Τελικά (όλες) θέλουμε να γιορτάσουμε τον Βαλεντίνο;

“Ερωτευμένοι κάθε μέρα, γιατί όχι και την 14η Φεβρουαρίου”; αναρωτιέται η Ιωάννα Παχούλη

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν είναι ότι όλες οι γυναίκες θέλουμε να γιορτάζουμε πάντα τον Βαλεντίνο, με την έννοια του να βγούμε ντε και καλά κάπου με το φίλο μας την 14η του Φλεβάρη. Ίσως αυτό που πραγματικά θέλουμε, είναι να είμαστε μονίμως ερωτευμένες και φυσικά, “το πρόσωπο”, να είναι κι εκείνο in love και να μας το δείχνει με το παραμικρό.  Ίσως λοιπόν, ενδόμυχα, η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, λειτουργεί ως μια πολύ καλή αφορμή για να το εκφράσουμε και σε ανάλογο κλίμα. Καρδούλες και λουλούδια παντού, λούτρινα στις βιτρίνες και μια διάχυτη ατμόσφαιρα έρωτα (καλά και υπερκατανάλωσης, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο) να πλανάται στην ατμόσφαιρα. Κάποιες από εμάς, δεν θέλουμε υπερβολές, αλλά όσο και να μην πιστεύουμε στην γιορτή των Ερωτευμένων, δεν θα μας χάλαγε καθόλου το έτερον ήμισυ να είχε ετοιμάσει κάτι, έστω και με αφορμή την συγκεκριμένη μέρα. Σιγά μην ξενερώσουμε κιόλας.

Τόπο στις ερωτευμένες του ημερολογίου δίνει η Νίκη Ρωμανού

Πόθεν προκύπτει το συμπέρασμα αυτό, αδυνατώ να καταλάβω. Επειδή είμαστε ρομαντικές ψυχές; Ξέρετε πόσοι άντρες στο βαρόμετρο της καρδούλας και του γουτσου-γουτσου βγαίνουν πρώτοι; Επειδή τάχα μου περιμένουμε δωράκι; Ξέρετε τι σημαίνει kinder-έκπληξη; Να σου έρθει από εκεί που δεν το περιμένεις, ένα συνηθισμένο απόγευμα εκεί που σαπίζετε στον καναπέ με τις πυτζάμες και φυσικά αμακιγιάριστες τσουπ να σου σκάσει από το πουθενά αυτό το κάτι, από ένα ραβασάκι, μια σοκολάτα μέχρι αεροπορικό εισιτήριο. Η αναπάντεχη χαρά δεν είναι πάντα πιο απολαυστική από τη στημένη; Αν τώρα είστε από εκείνες τις ρομαντικές by the book και περιμένετε οπωσδήποτε ένα ξεχωριστό ενσταντανέ στις 14 Φλεβάρη, οκ πάσο. Απλά κάντε το με την ψυχή σας, μην περιμένετε μόνο από το πρόσωπο να έρθει με το λελουδικό αλλά οργανώστε κάτι ξεχωριστό εσείς που να το γουστάρετε πολύ. Γιατί στο τέλος αυτό έχει σημασία, είτε είναι του Αγίου Βαλεντίνου είτε του Αγίου Φανουρίου, μεγάλη η χάρη του.

Διότι είμαστε ρομαντικές τι να κάνουμε, λέει Έλενα Μπουζαλά

Άμα όλες ή τουλάχιστον οι περισσότερες γυναίκες δεν ήθελαν να γιορτάζουν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, δεν θα είχε καθιερωθεί παγκοσμίως η 14η Φεβρουαρίου ως η πιο ερωτική μέρα με τον αγαπημένο σου. Πολύ απλά, διότι οι γυναίκες είμαστε τα πιο καταναλωτικά ζώα του πλανήτη. Θέλουμε να φορέσουμε τα πιο φλογερά καινούργια εσώρουχά μας εκείνη τη ημέρα, να βάλουμε το κόκκινο φουστάνι και να βγούμε μαζί του έξω, να μας κάνει και του κάνουμε δώρο. Το φτιάξαμε το brand. Παρακάτω. Αφού έχουμε ψωνίσει, η μέρα αυτή είναι η καλύτερη δικαιολογία να είμαστε ρομαντικές. Να αφεθούμε στην ανάγκη μας, ο άντρας να μας φλερτάρει, να μας χαρίσει ένα λουλούδι, να μας δείξει ότι είμαστε η μοναδική στον κόσμο, μπλα μπλα μπλα, αυτό το παραμύθι, που ως σύγχρονες γυναίκες πολλές φορές δεν μας επιτρέπεται να το ακούμε συχνά, διότι πρέπει δυστυχώς να αποδείξουμε ότι είμαστε… άντρες.

