Πονάνε όσοι αγαπάνε: Ατάκες καψούρας

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΗΜΑ
16 ΟΚΤ 2014

Θα μιλήσουμε για εκείνο το στάδιο του έρωτα που είσαι χάλια και σέρνεσαι στα πατώματα. Χρονικά τοποθετείται είτε στην αρχή, είτε μετά το τέλος της σχέσης.

Είχαμε διάθεση για πόνο και για να εκφραστούμε με ακρίβεια χρησιμοποιήσαμε τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου. Ο αοιδός του μπουζουκιού ξέρει να δείξει με το λυγμό της φωνής του το απόλυτο συναίσθημα της καψούρας.

Πονάνε όσοι αγαπάνε. Μεγάλη αλήθεια αγαπημένα μου κορίτσια. Ξεχυθήκαμε στο Παγκράτι και φωτογραφηθήκαμε για την παραστατικότητα της υπόθεσης.

Το λεξικό αναφέρει πως η καψούρα είναι ο παθιασμένος έρωτας συνήθως χωρίς ανταπόκριση. Εμείς δίνουμε τη δική μας εξήγηση λέγοντας πως την καψούρα την αντιλαμβάνεσαι όταν είσαι χάλια, κουρέλι, κομμάτια, στον πάτο.

Και επειδή σας πίκρανα θέλουμε να στείλετε τη δική σας ατάκα καψούρας και να μπείτε στον φοβερό μας διαγωνισμό. Θα πονέσετε, θα το μοιραστείτε μαζί μας και θα κερδίσετε 50 λαχταριστά cupcakes.

Περάσαμε πολύ άσχημα

Και ποια θυσία έχει κάνει αυτή για ‘σένα μου λες; Όχι, απάντησέ μου αν μπορείς. Εγώ που σου τα έδωσα όλα και με πέταξες σαν την τρίχα από το ζυμάρι χωρίς μία εξήγηση. Με κίνδυνο της ζωής της η Έλενα σε ρωτάει.

Του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα. Στα δικά σου μάτια χάθηκα και δεν έβρισκα δρόμο για να βγω. Μα είναι και τα μάτια που κάνουν τη ζημιά. Δε μιλάμε για τίποτα κουμπότρυπες.

Αν θα πιω και αν υπερβάλλω για την απουσία σου κι να απόψε δεν τη βγάλω θα ‘ναι εξαιτίας σου. Έχουμε πέσει στο αλκοόλ για χάρη σου κι εσύ αγρόν ηγόρασες. Να είναι στα πατώματα η Εύη κι εσύ ασυγκίνητος.

Μα το δικό σου αμάρτημα αμάρτημα του κόσμου όλα τα δάχτυλα. Κάναμε και την παλάμη για να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση. Καλλιτεχνικές φύσεις και μεγάλα αμαρτήματα. Όποιος μπορεί ας κάνει την πρόσθεση δαχτύλων.

Χτύπα κι άλλο θα τ’ αντέξω. Αφού ”φιλήθηκε” με ταξί η Έλενα είναι πια δυνατή. Ό,τι κι αν της κάνεις θα το αντέξει οπότε εσύ χτύπα.

Γεννήθηκες για την καταστροφή. Η Νίκη είναι κατηγορηματική και δεν αλλάζει άποψη.

Για την καρδιά μου έχεις πια ποινικό μητρώο. Μαριέτα Χριστοπούλου έβαλες κουκούλα, γύρισες προφίλ και μας ποινικοποίησες αυτόν τον άνθρωπο αυτόν. Σε έχουμε γραμμένο κατάστιχα κύριε.

Απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις όταν πας ξένα χέρια να αγγίξεις. Και πας και τα αγγίζεις. Δεν ξέρεις αγαπητέ μου πως τα ξένα χέρια είναι μαχαίρια; Η Μάριον και όλες εμείς ευχόμαστε να σε πνίξουν οι τύψεις.

Πάλι γυρνάς στο μυαλό μου σε βλέπω μες στο ποτό μου. Υποφέρω και σε θέλω κι εσύ με έχεις συνδέσει. Έχω πέσει και κλαίω στην παλιά μου τουνίκ. Αυτό θα έπρεπε να σε έχει κάνει κομμάτια.

Και βγαίνω κάθε βράδυ και πίνω ό,τι βρίσκω και κλαίω στα σκοτάδια και κάνω ότι τη βρίσκω. Πού την βρίσκουμε, πού την χάνουμε την Εύη σε πόνο και καψούρα πάντα δοσμένη.

Από πού να αρχίσω, νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ. Αν δεν είναι ο Παντελίδης η επιτομή της καψούρας τότε ποιος είναι;

Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ’ τον άλλο. Πώς να γίνει αυτό; Πώς να τα καταφέρουμε; Εμείς δεν μπορεί να χωρίσουμε εμείς, μια ζωή θα αγαπιόμαστε.