Ελιάνα, πώς θα βάλω για ύπνο ένα νήπιο που κοιμάται μαζί μας και ένα μωρό που θα έρθει την άνοιξη;

Ελιάνα, πώς αντιμετωπίζω τη ζήλια των 2 παιδιών μου; – Ειρήνη

Η Ελιάνα απαντάει:

Παιδοψυχολόγος δεν είμαι, καμία ριζοσπαστική μέθοδο δεν έχω να προτείνω, αλλά πάνω- κάτω αυτά που λένε οι ειδικοί τα ξέρουμε: δεν τα συγκρίνουμε, δεν επαινούμε μόνο το ένα (παρότι μπορεί να αξίζει έπαινο συχνότερα από το άλλο), και, όσο γίνεται, δεν παίρνουμε θέση στους καυγάδες τους (γιατί η δική σου ατάκα «έχει δίκιο η αδερφή σου» στο μυαλό του νηπίου μεταφράζεται αυτόματα «σε αγαπάω λιγότερο από την αδερφή σου»).

Βασικά, όμως, παίρνουμε απόφαση πως ο υγιής ανταγωνισμός είναι μηχανισμός εξέλιξης και επιβίωσης σε όλο το ζωικό βασίλειο.

Στο ανθρωποβασίλειο, θα συναντήσουν ανταγωνισμό στο σχολείο, ανταγωνισμό στον επαγγελματικό στίβο (καθόλου τυχαίο που τον αποκαλούμε «στίβο»), ανταγωνισμό στις προσωπικές σχέσεις. Η αδελφική σχέση είναι το «ζέσταμα». Εσύ προσπάθησε να τους μάθεις το fair play και άσε τη φύση να κάνει τα μαγικά της.

Ελιάνα, πόσο εύκολα πήρες την απόφαση να κάνεις δεύτερο παιδί; Ποια (κατά την γνώμη σου) είναι η ιδανική διαφορά ηλικίας και τι συμβουλεύεις μια νέα μαμά;

Η Ελιάνα απαντάει:

Ανώνυμη φίλη, γεια σου

Διαφωνώ εξαρχής με το να δίνονται συμβουλές από μια μαμά σε μια νέα μαμά, μου κάνει «στους τυφλούς ο μονόφθαλμος βασιλεύει». Σιχαίνομαι εκ πεποιθήσεως τις «επαγγελματίες μανούλες», λες και είναι η μητρότητα κάτι στο οποίο μπορείς να εκπαιδευτείς, να το τελειοποιήσεις, να αποκτήσεις εξπερτίζ και να μοιράζεις σοφία.

Μια γνώμη μόνο μπορώ να πω (όπως σωστά το θέτεις στην παρένθεση) για το εκάστοτε μαμαδοζήτημα και μην την πάρεις και εντελώς τοις μετρητοίς. Γιατί είναι βιωματική και όχι και πολύ διασταυρωμένη, μιας που έχω δύο παιδιά και όχι 102, ας πούμε, ώστε να βγουν ασφαλή στατιστικά συμπεράσματα.

Το δεύτερο παιδί προέκυψε, και πάλι καλά να λες, γιατί αν δεν προέκυπτε δεν θα το έπαιρνα απόφαση ποτέ. Όχι πως δεν ήθελα – θεωρητικά – δεύτερο παιδί. Ούτε φυσικά επειδή είχα γλιτώσει από την κοινωνική πίεση του «πότε με το καλό το δεύτερο;».

Θυμάμαι ακόμα πόσο ανατρίχιαζα με την επική ατάκα «ένα ίσον κανένα», που, ούτε λίγο, ούτε πολύ, εξίσωνε το μονάκριβο παιδάκι μου με μηδενικό.

Αλλά παρότι γύριζε η σκέψη του δεύτερου παιδιού στο μυαλό μου, ήμουν τόσο αφοσιωμένη στην πρωτότοκη Ισαβέλλα, ένιωθα τέτοια πληρότητα και ευθύνη να την μεγαλώνω και – κυρίως – είχα τέτοια άγνοια για τη χαρά και την μαγεία που θα έφερνε στον κόσμο μου η Βικτώρια, που αυτό το project θα είχε μείνει στην “to do” λίστα, ίσως και για πάντα. Ευτυχώς, ήρθε.

Δύο χρόνια ακριβώς μετά το πρώτο (έχουν γενέθλια με δυο μέρες διαφορά τα κορίτσια). Και ήταν τα δύο πιο απαιτητικά χρόνια της ζωής μου. Προφανώς και τα αναπολώ πλέον με γλυκόπικρη νοσταλγία, αλλά αν με έβλεπες τότε, μόνο οίκτο θα ένιωθες για μένα. Ήμουν ένα κράμα εξάντλησης, αϋπνίας, ψυχικής και σωματικής διάλυσης, ένα κρίμα με πόδια.

