Τι είναι η “quarter life crisis” και πώς θα καταλάβεις αν ανήκεις στο 60% των millenials που τη βιώνουν

Τι εστί «quarter life crisis»

Η quarter life crisis είναι η κρίση των 25 (και κάτι), δηλαδή της όψιμης νεαρής ηλικίας (εξού και ο όρος «quarter life»), δηλαδή της ηλικίας που δεν είσαι θεωρείσαι πλέον πάρα πολύ νέος, αλλά ούτε και εντελώς ενήλικας. Εκεί που, στην ουσία, (υποτίθεται ότι) ξεκινούν τα παραγωγικά χρόνια της ζωής σου. 

Φαίνεται λοιπόν ότι, παρά τα ψηφιακά διαπιστευτήρια σε Facebook και Instagram, η σημερινή γενιά των εικοσιπεντάρηδων βρίσκεται πολύ μακριά από αυτό που αποκαλούμε ευτυχία. Λογικό είναι αν σκεφτείς ότι πολλοί από αυτούς βλέπουν τα εφόδια (ξένες γλώσσες, μουσικές ικανότητες, πρωτιές σε αθλήματα και εξετάσεις κ.α.) που τους έδωσαν αφειδώς οι γονείς του την εποχή που ήταν μαθητές και φοιτητές να μένουν αχρησιμοποίητα και τα όνειρα που είχαν για τον τρόπο ζωής που ήθελαν να ζήσουν να γκρεμίζονται ένα-ένα. 

 

Η έρευνα

Πρόσφατη βρετανική έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το First Direct Βank της Μ. Βρετανίας σε συνεργασία με τον ψυχολόγο Dr Oliver Robinson σε δείγμα 2.000 millenials (κυρίως βρετανικής καταγωγής), 25 έως 35 ετών,  έδειξε ότι 6 στους 10 βιώνουν στο πετσί τους το βαρύγδουπο «quarter life crisis».

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι 53% των νέων δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Ένα 23% υποφέρει καθημερινά από άγχος εξαιτίας της δυσκολίας να βρει δουλειά. Την ίδια στιγμή, 25% των νέων υποστηρίζουν ότι και η προσωπική τους ζωή δεν βρίσκεται στα καλύτερά της. Έχει ενδιαφέρον επίσης να αναφερθούν οι λέξεις που χρησιμοποίησαν οι συμμετέχοντες της έρευνας για να περιγράψουν πώς νιώθουν τους τελευταίους έξι μήνες της ζωής τους.«αγχωμένος», «μπερδεμένος», «αποπροσανατολισμένος», «λυπημένος».

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;

Και δεν είναι ότι έχουν να λύσουν μόνο ζητήματα οικονομικής φύσεως, αλλά ότι παράλληλα με αυτά πρέπει να αντιμετωπίσουν και τα προσωπικά τους. Βλέπεις δεν βοηθάει και να είσαι άνεργος και χωρίς σχέση (ή με κάποιο υποκατάστατο σχέσης) ενώ η πίστα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο αν έχεις και την έννοια να είσαι μέσα στα πράγματα (π.χ. να ακολουθείς τη fitness τάση) και να φαίνεσαι ευτυχισμένος στα social media.

Μέχρι και την γενιά των γονιών μας, οι περισσότεροι μέχρι τα 30 όχι απλώς είχαν μια σταθερή επαγγελματική θέση, αλλά είχαν ήδη αποκατασταθεί και προσωπικά έχοντας παντρευτεί ή και αποκτήσει παιδί.

Οι εποχές αλλάζουν και το να είσαι επαγγελματικά και προσωπικά κατασταλαγμένος μέχρι τα 30 είναι, στο 90(κάτι)% των περιπτώσεων, α-δύ-να-το.

Παρόλα αυτά οι νέοι συνεχίζουν να έχουν ως σημείο αναφοράς της ζωής τους έναν γάμο και μια καλή δουλειά που θα τους καθιστούσε οικονομικά ανεξάρτητους αφού αυτά αποτελούσαν βασικά κριτήρια ώστε κάποιος να θεωρείται ενήλικας. Το πρώτο που συμβαίνει λοιπόν είναι ότι η «ενηλικίωση» μετατίθεται χρονικά και το δεύτερο ότι, εξαιτίας αυτού του γεγονότος, δημιουργείται έντονη εσωτερική σύγχυση.

 

Υπάρχει σωτηρία; Ναι.

«Η κρίση όψιμης νεαρής ηλικίας είναι μια περίοδος αστάθειας και άγχους, αλλά και μια περίοδος έντονης ανάπτυξης και δυναμικής για εξέλιξη», λέει ο Dr Robinson.

«Αν και όσοι είναι θύματα αυτής της υπαρξιακής κρίσης καταλαμβάνονται από αρνητικά συναισθήματα και έντονες εσωτερικές διαμάχες, την ίδια στιγμή όλα αυτά γίνονται τα κίνητρα για να μηχανευτουν νέες μεθόδους αντιμετώπισης της ζωής, να δοκιμάσουν εναλλακτικές λύσεις και τελικά να φτάσουν σε μια πολύ θετική προσωπική εξέλιξη», συμπληρώνει.

Τι μπορείς να κάνεις αν αναγνώρισες τον εαυτό σου στις παραπάνω γραμμές;

1. Σταμάτα να συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων

Είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για να νιώσεις άχρηστη, αποτυχημένη και χωρίς κανένα προσωπικό επίτευγμα. Η επιτυχία δεν έχει χρονοδιάγραμμα (δηλαδή αν δεν έχεις κάνει κάτι σημαντικό μέχρι τα 30 είσαι αποτυχημένος. Και τέλος πάντων τι θεωρείται αρκετά σημαντικό;) και στο κάτω κάτω υπάρχουν πάντα και οι late bloomers .

2.  Κάνε ένα βήμα πίσω και δες την πραγματική αιτία του άγχους σου

Γιατί νιώθεις πίεση; Επειδή εσύ δεν νιώθεις ευχαριστημένη με τον εαυτό σου όντως; Επειδή  δεν εκπληρώνεις τις προσδοκίες των γονιών σου; Επειδή έχεις συνομήλικους φίλους και φίλες που τα έχουν καταφέρει καλύτερα; Αν απάντησες «ναι» στο τελευταίο, διάβασε ξανά (και καν’ το και τατουάζ άμα λάχει) το Νο1 . 

3. Να είσαι ευγενική με τον εαυτό σου

Όλοι έχουμε δικαίωμα σε περιόδους που τα νεύρα μας δεν είναι καλά η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμησή μας τίθενται υπό αμφισβήτηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάρεις το μαστίγιο και να αρχίσεις τις βουρδουλιές. Κι επειδή είσαι 27 (π.χ.) και είσαι ακόμα σε επίπεδο assistant στο αντικείμενό σου ή δεν έχεις βρει σύντροφο ζωής ή μένεις ακόμα με τους γονείς σου, τι έγινε; Τελείωσε η ζωή σου; Όχι. Προσαρμόζεσαι και συνεχίζεις να κολυμπάς.

Μπορεί η απόσταση από τη στεριά να έχει μεγαλώσει και τα νερά να έχουν γίνει πιο βαθιά, αλλά τι προτιμάς; Να κάτσεις με σταυρωμένα τα χέρια στη μέση ενός τρομακτικού ωκεανού ή απλώς να κουραστείς λίγο παραπάνω και τελικά να πιάσεις στεριά;