Αντριάνα Παρασκευοπούλου: «Δεν ρωτάνε έναν άντρα αν νιώθει τύψεις που δουλεύει πολύ και δεν είναι κοντά στα παιδιά του»
- 16 ΔΕΚ 2022
Περί στερεοτύπων η συζήτηση και πάλι. Γιατί με δυσκολία αλλάζουν οι παγιωμένες καταστάσεις και οφείλουμε να τα λέμε, να τα ξαναλέμε και να τα φέρνουμε σε πρώτο πλάνο. Κι ας κουράζονται κάποιοι, εμείς επιμένουμε. Η Αντριάνα Παρασκευοπούλου καλεσμένη στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον τη μεσημβρίαν», μίλησε για τον σεξισμό.
Η Αντριάνα Παρασκευοπούλου θέλησε να σταθεί και στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου που φυσικά δέχονται μόνο γυναίκες και μόνο μάνες. Νιώθετε τύψεις μάνες που δουλεύετε πολύ και που βγαίνετε και αφήνετε τα παιδιά σας στο σπίτι;
Αντριάνα Παρασκευοπούλου: «Είναι ένας αγώνας καθημερινός»
Η Αντριάνα Παρασκευοπούλου τα είπε όλα. «Πλέον αναγνωρίζω ότι σεξισμό δεχόμαστε οι γυναίκες γενικά, όχι μόνο εμείς που δουλεύουμε στην τηλεόραση.
Είναι κάποια στερεότυπα που κακώς έχουν καλλιεργηθεί μέσα στην κοινωνία. Αυτό που κρατάω εγώ είναι πως πια για πρώτη φορά είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε και να πάμε ένα βήμα μπροστά.
30% των επιστημόνων παγκοσμίως είναι γυναίκες, αποκλείεται να αξίζει μόνο το 30%. Στην Ελλάδα το 20% στη Βουλή, 20% στους Υπουργούς, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έχουμε 332 Δήμους και έχουμε σε αυτούς μόλις 19 γυναίκες και οι 2 είναι από τις Κυκλάδες. Θεωρητικά πολλά πράγματα λέγονται, όμως χρειάζεται η πράξη και μόνο η πράξη», ανέφερε η Αντριάνα Παρασκευοπούλου.
Πώς επιλέγει όμως να αντιμετωπίζει όσους την αντιμετωπίζουν διαφορετικά λόγω του φύλου της; «Είναι ένας αγώνας καθημερινός. Δεν υπάρχει ένα λεπτό που μπορείς να σταματήσεις. Για μένα το λεπτό που θα σταματήσεις είναι και το λεπτό που έχουν τελειώσει πάρα πολλά πράγματα.
Αν ήταν ένας στίβος και τρέχαμε εγώ και ένας άντρας, θα φτάναμε και οι δύο στο τέρμα, αλλά σε εμένα δεν θα αναγνωριζόταν τόσο όσο σε εκείνον.
Με ρωτάνε πολλές φορές στις συνεντεύξεις μου αν νιώθω τύψεις που δουλεύω πολύ και δεν είμαι κοντά στα παιδιά μου, που δεν το ρωτάνε βέβαια αυτό σε έναν άντρα ποτέ.
Εγώ θυμάμαι να είμαι μια ζωή ένας ζογκλέρ διαχείρισης χρόνου. Και επειδή απαντώ ότι δεν νιώθω τύψεις, γιατί έτσι νιώθω, ότι είμαι κοντά στα παιδιά μου, καμιά φορά σκέφτομαι μήπως το ότι δεν βγαίνω και πολύ ενοχική δεν είναι σωστό;»
Αυτά μέχρι τα επόμενα (αυτονόητα).
