Απενοχοποίηση τώρα: Σεξ στο πρώτο ραντεβού

Μπορεί να είμαστε πια στο 2014, η γυναίκα να έχει εξελιχθεί σαν “είδος” μέσα στην κοινωνία, αλλά αυτό το θέμα παραμένει ταμπού. Τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες. Για να λέμε και την αλήθεια, εμείς μάλλον είμαστε πολύ πιο αυστηρές όταν πρόκειται για την επιλογή μας να καταλήξουμε στο κρεβάτι, την πρώτη φορά που βγαίνουμε με κάποιον που μας αρέσει. Το ίδιο επικριτικές γινόμαστε και όταν το κανει μια φίλη μας, στην προσπάθεια μας να την προστατέψουμε.

Πραγματικά θα ήθελα πολύ να θυμάμαι την πρώτη φορά στη ζωή μου που άκουσα τη φράση “αυτή είναι εύκολη” με συνοδεία παρατεταμένου δείκτη.

Θα με βοηθούσε πολύ να βγάλω συμπέρασμα, σχετικά με το πότε μας έχει δημιουργηθεί αυτός ο φόβος του ότι κάποιος θα μας χαρακτηρίσει έτσι, αν ενδώσουμε χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Πότε ακριβώς μας έκαναν να νιώσουμε, ότι αν κάνουμε σεξ στο πρώτο ραντεβού, το αντικείμενο του πόθου μας θα αρχίσει να σκέφτεται ότι κάνουμε το ίδιο με όλους, με μεγάλη ευκολία και θα το κάνουμε βεβαίως χωρίς εγκράτεια και με το επόμενο μαναράκι που θα περάσει από μπροστά μας.

Γιατί, αυτό νομίζω είναι το βασικό θέμα του συγκεκριμένου ταμπού. Η ανασφάλεια της γυναίκας ότι αν κάνει σεξ στο πρώτο ραντεβού θα θεωρηθεί εύκολη και θα βιώσει την εγκατάλειψη. Αλλά και η ανασφάλεια του άντρα ότι η κοπέλα που λιγουρευόταν, μπορεί να έχει παραδοθεί με ευκολία σε άλλους 50 άντρες (ενδεικτικός αριθμός. Νομίζω μπορεί να σκέφτονται πάνω από 200 το χρόνο). Με λίγα λόγια, ο φόβος του ότι είσαι ασόβαρη μάλλον και δεν κάνεις για πολλά πολλά – ρε που πάει να μπλέξει, ας φύγει.

Η αλήθεια είναι ότι η ζωή απαντάει μόνη της πολλές φορές, σε φόβους και ανασφάλειες.

Τι εννοώ; Κοίτα λίγο γύρω σου και στη ζωή σου, τι απέγινε με εκείνες τις ιστορίες που ξεκίνησαν με σεξ. Ή και αντίστροφα, δες αν όλες εκείνες που ξεκίνησαν πιο… συγκρατημένα, είχαν πάντα ευτυχή κατάληξη.

Θα διαπιστώσεις ότι όλα είναι πολύ σχετικά. Αυτό τουλάχιστον έχω διαπιστώσει εγώ. Ξέρω ιστορίες, που έχουν ξεκινήσει με σεξ και έχουν μείνει εκεί μόνο. Για μια βραδιά ή για βραδιές (και μόνο βραδιές).

Από την άλλη, ξέρω και περιπτώσεις που ζευγάρια, πραγματικά έδωσαν… ρέστα στο πρώτο ραντεβού και αυτό δεν αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα για να συνεχίσουν να είναι μαζί. Για την ακρίβεια, μπορώ να θυμηθώ και μια περίπτωση που κατέληξε σε γάμο.

Ενοχές γιατί;

Είναι τρελό να νιώθεις, να νιώθουμε, ενοχές όταν μας βγαίνει να κάνουμε σεξ με αυτόν που έχουμε επιλέξει να βγούμε και έχουμε απέναντι μας.

Πρώτον, γιατί αυτή η σκέψη από μόνη της είναι καταπίεση. Μόνο που σκέφτεσαι ότι θες να το κάνεις και κρατιέσαι, καταπιέζεις αυτό που νιώθεις. Μόνο που όταν σε πλησιάζει, τον απομακρύνεις ενώ μέσα σου λυσσάς, πιέζεσαι. Και πραγματικά, δεν υπάρχει λόγος.

Γιατί προφανώς αν προκύψει είναι και νορμάλ. Δε μπορεί από μόνο του, το timing του σεξ, να σου δείξει που θα πάει η ιστορία. Ο χρόνος θα δείξει μόνο. Κι αν σε μερικές ημέρες ή ώρες πει ότι “είσαι εύκολη” μάλλον σημαίνει ότι δεν έχετε ίδιες αντιλήψεις. Και ανθρώπους που δεν ταιριάζουμε γενικά, τι να τους κάνουμε στη ζωή μας;

Ας περνάμε καλά. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, γαμώτο.

Υ.Γ. Θα ήθελα σε παρακαλώ να προσέξεις το “αν σου βγαίνει”, “αν προκύψει”, “αν θέλετε”. Ο καλύτερος χρόνος να γίνει σεξ είναι αυτός που επιλέγετε και οι δύο μαζί.