Α μπε μπα μπλομ, δουλειά, σπίτι, παιδί, δουλειά, του κείθε μπλομ

Ξυπνάω το παιδί να πάει στο σχολείο, αφού έχω ετοιμαστεί για την δουλειά ή ντυνόμαστε ταυτόχρονα. Ο γιος μου θέλει να τεντωθεί λίγο, εγώ σκέφτομαι να μην αργήσω. Ξυπνάω νωρίτερα. Ο γιος μου θέλει την ώρα που πίνει το γάλα του να παίξει κουκλοθέατρο με την φυλακή Playmobil που μόλις του έκαναν δώρο. Ο μπαμπάς έχει ήδη φύγει. Είμαστε αισίως στην πόρτα, το παιδί θέλει κακά. Είμαστε και πάλι έτοιμοι να φύγουμε, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, σκουπίζω την μύξα, τραγουδάμε και λίγο το “Yellow Sumbarine”, κάνουμε και σχέδια για μετά το σχολείο.

Φτάνω στην δουλειά και πρέπει να είμαι μια σοβαρή επαγγελματίας, που κανένας δεν νοιάζεται για το γεγονός ότι εγώ άφησα πίσω μου ένα γλυκό κόσμο, ένα ωραιότατο ροζ συννεφάκι και πρέπει τώρα να κατέβω και να εργαστώ στον μουντό τούτο περιβάλλον της βιοπάλης.

Σαν να πρέπει να βγάλω μια τεράστια εκπνοή και να πω, πάμε τώρα για άλλα. Τα μανούλα, μαμά ξέχνα τα, τα κούτσι κούτσι και τα μωρό μου να περάσεις μια πολύ ωραία ημέρα στο σχολείο άφησέ τα πίσω σου και φόρεσε το business look σου.

Είσαι μια εργαζόμενη μητέρα. Τελεία. Αν το παιδί έχει μύξα και ωτίτιδα, αν δεν τρώει, αν θα πάρει να τον πάρει η γιαγιά από το σχολείο, τι θα φάει και που θα παίξει, αυτά θα πρέπει να τα έχεις κανονίσει πριν φύγεις και να ασχοληθείς μαζί τους όταν με το καλό τελειώσει η εργασία σου. Πρέπει να κάνεις μια κίνηση wax out, τύπου karate kid και να μπεις με άλλον αέρα στο γραφείο σου ή όπου είναι η δουλειά σου και τα μαμαδίστικα να ξέρεις ότι δεν ενδιαφέρουν κανέναν, ούτε αν εσύ το προηγούμενο βράδυ ξενύχτησες επειδή το παιδί σου είχε πυρετό. Τα αφήνεις στην άκρη και εργάζεσαι σαν να μην είσαι μάνα.

Όταν πια γυρίσεις με το καλό στο σπίτι, τότε πατάς τον άλλον διακόπτη. Πώς κάνει ο Τσάντλερ από τα “Φιλαράκια»” την νευρική κίνησα όταν θέλει να σβήσει κάτι σαν να μην έγινε ποτέ; Σβήνεις όλα σου συνέβησαν στην δουλειά σου, φοράς το χαμόγελο της μαμάς που γυρίζει στο σπίτι και την περιμένει το παιδί ή τα παιδιά της και παίζεις έναν άλλο ρόλο. Αυτόν της γυναίκας που αν είναι κουρασμένη, αν της φώναξε το αφεντικό, αν το project δεν της βγήκε, αν στο μαγαζί της δεν πούλησε, αν κάποιος πελάτης της έβρισε, αν η οικονομία δεν πάει καλά, αν δεν μπήκε ο μισθός της, αν ο άντρας της είναι άνεργος, αν δεν τον πληρώνουν, αν ο ανταγωνισμός από τις άλλες που δεν είναι μανάδες είναι τεράστιος, απλά και μόνο διότι έχουν περισσότερο χρόνο για δουλειά, αν είχε κίνηση και άργησε, αν τώρα πρέπει να μαγειρέψει κιόλας για το βράδυ ή την επόμενη μέρα, πρέπει και ο απογευματινός ρόλος το απαιτεί, να ξεφυσήσει και πάλι πριν μπει στο σπίτι και μόλις ανοίξει η πόρτα να κάνει σαν ανιματέρ, έτοιμη με την είσοδό της να προκαλέσει το χειροκρότημα.

Πολύ απλά γιατί στα παιδιά δεν χρειάζεται να μεταφερθεί τίποτα από την δική μου ή την δική σου σκληρή μέρα στην δουλειά. Τα παιδιά θέλουν να παίξουν με την μαμά τους, να πάνε βόλτα, να πάνε για ποδήλατο, να περάσουν την υπόλοιπη μέρα στην παιδική χαρά μαζί της, να διαβάσουν αργότερα, να ζωγραφίσουν μαζί, να ακούσουν ένα παραμύθι και καθόλου μα καθόλου δεν είναι δική τους δουλειά τα οικονομικά του σπιτιού ή ακόμα και οι προσωπικές φιλοδοξίες της καριέρας σου.

Είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι. Είναι μια ισορροπία που πρέπει να κρατήσεις ανάμεσα στο ροζ και το μαύρο. Καμία μίξη δεν επιτρέπεται.

Δεν είναι εύκολο να μην ζεις σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Κανένας δεν σε προετοίμασε για τόσους ρόλους. Στο έλεγε η μάνα σου ότι μόνο όταν θα γίνεις μάνα θα την καταλάβεις, αλλά δεν περίμενες ότι θα είναι και τέτοια η πίστα που πρέπει να ανέβεις. Στην μια σκηνή loving mother και στην άλλη working girl! Από την γλύκα των παιδικών ματιών, ερωτήσεων και συζητήσεων πρέπει να πατήσεις pause, ύστερα play στον κόσμο των μεγάλων και μετά να αλλάξεις πόζα και πρόζα και να αφοσιωθείς στο οικογενειακό κοινό σου.

Επειδή ανέφερα ρόλους, μην σκεφτείτε ποτέ ότι αυτούς δεν τους παίζουν ζώντας κάθε στιγμή οι μανάδες. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, όταν δεν έχεις παιδί, γυρίζεις στο σπίτι και αν είσαι κουρασμένη πέφτεις με τα μούτρα στον καναπέ και σηκώνεσαι όποτε σε φωτίσει ο Θεός. Αν έχεις παιδί, αυτό δεν είναι στις επιλογές σου. Όταν γυρίσεις από την δουλειά, μπαίνεις σαν πυγμάχος σε ρινγκ στον δεύτερο γύρο της ημέρας, στον οποίο μάλιστα έχεις να αντιμετωπίσεις τον πιο απρόβλεπτο αντίπαλο. Ένα παιδί.