Αν νιώθεις εξάντληση λόγω δουλειάς, αυτή η έρευνα σού εξηγεί τι πήγε λάθος
- 27 ΟΚΤ 2021
Η πανδημία του COVID 19 έφερε στο προσκήνιο τις ανισότητες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στον εργασιακό τομέα. Περισσότερες οι γυναίκες που σκέφτηκαν να εγκαταλείψουν την καριέρα τους και ένιωσαν εξαντλημένες από τη διαχείριση της καραντίνας.
Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες αισθάνονται περισσότερο εξουθενωμένοι το 2021 από ό,τι το 2020. Με δεδομένο ότι η πανδημία της COVID 19 δημιούργησε επισφαλείς συνθήκες εργασίας και έλλειψη επιλογών στην παιδική μέριμνα, το γεγονός ότι επίπεδα στρες εμφανίζονται υψηλότερα δεν είναι τόσο περίεργο.
Ωστόσο, μια ανησυχητική νέα έκθεση δείχνει ότι η πίεση που ασκείται στις γυναίκες για την εξισορρόπηση της εργασίας και της φροντίδας των παιδιών, οδηγεί σε δυσανάλογα επίπεδα εξουθένωσης.
Πανδημία και οικογενειακά βάρη
Η ετήσια έκθεση Women in the Workplace από τη McKinsey & Co. και το LeanIn.Org διαπίστωσε ότι το χάσμα μεταξύ γυναικών και ανδρών που δηλώνουν εξουθενωμένοι, έχει σχεδόν διπλασιαστεί τον τελευταίο χρόνο. Στην έρευνα, στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 65.000 υπάλληλοι της Βόρειας Αμερικής, το 42% των γυναικών και το 35% των ανδρών ανέφεραν ότι αισθάνονται εξαντλημένοι συχνά ή σχεδόν πάντα το 2021. Τα ποσοστά πέρυσι ήταν 32% για τις γυναίκες και το 28% για τους άνδρες.
Γνωρίζουμε εδώ και αρκετό καιρό, ότι οι γυναίκες βιώνουν δυσανάλογα τα βάρη της πανδημίας. Έχουν αναλάβει περισσότερες ευθύνες στο σπίτι – από την επίβλεψη της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης για τα παιδιά τους, έως τις βασικές δουλειές του σπιτιού.
Εγκαταλείποντας την καριέρα για το σπίτι
Οι γυναίκες έχουν επίσης αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους σε δυσανάλογο ποσοστό.
Πολλές μητέρες εγκατέλειψαν τη δουλειά τους, λόγω έλλειψης παιδικής μέριμνας όταν σχολεία και παιδικοί σταθμοί έκλεισαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Υπήρχαν σχεδόν 1,5 εκατομμύριο λιγότερες μητέρες με παιδιά 18 ετών και κάτω στο εργατικό δυναμικό τον Μάρτιο του 2021 σε σύγκριση με τον Φεβρουάριο του 2020, σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής των ΗΠΑ.
Μία στις τρεις γυναίκες σκέφτηκε να βάλει σε αναμονή την καριέρα της ή να εγκαταλείψει εντελώς το εργατικό δυναμικό το περασμένο έτος, σύμφωνα με την έκθεση, ενώ πέρυσι το ποσοστό άγγιζε τη μία στις τέσσερις.
Υπάρχει πιθανώς μια οικονομική λογική, τουλάχιστον εν μέρει, για αυτήν την εξέταση. Όταν τα ζευγάρια αποφασίζουν ποιος θα πρέπει να αποχωρήσει από την εργασία για καθήκοντα παιδικής μέριμνας – ή απλά ποιος πρέπει να ασχοληθεί με την εργασία και τη φροντίδα των παιδιών – η διαφορά στις αμοιβές, δείχνει το άσχημο αλλά αληθινό πρόσωπό της.
Για πολλά στρέιτ ζευγάρια, απλώς έχει πιο οικονομικό νόημα για τη γυναίκα να εγκαταλείψει την εργασία της.
Στην ίδια έρευνα, μόλις το 27% των ανδρών δήλωσε ότι σκέφτηκε να αφήσει την καριέρα του το 2021.
Πανδημία και εργασιακές ανισότητες
PEXELS
Για όσους παραμένουν στο εργατικό δυναμικό, δεν είναι περίεργο να αισθάνονται εξουθενωμένοι, ακόμη και πέρα από τις απαιτήσεις της παιδικής φροντίδας. Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό από τους άνδρες να βιώσουν μικροεπιθετικότητα στην εργασία.
