουμε τι λέμε και πώς αυτό θα έχει αντίκτυπο σε μικρότερες ηλικίες. Υπάρχουν βέβαια και γυναίκες που δεν αγαπούν τις άλλες γυναίκες, αλλά αυτές νομίζω ότι δεν γνωρίζουν τη δύναμη του φύλου μας. Έχουν γίνει κάτι άλλο, έχουν προσδώσει χαρακτηριστικά του άλλου φύλου στον εαυτό τους. Θεωρώ ότι οι γυναίκες που δεν είναι ευγενείς και υποστηρικτικές προς τις άλλες γυναίκες, το κάνουν λόγω πραγματικής άγνοιας του τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, του πόση δύναμη έχει η φύση μας.

 

Αυτό που πάντα πρόσεχα και προσέχω όταν εκφέρω δημόσιο λόγο είναι να μην προσβάλλω κανέναν και να μη γενικεύω. Πάντα η αρχή των προτάσεων μου είναι σε σχέση με την προσωπική μου γνώμη. Γιατί άλλο πιστεύω εγώ, άλλο συμβαίνει σε εμένα , αλλιώς φιλτράρω αυτά που βλέπω κι αλλιώς ο άλλος. Και δεν σημαίνει ότι η δική μου γνώμη είναι σωστή και του άλλου λάθος. Πρέπει να προσέχουμε πάντοτε ώστε να εκφραζόμαστε σε σχέση με τα δικά μας πιστεύω, να μην βάζουμε λόγια στο στόμα του άλλου. Θεωρώ ότι όποιος έχει δημόσιο λόγο οφείλει να μιλά σωστά, ωραία ελληνικά με μια γλώσσα απλή και κατανοητή και προτάσεις που έχουν αρχή, μέση και τέλος.

Κάθε μέρα κάνω μικρά βηματάκια για να τα βρίσκω με τον χρόνο που περνά. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι δεν έχει περισσότερη σημασία η εξωτερική εμφάνιση από το πώς είναι η ψυχή σου. Πρέπει να δουλεύουμε την ψυχή και το μυαλό μας και όταν αυτά είναι καλά, τότε να πάμε και παραέξω. Όταν ξεκινάει κάτι απέξω προς τα μέσα, δεν νομίζω ότι θα φτάσει στο βάθος που πρέπει, γιατί έχει πολύ περίβλημα, πολλή δουλειά και τρώει πολύ χρόνο. Δεν φτάνει ο χρόνος για να εμβαθύνεις όταν ασχολείσαι πολύ με το έξω.

Είναι μία απόφαση να γνωρίσεις τον εαυτό σου επί της ουσίας. Πρέπει να ξεκινά από μικρότερη ηλικία και θέλει και βοήθεια για να κόψεις δρόμο και να κερδίσεις πολύτιμο χρόνο. Εγώ στα 45 μου θεωρώ ότι έκοψα δρόμο κάνοντας ψυχανάλυση και τώρα που το μέσα μου είναι αρκετά συμφιλιωμένο με αυτά που κάνω και το πώς ζω , με το έξω μου ασχολούμαι σαφώς λιγότερο.

Δεν έχω παραιτηθεί από την ενασχόληση μου με την εξωτερική εμφάνιση· μου αρέσει να είμαι όμορφη, να με βλέπω και να λέω: “Α τι ωραία. Διατηρούμαι καλά, γυμνάζομαι, με βλέπω και βλέπω μια ωραία εικόνα”. Και μου αρέσει όταν μου λένε οι άνθρωποι “Πόσο ωραία είσαι, όσο μεγαλώνεις γίνεσαι καλύτερη”. Σε όλους τους ανθρώπους αρέσει αυτό. Αλλά μπορώ να το εισπράξω έτσι όπως μου το λένε ακριβώς επειδή τα έχω βρει με τον εαυτό μου, επειδή έχω κάνει δουλειά. Γι’ αυτό και σε οτιδήποτε λέω, προσπαθώ να προτρέπω και να συμβουλεύω -αν και δεν μου αρέσει αυτή η λέξη, αλλά τη χρησιμοποιώ γιατί έχει θετική σημασία- έστω και έναν άνθρωπο να με ακούσει, να κάνει το ίδιο. Αυτό για εμένα είναι κέρδος.

 

Είχα κάνει βήματα μπροστά αυτογνωσιακά όταν ίδρυσα την Ανάσα. Και την ίδρυσα γιατί δεν είχε ιδρυθεί νωρίτερα από κάποιον άλλο (γελάει). Εννοώ ότι ποτέ δεν θέλω να τρώω τον χρόνο μου σε πράγματα που κάποιος άλλος έχει κάνει καλύτερα. Θα πάω εκεί να προσφέρω. Αυτά που θέλω να κάνω είναι αυτά που δεν υπάρχουν. Και θεωρώ υποχρέωσή μου να μην ζω μόνο για τον εαυτό μου ή για την οικογένειά μου και τον στενό μου κύκλο. Ζω και για να προσφέρω σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορώ. Υπ´αυτό το πρίσμα έγινε η Ανάσα και υπ´αυτό το πρίσμα η Ανάσα θα γίνει κι ένα δεύτερο κέντρο ημέρας στη Θεσσαλονίκη, μέσα το 2020 ελπίζουμε.

