Χάσαμε 6 πόντους και 1 κιλό σε μία μέρα

Αν ανήκεις λοιπόν στην κατηγορία, γυναίκα με πιασίματα, κυτταρίτιδα, που λατρεύει τα γλυκά, τα αλμυρά, το τσιμπολόγημα, τα κοκτέιλ και τις θερμίδες εν γένει συνέχισε να διαβάζεις αυτό το άρθρο.

Επίσης, αν η μόνη μορφή άσκησης που κάνεις είναι τα εκατοστά που κινούνται τα δάχτυλά σου πάνω από το πληκτρολόγιο και η μετακίνηση της πατούσας γκάζι – φρένο – αμπραγιάζ και τούμπαλην, είμαστε οι άνθρωποί σου.

Η πρόκληση αυτού του θέματος είναι μία και αγγίζει όλες τις γυναίκες: το κορμί της παραλίας

Κληθήκαμε λοιπόν Παλιούρα και Δημά ή αλλιώς άσπονδες εχθροί και συνάδελφοι του LadyLike.gr, να δουλέψουμε σκληρά δύο μήνες και να δούμε ποια θα κάνει στον ίδιο χρόνο τη μεγαλύτερη βελτίωση στο κορμί της.

Και επειδή εμείς την πήραμε την απόφαση έπρεπε να βρούμε και κάποιον να μας ανεχθεί να βάλει σε μία τάξη τα ασυμμάζευτα.

Η επίθεση

Τα κορίτσια του Assai, Γεωργία και Ειρήνη, αποδέχθηκαν την πρόκληση, σήκωσαν μανίκια, πήραν ανά χείρας τις  μεζούρες και έβγαλαν πρόγραμμα. Δεν αστειεύονταν. Μας μετρούσαν και ταυτόχρονα επικοινωνούσαν κωδικοποιημένα. ”Βρε λες να μην υπάρχει σωτηρία;” είπαμε μεταξύ μας, ενώ οι Assai-masters ετοιμάζονταν για επίθεση σε τοπικό λίπος και φλοιό πορτοκαλιού.

Και η αντεπίθεση

Πάνω από όλα γενναίες. Το bikini battle ξεκινά στο Ladylike. Για την πορεία του πειράματος αυτού θα σας κρατάμε ενήμερες με ένα μίνι ημερολόγιο η κάθε μια.

Μάριον – Μέρα 1η

Η πρώτη μέρα που θα ξεκινούσαμε το πείραμα bikini battle θα μας έβρισκε ξαπλωμένες στα κρεβάτια ενός ινστιτούτου, καθότι μόνο η τεχνολογία μπορεί(;) να κάνει το θαύμα της, τουλάχιστον για τη δική μου ανίατη περίπτωση. Τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα που σιχαίνεται τη γυμναστική, λατρεύει το φαγητό και έχει αποκτήσει μπούτια παλαιστή από τη χρόνια (4) ενασχόλησή της με το Tae Kwon Do;

Lymphofree! Αυτή ήταν η μαγική λέξη που βγήκε από αμφότερα τα στόματα Ειρήνης και Γεωργίας. Με καλωδίωσαν λοιπόν από την κορφή μέχρι τα νύχια (δηλαδή γάμπα, μπούτια μέσα – έξω, κοιλιά), και αφού βεβαιώθηκαν ότι δε μπορώ να σηκωθώ να φύγω τρέχοντας, γύρισαν κάτι διακόπτες κι εγώ άρχισα να ηλεκτρίζομαι.

”Καλωδιώθηκα και περιμένω.”

Όπως ενημερώθηκα, αυτό το ελαφρύ φαγούρισμα ήταν ειδικά βιολογικά ρεύματα που προάγουν τη λεμφική μου κυκλοφορία κι έτσι φεύγουν οι τοξίνες και επιταχύνεται ο μεταβολισμός μου ώστε να κάνει περισσότερες καύσεις. Έμεινα έτσι δεμένη χειροπόδαρα για περίπου μισή ώρα. Όχι, δεν ήταν άσχημα.

Στη συνέχεια, αφού με ”έλυσαν” μου έκαναν ένα δυνατό μασάζ με κώνους κυκλοδεξτρίνης (όχι δε θυμάμαι να το πω απ’ έξω), οι οποίοι περιέχουν όζον που βοηθά στην καύση της τοπικής συσσώρευσης του λίπους.

”Τι είπαμε είναι αυτά; Κάπως περίεργα μου τα είπαν. Πονάω αλλά είναι να δω αποτέλεσμα κουβέντα δε θα βγάλω. Αχ από το στόμα μου δε θα ακούσετε”.

Πονάει, ψέμματα δε θα πω. Αλλά, μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος; Σε τρίβουν λοιπόν καλά – καλά με κάτι που στην αίσθηση είναι σαν χοντρό αλάτι και μετά σε τυλίγουν με ”σελοφάν” και σε σκεπάζουν με κάτι ζεστό που σε κάνει να νιώθεις πως είσαι στο κρεβάτι σου μετά από μια πολύ δύσκολη μέρα. Σε αφήνουν εκεί να χαλαρώσεις και να κάνεις ένα όμορφο, γρήγορο, χωρίς αναστολές, ραντεβού με τον Μορφέα.

Όχι δε μου μέτρησαν πόντους, αλλά μετά από αυτή τη συνεδρία έχασα ένα κιλό. Προφανώς δεν έπεσα με τα μούτρα στο φαΐ, αλλά δεν στερήθηκα και τίποτα. Ξεφούσκωσα και την επόμενη μέρα ένιωθα υπέροχα. Αυτό λέει το ”λεμφοφρι”θα βοηθήσει να μειωθεί η κατακράτηση υγρών. Μήπως ήρθε η ώρα να αποχαιρετίσω ένα 50% της κυτταρίτιδας; Για να δούμε!

