Χαμένες καλοκαιρινές αγάπες: Έρωτες, δάκρυα και ιδρώτας

Κάποιοι από τους καλοκαιρινούς έρωτες μας ήταν πλατωνικοί και κάποιοι άλλοι είχαν ένταση και πάθος. Για κάποιο μαγικό λόγο μας έμειναν και κάθε φορά που μας ρωτούν για τις περιπετειούλες κάτω από το Αυγουστιάτικο φεγγάρι μας έρχονται στο μυαλό.

Πριν διαβάσετε τα δικά μας θα πρέπει να ακούσετε το καταλληλότερο τραγούδι για να μπείτε στο κλίμα.

Η Μάριον Παλιούρα έζησε το πιο σύντομο love story στην ιστορία

1 Εκτός από μια φορά που ο τύπος ήταν μεθυσμένος κι εγώ ντυμένη. Καθόμουν με την ξαδέρφη μου σε μια παιδική χαρά, σ’ αυτό το στρογγυλό που γυρνάει γύρω γύρω και πλησίασαν τέσσερις τύποι με “άγριες” διαθέσεις. Κάθισαν μαζί μας, ενώ τραγουδούσαν – σιγομουρμούριζαν ροκιές. Σύρθηκε δίπλα μου ο πιο περίεργος απ’ όλους (παλιά μου τέχνη κόσκινο), ένας τύπος με μαλλιά μπουκλέ στη μούρη και μαστουρωμένη φωνή και με ρώτησε αν έχω αγόρι. Απάντησα κάτι αινιγματικό και διχασμένο, μάλλον γιατί αυτή ήταν η πραγματική κατάσταση του relationship status μου. Εκείνος αποχώρησε απογοητευμένος ή πολύ μεθυσμένος για να διαχειριστεί αυτή μου την πολύπλοκη απάντηση. Και κάπου εδώ έλαβε τέλος το πιο σύντομο, κυνικό, μηδενιστικό καλοκαιρινό love story. Από μια ψυχή που δεν πιστεύει στους καλοκαιρινούς έρωτες.

Η Ναταλί Σαϊτάκη θυμάται τον Πάβελ από την κατασκήνωση

Έναν έχω να θυμάμαι, κι αυτόν αμυδρά. Που, μεταξύ μας, δεν ήταν καν καλοκαιρινός έρωτας με την κλασική έννοια. Πιο πλατωνικός δηλαδή, ερωτεύεσαι τον ίδιο τον Πλάτωνα και κάθεστε και τα λέτε δι’ αλληλογραφίας.

Το καλοκαίρι της γ’ γυμνασίου, είχα πάει κατασκήνωση σε κάτι λιβάδια της Αγγλίας. Ο κύριος σκοπός της κατασκήνωσης ήταν να εξασκηθώ στα ”ευγενή” σπορ (είχαμε και στο χωριό μας γκολφ, εξάλλου) και να κάνω practice τα αγγλικά μου, διότι τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς θα έδινα εξετάσεις για το Proficiency.

Εκεί είχαν μαζευτεί συνομήλικοι διαφόρων εθνικοτήτων, κυρίως ”φραγκάτοι” σκέτοι ή νεόπλουτοι. Έκανα παρέα με κάτι Γάλλους και κάτι Ισπανίδες, αλλά ο πιο ενδιαφέρον και κουλ άνθρωπος απ’ όλους ήταν ο Πολωνός. Αγαπούσε κι αυτός τη μουσική, οπότε μπορούσαμε να κάνουμε μια πιο ενδιαφέρουσα κουβέντα. Επίσης, ήταν προσγειωμένος κι όχι ξιπασμένος γιος πλουσίου, που είχε έρθει στην κατασκήνωση για να κάνει επίδειξη των χρημάτων του. love2 Οι διακοπές τελείωσαν, καθένας επέστρεψε στην πατρίδα του και κάποια στιγμή, πάρα πολλά χρόνια μετά, έμαθα ότι είχε γίνει ναυτικός, γιατί η καταγωγή του ήταν από ένα μέρος της Πολωνίας που είναι κάτι σαν τη δικιά μας Χίο, δηλαδή σχεδόν όλοι οι καταγόμενοι από αυτό μπαρκάρουν. Εν κατακλείδι, αυτό που θυμάμαι από τον Πάβελ, είναι η σημασία του να είσαι αληθινά κουλ.

