Έλενα Ακρίτα: Η συγγνώμη γι’ αυτό που είχε γράψει πριν 40 χρόνια και η λεκτική κακοποίηση

Αυτή τη φορά, η Έλενα Ακρίτα καταπιάνεται – μεταξύ άλλων – με τον Μάρκο Σεφερλή και τη σάτιρα. Σχολιάζει τα όρια που έχουν σαφέστατα αλλάξει πλέον, όταν κάποιος κάνει κωμωδία. Παράλληλα ζητά συγγνώμη για δικά της σφάλματα που πλέον αποτελούν ρητορική μίσους. Ακόμα, ασχολείται και με την κακοποίηση. Πώς μια έξοδος με γνωστούς της, την έκανε να συνειδητοποιήσει τις σχεδόν αδιόρατες μορφές της λεκτικής κακοποίησης;

Αφοπλιστική, ειλικρινής, μοναδική, η Έλενα Ακρίτα τα λέει ακριβώς όπως έχουμε ανάγκη να τα ακούσουμε.

Η σάτιρα έχει όρια για την Έλενα Ακρίτα

Η Έλενα Ακρίτα, με αφορμή μια αγωγή που είχε κάνει στο πρόσωπό της ο Μάρκος Σεφερλής, θίγει το θέμα του αν τελικά η σάτιρα έχει όρια. Η Έλενα Ακρίτα είχε κάνει μια αρνητική κριτική στο πρόσωπο του ηθοποιού πριν 2 χρόνια όπου του καταλόγιζε το γεγονός ότι βγάζει το γέλιο χλευάζοντας ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Η απόφαση μπορεί να μην έχει βγει ακόμα, αλλά η δημοσιογράφος χρησιμοποίησε το περιστατικό αυτό, ώστε να ζητήσει συγγνώμη για ένα δικό της κείμενο, που είχε γράψει πριν 40 χρόνια.

«Έχει όρια η σάτιρα. Σαφώς και πρέπει να έχει όρια η σάτιρα. Δεν είναι δυνατόν ένας ηθοποιός πάνω απ’ τη σκηνή, να εξευτελίζει μια γυναίκα η οποία είναι πιο αφράτη από το κοινωνικώς αποδεκτό[…]κι εκείνη να γελάει ενώ προφανώς από μέσα της καταπίνει κάποια δάκρυα. Κανένας δεν το βρίσκει αστείο αυτό το πράγμα[…] Από την εποχή του Αριστοφάνη, μέχρι σήμερα, τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν κάνει άλματα; Η ενσυναίσθηση, η ευαισθητοποίηση, η διεκδίκηση αιτημάτων και δικαιωμάτων δεν έχουν κάνει άλματα; Είμαστε αυτοί που ήμασταν τότε; Είναι δυνατόν με τα ίδια κριτήρια να κρίνουμε το σήμερα με το τότε;[…] Έχουν αλλάξει τα πράγματα κι αυτό είναι καλό. Η σάτιρα, λοιπόν, ναι έχει όρια. Νομίζω ότι πριν από 40 χρόνια που έγραφα Ευθυμογραφήματα στον Ταχυδρόμο, είχα γράψει και ένα για εντός πολλών εισαγωγικών πια χοντρές. Οι χοντρές που πάνε γυμναστήρια κλπ».

Ζητώ συγγνώμη σήμερα για κάτι που έγραψα πριν από 40 χρόνια. Αυτό, λοιπόν, που δεν ήταν τότε κακοποιητικό, είναι σήμερα. Είναι ρητορική μίσους και δεν είναι σάτιρα.

Η λεκτική κακοποίηση δεν είναι ρουτίνα

Στη συνέχεια, η Έλενα Ακρίτα αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό που έζησε η ίδια με τον άντρα της. Σε μια έξοδο που βρέθηκε με μια παλιά συμμαθήτριά της και τον άντρα της, παρατήρησε την κακοποιητική συμπεριφορά αυτού σε βάρος της γυναίκας του σε όλη τη διάρκεια της νύχτας. Με αφορμή, λοιπόν, αυτή της την εμπειρία, η δημοσιογράφος μίλησε για την κακοποίηση, η οποία πολλές φορές παίρνει μορφές που δυσκολευόμαστε ή δεν θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε.

«Μπαίνουμε σιγά σιγά όλες σε ένα σύνδρομο Στοκχόλμης. Αυτό όπου το θύμα αποδέχεται και υπακούει και ενίοτε ερωτεύεται τον θύτη του. Δεν πρέπει να είμαστε εκεί.

Δεν πρέπει να αντιμετωπίζετε τη λεκτική κακοποίηση σαν κανονικότητα, σαν καθημερινότητα, σαν ρουτίνα, σαν κάτι αποδεκτό.

Δεν πρέπει να πιστεύετε ότι μόνο το πρώτο χαστούκι είναι κακοποίηση. Κακοποίηση είναι όλες αυτές οι ατακούλες που έρπουν σαν τα φιδάκια στα πόδια σας και καλό είναι να τους δώσετε μια με το τακουνάκι σας και να τα διώξετε», είπε η Έλενα Ακρίτα σχετικά με τη κακοποίηση κλείνοντας.