Κάνε αναζήτηση, γράψε τουλάχιστον 3 χαρακτήρες
Ladylike
VIRAL

Αυτή η κοπέλα θα σου δείξει την αλήθεια πίσω από το κίνημα “αγάπα το σώμα σου”

Ο καταιγισμός εικόνων με hashtags τύπου "love your body" και "body positivity", μπορεί να σε κάνει να αναρωτηθείς για τον πραγματικό σκοπό του "κινήματος" αυτού. Η αλήθεια εννοείται πως δεν είναι ότι προσπαθεί να παρουσιάσει την παχυσαρκία ως κάτι φυσιολογικό, αλλά μάλλον να κάνει έναν άνθρωπο με επιπλέον κιλά να κυκλοφορεί, να γελάει, να χορεύει, να τρώει, να ζει χωρίς να ντρέπεται.

Παρόλο που με θλίβει το ότι ακόμα πρέπει να εξηγούμε τι ακριβώς σημαίνει (και συμβαίνει), με όλες αυτές τις εικόνες με χοντρές γυναίκες που εξυμνούν «τα πάχη τους, τα κάλλη τους», κατανοώ τη δυσκολία του να αλλάξει μια βαθιά ριζωμένη ιδέα και να επικρατήσει η ιδέα ότι το πάχος μπορεί να είναι όμορφο (όταν δεν είναι επιβλαβές), ή ότι δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι όμορφο ή άσχημο, είναι απλά ένα ακόμα σώμα, σαν το αδύνατο, το γυμνασμένο, το «ό,τι έχεις επιλέξει/γεννηθεί και είσαι».

Η Andriana, η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως “fat body positive babe”, έκανε μια ανάρτηση στην οποία μιλάει αναλυτικά για το πώς είναι να μισείς και να μαθαίνεις τελικά να αγαπάς το σώμα σου. Και πάλι, όχι όλες τις μέρες και τις ώρες.

Sometimes I forget how far I’ve come. Sometimes I forget how much I’ve learnt. Sometimes I forget how many people in the world are still walking around with intense hatred about their bodies. I think aiming for absolute body love 24/7 is unrealistic but body hatred deep seeding body hatred which feels like you’re walking through mud every day is not only heartbreaking it’s physical,emotional, mental torture. For me living in my body from ages 8-20 was hell. It was a constant battle to feel even the tiniest bit of worth. It caused me to make bad decisions, it allowed me to hang around people who didn’t deserve my time a lot longer than I should of, it prevented me from doing things that would of been fun & adventurous. So before I ask a question to you keep in mind there is no ‘right’ way or ‘wrong’ way to feel about your body. Also the way you feel about your body can be because of experiences, societal conditioning and so many other things. If you feel good in your body, great. If you don’t that is okay too. If you want to feel better about your body, that’s awesome. If you’re not ready to work towards that that’s okay too but honest conversations about how we feel about our bodies can spark support, understanding and love. So if you feel inclined as this is a safe space tell me how do you feel about your body? Too hard to comment right now let me know on the emoji scale. Right this instant I feel good about my body = . Right this instant I feel neutral about my body = . Right this instant I feel bad about my body = . Right this instant I don’t know how I feel about my body = . No wrong answers and you’ll be surprised I’m sure about how many people feel similarly to you! (Currently I feel tired, I feel a little annoyed at my body because of my PCOS diagnosis. I don’t feel in love with my body but I do respect it. I honour it as much as I can. I’m trying to find ways to make it feel rested and energised. Physically I enjoy it’s softness). #fatactivist #bodyimage

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Fat Body Positive Babe (@iamdaniadriana) στις

«Καμια φορά ξεχνώ πού έχω φτάσει. Καμια φορά ξεχνώ πόσα πολλά έχω μάθει. Καμια φορά ξεχνώ πόσοι άνθρωποι στον κόσμο περπατούν ακόμα με τρομερό μίσος για το σώμα τους. Νομίζω ότι το να στοχεύεις στην απόλυτη αγάπη για το κορμί σου 24/7 δεν είναι ρεαλιστικό, αλλά το μίσος για το σώμα σου, αυτό το μίσος που είναι βαθύ και σε κάνει να νιώθεις σα να περπατάς σε λάσπη κάθε μέρα, δεν είναι μόνο ότι σε πληγώνει, αλλά είναι ένα φυσικό, συναισθηματικό, νοητικό μαρτύριο. Για μένα, το να έχω το σώμα μου από τα 8 μέχρι τα 20 μου ήταν κόλαση. Ήταν μια συνεχής μάχη για να νιώσω ακόμα και στο ελάχιστο ότι αξίζω. Με έκανε να πάρω κακές αποφάσεις, με άφηνε να κάνω παρέα με ανθρώπους που δεν άξιζαν τον χρόνο μου, με απέτρεπε από το να κάνω πράγματα που θα ήταν διασκεδαστικά και περιπετειώδη. Θέλω να έχεις στο μυαλό σου ότι δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να νιώθεις για το σώμα σου. Επίσης το πώς νιώθεις γι’ αυτό, μπορεί να είναι εξαιτίας κάποιων εμπειριών, κοινωνικών συνθηκών και τόσων πολλών άλλων πραγμάτων. Αν νιώθεις καλά με το σώμα σου, τέλεια. Αν δεν νιώθεις καλά, κι αυτό δεκτό. Αν θες να νιώσεις καλύτερα, αυτό είναι φανταστικό. Αν δεν είσαι ακόμα έτοιμη να δουλέψεις για κάτι τέτοιο, τότε κι αυτό είναι εντάξει, αλλά το να συζητάμε με ειλικρίνεια πώς νιώθουμε για το σώμα μας μπορεί να γεννήσει στήριξη και κατανόηση και αγάπη[…]Αυτή τη στιγμή δεν είμαι ερωτευμένη με το σώμα μου, αλλά το σέβομαι. Το τιμώ όσο μπορώ. Προσπαθώ να βρω τρόπους να το ξεκουράσω και να το γεμίσω ενέργεια. Απολαμβάνω όμως την απαλότητά του».