Ο λόγος που όταν πεινάς θέλεις να τα “σπάσεις” όλα
- 16 ΜΑΙ 2018
Δεν με λες τέρας ηρεμίας, σε καμία περίπτωση όμως και οξύθυμη. Θα με περιέγραφα όπως περιγράφει το Google την ατμόσφαιρα ενός μαγαζιού: «ζεστή, φιλική, χαλαρή, καλή για παρέες». Μέχρι που, κατά τη διάρκεια της ημέρας, μπορεί να έρθει εκείνη η στιγμή που μπορεί, σταδιακά, να μου αφαιρέσει κάθε ζεν χαρακτηριστικό: Η αίσθηση της πείνας.
Όχι της υποφερτής πείνας, αλλά της μεγάλης.
Αυτής που νιώθεις ότι είσαι σε κατάσταση εκτάκτου αγάγκης. Που το στομάχι σου βγάζει ήχους που δεν πίστευες ότι μπορεί να παράξει. Που σχεδόν πονάς. Που νιώθεις ότι μπορείς να φας μέχρι και το χαρτί από το σημειωματάριο. Και που αυτή η αίσθηση γίνεται πιο αδήριτη στην ιδέα ότι, για οποιονδήποτε λόγο, δεν γίνεται να ικανοποιηθεί άμεσα.
Το έχεις νιώσει κι εσύ όταν αργεί το φαγητό σου ενώ πεινάς αφόρητα. Όταν μετά από μια κουραστική ημέρα στη θάλασσα, θέλεις να φας αλλά δεν υπάρχει τραπέζι. Όταν είσαι στη δουλειά και δεν έχεις ούτε ένα σνακ για να κατευνάσεις κάπως την πείνα σου.
Αποτέλεσμα; Είσαι απότομη, γεμάτη άγχος και βιασύνη, οξύθυμη, νευρική, μουρτζούφλω τουλάχιστον. Γιατί η πείνα μπορεί να εμπλακεί τόσο έντονα με την ψυχολογία μας όμως;
Ίσως να έχεις πέσει πάνω στον όρο «hangry» που προκύπτει από τις λέξεις «hunger» (πείνα) και «angry» (θυμωμένος). Παρόλο που δεν έχει επιστημονική βάση είναι η κατάλληλη λέξη να χωρέσει όλα όσα γράφω παραπάνω.
Σύμφωνα όμως με την Sophie Medlin, λέκτορα στο Kings College του Λονδίνου και ειδική σε θέματα διατροφής και διαιτολογίας, ότι η σύγχυση εξαιτίας της πείνας (αυτό το «hanger» που λέμε) είναι αποτέλεσμα εσωτερικών χημικών διεργασιών. Τα επίπεδα του σακχάρου σου καταβαραθρώνονται πράγμα που κάνει την κορτιζόλη (την ορμόνη του στρες) και την αδρεναλίνη να ανεβαίνουν κατακόρυφα.
Επιπλέον, όπως σημειώνει η ειδικός, όταν πεινάς τόσο που θέλεις να φας και τον τοίχο βιώνεις το αρχέγονο ένστικτο της «πάλης ή φυγής» που είναι και ο λόγος που ξαφνικά νιώθεις τόσο έντονο πανικό και άγχος.
Για να επιστρέψουμε όμως στο μάθημα βιολογίας η Dr. Medlin εξηγεί:
«Τα νευροπεπτίδια που προκαλούν την πείνα είναι τα ίδια που πυροδοτούν τον θυμό και την οργή ή τις αντιδράσεις των παρορμητικών τύπων ανθρώπων». Έτσι εξηγείται γιατί πείνα και θυμός συνδέονται τόσο πολύ μεταξύ τους. Υπάρχει σωτηρία;
Βασικά η λύση βρίσκεται στις διατροφικές σου επιλογές και πώς αυτές επηρεάζουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σου. Για παράδειγμα, αν φας ένα γεύμα πλούσιο σε ζάχαρη και υδατάνθρακες, τα επίπεδα του σακχάρου σου θα ανέβουν μόνο και μόνο για να πέσουν απότομα και να σε κάνουν να νιώθεις νηστική και -σαν να μην έφτανε αυτό- και θυμωμένη. Εκτός και αν έχεις γενικά θέμα με τα νεύρα σου όπου εκεί μάλλον πρέπει να αναζητήσεις βοήθεια άλλου τύπου.
Πες «ναι» σε γεύματα που συνδυάζουν πρωτεΐνη, καλά λιπαρά και σύνθετους υδατάνθρακες. Δεν είναι ότι θα μετατραπείς σε τέρας ηρεμίας, αλλά τουλάχιστον δε θα τα χάνεις αφού δε θα βιώνεις τόσο έντονα το αίσθημα της πείνας.
Και τώρα μπορείς να στείλεις μια «συγγνώμη» σε όλους τους φίλους στους οποίους κατά καιρούς έχεις μιλήσει απότομα (λόγω πείνας) στέλνοντας μαζί και το συγκεκριμένο άρθρο.