Κυνική, μέχρι αποδείξεως σκέτης γλύκας, δηλώνει η Εύη Χουρσανίδη

Ήθελα να ‘ξερα ποιοι είναι τελικά όλοι αυτοί που αγοράζουν αρκουδάκια, σοκολάτες σε σχήμα καρδιάς, δαντελένια εσώρουχα και ρομαντικές κάρτες, όταν δεν έχω γνωρίσει ποτέ άνθρωπο που να λέει ότι τον/την συγκινεί αυτή η γιορτή. Μήπως όλοι το παίζουμε αδιάφοροι και υπεράνω, ενώ κατά βάθος και να γιορτάσουμε θέλουμε και το μπουκέτο μας το περιμένουμε (ανθοδέσμη ε, όχι μπουνιά) και σε μια κινηματογραφική κίνηση ρομαντισμού ελπίζουμε, απλά φοβόμαστε ή ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε; Δηλαδή αν του άλλου του ρθει να σου κάνει ένα δώρο; Θα του το φέρεις στο κεφάλι; Αν σου στείλει ένα χαζο-mail με μια αστεία Valetine’s Card; Θα το πετάξεις στο φάκελο spam; Αν σε βγάλει κάπου ωραία; Αν σου μαγειρέψει; Αν σου πει να φύγετε για τριήμερο; Τι; Θα του πεις “α, όχι, δε γίνεται, έχω να δω The Voice;” Εγώ θα σου πω. Στην πραγματικότητα θα χαρείς πολύ, θα σκεφτείς “μα τι γλυκούλης μωρέ” και θα φτιαχτείς και θα ντυθείς και θα του σκάσεις ένα χαμόγελο ΝΑ και θα τον ευχαριστήσεις και μια χαρούλα θα τα περάσετε, ό,τι κι αν κάνετε -υπάρχουν πολλοί τρόποι να γιορτάσεις, εξάλλου *κλείσιμο ματιού*.

Ποτέ μη λες ποτέ. Άκου τη Δέσποινα Δημά

Τι να φταίει που αυτή η γιορτή δεν συγκαταλέγεται στις αγαπημένες μου; Το ψάχνω με τον εαυτό μου. Κάνω εσωτερική δουλίτσα για να καταλήξω σε συμπέρασμα. Και που κατέληξα αγαπητές μου; Υπάρχει ρομαντισμός αλλά κάπου βαθιά μέσα μας (μου). Όχι, το αρκουδάκι και η ανθοδέσμη μου προκαλούν τάση προς έμετο, δε θα τα αγαπήσω ποτέ. Δεν είναι ανάγκη και όλες του Αγίου Βαλεντίνου να πέσουμε στα πατώματα. Κρατώ βέβαια και μία επιφύλαξη γιατί αυτό το “ποτέ μη λες ποτέ” είναι σοφή κουβέντα. Δεν απαρνούμαι την αγαπησιάρικη πλευρά μου, θέλω όμως τον κατάλληλο για να μου προκαλέσει όλα αυτά τα αισθήματα. Θες να γιορτάσεις παραδοσιακά με λούτρινα και με μία καρδιά από ατόφιο χρυσάφι; Δε θα σε κατακρίνω γιατί ό,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι που λέει και η γιαγιά μου αλλά για φέτος δεν προλαβαίνω να βρω τον απόλυτο έρωτα που θα μου αλλάξει κοσμοθεωρία και θα με λαβώσει με τα βέλη του έρωτα. Τα λέμε του χρόνου.

Εδώ γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου, τον έρωτα θα αφήσουμε στην απ’ έξω; Αναρωτιέται η Νίκη Χάγια

Μπορεί η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου να είναι ένα ωραιότατο εμπορικό τέχνασμα, ώστε να δουν χαρά οι ανθοπώλες, να γεμίσουν τα τραπέζια σε εστιατόρια και να πουληθεί ό,τι κιτς προϊόν σε χρώμα κόκκινο έχει ξεμείνει στις αποθήκες των μαγαζιών, παρόλα αυτά θεωρώ ότι αυτή η γιορτή είναι σπουδαία και μάλιστα τόσο σπουδαία όσο και η μέρα που ένα έθνος (διάλεξα τυχαία την 25η Μαρτίου) γιορτάζει την απελευθέρωσή του από τον εκάστοτε ζυγό. Τι δηλαδή; Δεν είναι η αγάπη σημαντική; Πώς είναι δυνατόν; Όταν στο όνομά της έχουν δοθεί μάχες, έχουν γραφτεί λογοτεχνικά αριστουργήματα, έχουν δημιουργηθεί υπέροχοι πίνακες και έχουν τραγουδηθεί τραγούδια που σε κάνουν να λιώσεις, να κλάψεις και να χαμογελάσεις. Και το πιο σημαντικό; Γιατί να μην γιορτάζουμε τον έρωτα όταν χάρη σε αυτόν υπάρχουμε. Θα μου πεις τώρα “μα γιατί να μην τον γιορτάζουμε κάθε μέρα” και θα σου πω “βεβαίως να τον γιορτάζουμε…αλλά ας υπάρχει ειλικρίνεια μεταξύ μας… ΔΕΝ το κάνουμε”. Και αν δεν έχεις Βαλεντίνο αυτή τη μέρα, μην μου στενοχωριέσαι. Μπορεί ωραιότατα να τη γιορτάσεις με τον καλύτερό σου φίλο και την κολλητή σου. Ζήτω ο Άγιος Βαλεντίνος λέμε!

Γιατί όλες το έχουμε ανάγκη, λέει η Ιωάννα Μαμάη

Είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι η αλήθεια είναι πως βαθιά μας, σε κάποια μικρή γωνιά του ασυνειδήτου θέλουμε να γιορτάζουμε τη μέρα του Άγιου Βαλεντίνου. Δεν είναι ντροπή άλλωστε να αφιερώνουμε μια μέρα στην αγάπη και στον έρωτα. Η καθημερινότητα, όσο και αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, μας απομακρύνει και μας φθείρει. Και μικρές “ενέσεις” χρειάζονται για να μας θυμίζουν πόσο σημαντική είναι η αγάπη και ό,τι αξίζει πολύ περισσότερο από τα υλικά αγαθά. Γιατί αν η διατροφή και η άσκηση μας εξελίσσουν σωματικά, ο έρωτας και η αγάπη μας εξελίσσουν ψυχικά. Και τότε αγγίζουμε την ολοκλήρωση.