Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να βρίζεις τους πρώην

Από τον Γιώργο Μυλωνά

Στη ζωή μας συμβαίνουν πολλά πράγματα τα οποία δεν επιλέξαμε. Έχουμε γονείς πού ίσως δεν τους γουστάρουμε. Έχουν συγγενείς που σίγουρα δεν τους γουστάρουμε. Κάνουμε μια δουλειά που μπορεί να μην μας αρέσει. Έχει χειμώνα όταν εμείς θέλουμε καλοκαίρι και άνοιξη όταν εμείς επιζητούμε το φθινόπωρο. Υπάρχει, όμως, και ένας τομέας της ζωής μας που (μπορούμε να) κάνουμε εντελώς ό,τι γουστάρουμε και αυτός είναι ο ερωτικός.

Ακόμα και τους φίλους μας πολλές φορές δεν τους επιλέγουμε, μιας και μπορεί από συνήθεια να κάνουμε παρέα μαζί τους από το δημοτικό μόνο και μόνο επειδή μεγαλώσαμε μαζί, αλλά το ταίρι μας –είτε πρόκειται για την σχέση μιας βραδιάς είτε για κάτι πιο σοβαρό- το επιλέγουμε εμείς. (Θεωρώ δεδομένο ότι στο ladylike δεν μπαίνουν άτομα που έχουν παντρευτεί με προξενιό, μιας και είναι πλέον προχωρημένης ηλικίας και δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν η/υ).

Η επιλογή συντρόφου (και δεν εννοώ συντρόφου μόνο για γάμο) είναι η πιο συνειδητή απόφαση που παίρνουμε στην ζωή μας ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι είναι αφού επιλέγουμε έναν άνθρωπο για αν του αφιερώσουμε μερικά από τα πιο πολύτιμα πράγματα που διαθέτουμε: το χρόνο μας, το μυαλό μας και το σώμα μας.

Επομένως, το να βρίζουμε τον/την πρώην μας είναι σαν να βρίζουμε τον εαυτό μας. «Καθρεφτάκι» που λέγαμε και στο δημοτικό. Κάπου εδώ θα σκέφτεσαι: «και τι φταίω εγώ που με κεράτωσε»; «άλλαξε πολύ με το πέρασμα του χρόνου». Κι όμως για ό,τι από αυτά έγινε, φταις εσύ.

Δεν δικαιολογώ την όποια πράξη του, αλλά δύο άνθρωποι όταν γνωρίζονται μπορούν να καταλάβουν πολλά ο ένας για τον άλλο συνειδητά και ακόμα περισσότερα ασυνείδητα μέσω της μη λεκτικής επικοινωνίας. Τώρα αν προχώρησες με κάποιον που έβλεπες ότι δεν ταίριαζες και πίστευες ότι θα αλλάξει, φταις εσύ. Αν τα έφτιαξες με κάποιον που είχε σχέση όταν σου την έπεφτε, πάλι εσύ φταις, αφού νόμιζες ότι ήσουν η εκλεκτή πριγκίπισσα της καρδιάς του και θα απατούσε μόνο για χάρη σου.

Τελοσπάντων, για να μην συνεχίσω τις επ’ άπειρον κατηγορίες, οι επιλογές στον ερωτικό τομέα (θέλω να πιστεύω ότι) είναι δικές μας οπότε δεν έχουμε δικαίωμα να βρίζουμε τους συντρόφους μας. Αν ο σύντροφος μας είναι μία φορά μ@λ@κ@ς, εμείς είμαστε δύο φορές, αφού φάγαμε το παραμύθι του ή δεν καταλάβαμε από την αρχή το ποιον είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Οι μοναδικές περιπτώσεις που εξαιρούνται έχουν αποτελέσει ήδη πηγή έμπνευσης για το Holywood και αφορούν τύπους που ήταν διχασμένες προσωπικότητες ή κατά συρροή δολοφόνοι.

Κλείνοντας, επαναλαμβάνω πως δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να βρίζουμε τον/την πρώην μας ή για να γίνω λίγο πιο δημοκρατικός έχουμε κάθε δικαίωμα να βρίζουμε τον/την πρώην μας, αφού πρώτα έχουμε πάει στον καθρέφτη και του έχουμε ρίξει ένα ξεγυρισμένο φάσκελο.

Για περισσότερους πρώην @gemil84