5 αστείες και σκληρές αλήθειες που ισχύουν όταν δουλεύεις με μικρό παιδί στο σπίτι

Στο ράφι του μπάνιου μας έχουμε ένα body lotion σε μέγεθος tester. Ξέρεις, το γνωστό κλασικό δειγματάκι που όλοι βουτάμε από τα καλά ξενοδοχεία. Το συγκεκριμένο, μυρίζει όπως ο παράδεισος και λειτουργεί σαν αγχολυτικό ενθύμιο από ένα ονειρεμένο τριήμερο βγαλμένο από παλιό ΠΑΣΟΚ που είχαμε περάσει πριν δυο χρόνια σε γνωστό θέρετρο της Πελοποννήσου. Όταν ζορίζομαι όχι για μπούρδες αλλά στα σοβαρά, κάνω το εξής: κλείνομαι στο μπάνιο, το ανοίγω με παράλογη ευλάβεια, εισπνέω ανεμελιά και χλιδή, αναπολώ, απλώνω μια τζούρα στον καρπό κι επιστρέφω στην πραγματικότητα απείρως ανανεωμένη. Υπό φυσιολογικές συνθήκες το συγκεκριμένο δειγματάκι ανοίγει μια- άντε δυο- φορές τον μήνα.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

LIFE

8 δραστηριότητες για να κάνεις με το παιδί σου, τώρα που θα βρίσκεστε σπίτι

Δουλεύω με το μωρό στο σπίτι 3 μέρες τώρα. Τρεις μέρες που το δειγματάκι έφυγε από το ράφι κι έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην τσέπη της πιτζάμας μου. Είναι σχεδόν άδειο πια. Τα χέρια μου μυρίζουν σταθερά ένα mix από τη συγκεκριμένη κρέμα σώματος και το αντισηπτικό. Εργασία στο σπίτι με μωρό 10 μηνών, η πιο δύσκολη πίστα. Βάλτε μου μια go pro στο κεφάλι, αξίζει.

Όταν εσύ κάνεις σχέδια, το μωρό γελάει. ‘Η κλαίει

Από την πρώτη μέρα που κρατήσαμε το παιδί στο σπίτι και μακριά από τη γιαγιά του, και για όσο κρατήσει αυτή η παράνοια ξυπνάω δύο ώρες νωρίτερα από την ώρα που δουλεύω συνήθως. Είναι 7 το πρωί, ο μικρός ξυπνάει στις 8 οπότε σε θεωρητική πάντα βάση, έχω μια ωρίτσα να κάνω ό, τι προλαβαίνω με απόλυτη ησυχία. Βγαίνω από το δωμάτιο πατώντας στις μύτες λες κι είμαι άπιστη σύζυγος που γυρνάει από ξενύχτι, φτάνω στο σαλόνι, «όλα πάνε βάση προγράμματος» σκέφτομαι, ούτε κατούρημα ούτε δόντια ούτε τίποτα τώρα, go go!

Ανοίγω λάπτοπ, πατάω enter. Είμαι μέσα, δεν ξύπνησε, ας φτιάξω έναν καφέ σκέφτομαι, μου αξίζει. Ανοίγω το ντουλάπι, πέφτουν τα φίλτρα της καφετιέρας. Θόρυβος. Όλοι ξέρουμε τι προκύπτει από την πρόσθεση ησυχία+ θόρυβος+ μωρό που κοιμάται. Ηθικό δίδαγμα με το καλημέρα σας: Μην προγραμματίζεις πολλά υπό αυτές τις συνθήκες, δεν θα γίνουν. Η μόνη ατζέντα στην οποία θα μείνεις πιστή είναι τα γεύματα. Του παιδιού, όχι τα δικά σου. Φαΐ για σένα είλωτα, μετά το τέλος της βάρδιας.

Στο ΄να χέρι τη μπανάνα στ’ άλλο χέρι το λάπτοπ

Ο Πέτρος είναι το καλύτερο παιδάκι. Είναι όμως αυτό, παιδάκι. Μωρό κανονικό. Όσο και να του λέω με σοβαρό ύφος «Πέτρο, η μαμά κι ο μπαμπάς δουλεύουν, παίξε ήρεμα με τα παιχνίδια σου», ο Πέτρος δεν καταλαβαίνει «Χριστό». Οπότε συνεχίζει να διεκδικεί αγκαλιές τις οποίες αν δεν πάρει, κλαίει. Θέλει να βγαίνει τακτικά από το παρκοκρέβατο που έχει εγκατασταθεί δίπλα από το νέο μας γραφείο στο τραπέζι του σαλονιού, κι αν δεν τον βγάλεις να κάνει τη βόλτα του, κλαίει. Απαιτεί να τον ψυχαγωγείς με τραγουδάκια τα οποία αν δεν πεις, πάλι κλαίει.

