Αντιγόνη Ντρισμπιώτη: 5 πράγματα που δεν ξέρεις για την παγκόσμια πρωταθλήτρια στο βάδην

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη στα 39 της χρόνια κατέκτησε το πρώτο της μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και η συγκίνησή της ήταν εμφανής, όταν τον περασμένο Αύγουστο τερμάτισε με την ελληνική σημαία και ξέσπασε σε κλάματα. H πρωταθλήτρια κατέκτησε την τρίτη θέση στο βάδην, ολοκληρώνοντας την προσπάθειά της στα 35 χλμ σε 2:43:22 στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου της Βουδαπέστης.

«Τώρα θέλω να ξεκουραστώ, να κλάψω πολύ, να αγκαλιάσω την οικογένειά μου, να κλάψω μαζί τους. Είναι μαζί μου και τους ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πάρα πολύ τον προπονητή μου που μου πρόσφερε όλη αυτή την εμπειρία» είχε δηλώσει η αθλήτρια στο τέλος της κούρσας.

Για να φτάσει εκεί χρειάστηκε να διανύσει πολλά περισσότερα χιλιόμετρα. Έναν αγώνα δρόμου που ξεκίνησε από την Καρδίτσα κι έχει φτάσει στα πέρατα του κόσμου. Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη είναι η απόδειξη πως η θέληση, το ταλέντο και το πείσμα απέναντι σε κάθε εμπόδιο μπορούν να σε κάνουν να κατακτήσεις τα όνειρά σου. Κι αυτό είναι το πρώτο από τα πολλά πράγματα που ίσως δεν ξέρεις για εκείνη.

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη όταν δεν προπονείται, δουλεύει σε τσιπουράδικο

Η 40χρονη Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, δουλεύει σέρβις στο τσιπουράδικο που διατηρεί η οικογένεια της στην Καρδίτσα, 7 μέρες την εβδομάδα. Σε καθημερινή βάση, όταν η δουλειά τελειώνει βρίσκεται στο στάδιο της Καρδίτσας για τις προπονήσεις της. «Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα να ξέρεις πως εσύ δεν ξάπλωσες στον καναπέ σου να βάλεις το μαξιλάρι και να γυρίσεις πλευρό. Εσύ δούλευες το βράδυ. Μεγαλύτερη ανταμοιβή δεν υπάρχει», είχε δηλώσει.

«Δεν είναι καθόλου εύκολο για κάποιον που κάνει πρωταθλητισμό παράλληλα να εργάζεται. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν γίνεται να ζήσεις από τον αθλητισμό. Όχι τουλάχιστον από το άθλημα με το οποίο ασχολούμαι. Σε αυτό είμαστε εντελώς μόνοι», είχε πει στο athletestories.gr η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, εξηγώντας γιατί συνεχίζει να εργάζεται στην οικογένειακή επιχείρηση. Ωστόσο η ίδια αναγνωρίζει ότι το γεγονός ότι δουλεύει με την οικογένειά της είναι το ίδιο που κάνει εφικτό το όνειρο του πρωταθλητισμού. «Θα ήταν πολύ δύσκολο, αν δούλευα κάπου αλλού», εξηγούσε.

Η αγάπη της για το βάδην ξεκίνησε καθώς βάδισε να πιάσει ένα μπαλάκι τένις

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1984 στην Καρδίτσα όπου μέχρι σήμερα ζει με την οικογένειά της. Εκεί ήταν που συναντήθηκε πρώτη φορά με το άθλημα που τη μάγεψε. «Είχα κάνει τις εξετάσεις για το αθλητικό σχολείο. Παίζοντας τένις μου έφυγε το μπαλάκι και πηγαίνοντας να πιάσω το μπαλάκι, βάδισα λίγο πιο γρήγορα από το κανονικό βάδισμα. Ο τότε προπονητής μου που μέχρι και πέρσι ήταν προπονητής μου, είδε το βάδισμά μου και είπε “Αυτή η κοπέλα είναι για βάδισμα”. 3 χρόνια μετά πήγα στο στάδιο είδα το άθλημα τυχαία και λέω “Αυτό θέλω να κάνω”».

Η οικογένεια που την κάνει να συνειδητοποιεί τις κατακτήσεις της

Η αγάπη της για την οικογένειά της είναι μεγάλη, καθώς όπως είχε πει στον Γιώργο Καπουτζίδη, δεν θα μπορούσε να πετύχει τίποτα χωρίς τους δικούς της ανθρώπους. Ο πατέρας της έφυγε από τη ζωή λίγο μετά την πρόκρισή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Μετά την κατάκτηση της 8ης θέσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε αναφερθεί και πάλι στην οικογένειά της:

«Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι έχει συμβεί. Πρέπει να γυρίσω πίσω, να δω τους δικούς μου ανθρώπους για να καταλάβω τι έχει συμβεί. Αυτήν την αγκαλιά την οικογενειακή, τη φιλική, να τη νιώσω, να τη ζήσω, να την αισθανθώ. Την έχω ανάγκη για να καταλάβω πραγματικά τι έχει συμβεί», είχε πει χαρακτηριστικά τότε η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη. Μια τέτοια αγκαλιά της χάρισε ο σύζυγός της, Αλέξανδρος, μετά τον τερματισμό της στο Μόναχο.

