Πώς είναι να ζεις ένα χρόνο χωρίς ζάχαρη
- 5 ΝΟΕ 2014
Από παιδάκι η γιαγιά μου κάθε φορά που με έβλεπε αναφωνούσε: «Κατερινάκι ζάχαρη, Κατερινάκι μέλι». Ήμουν μικρή, δεν ήξερα, και το πήρα τοις μετρητοίς. Όπως όλα τα παιδιά της γενιάς μου μεγάλωσα με το παραδοσιακό κέικ της μαμάς, σοκολάτες, κρουασάν, μπισκότα, παγωτά- είναι που τα μετρούσα το καλοκαίρι για να δούμε με τις φίλες μου ποια έφαγε τα περισσότερα- και φυσικά, το αγαπημένο μου, πάστα σε σχήμα ποντικού.
Από την Κατερίνα Νανοπούλου
Κάπως έτσι κύλησαν 28
συναπτά έτη, γλυκά και φυσιολογικά,
μέχρι που πριν από ένα χρόνο περίπου,
εκεί που χάζευα στο διαδίκτυο διάφορα
περί διατροφής και υγείας, έπεσε το μάτι
μου σε ένα άρθρο σχετικά με την
επεξεργασμένη ζάχαρη και τις επιπτώσεις
της στην υγεία. Βρισκόμουν ήδη σε μία
φάση στροφής στη διατροφική μου οντότητα,
ήθελα να ξεφορτωθώ και αυτά τα 2-3 περιττά
κιλά και εν μία νυκτί αποφάσισα ότι η
ζάχαρη πρέπει να απομακρυνθεί άμεσα
από την καθημερινότητά μου. Πανεύκολο,
σκέφτηκα! Άλλωστε ήδη στον καφέ μου δεν
βάζω ζάχαρη, θα είναι παιχνιδάκι.
Χαμογέλασα γεμάτη αυτοπεποίθηση και
γενναία αποφάσισα, χωρίς πολλά πολλά,
ότι ζάχαρη τέλος!
Εν μία νυκτί αποφάσισα ότι η
ζάχαρη πρέπει να απομακρυνθεί άμεσα
από την καθημερινότητά μου.
Για να είμαι ειλικρινής
, δεν δυσκολεύτηκα. Η διατροφή μου ήταν
αυτό που κάποιος θα έλεγε ισορροπημένη
και βρισκόμουν ήδη σε μία διαδικασία
πιο υγιεινού τρόπου ζωής. Δεν έτρωγα
επεξεργασμένες τροφές, οι ξηροί καρποί
είχαν γίνει οι καλύτεροί μου φίλοι και
ήθελα κοτέτσι ολόκληρο για να καλύψει
την εβδομαδιαία μου ανάγκη για αβγό.
Δεν ήταν όμως και όλα τόσο απλά. Το πρώτο
αφελές λάθος που έκανα είναι να θεωρήσω
ότι μη τρώγοντας γλυκά, δεν τρώω και
ζάχαρη. Αυτό, μέχρι που ανακάλυψα εντελώς
τυχαία ότι οι φέτες γαλοπούλας, αυτές
οι βραστές που έπαιρνα για να τρώω το
πρωί μαζί με το αβγό μου, είχαν ζάχαρη.
Μπορεί να μην δυσκολεύτηκα
αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που
σοκαρίστηκα. Μια μέρα εκεί που καταβρόχθιζα
σωρηδόν κράνμπερι, κοίταξα αφηρημένα
το σακουλάκι και ανακάλυψα ότι περιέχουν
ζάχαρη! Περιττό να πω ότι γα κάποια
δευτερόλεπτα πέρασα ένα σοκ του τύπου
«το κράνμπερι μου έπεσε απ’τα χέρια,
όχι δεν γίνεται δεν είναι δυνατόν».
Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Όχι να απέχω
από το αγαπημένο μου τζισκέικ για να
μην τρώω ζάχαρη και να την παίρνω από
τα κράνμπερι. Κρίμα κι άδικο! Μετά από
αυτό ήμουν πιο υποψιασμένη και εξέταζα
προσεκτικά τις ετικέτες στο σούπερ
μάρκετ. κάπως έτσι ανακάλυψα ότι ο
συμπυκνωμένος χυμός ντομάτας έχει κι
αυτός ζάχαρη. Πες με ανίδεη αλλά δεν
είχε περάσει ποτέ απ’ το μυαλό μου. Και
να σκεφτείς, μια χορτόσουπα ήθελα να
κάνω. Έτσι, προτίμησα το βιολογικό χυμό
ντομάτας.