Σύμφωνα με την έκθεση, για παράδειγμα, το 34% των γυναικών που είναι ανώτερα στελέχη και το 27% των γυναικών που είναι υπάλληλοι, δήλωσαν ότι αμφισβητήθηκε η κρίση τους, σε αντίθεση με το 22% των ανδρών.
Οι γυναίκες έχουν επίσης να διαχειριστούν θέματα ποικιλομορφίας, ισότητας και ένταξης σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους τους, αλλά οι περισσότερες εταιρείες που συμμετείχαν στην έρευνα ανέφεραν ότι δεν αναγνωρίζουν επίσημα αυτή τη δουλειά.
Η έκθεση διαπίστωσε ότι παρά την τάση εταιρειών απέναντι στην καταπολέμηση διακρίσεων, μία στις οκτώ έγχρωμες γυναίκες, εξακολουθεί να είναι και η μόνη γυναίκα και το μοναδικό άτομο της φυλής τους σε οποιαδήποτε συνάντηση ή αίθουσα και είναι πιο πιθανό να βιώσουν μικροεπιθετικότητες από τους συναδέλφους τους.
Χάσμα ορατότητας
Επιπλέον, πολλές γυναίκες ανέφεραν την ευελιξία να εργάζονται από το σπίτι ως καθοριστικής σημασίας για να παραμείνουν στο εργατικό δυναμικό. Τα 2/3 των γυναικών σε μια μελέτη του Απριλίου 2021 ,δήλωσαν ότι θα ήθελαν να εργάζονται εξ αποστάσεως τουλάχιστον 3 ημέρες την εβδομάδα μετά το τέλος της πανδημίας, ενώ το 57% των ανδρών είπε το ίδιο.
Οι λευκοί άνδρες ήταν πιο πιθανό να πουν ότι σχεδίαζαν να επιστρέψουν στο γραφείο με πλήρη απασχόληση μετά την πανδημία, ενώ οι έγχρωμες γυναίκες, λιγότερο πιθανό.
Το κενό αυτό φανερώνει ένα πιθανό χάσμα ορατότητας, όταν οι εργαζόμενοι επιστρέφουν στο γραφείο, ειδικά για έγχρωμες γυναίκες που ιστορικά αγωνίστηκαν να κερδίσουν την αναγνώριση για τα επιτεύγματά τους και να γίνουν αντιληπτές από τα αφεντικά τους στον χώρο εργασίας.
Ακόμα πιο ανησυχητικό, είναι το ότι η μελέτη υπογραμμίζει μια σημαντική διαφορά, μεταξύ αυτού που οι λευκοί υπάλληλοι αντιλαμβάνονται ως πολύτιμη συμμαχία με τις έγχρωμες γυναίκες στον χώρο εργασίας και αυτού που συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Ενώ το 77% των λευκών εργαζομένων θεωρεί τον εαυτό του σύμμαχο με τους έγχρωμους στο χώρο εργασίας τους, μόνο το 21% ανέφερε ότι υποστήριξε σταθερά ευκαιρίες για έγχρωμες γυναίκες και μόνο το 10% ανέφερε ότι καθοδηγούσε μια έγχρωμη γυναίκα.
Επιστροφή στην «κανονικότητα»
Γυναικείες οργανώσεις, μεγάλες εταιρείες, ακόμη και κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν κρούσει επανειλημμένα τον κώδωνα του κινδύνου για τις γυναίκες που εγκαταλείπουν το εργατικό δυναμικό: Λιγότερες γυναίκες στο εργατικό δυναμικό σημαίνει πιο αδύναμη οικονομία.
Όμως, τα στοιχεία δείχνουν ότι, ενάμιση χρόνο μετά την πανδημία, κυβερνήσεις και επιχειρήσεις έχουν κάνει ελάχιστα ουσιαστικά για να λύσουν τα προβλήματα της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Το μοντέλο ήταν κακό από τη δημιουργία του – η διαφορά στις αμοιβές από μόνη της είναι απόδειξη αυτού – και πλέον γνωρίζουμε ότι δεν θα επιστρέψουμε σύντομα σε μια προ πανδημίας «κανονικότητα».
Παρά τις συζητήσεις που προκάλεσε η πανδημία για πιο περιεκτικά και ευέλικτα εργασιακά περιβάλλοντα, οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν δει ακόμη αυτά τα οφέλη να εμφανίζονται στον χάρτη. Αναπόφευκτα, χωρίς αλλαγή, ακόμη περισσότερες γυναίκες θα εγκαταλείπουν τις δουλειές τους.