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη ξανάρχισε τον αθλητισμό όταν έφτασε στο όριο της νευρικής ανορεξίας

Ήταν μόλις 10 χρόνια μετά την επιστροφή της στο βάδην, που η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη κατάφερε να βγει 8η στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Βλέπεις η αθλήτρια είχε σταματήσει τον αθλητισμό στα 20 της χρόνια λόγω των σπουδών, των προσωπικών της υποχρεώσεων και οικογενειακών ζητημάτων όπως είχε πει σε συνέντευξή της.

«Υπήρχαν γεγονότα και καταστάσεις που εκείνη την περίοδο με έκαναν να μην θέλω να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Δεν είχα και τον χρόνο άλλωστε. Στα 27 μου όμως ένιωσα την επιθυμία να αρχίσω ξανά να “χτίζω” το σώμα μου. Είχα χάσει και πάρα πολλά κιλά. Ήμουν τόσο αδύνατη, ώστε εκείνη την περίοδο είχα φτάσει να ζυγίζω 43 κιλά! Βρέθηκα στο όριο της νευρικής ανορεξίας. Δεν έτρωγα σχεδόν τίποτα», είχε εξομολογηθεί στο athletestories.gr.

«Παρά το γεγονός ότι ψυχολογικά ήμουν καλά, είχα παραμελήσει λίγο τον εαυτό μου. Η αλήθεια βέβαια είναι πως δεν ήμουν και πολύ του φαγητού. Έπρεπε όμως να κάνω κάτι, να φτιάξω το σώμα μου. Ξεκίνησα λοιπόν να ασχολούμαι ξανά με τον αθλητισμό», σημείωσε στη συνέχεια. Κι ενώ ξεκίνησε για τον εαυτό της, ένας καλός της φίλος την προκάλεσε να επιστρέψει στο επίπεδο του πρωταθλητισμού αν μπορούσε. «Μπορώ», απάντησε κι έτσι ξεκίνησαν όλα ξανά όταν ήταν 27 ετών.

Η ηλικία που κόντεψε να γίνει εμπόδιο

Μπορεί τις επιδόσεις που έχει η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη στο άθλημά της να τις περιμένουν συνήθως από νεαρότερους αθλητές, αλλά εκείνη αποδεικνύει ότι ακόμα και στον αθλητισμό καμιά φορά η ηλικία είναι ένας τυχαίος αριθμός. Δυστυχώς όμως, για το κράτος δεν είναι έτσι.

Στη συνέντευξή της στο athletestories.gr, η χρυσή πρωταθλήτρια Ευρώπης εξομολογήθηκε ότι αμέσως μετά την κατάκτηση της 8ης θέσης στους Ολύμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, κόντεψε να χάσει την Ολυμπιακή υποτροφία λόγω της ηλικίας της.

«Είχε μπει ηλικιακό όριο στους αθλητές που θα έπαιρναν τα χρήματα. Θεώρησα ότι αυτό ήταν άδικο. Πώς ήταν δυνατόν, από την στιγμή που έφερα στην Ελλάδα την όγδοη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, να λένε από την Ολυμπιακή Επιτροπή ότι δεν μπορούσα λόγω ηλικίας να πάρω την υποτροφία για να συνεχίσω την προσπάθειά μου; Μου “χτύπησε” πολύ άσχημα. Ήταν πολύ υποτιμητικό και γι’ αυτό και αντέδρασα», εξήγησε.

«Κι όπως φάνηκε από την απόφαση που πάρθηκε λίγες ημέρες αργότερα, κάποιες φορές πρέπει να αντιδράς για να πετυχαίνεις πράγματα, όχι μόνο για σένα αλλά και για το μέλλον του αθλητισμού. Κι ας μην σε βλέπουν μετά με καλό μάτι», είχε συμπληρώσει η αθλήτρια.

«Προσωπικά, δεν με απασχολεί καθόλου πώς θα με δουν», συμπλήρωνε τονίζοντας ότι αυτό που την ενδιαφέρει είναι να ανοίξει λίγο παραπάνω το μυαλό κάποιων ανθρώπων. Την απασχολεί, δεν την απασχολεί εμείς μόνο ως λαμπρό role model μπορούμε να τη δούμε. Ένα role model που βαδίζει και θα συνεχίσει να βαδίζει προς το φως.