Επίσης, υπ´ αυτό το πρίσμα, κάνω και θα κάνω οτιδήποτε περνάει από το χέρι μου για να βοηθήσω μια κοινωνία να ζει καλύτερα και να ζω και εγώ καλύτερα μέσα σε αυτήν.

Ήμουν δοτικό παιδί και ανοιχτό. Τα πράγματα τα οποία με βρήκαν στη συνέχεια με σταμάτησαν λίγο και με έκλεισαν στον εαυτό μου αλλά πάντα ήθελα να περνούν και οι άλλοι καλά γύρω μου. Θυμάμαι ανέκαθεν όταν είχα ένα καινούργιο παιχνίδι, ήθελα κατευθείαν να το μοιραστώ.

Ό,τι σου συμβαίνει στη ζωή σου συμβαίνει για να σε φέρει στον δρόμο σου, κάθε ένας από εμάς έχει έναν δρόμο. Και μπορεί να αλλάξει στην πορεία, αλλά είναι ο δικός μας δρόμος. Αυτά που μου συνέβησαν, τα οποία ήταν και δύσκολα, κάποια άλλα πολύ δύσκολα έως και τραγικά, ήταν για να με φέρουν στον δρόμο τον οποίο βαδίζω. Έφερε το ένα το άλλο δηλαδή, αυτό που μου συνέβη μου έφερε την ψυχοθεραπεία, η ψυχοθεραπεία μου έφερε τη γνωριμία με τον εαυτό μου, αυτή η γνωριμία αυτό το δοτικό που είχα από μικρή το έφερε σε μεγαλύτερη κλίμακα. Έγινα ηθοποιός, ήθελα να έχω δημόσιο λόγο. Ο δημόσιος λόγος μου έφερε ένα άλλο μέγεθος στο μυαλό μου που έπρεπε να εκφραστεί μέσα από τον λόγο μου. Όλα είναι λιθαράκια που συναντάς στον δρόμο σου.

 

Τη Θάλεια τη μεγαλώνουμε με τον Μιχάλη με μία επί της ουσίας φροντίδα και αγάπη, που περνά μέσα από την ελευθερία. Δεν της έχουμε πει ποτέ “Μη φοβάσαι” γιατί δεν θέλουμε να φοβηθεί. Οτιδήποτε λες στο παιδί, είναι σαν να του το βάζεις στο μυαλό. Το παιδί δεν ξέρει το λεξιλόγιο, μπορεί να έχει μέσα του κάποια πράγματα το ένστικτο της αυτοπροστασίας και της αυτοσυντήρησης αλλά το ρήμα “φοβάμαι” ή το “πρόσεχε” είναι δικά μας λόγια που πηγάζουν από δικά μας βιώματα και ανησυχίες, που βάζουμε άθελα μας ίσως , στο στόμα και το μυαλό του παιδιού. Προσπαθούμε βεβαίως να της δείξουμε πώς να προστατεύεται και της δίνουμε επιλογές. Ότι έχεις αυτό ή το άλλο. Με αυτό δεν θα χτυπήσεις, με το άλλο μπορεί να χτυπήσεις και να πας στο νοσοκομείο, διάλεξε τι θες να κάνεις. Το παιδί σχεδόν πάντα κάνει αυτό που ξέρει ότι θα συντηρήσει την ζωή και την ασφάλειά του.

Επίσης προσπαθώ να μην κάνω κάτι, το οποίο σε εμένα αποτελούσε τρόπο ζωής και τελικά μου έφερε πολλές δυσκολίες: το κυνήγι της τελειότητας. Προσπαθώ να αποβάλω από το λεξιλόγιο μου τη λέξη “τέλειο”. Τη μαθαίνω από μικρή την Θάλεια ότι το τέλειο δεν υφίσταται , οπότε να μην το κυνηγάει, πόσω μάλλον, να μην αποκτήσει μανία με αυτό. Τα περισσότερα δεινά των ανθρώπων είναι στην προσπάθεια μιας μάταιης -ανέφικτης- τελειοθηρίας.

Και βέβαια, το κυνήγι του τέλειου εμπεριέχει και την ενασχόληση με την εξωτερική εμφάνιση. Βλέπουμε πώς αλλάζουν τα πρότυπα των σωμάτων, των ανθρώπων, πώς όλος ο κόσμος προσπαθεί διακαώς να μοιάσει π.χ. στην Kim Kardashian γιατί θεωρεί ότι αυτό είναι τέλειο. Όταν το βγάλεις από το λεξιλόγιό σου και αποδεχτείς ότι δεν υπάρχει αυτό το κάτι που άμα το φτάσεις θα γίνεις ευτυχισμένος, αυτόματα γίνεσαι ευτυχισμένος με αυτά που έχεις και ξεκινάς να εκτιμάς τη ζωή σου.

Με τον Μιχάλη τη δουλεύουμε τη σχέση. Και ακόμα περισσότερο τώρα γιατί το παιδάκι μας μεγαλώνει, γίνεται και πιο ανεξάρτητο και είμαστε κι εμείς πιο χαλαροί μαζί της. Οφείλουμε να δουλεύουμε, δεν είναι το ίδιο, όσο περνά ο καιρός θέλει ακόμα περισσότερη φροντίδα η σχέση.

 

*Thrive: Κάθε Κυριακή στον ΑΝΤ1 στις 12.00

** Ευχαριστούμε για την φιλοξενία το Fouar Restaurant & Bar