Η Δέσποινα Δημά έπεσε στο κενό μεταξύ Σίφνου και Σερίφου

Μια αγάπη για το καλοκαίρι θα ‘μαι κι εγώ, να σου κρατώ δροσιά στο χέρι να σε φιλώ. Θα μ’ αγαπάς σαν καλοκαίρι και σαν παιδί, μα θα μου φύγεις με τ’ αγέρι και τη βροχή. Έτσι ακριβώς. Ξεκινάς δυνατά με φιλιά κι αγκαλιές και καταλήγεις να σε μαλλιοτραβάει το αγέρι του Σεπτέμβρη γιατί αυτή η σχέση είναι καταδικασμένη από την πρώτη στιγμή. Ναι παιδί μου. Η γνωριμία με εκείνο το αγόρι το καλοκαίρι του 2007 δεν ήταν για να συνεχίσει. Πήγαμε κοριτσοπαρέα τουρνέ στο Αιγαίο και κάπου μεταξύ Σίφνου και Σερίφου βρέθηκα μεταξύ συρμού και αποβάθρας. Φυσικά και δεν πρόσεξα το κενό και έπεσα μέσα με μεγάλη χαρά. Έρωτας με την πρώτη ματιά και έρωτας με ημερομηνία λήξης. love3 Για μία εβδομάδα το πάθος στα ύψη. Δευτέρα γνωριστήκαμε, Κυριακή αποχωριστήκαμε. Ανταλλάξαμε κάποια μηνύματα έτσι για το καλό και κάπου εκεί ο ”έρωτας” ξεθύμανε και το love story έλαβε τέλος. Έτσι απλά και όμορφα.

Η Έλενα Μπουζαλά τον ήθελε, αλλά εκείνος ήθελε άλλη

Εγώ κάθομαι στην άμμο, μπροστά μου το απέραντο πράσινο – γαλάζιο καθώς έρχεται (ή έχει έρθει ήδη) μια καταιγίδα, ο μπάτλερ μου έχει φέρει το κοκτέιλ μου, το αεράκι περνάει κάτω από το μεγάλο εντυπωσιακό πάντα καπέλο μου, το μαγιό μου κίτρινο και κοραλί (λόγω Ladylike), οι σαγιονάρες μου καφέ genuine δέρμα, πολύ ψηλές βρίσκονται κάπου δίπλα μου. Το κραγιόν μου είναι κοραλί (και πάλι λόγω Ladylike), τα γυαλιά μου μεγάλα, διότι εκτός από τις πανάδες που δεν θέλω ποτέ να κάνω, βοηθούν στο να κρύψω την θλίψη μου, από έναν έρωτα ανόητο, που με έχει αφήσει μόνη μου καλοκαιριάτικα. Ακούω Κωνσταντίνο Αργυρό, “Εσένα Θέλω”, αλλά στο “Θέλω” λέω “Ήθελα” και εύχομαι σε εκείνον που με παράτησε να του καεί το σκάφος!

“Δεν έκανες ένα πιάτο φαΐ” μου είπε, κλείνοντας δυνατά την πόρτα πίσω του. Αυτή ήταν η τελευταία του κουβέντα. Η δική μου ήταν: πρώτα θα φύγεις εσύ και μετά ο μπάτλερ. Και έφυγε! Και ο Deliveras.gr τι θα γίνει, ρε κορίτσια, κλέφτης; Να το πετάξω το πλυντήριο πιάτων και να φτιάχνω μακαρόνια με κιμά για να κρατήσω έναν γκόμενο. Όχι, αγάπη μου. Τον μπάτλερ θα κρατήσω. Μία καλοκαιρινή μπόρα ήταν και πέρασε.