Κι όμως οι άνθρωποι αλλάζουν
- 11 ΟΚΤ 2014
Το Savoirville.gr, επίσημος συνεργάτης του Ladylike.gr, διαψεύδει όσους υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.
Κάθε μέρα, κάθε χρόνο, μετά από κάθε εμπειρία. Οι άνθρωποι, μεγαλώνουν, αναθεωρούν, αλλάζουν στυλ, μαλλιά, γερνάνε, πονάνε, ξεχνάνε και την άλλη μέρα γελάνε.
Μια από τις πιο επικίνδυνες “σοφιστείες” που κυκλοφορούν είναι εκείνη που θέλει τους ανθρώπους να μένουν ίδιοι. Οι άνθρωποι, λένε, δεν αλλάζουν, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθείς να προσεγγίσεις κάποιον που δεν κάνει για σένα, που δείχνει με τον τρόπο του πως δεν θέλει κανένα. Μισάνθρωπος γεννήθηκε, μισάνθρωπος θα πεθάνει.
Έλα όμως που κανείς δεν γεννήθηκε αγαπησιάρης, ψυχρός, φιλικός ή εχθρικός. Άραγε εσείς είστε ίδιοι, σωματικά και ψυχικά, με τον νεογέννητο εαυτό σας; Με το εαυτό σας πριν δέκα χρόνια;
Οι άνθρωποι μαθαίνουν να αγαπάνε, μαθαίνουν και να μισούν. Κι αν πέρασαν την μισή ζωή τους έχοντας συγκεκριμένη στάση, αυτό δεν σημαίνει πως τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει μέσα τους. Ένα “καλό χαστούκι” της ζωής μπορεί να κάνει τον καθένα να χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στους άλλους. Μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, μια πράξη αγάπης μπορεί να βγάλει κάποιον απ’ το καβούκι του. Να τον βγάλει ξανά στην κοινωνία.
Το να πιστεύουμε πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν είναι η εύκολη λύση. Πετάμε σχέσεις που δεν μας κάνουν, φίλους που τώρα καταλάβαμε πως μας κάνουν την ζωή μίζερη. Αγνοώντας πως ίσως να μην ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Πως κάτι συνέβη τώρα στη ζωή τους και μας χρειάζονται δίπλα τους για να το ξεπεράσουν. Αλλά ποιος θέλει ένα ακόμα πρόβλημα με ανθρώπινη υπόσταση στη ζωή του; Το να πιστέψεις πως πρόκειται για τελειωμένη ιστορία είναι πράγματι πολύ βολικό.
Οι άνθρωποι όμως αλλάζουν, άλλοτε για καλό και άλλοτε για κακό. Όταν τους βλέπουμε να πέφτουν στον πάτο, ας είμαστε εκεί για να τους δώσουμε το χέρι να ανέβουν και πάλι στην επιφάνεια. Όταν βλέπουμε πως ανέβηκαν μερικά σκαλιά πιο πάνω, ας τους σπρώξουμε να ανέβουν ακόμα πιο ψηλά. Γιατί να φοβόμαστε την αλλαγή; Η ζωή είναι όλη μια εναλλαγή παραστάσεων, ακουσμάτων, ανθρώπων, τόπων, συναισθημάτων. Με τα πάνω της και τα κάτω της, όπως ένα roller coaster.
Γιατί όμως το να πιστεύουμε το αντίθετο είναι επικίνδυνο; Γιατί μ’ αυτό τον τρόπο καταδικάζουμε φίλους, συγγενείς, συνανθρώπους. Γιατί με αυτή τη λογική θα βγουν και θα πουν να κλείσουν οι φυλακές και να γίνει επαναφορά της θανατικής ποινής. Ποιος ο λόγος να προσπαθείς να νουθετήσεις κάποιον που δεν θα αλλάξει; Να του δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία τη στιγμή που θα κάνει και πάλι τα ίδια.
Όλοι έχουν δικαίωμα στην αλλαγή. Ας πιστέψουμε στους άλλους, ας τους δώσουμε ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά και λίγη απ’ την θετική μας ενέργεια. Με λίγη υπομονή μπορείς να δεις θαύματα να γίνονται. Ας πάψουμε να καταδικάζουμε ζωές κι ας δώσουμε μια νέα ευκαιρία. Στον φίλο που δεν μας παίρνει τηλέφωνο γιατί περνάει μια «κλειστή» φάση, στον συνάδελφο που έκανε ένα λάθος αλλά είναι διατεθειμένος να επανορθώσει, στον συγγενή που προσπαθεί να απεξαρτηθεί, σε εκείνη την τρελή γειτόνισσα που βγαίνει στο μπαλκόνι και βρίζει, προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή.