Άνγκελα Μέρκελ: 16 ατάκες για τα 16 χρόνια εξουσίας της

H Άνγκελα Μέρκελ λειτουργούσε πάντα με τον δικό της τρόπο. Με αυτόν διαχειρίστηκε πολλές και σημαντικές κρίσεις, όπως η οικονομική κρίση του 2008, η κρίση του ευρωπαϊκού χρέους, η μεταναστευτική κρίση του 2015, η πανδημία του Covid – 19. Διαχειρίστηκε, μεταξύ άλλων, την κρίση Ρωσίας – Ουκρανίας, βοήθησε στη διαπραγμάτευση του Brexit και είδε τον Donald Trump, να αναλαμβάνει και να φεύγει από την εξουσία. Κάθε ένα από τα παραπάνω γεγονότα είχαν τη δυναμική να είναι πολύ πολύ καταστροφικά. Κανένα όμως δεν κατέστρεψε την Άνγκελα Μέρκελ.

Ο ρόλος της σε αυτές τις κρίσεις είναι αμφιλεγόμενος όπως και όλη η πολιτική της λιτότητας που επέβαλε που δημιούργησε ίσως περισσότερη βλάβη παρά όφελος, αν όχι στους πολίτες της δικής της χώρας, σίγουρα σε αυτές στις οποίες ο λόγος της Γερμανίας ήταν νόμος. Μιλώ για τις χώρες της Ευρώπης όπως η δική μας. Κι αν μπορείς να αμφισβητήσεις τις προθέσεις της, την αποτελεσματικότητα των πολιτικών και των μέτρων της, αυτό που δεν μπορείς να αμφισβητήσεις είναι το ότι η Άνγκελα Μέρκελ είχε ηγετικές ικανότητες. Η μακρόχρονη παρουσία της στην καγκελαρία είναι που το αποδεικνύει.

Αν μία παρακαταθήκη αφήνει (χωρίς αυτή να επιδέχεται αμφισβήτηση) η Angela Merkel, αυτή είναι ακριβώς αυτό το γεγονός: Ότι ήταν η πρώτη γυναίκα καγκελάριος και μάλιστα η πρώτη γυναίκα καγκελάριος που παρέμεινε στην εξουσία για 16 χρόνια. Μπορεί η ίδια να απέφευγε για χρόνια να απαντήσει στο αν είναι φεμινίστρια (το 2017 όταν την πίεσαν να πάρει θέση είπε «Δεν θέλω να αποδώσω στον εαυτό μου έναν τίτλο που δεν τον έχω πραγματικά»), μέχρι να ανακοινώσει ότι εγκαταλείπει την πολιτική, αλλά το πιο φεμινιστικό χαρακτηριστικό της απ’ όλα, ήταν η πολιτική της ύπαρξη αυτά τα 16 χρόνια σε δωμάτια γεμάτα με άνδρες, σε έναν χώρο παντελώς ανδροκρατούμενο. Αυτόν της εξουσίας.

Αυτά τα 16 χρόνια η Άνγκελα Μέρκελ μας πρόσφερε -εκτός από πολλούς λόγους να συγχιζόμαστε με τις πολιτικές της- και κάποιες φράσεις για την εξουσία, για τις γυναίκες, για την πολιτική, για τη ζωή που αξίζει να τις θυμόμαστε και μετά την αποχώρησή της. 16 ατάκες της, μία για κάθε της χρόνο στην εξουσία, αρχίζοντας από την όψιμη παραδοχή της για τον φεμινισμό, τον Σεπτέμβριο του 2021, όταν ήδη είχε ανακοινώσει ότι αυτές είναι οι τελευταίες της ημέρες στην καγκελαρία. Θα τις διαβάσεις όλες παρακάτω.

16 ατάκες της Άνγκελα Μέρκελ που εμπνέουν

Σκέφτηκα την απάντησή μου περισσότερο οπότε μπορώ να πω ναι: Όλοι θα έπρεπε να είμαστε φεμινιστές.

Ναι, τώρα τα μικρά κορίτσια στη Γερμανία ξέρουν ότι μπορεί να γίνουν κομμώτριες ή καγκελάριοι. Για να δούμε.

Ίσως να έγινα πιο σκληρή. Η έκθεση σε τόσες ακραίες καταστάσεις τείνει να σκληραίνει έναν άνθρωπο. Πρέπει να αναπτύξεις τακτικές επιβίωσης.

Είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλο. Προσπαθώ να πείσω αυτούς που έχουν αμφιβολίες. Θέλει ακόμα δουλειά.

Είναι πολύ, πολύ καλύτερο να μιλάμε ο ένας στον άλλο, παρά ο ένας για τον άλλο.

 

Θα μπορούσες σίγουρα να πεις ότι ποτέ δεν υποτίμησα τον εαυτό μου, δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να είσαι φιλόδοξη.

 

Καταλαβαίνω γιατί πρέπει να το κάνει αυτό – για να αποδείξει ότι είναι άνδρας. Φοβάται τις ίδιες του τις αδυναμίες.

Ένας καλός συμβιβασμός είναι εκείνος όπου όλοι προσφέρουν κάτι.

 

Μου φαίνεται πώς το γεγονός ότι είμαι γυναίκα μοιάζει πιο σημαντικό «πρόβλημα» από το γεγονός ότι κατάγομαι από την Ανατολική Γερμανία. Για μένα δεν είναι σημαντικό. Ο μόνος τρόπος που γνωρίζω τον εαυτό μου είναι ως γυναίκα.

 

Όποιος αποφασίσει να αφιερώσει τον εαυτό του στην πολιτική, ξέρει ότι το να βγάλει λεφτά δεν είναι η πρώτη του προτεραιότητα.

Ο καθένας προσπαθεί να βρει συμβιβασμούς με αμοιβαίο σεβασμό αλλά και με ξεκάθαρη άποψη. Αυτό είναι η πολιτική, το να ψάχνεις πάντα να βρεις έναν κοινό τρόπο να προχωρήσεις.

 

Ο καθένας που έρχεται εδώ είναι άνθρωπος κι έχει δικαίωμα να του συμπεριφέρονται ανθρώπινα.

Η καρδιά και η ψυχή της Ευρώπης είναι η ανοχή. Μας πήρε αιώνες να το καταλάβουμε. Έχουν καταδιώξει και καταστρέψει ο ένας τον άλλο. Έχουμε αφήσει την χώρα μας να ρημαχτεί. Η χειρότερη περίοδος μίσους, απόγνωσης και καταστροφής συνέβη ούτε μία γενιά πριν. Έγινε στο όνομα του λαού μου.

 

Ο φόβος δεν ήταν ποτέ καλός σύμβουλος, ούτε στις προσωπικές μας ζωές ούτε στην κοινωνία μας. Οι πολιτισμοί και οι κοινωνίες που δομούνται με φόβο, αναμφίβολα δεν θα προχωρήσουν στο μέλλον.

Στην Ανατολική Γερμανία, πάντα πέφταμε πάνω σε φράγματα πριν ακόμα καταφέρουμε να ανακαλύψουμε τα δικά μας, προσωπικά φράγματα.

Με θεωρούν επαγγελματία της καθυστέρησης μερικές φορές, αλλά νομίζω ότι είναι ουσιαστικό και τρομερά σημαντικό να φέρω μαζί μου τους ανθρώπους και να τους ακούσω ουσιαστικά στις πολιτικές συζητήσεις.