5 τρόποι που θα σε κάνουν να σταματήσεις να σκέφτεσαι υπερβολικά -και θα φέρουν τη χαρά στη ζωή σου
- 22 ΦΕΒ 2020
Δεν θα σου το παίξω cool. Είμαι ένας άνθρωπος που σκέφτεται υπερβολικά. Ίσως το υπερβολικά είναι λίγο -κι αυτό που λέω δεν είναι καθόλου υπερβολικό (see what I did there?). Οπότε οι τρόποι για να αντιμετωπίζεις το “overthinking” είναι κάτι που θα κάνω και εγώ πράξη μαζί σου.
Πριν κάποια -λίγα- χρόνια μπορεί να σκεφτόμουν για ώρες ή και μέρες κάτι που για κάποιον άλλον ήταν απλά ασήμαντο. Μήπως παρεξηγήθηκε η συνάδελφος που δεν της χαμογέλασα όταν της είπα καλημέρα; Μήπως θα έπρεπε να έχω κάτσει παραπάνω με τους γονείς μου και όχι μόνο μία ώρα; Μήπως θα μπορούσα να έχω κάνει εκείνο ή το άλλο καλύτερα; Άρχισα λοιπόν να ψάχνω τρόπους για να μην σκέφτομαι τόσο πολύ. Μήπως τελικά αυτό που μου έφταιγε ήταν ότι δεν ευχαριστιόμουν αρκετά -σε αρκετούς τομείς της ζωής μου- και αυτό με έκανε να νιώθω ανεπαρκής; Μήπως θα έπρεπε να κάνω focus περισσότερο στις δικές μου ανάγκες και να αρχίσω να σκέφτομαι πράγματα που όντως έχουν σημασία;
Και φυσικά με αυτό δεν εννοώ ότι το να σκέφτεσαι είναι κακό. Αντιθέτως. Είναι απαραίτητο. Απλά να σκέφτεσαι για τους σωστούς λόγους. Και να αρχίσεις να κάνεις πράγματα που πραγματικά αγαπάς. Κάπως έτσι θα μπει η χαρά στη ζωή σου (μου). Για να τα καταφέρεις θα χρειαστείς αρχικά υπομονή. Τίποτα δεν αλλάζει από τη μία στιγμή στην άλλη. Στη συνέχεια είναι απαραίτητο το χαρτί και το μολύβι. Όλα τα άλλα θα έρθουν στην πορεία.
Φαντάσου ότι το 2020 σηματοδοτεί το τέλος του κόσμου
Τώρα γράψε σε ένα χαρτί τα τρία πράγματα που θα έκανες αδιαπραγμάτευτα. Θα αφιέρωνες περισσότερο χρόνο στους γονείς σου; Θα έγραφες επιτέλους αυτό το βιβλίο που σου έχει καρφωθεί στο κεφάλι; Θα πήγαινες ταξίδι στο Grand Canyon; Θα έκανες αυτή τη συζήτηση που αναβάλλεις συνέχεια; Ωραία. Τώρα κάνε τα πραγματικότητα όλα. Γιατί δεν θέλω να φανώ δυσοίωνη. Αλλά ποτέ κανένας δεν γνωρίζει πότε ακριβώς είναι το τέλος του κόσμου.
Ρίσκαρε περισσότερο
Θέλεις από καιρό να δοκιμάσεις μία καινούργια συνταγή αλλά δεν είσαι και πολύ σίγουρη αν θα σου βγει; Οπότε -σκέφτεσαι- ας φτιάξω μακαρόνια με κιμά που είναι κάτι δοκιμασμένο (να έρθουμε κι εμείς; πλάκα) Σταμάτα αυτό που κάνεις και δοκίμασέ τη σήμερα. Τι έχεις να χάσεις; Στην περίπτωση που δεν την πετύχεις θα παραγγείλεις. Αν την πετύχεις όμως;
Δοκίμασε κάτι καινούργιο
Εδώ και πολλά χρόνια θέλω να κάνω μπαλέτο. Δεν με πήγαν οι γονείς μου όταν ήμουν μικρή (επέλεξαν το κολυμβητήριο γιατί γυμνάζει -λένε- το κορμί καλύτερα, αν και νομίζω πια ότι πίστευαν πως θα ψηλώσω από το πολύ ελεύθερο. Απέτυχαν). Η τελευταία φορά που πήγα σε κάποια σχολή για να γραφτώ ήταν πριν από περίπου ένα χρόνο. Πάντα ένιωθα ένα είδος ντροπής. «32 χρονών θα κάνω την μπαλαρίνα;» σκεφτόμουν και έβρισκα μία δικαιολογία για να μην το κάνω. Δεν γράφτηκα ποτέ. Και ναι αυτό είναι λάθος. Να θυμάσαι (και να θυμάμαι) ότι κάθε expert ήταν κάποια στιγμή αρχάριος. Και επίσης υπάρχουν πάντα τα τμήματα ειδικά για όσους δεν έχουν εμπειρία. Άσε τις δικαιολογίες.
Σκέψου: Τι ήθελες πάντα να κάνεις αλλά δεν το έβαζες ποτέ ως προτεραιότητα;
Θες να μάθεις ισπανικά; Θες να βάλεις φυτά εσωτερικού χώρου στο σπίτι σου; Θες να παρακολουθήσεις ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής και ποτέ δεν το κάνεις; Τι ακριβώς περιμένεις; Μάλλον ήρθε η ώρα να δώσεις προτεραιότητα στον εαυτό σου και τα θέλω σου.
Απόβαλε τις τάσεις τελειομανίας από τον οργανισμό σου
Η ψυχολόγος μου το αποκαλούσε «σύνδρομο του καλού μαθητή». Η αλήθεια είναι ότι κάπου, κάποιος, κάποτε σου το φόρτωσε. Η δική σου δουλειά είναι να το πετάξεις από πάνω σου. Και να θυμάσαι το εξής. Δεν μπορείς να έχεις τον έλεγχο για τα πάντα. Ο τρόπος να το καταφέρεις; Μην περιμένεις τίποτα. Ή έχε στο μυαλό σου την πιθανότητα να πάνε όλα μα όλα λάθος. Η προσδοκία είναι αυτή που μας πληγώνει. Και σταμάτα να παίρνεις τον εαυτό σου τόσο σοβαρά. Η χαρά, οι ιδέες και η δημιουργικότητα θα μπουν στη ζωή σου όταν χαλαρώσεις.