Δέσποινα – Μέρα 1η

Φόβος και τρόμος το μπούτι και η περιφέρεια. Αλλάξαμε και γραφεία και η τουαλέτα έχει τέτοιο φωτισμό που δείχνει μέχρι την παρανυχίδα στο αριστερό πόδι. Καταλαβαίνεις ποιες ήταν οι δύο επιλογές μου. Ή θα σταματούσα το νερό και την επακόλουθη κίνηση προς την τουαλέτα ή θα έκανα επίθεση στην κυτταρίτιδα.

Αμάν και αι σιχτίρ πια. Έτσι το νιώθω. Την σιχαίνομαι. Όσα κιλά και να χάσω, όσο νερό και να πιω, όσο περπάτημα κι αν ρίξω, όσο πράσινο τσάι κι αν πιω. Αποτέλεσμα μηδέν. Να κοιτάζω το πόδι και να βλέπω βουναλάκια. Αηδία.

”Να έχεις πίστη στο θαύμα της τεχνολογίας” αυτό το μήνυμα έλαβα στο κινητό μου από την Παλιούρα. Λες να έχει δίκιο το ροζ κεφάλι; Τι; Είχαμε; Τι; Χάσαμε;

Ξεκινήσαμε με μέτρημα. Κρατηθείτε θα αποκαλύψω νούμερα. Περιφέρεια: 97, Γοφοί: 103. Την περιφέρεια ανατολικής Αττικής να τυλίξεις με μεζούρα 97 δε θα δεις. Να πέσω να πεθάνω.

”Γίνεται το μέτρημα του μπουτιού. Ευτυχώς χρειάστηκε μόνο μία μεζούρα. Όλο το νησί ένα βότσαλο στα πόδια μου βάλτε να παίζει για να έχετε και τη σωστή μουσική υπόκρουση.”

Και ξεκίνησε το κορμί αυτό να κάνει Cavitation. Καταπολέμηση του τοπικού πάχους χωρίς πόνο και νυστέρι. Αναίμακτη λιποαναρρόφηση. Ένα κερί στη Μεγαλόχαρη για το Cavitation. Ξάπλωσα στο κρεβάτι, έκλεισα και τα μάτια και περίμενα να φύγουν οι πόντοι από πάνω μου.

Μέσω ήχου χαμηλής συχνότητας δημιουργούνται μικροσκοπικές φυσαλίδες μέσα στον λιπώδη ιστό και γύρω από τα λιποκύτταρα που καθώς καταρρέουν καταστρέφουν την κυτταρική μεμβράνη άρα και την δομή των λιποκυττάρων.

”Παρακολουθώ με ευλάβεια, ενώ από μέσα μου κάνω μια προσευχή. Λέτε να σηκωθώ και να είμαι η Τζένη Μπαλατσινού;”

Bye, bye λίπος. Καθόλου δε θα μου λείψεις. Δε θα σε σκέφτομαι ούτε για ένα λεπτό. Μακριά μου να φύγεις, να φύγεις, να φύγεις.

Πρώτη εφαρμογή στα αηδιαστικά πλαϊνά. Κάποιοι θρασύτατοι τα αποκαλούν χερούλια του έρωτα. Κάτσε να ξεράσω και συνεχίζουμε. Ψηλόμεσα δεν μπορείς να φορέσεις, μαγιό χωρίς κορδονάκι το ίδιο. Εφαρμοστό φόρεμα ούτε λόγος. Καμία χρησιμότητα.

”Με τη μεζούρα στο κεφάλι. Το μόνο σημείο του σώματός μου που παραμένει σε small έκδοση. Έχω ελπίδα, έχω πίστη. Θα την κατατροπώσω την Παλιούρα.”

Ξεκινήσαμε με αυτά. Μετά από 40 ξεκούραστα λεπτά είχε φτάσει η ώρα της αλήθειας. Είχε γίνει δουλίτσα ή αδίκως σκεφτόμουν ψηλόμεσο μαγιό τύπου 50s και εμένα με ύφος ”είμαι και πολύ κορμάρα” να αγναντεύω το Αιγαίο χωρίς να πιάνω την περιφέρεια για να ξεγελάσω το μάτι του λουόμενου;

Σηκώθηκα και είδα τη μεζούρα να πλησιάζει. 97 και 103 το πριν. Το θυμάσαι; Κρατιέσαι από κάπου; Πιες λίγο νεράκι. 91 και 88,5. Ένα νούμερο κάτω στο τζιν ήταν η πρώτη μου σκέψη. Δεν είναι δυνατόν. Το κοιτάζω πάλι. 91 και 88,5.

”Ταν, ταν, ταν, ταν. Έτοιμες για τα αποκαλυπτήρια; Έφυγαν οι πόντοι, πέταξαν μακριά. Μόλις βρέθηκα ένα βήμα πιο κοντά στο καυτό μπικίνι”

6 πόντοι σε 40 λεπτά. Δεν το λες και άσχημο. Δεν το λες και κακό. Δεν χοροπηδάω αδίκως πάνω σε περασμένες αγάπες και πόντους που χάθηκαν.

Καταστρέφονται τα λιπαρά οξέα και έχω ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Αγαπημένο Ladylike ημερολόγιό μου η μάχη ξεκίνησε. Η Παλιούρα ή εγώ θα είναι τον Αύγουστο εξώφυλλο σε Hello, Ok και People;

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson

Assai: Κηφισίας και Δελφών 5