Κατερίνα Λάσπα: “Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά”
- 29 ΙΟΥΛ 2014
Η Κατερίνα Λάσπα και το kl2real.gr, επίσημος συνεργάτης του ladylike.gr, μοιράζονται μαζί σου την εμπειρία του ν αγαπάς τον εαυτό σου.
…στις ησυχίες γίνεται η καλύτερη «κουβέντα» με τον εαυτό μας. Είναι κάτι που δεν θέλει παρέα. Είναι κάτι που κάνεις εσύ με σένα! Γιατί μόνο εσύ ξέρεις πραγματικά μέσα σου, τι είσαι και τι δεν είσαι, τι θέλεις, πώς το θέλεις, για πόσο το θέλεις, τις «εκπτώσεις» σου, τα λάθη ή τις ελλείψεις σου που βαφτίζεις ατυχείς στιγμές και για τις αποτυχίες σου που μάλλον κάποιος «άλλος» φθονερός ευθύνεται και άλλα τέτοια …που στο ημίφως στερούνται σκιάς…
Κάποιες φορές επιβάλλεται. Κάποιες φορές απλά είναι αναπόφευκτο. Χρειάζεται να είσαι ανοιχτός, να πεις και να ακούσεις τις αλήθειες σου. Δύσκολο; Ναι! Μπορεί να πάρει χρόνο; Ναι πολύ χρόνο! Αξίζει τον κόπο όμως. Λυτρωτική για όλους μας και για ό,τι μας περιβάλλει.
Κατάλαβα μερικά πραγματάκια από τότε, όταν πρωτοακούστηκε το κλάμα μου μέχρι τα τώρα. Συμβουλές δεν δίνω. Μακριά από μένα τέτοιος ρόλος. Τις εμπειρίες μου από τις «ησυχίες» μου σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σου, τώρα δα, που ένα γερό φύσημα μου, στάθηκε ικανό να σβήσει με μιας τα 40 κεράκια που είχα μπροστά μου!!!
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου…
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη που κάποιες φορές ένιωθα, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου. Ό,τι με πλήγωσε το κατάφερε, γιατί το επέτρεψα ΕΓΩ. Τι κι αν ήμουν πάντα Καπετάνιος;! Άτρωτη, ακούραστη που τα μπορεί όλα;! Αποφάσισα ότι δεν θέλω να είμαι συνέχεια.
Σήμερα, αυτό το λέω: ειλικρίνεια.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, άφησα όσα είναι κόντρα στις αρχές μου και σε ό,τι αισθάνομαι, να είναι αποκλειστική ευθύνη, επιλογή, πρόβλημα αυτών που τα πρεσβεύουν. Δεν με προσβάλλουν, απλά χαρακτηρίζουν αυτούς. Πολλές είναι οι φορές που πια δεν απαντώ. Κρατώ ησυχία. Ακούω περισσότερο.
Σήμερα αυτό το λέω: αυτοεκτίμηση.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν είναι υγιές για μένα: άτομα, πράγματα, καταστάσεις, και από ό,τι με τραβάει μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Εγωισμός; Όχι.
Σήμερα, αυτό το λέω: σεβασμό στο δώρο της ζωής που μου έδωσε Αυτός.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν και με προσκαλούσαν να μεγαλώσω. Από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου βρισκόμουν στο «επίκεντρο» υψηλών διεκδικήσεων. Έτσι δεν χάρηκα πραγματικά πολλές, σημαντικότατες στιγμές κατακτήσεων μου, γιατί απλά έλεγα: «Οκ, αυτό το κάναμε, τελείωσε. Παρακάτω;» Τι μίζερη αντιμετώπιση!!
Σιγά σιγά κατάλαβα, ότι βρίσκομαι πάντα και σε όλες τις περιστάσεις, την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος και ότι όλα όσα γίνονται είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να γαληνέψω.
Σήμερα, αυτό το λέω: ωριμότητα.
Αρνήθηκα να ζω στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω περισσότερο τη στιγμή όπου όλα συμβαίνουν.
Σήμερα, ζω την κάθε μέρα και αυτό το λέω: πληρότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. ΝΑΙ. Επιθυμώ! Ονειρεύομαι! Δημιουργώ! …περισσότερο όμως,
κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς.
Σήμερα αυτό το λέω: αυθεντικότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο.
Σήμερα, αυτό το λέω: απλότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, βεβαιώθηκα ότι, όταν η λογική αποκτά πολύτιμο σύντροφο τις δυνάμεις της καρδιάς, μπορεί να να πετύχει το ακατόρθωτο. Γι΄αυτό επιδιώκω να μην «βρωμίζω» το μέσα μου με περίεργες σκέψεις ή άσχημες κρίσεις για τους άλλους. Είμαι ο «χειρότερος» άνθρωπος και κάθε μέρα δίνω τον αγώνα μου να με κάνω καλύτερη.
Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα: σοφία της καρδιάς.
ΕΣΥ;
Ε! Εσύ που δεν ξεκίνησες αυτή την «κουβέντα» ακόμη… απλά στερείς ουσιαστικό, ποιοτικό χρόνο από τον ίδιο σου τον εαυτό. Τον αληθινό, ο οποίος, ποιος ξέρει, μπορεί να είναι υγιέστερος και γοητευτικότερος.
Τα δυσκολότερα, δεν στα είπα! Γιορτάζω! χαχαχα. Μια άλλη φορά…
Θέλω να ευχαριστήσω από την καρδιά μου, όλους τους ανθρώπους-σταθμούς, που μου «γέμισαν» το κεφάλι ή με πήραν από το χέρι, ώστε να πάω παρακάτω…
Μα ακόμη περισσότερο, θερμά ευχαριστώ αυτούς, που έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, για να με σταματήσουν και να με εμποδίσουν! Εσείς με κάνατε καλύτερη!!!
KL2real πιο ειλικρινά πεθαίνεις…
Εγώ συνεχίζω την «κουβέντα» μου με μένα …ΕΣΥ;
*** Με άγγιξε και εμπνεύστηκα από ένα αγγλικό κείμενο: “Apparently Charlie Chaplin wrote the following poem on his 70th birthday on April 16, 1959….Τσάρλι Τσάπλιν, μιλώντας στα 70ά του γενέθλια για τις εμπειρίες της ζωής του.(ή όχι;!)
