Η κυριότερη αιτία τσακωμού των ζευγαριών και ο τρόπος αντιμετώπισής της

Θα εστιάσουμε στα παντρεμένα ζευγάρια ή σ’ αυτά που συμβιώνουν σαν τέτοια, γιατί μάλλον αυτά αφορά μόνο το παρακάτω ζόρισμα.

Όταν λοιπόν αποφασίζεις να μοιραστείς πραγματικά τη ζωή σου με κάποιον και άρα μένεις μαζί του (ας μη γελιόμαστε, η συγκατοίκηση αποτελεί βασικό κανόνα αυτού του παιχνιδιού) υπάρχει περίπτωση να πέσει στο τραπέζι η πρόταση του κοινού ταμείου. Δηλαδή κάθε πρώτη του μήνα οι εμπλεκόμενοι παίρνουν τους μισθούς με τους οποίους μόλις ανταμείφθηκαν και τους ρίχνουν σ’ ένα κοινό λογαριασμό ή κουμπαρά ή μασούρι, στο πλαίσιο του “τα μοιραζόμαστε όλα” και με κίνητρο να κρατάει ο πιο συγκρατημένος τον άλλο τον υπερκαταναλωτικό, μπας και γίνει καμιά αποταμίευση και πάμε και κανά ταξίδι στη Νέα Υόρκη στο τέλος της χρονιάς.

Για κάποια ζευγάρια όλο το παραπάνω αποτελεί ακόμα και αυτονόητη “εξέλιξη” λίγο πριν ή αμέσως μετά το γάμο. “Εξέλιξη”, λέω. Είναι πράγματι;

Μάλλον όχι. Γιατί με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε τσακωμό, σύμφωνα με τους συμβούλους γάμων και τους ψυχολόγους, οι οποίοι επικαλούνται τα πιο επεισοδιακά μαλλιοτραβήγματα που έχουν καταλήξει πάνω στον καναπέ τους για οικονομικούς λόγους. Τα χρήματα και βασικά, η διαχείρισή τους κλείνει σπίτια. Καλά, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει αιώνες, δεν είναι να σοκάρεσαι.

Πρόκειται για μία από τις 3 διαχρονικές βασικές αιτίες χωρισμού. 

Πώς δεν χαλάνε λοιπόν οι καρδιές μέσα σε κατά τ’ άλλα υγιείς σχέσεις για τις οποίες κάποιοι έχουν ευχηθεί “βίον ανθόσπαρτο”;

Καθένας τα δικά του. Το “όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα” λειτουργούσε ρολόι σε μια άλλη, (ανδροκρατούμενη) εποχή, όπου ο ένας από τους δυο έκανε κουμάντο γιατί έφερνε τα περισσότερα λεφτά στο σπίτι. Τώρα πια, αν “διαβάσεις” τους λόγους για τους οποίους χωρίζουν οι άνθρωποι, η οικονομική ανεξαρτησία και η κατ’ εξαίρεσιν κοινοκτημοσύνη στα έσοδα για συγκεκριμένους λόγους και σκοπούς είναι η πιο αποτελεσματική ίσως λύση ώστε να μην τσακώνεται το ζευγάρι για τα χρήματα. Υπάρχουν τόσοι άλλοι λόγοι άλλωστε.