Διαβήτης: Μύθοι και αλήθειες για την ύπουλη ασθένεια των ημερών μας

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι χρόνιο νόσημα με σοβαρές επιπτώσεις για την κοινωνία. Υπολογίζεται ότι 463 εκατομμύρια άτομα στον πλανήτη πάσχουν από τη νόσο. Μέχρι το 2045 ο αριθμός αυτός θα ανέβει στα 700 εκατομμύρια.

Μύθοι και αλήθειες για τον διαβήτη

Υπάρχουν πολλές συγκεχυμένες πληροφορίες γύρω από τον διαβήτη και συχνά δεν μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι αλήθεια και τί ψέμα. Ωστόσο, η γνώση του τρόπου πρόληψης και θεραπείας αυτής της πάθησης, είναι το κλειδί για να διατηρούμε τον έλεγχο.

Και επειδή ο διαβήτης αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο καρδιαγγειακών προβλημάτων, όπως καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικό, η σωστή ενημέρωση, θα μπορούσε να σώσει ζωές.

Παρακάτω θα βρεις τους πιο διαδεδομένους μύθους για τον διαβήτη.

Η υπερβολική ζάχαρη προκαλεί διαβήτη

Η ζάχαρη δεν προκαλεί διαβήτη. Το υπερβολικό βάρος, ωστόσο, είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου και μια διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε πρόσθετη ζάχαρη, επιβαρύνουν τον οργανισμό με περιττές θερμίδες.

Ωστόσο έχε κατά νου ότι τα λιπαρά τρόφιμα, έχουν διπλάσιες θερμίδες από ό,τι αυτά με ζάχαρη.

Ένας άλλος πιθανός ένοχος, είναι η κατανάλωση κόκκινου κρέατος. Το μεγαλύτερο στοίχημα, είναι η μείωση της συνολικής πρόσληψης θερμίδων και η λήψη των απαραίτητων θερμίδων από τροφές πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται μη αμυλούχα λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως, χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά πρωτεΐνες και γαλακτοκομικά.

Και όταν λαχταράς κάτι γλυκό, προτίμησε τροφές με φυσικά σάκχαρα.

Μπορείς να πάθεις διαβήτη τύπου 1 μόνο ως παιδί

Υπάρχει λόγος που ο διαβήτης τύπου 1 δεν ονομάζεται πλέον νεανικός διαβήτης. 5% των ενηλίκων των ΗΠΑ έχουν διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 1. Ταυτόχρονα, μερικές φορές οι ενήλικες διαγιγνώσκονται λανθασμένα με τον πιο κοινό τύπο 2.

Οι δύο τύποι διαβήτη έχουν διαφορετικές αιτίες. Στον διαβήτη τύπου 1, το σώμα επιτίθεται στα βήτα κύτταρα του παγκρέατος κατά λάθος, αναγκάζοντάς τα να σταματήσουν να παράγουν ινσουλίνη την ορμόνη που μειώνει τη γλυκόζη στο αίμα. Στον διαβήτη τύπου 2, το πάγκρεας παράγει ινσουλίνη, αλλά το σώμα δεν ανταποκρίνεται καλά σε αυτήν.

Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 πρέπει να λαμβάνουν ινσουλίνη για να ομαλοποιήσουν το σάκχαρό τους, διαφορετικά διατρέχουν σοβαρούς κινδύνους.

Εάν έχεις διαβήτη τύπου 2 χρειάζεσαι ινσουλίνη

Οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν με διαβήτη, δεν χρειάζονται ινσουλίνη. Πολλοί είναι σε θέση να ελέγξουν τον διαβήτη τους μέσω συγκεκριμένης δίαιτας και άσκησης, λήψης φαρμάκων ή συνδυασμού και των δύο.

Από τα άτομα με διαβήτη τύπου 2, μόνο το 40% χρησιμοποιεί ινσουλίνη. Ωστόσο, η ανάγκη για ινσουλίνη μπορεί να αλλάξει με την ηλικία.

Για να διατηρήσετε τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα σας σε ένα υγιές επίπεδο, ίσως χρειαστεί να το χρησιμοποιήσετε. Αυτό είναι φυσιολογικό. Απλώς ο διαβήτης, έχει προχωρήσει και πλέον χρειάζεται βοήθεια για να διαχειριστεί.

Αν είχες διαβήτη θα το ήξερες

Μπορεί να χρειαστούν μήνες -ή ακόμα και χρόνια- για να γίνουν τα συμπτώματα αρκετά σοβαρά, ώστε κάποιος να αντιληφθεί ότι πάσχει από διαβήτη τύπου 2.

Αυτό συμβαίνει επειδή τα πιο κοινά συμπτώματα, η συχνοουρία και η έντονη δίψα, είναι εύκολο να παραβλεφθούν ή να παρερμηνευτούν.

Όταν συμπτώματα όπως θολή όραση ή μυρμήγκιασμα των άκρων, ωθήσουν κάποιον να κλείσει ραντεβού με γιατρό, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα του, μπορεί να είναι ήδη αυξημένα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Υπολογίζεται ότι το 24% των ατόμων με διαβήτη δεν έχουν διαγνωστεί. Γι’ αυτό οι γιατροί συνιστούν σε άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλής επικινδυνότητας -45 ετών και άνω, υπέρβαροι ή με οικογενειακό ιστορικό διαβήτη- να κάνουν περιοδικό έλεγχο.

Αυτή η απλή αιμοληψία δίνει μια εικόνα για τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους τελευταίους τρεις μήνες και είναι ένας τρόπος για τη διάγνωση του διαβήτη.

Οι γιατροί συστήνουν στους ασθενείς με διαβήτη σωματική άσκηση για να χάσουν βάρος

Αν και η σωματική άσκηση, μπορεί να βοηθήσει στην απώλεια βάρους, αυξάνει επίσης την ευαισθησία στην ινσουλίνη, μειώνοντας φυσικά τη γλυκόζη στο αίμα.

Μελέτες έχουν δείξει ότι μια και μόνο προπόνηση, μπορεί να βελτιώσει την ευαισθησία στην ινσουλίνη έως και 50%, για 72 ώρες μετά την άσκηση. Ακόμα κι αν το βάρος παραμένει ακριβώς το ίδιο, η άσκηση μπορεί να μειώσει τα μακροπρόθεσμα επίπεδα γλυκόζης και τις πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη.

Αυτό συμβαίνει γιατί όταν τα μυϊκά κύτταρα είναι ενεργά, είναι σε θέση να προσλαμβάνουν γλυκόζη και να τη χρησιμοποιούν για ενέργεια χωρίς να χρειάζονται ινσουλίνη. Η άσκηση είναι μια θαυματουργή θεραπεία με τον δικό της τρόπο.