Αλέκα Παπαρήγα: Η γυναίκα που έκανε στιλ την εξυπνάδα

Ακόμα κι αν δεν συμφωνείς με τον πολιτικό της προσανατολισμό, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις επακριβώς τι έχει πει ο Λένιν για τον ιμπεριαλισμό μπορείς ένα πράγμα να παραδεχθείς. Η Αλέκα Παπαρήγα είναι μία από τις αυθεντικές παρουσίες της πολιτικής ζωής της χώρας.

Για κάποιους είναι μία καλτ φιγούρα με άτσαλα πουκάμισα, μακριές φαρδιές φούστες, λάθος μακιγιάζ και μεγάλα γυαλιά, ενώ για κάποιους άλλους η επί χρόνια ηγέτης πολιτικού κόμματος. Από όποια πλευρά κι αν το εξετάσεις η Αλέκα Παπαρήγα, ξεχνώντας το ΚΚΕ, είναι μία γυναίκα που έχει αγωνιστεί για τη γυναίκα και έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στον ανδροκρατούμενο χώρο της πολιτικής.

Οι καταβολές της δε θα της επέτρεπαν να ασχοληθεί με κάτι άλλο πέρα από τα κοινά, αλλά και να κατευθυνθεί ιδεολογικά προς την Αριστερά. Η Αλεξάνδρα Δρόσσου γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου του 1945 από γονείς αντιστασιακούς και μέλη του ΚΚΕ. Ο πατέρας της είναι λαδέμπορος και η μητέρα υπάλληλος στου Καλυβιώτη.

Οι γονείς της την μαθαίνουν να είναι αγωνίστρια σε όλα της. Μπαίνει από τους πρώτους στο Ιστορικό Αρχαιολογικό και κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετέχει σε πορείες και διαδηλώσεις, ενώ στα έδρανα γνωρίζει και τον έρωτα της ζωή της, τον Θανάση Παπαρήγα.

Τελειώνει τις σπουδές της και αρχικά εργάζεται ως υπάλληλος επιχειρήσεων και μετά ως αρχαιολόγος. Το 1961 συμμετέχει στο Κίνημα Ειρήνης και παράλληλα διατελεί μέλος του γραφείου οργάνωσης της νεολαίας της ΕΔΑ και της τριμερούς γραμματείας του γραφείου σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.

Στις αρχές του 1968 η Αλέκα έρχεται σε επαφή με το ΚΚΕ. Θα περάσουν 7 χρόνια μέχρι να γίνει μέλος του γραφείου της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών.

Ασχολείται έντονα με τις γυναίκες και τα δικαιώματά τους. Αποτελεί ιδρυτικό μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας. Το γυναικείο φύλο είναι το πρώτο της μέλημα. Παράλληλα με την πολιτική της δράση γράφει βιβλία για τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση της γυναίκας.

Θα εκλεγεί μέλος της της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ το 1978 και το 1986 θα γίνει μέλος του πολιτικού γραφείου. Είναι επίμονη και ανεβαίνει τα σκαλιά της ιεραρχίας σιγά σιγά. Είναι ορθολογίστρια, μαχητική αλλά λίγο πριν εκλεγεί Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής θα δειλιάσει για λίγο, πιστεύοντας πως δεν μπορεί να στηρίξει το βάρος και την ευθύνη της θέσης.

Είναι γεννημένη για να υπηρετεί το κόμμα κι αυτό ξεπερνά κάθε αμφιβολία. Στις 27 Φεβρουαρίου 1991 γίνεται Γενική Γραμματέας και αυτόματα η πρώτη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα αλλά και η μακροβιότερη αρχηγός κόμματος μετά την μεταπολίτευση.

Θα παραμείνει στο τιμόνι του ΚΚΕ για 22 ολόκληρα χρόνια, μέχρι την Κυριακή 14 Απριλίου του 2013.

Είναι μία γυναίκα με πολιτικό βάρος που αποτελεί πρότυπο για τις γυναίκες, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων.

Είναι μία γυναίκα που μάχεται και γίνεται αποδεκτή εξαιτίας της γνώσης και των δυνατοτήτων της.

Είναι μία αυθεντική παρουσία που εμμένει στα πιστεύω της. Ζει ακόμα σε ένα μικρό διαμέρισμα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, στη γειτονιά που γεννήθηκε. Κάνει μόνη της τις δουλειές του σπιτιού και μαγειρεύει καθημερινά.

Όπως γράφει η δημοσιογράφος Κρουστάλλη Δήμητρα στο Βήμα: ”Η Αλέκα δεν έχει σχέση με τη δημόσια εικόνα της. Είναι κοινωνική, αυθόρμητη και ευαίσθητη. Έχει χιούμορ, είναι έξυπνη, στηρίζει τους φίλους της.”

Οι ρητορικές της ικανότητες είναι παροιμιώδεις. Μπορεί να σε αφήνει παγερά αδιάφορη το περιεχόμενο των λόγων και να μην σε αφορά στο ελάχιστο η ιμπεριαλιστική πολιτική της Αμερικής και η πλουτοκρατία αλλά τουλάχιστον όλα αυτά τα ακούς σε άψογα ελληνικά. Ξύλινος καi ξεπερασμένος λόγος αλλά για διάλεξη σε πανεπιστήμιο.

”Όπως όλοι μας έτσι και η Αλέκα. Δύο πρόσωπα στη συσκευασία του ενός. Όσο σκληρή και μονολιθική ως πολιτικός, τόσο ανθρώπινη και ευαίσθητη στην ιδιωτική της ζωή” γράφει ο Δημήτρης Δανίκας.

Η Αλέκα είναι μία μαχητική πολιτικός με ευφράδεια και χιούμορ. Λατρεύει το ποδόσφαιρο και έχει τρέλα με τα gadgets. Μας αρέσει γιατί είναι αυτό που δείχνει και διατηρεί το ίδιο στιλ από τότε που την γνωρίσαμε.

Αυτό το τελευταίο είναι που τη διαφοροποιεί και την κάνει να κερδίζει πόντους στην εκτίμησή μας. Δεν προσπάθησε ποτέ να λανσαριστεί ως style icon, της αρκεί να είναι ο εαυτός της. Να φορά λάθος παπούτσια, άσχημες φούστες, ατσούμπαλα μπουφάν και να κουρεύεται στο ίδιο μοτίβο δεκαετίες τώρα. Μένει πιστή στην ”σκληρή γραμμή” ακόμα και στην εμφάνιση, μαχόμενη πεισματικά για την ιδεολογία της.

Η Αλέκα είναι μία γυναίκα που ξεχώρισε και κατάφερε να κρατήσει τα ηνία ενός κόμματος για 22 χρόνια. Μπορεί να μην έβαλε ποτέ Louboutin αλλά ας παραδεχθούμε πως λίγες θα κατόρθωναν να ακολουθήσουν τα βήματά της.