Όχι να απέχω
από το αγαπημένο μου τζισκέικ για να
μην τρώω ζάχαρη και να την παίρνω από
τα κράνμπερι.
Όσο για τα γλυκά…
άνθρωπος είμαι και ένα όμορφο πρωινό
το καμπανάκι για γλυκό χτύπησε! Παστέλι
λέω θα φάω που είναι και υγιεινό. Ακόμα
κι αυτό είχε ζάχαρη μέσα. Οπότε, ξεκίνησα
να ψάχνω συνταγές για γλυκά χωρίς ζάχαρη,
γάλα και αλεύρι. Οι φίλοι μου όλοι
γνώριζαν ότι κάνω διατροφή, αλλά είμαι
σίγουρη ότι άκουγαν διαστροφή και
συνέχιζαν να με κοιτάνε σαν εξωγήινη.
Βέβαια, είχα και υποστηρικτές. Όπως μία
μέρα που χτύπησε το κινητό μου και από
την άλλη άκρη της γραμμής άκουσα:
«Κατερίνα, ο χυμός λεμόνι που βάζεις
στο ποτό σου έχει ζάχαρη». Άλλη μία
μετατροπή λοιπόν. Και συνεχίζουμε…
Από το εξωτερικό βρήκα
πολλές συνταγές για γλυκά και αναθάρρησα
κάπως. Το μέλι, οι μπανάνες, οι χουρμάδες
και το οργανικό 100% κακάο έγιναν οι
καλύτεροι σύμμαχοί μου σε αυτή μου την
προσπάθεια. Είναι απίστευτο το τι μπορεί
να φτιάξει κανείς με λίγη φαντασία και
έμπνευση. Μέχρι και μους σοκολάτα
έφτιαξα, αν και μόνο εγώ την έφαγα. Βέβαια
οι σύμμαχοι στη διατροφή μου ήταν
ταυτόχρονα και εχθροί για την τσέπη
μου, αφού όλα τα παραπάνω ανέβασαν κατά
40 ευρώ το μηνιαίο μου budget. Πήγαινα στα
βιολογικά και κοιτούσα τις ετικέτες με
ευλάβεια. Για να διατηρήσω το κίνητρό
μου σε υψηλά, για την εποχή, επίπεδα
έψαχνα συνέχεια έρευνες και διάβαζα τα
πάντα για την επεξεργασμένη ζάχαρη.
Κατέβασα και είδα ντοκιμαντέρ. Αν δεν
έχεις δει ακόμα το Fed up (ντοκιμαντέρ
σχετικά με τη ζάχαρη και την παχυσαρκία
στην Αμερική), δες το! Βλέπεται ευχάριστα,
αρκεί να μην έχεις μπροστά σου σοκολάτες,
πατατάκια κλπ.
Ημέρα 365
Ένα χρόνο μετά, μπορώ
με βεβαιότητα να δηλώσω ότι η ζωή χωρίς
ζάχαρη δεν είναι ουτοπία. Θέλει αφοσίωση
και διάβασμα, είναι επιβαρυντική για
την τσέπη και μπορεί να σου στερήσει
κάτι από την κοινωνικότητά σου.
Έγινα αυτός ο άνθρωπος
που με καλούσαν για φαγητό και ρωτούσα
πάντα τα συστατικά ή ακόμα χειρότερα,
απέρριπτα προτάσεις για φαγητό. Τούρτες
και κεράσματα σε γενέθλια, ούτε να τα
μυρίσω. Αλλά το αποτέλεσμα με αποζημίωσε.
Σα να έχει καθαρίσει ο οργανισμός μου
και να έχω περισσότερη ενέργεια. Βλέπω
αλλαγή στη διάθεσή μου και στο σώμα μου.
Αυτά τα 2-3 κιλά που προσπαθούσα μήνες
να ξεφορτωθώ, έγιναν καπνός. Περισσότερο
νιώθω ότι κατάφερα κάτι σημαντικό. Κάθε
φορά που λέω «όχι» σε ένα κομμάτι τούρτα,
ή ρωτάω αν η σάλτσα ντομάτας είναι από
βιολογικό χυμό, κάθε φορά που φτιάχνω
brownies από 100% κακάο και χουρμάδες και μους
σοκολάτας με μπανάνα και αβοκάντο, νιώθω
χαρά μεγαλύτερη κι από αυτή που ένιωθα
όταν ένα κομμάτι πραλίνας έμπαινε στο
στόμα μου.
Μια μεγάλη προσωπική κατάκτηση
για την υγεία και το σώμα μου.