Θέλει την προσοχή σου, και το γάλα του κάθε πρωί στις 8:00, το αυγό του στις 11:30, το φρούτο του στις 12:00, το  κυρίως γεύμα του στις 16:00. Κάπως έτσι, η ώρα εργασιακής αιχμής με βρίσκει να βαράω τα πλήκτρα με το δεξί, να ταΐζω μπανάνα με το αριστερό ενώ παράλληλα τραγουδάω βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά. Όχι δεν είναι η χαριτωμένη εικόνα μιας εργαζόμενης μητέρας, είναι ακραίο multitasking. Ειδικά αν σε χαρακτηρίζει ένας χ βαθμός εργασιακού ψυχαναγκασμού, τα πράγματα ζορίζουν.

Κοιμήσου αγγελούδι μου, ΉΡΕΜΑ ΤΟ ΛΕΩ

Aν δεν είναι inception το ότι προσπαθώ να γράψω πώς είναι να δουλεύεις με ένα μωρό στο σπίτι, ενώ ο μικρός πατάει τα πλήκτρα του λάπτοπ αυτή τη στιγμή, τότε τι είναι. Παρακαλάω να μην θυμάται πόσες ώρες μας έχει δει αυτές τις μέρες μπροστά σε μια οθόνη. Ένας ακόμα λόγος που θέλω να πάει και να μην ξαναγυρίσει η φάση που ζούμε. Και καλά εγώ, είναι μωρό, είναι κι ένα. Σκέφτομαι φίλους εργαζόμενους γονείς με δυο και τρία παιδιά σε διάφορες ηλικίες και με λούζει κρύος ιδρώτας.

Αν δουλεύει ο ένας από τους δύο, το βάρος πέφτει απλά στον άλλο και όλα είναι πολύ καλύτερα στο σπίτι, κυρίως για το παιδί. Όταν όμως δουλεύουν κι οι δύο, η κατάσταση αγριεύει, γίνεται αλλόκοτη, θέλει πατέντες. Βάζω μαξιλάρια γύρω απ’ το λάπτοπ να μην βλέπει τι κάνω. Του μιλάω όσο περισσότερο μπορώ. Του ζητάω τη γνώμη του για θέματα. Δεν καταλαβαίνει τι λέω. Γελάει. Εκνευρίζεται. Παίρνω τη γιαγιά βιντεοκλήση για να κερδίσω ένα 20λεπτο (πόσο ηρεμούν με τις γιαγιάδες τα παιδιά όμως!). Εννοείται πως απαντάω τα mails στην τουαλέτα.

Η καλύτερη ώρα για να κάνεις focus στη δουλειά, είναι όταν το παιδί σου κοιμάται. Στη 1, 2, 3, 4 ώρες του ύπνου του, δώσ’ τα όλα αν μπορείς και η εργασία σου σού το επιτρέπει. Μην κάνεις ηρωισμούς, ο θεσμός «Υπάλληλος του μήνα» αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας.

Αν δεν οργανωθείς σωστά, θα κλάψουνε μανούλες

Αν η δουλειά σου είναι απαιτητική και μια χαρά (λέμε τώρα) γίνεται κι από το σπίτι, μην πέσεις στην παγίδα και χαλαρώσεις το πρόγραμμα νομίζοντας ότι μπορείς να τα κάνεις όλα επιτόπου και π.χ να μαγειρέψεις  ή να φτιάξεις τα γεύματα του παιδιού ξεκλέβοντας μερικά λεπτά όσο εργάζεσαι. Been there, done that, μιλάμε για Βατερλό. Θα σηκωνόσουν ποτέ από το πραγματικό σου γραφείο για να φτιάξεις μοσχαράκι στον ατμό; Όχι. Έχε τα όλα έτοιμα πριν πέσεις με τα μούτρα στη δουλειά. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα σε στρεσάρει.

Ok, έχει και την πλάκα του

Όπως καθετί δραματικό που έχει μια αστεία πλευρά. Ναι το να δουλεύεις μ’ ένα μωρό στο σπίτι είναι δύ-σκο-λο ειδικά αν έχεις δώσει όρκο ζωής να καθυστερήσεις όσο περισσότερο γίνεται τη γνωριμία του με τάμπλετς, τηλεοράσεις και λοιπές οθόνες. Έχει όμως και την πλάκα του. Έχει τα χαριτωμένα βιντεάκια του που στέλνεις σε συναδέλφους μπας και σπάσει η μαυρίλα που μας αργοτρώει όλους, έχει εκείνη την αστεία ιστορία με την πάνα που άλλαξες στα γρήγορα κι άφησες υπόλειμμα από το περιεχόμενο στο δάχτυλό σου μέχρι που κάτι άρχισε να έχει περίεργη αίσθηση πάνω στο πληκτρολόγιο.

Έχει εκείνον δίπλα σου, καθισμένο στο καρεκλάκι, να σου σκάει χαμόγελα συμπόνοιας γι’ αυτά που τραβάς. Κι ας μην καταλαβαίνει πως ό,τι κάνεις είναι για χάρη του. Κι ας ήταν «μπαμπά» η πρώτη λέξη που είπε πριν ακριβώς 3 μέρες, ενώ δάγκωνε την ατζέντα σου, μέσα στο παρκοκρέβατό του.