Γιατί δεν ξέρεις τι είναι να πασχίζεις 2 ώρες να βάλεις για ύπνο ένα νεογέννητο που κλαίει συνέχεια, κοιμάται πανδύσκολα και ξυπνάει πανεύκολα, και ακριβώς τη στιγμή που έχει κλείσει τα ματάκια του, το ξε-βεντουζάρεις από το στήθος και το εναποθέτεις στην κούνια του με απαλές σαν πούπουλο, ταχυδακτυλουργικές κινήσεις, να ανοίγει ξαφνικά η πόρτα με θόρυβο και να μπαίνει μέσα ένα δίχρονο με μια ΚΙΘΑΡΑ.

Θες να πνίξεις και το νεογέννητο και το δίχρονο και τον άντρα σου. Οπότε, για να γυρίσουμε στο αρχικό ερώτημα, κατά τη γνώμη μου τα 3 χρόνια είναι μια καλή διαφορά ηλικίας. Διότι τα 4 χρόνια είναι ιδανικά για τον πρώτο καιρό της έλευσης του δεύτερου παιδιού στο σπίτι (με ένα τετράχρονο θα συνεννοείσαι, δεν θα μπει μέσα με φλάουτο – ελπίζω), ενώ τα 2 χρόνια είναι ιδανικά όσον αφορά τη σχέση των αδερφιών όσο μεγαλώνουν. Αυτό που ζω τώρα, δηλαδή, και το βλέπω σαν μια μικρή ανταμοιβή για τον γολγοθά του τότε.

Ελιάνα καλημέρα! Είμαι 35 χρόνων και έχω μια κόρη 3 χρόνων! Να είμαστε καλά την άνοιξη θα υποδεχθούμε το αδερφάκι της! Φοβάμαι λίγο πως θα το πάρει η μικρή… και κυρίως πώς θα βάλω για ύπνο ένα νήπιο και ένα μωρό… η μικρή μου κοιμάται στο κρεβάτι μας… έχω προσπαθήσει να το αλλάξω αλλά πάντα έρχεται σε μας και αν πάω να την βάλω στο κρεβάτι της κλαίει με λυγμούς ..έχω διαβάσει διαφορά άρθρα κτλ για το θέμα… αλλά θα ήθελα και την δική σου άποψη! Ευχαριστώ!- Κατερίνα, 35 ετών.

Η Ελιάνα απαντάει:

Κατερίνα μου,

Με το καλό το δεύτερο μωρό.

Ο ύπνος ήταν και εμένα η νούμερο 2 αγωνία μου όσο ήμουν έγκυος στη μικρή μου κόρη (η υγεία ήταν προφανώς το νούμερο 1). Και διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα βιβλία, διάβαζα sites, διάβαζα forums με μανάδες που η κάθε μια λέει το δικό της νυχτερινό τρικ. Ξέρεις πού κατέληξα; Ότι το πολύ διάβασμα κάνει κακό.

Αφενός γιατί για κάθε άρθρο εκεί έξω που συμβουλεύει προς μια κατεύθυνση υπάρχει άλλο ένα που συμβουλεύει προς την αντίθετη, αφετέρου γιατί το κάθε μωρό, η κάθε μαμά και η κάθε οικογένεια είναι μοναδική. Και εσύ θα εφαρμόσεις, τελικά, αυτό που ταιριάζει στη δική σου. Είναι μονόδρομος: θα το βρεις το σωστό σχήμα ύπνου, ακόμη και να χρειαστεί να δοκιμάσεις 4-5 μέχρι να καταλήξεις.

Το μόνο που δεν χρειάζεται είναι να έχεις ενοχές για το σχήμα ύπνου που θα εξυπηρετεί την οικογένεια σας, επειδή τα άρθρα που διάβασες έλεγαν πως είναι «λάθος».

Όχι, το μωρό δεν θα τραυματιστεί αν κοιμάται μόνο του στην κούνια του εφόσον ανταποκρίνεσαι στο κλάμα και στις ανάγκες του. Όχι, το νήπιο δεν θα γίνει μαμόθρεφτο επειδή δεν εχεις καταφέρει ακόμα να το στείλεις στο δωμάτιό του. Και βέβαια, γελάει ο κόσμος με τα περί συγκοίμησης και κατεστραμμένης σεξουαλικής ζωής – ξέρω ζευγάρια που παρότι τα παιδιά δεν περνάνε ούτε απ’ έξω απ’ την κρεβατοκάμαρά τους έχουν αποχαιρετήσει το σεξ προ πολλού, ξέρω και άλλα που κοιμούνται μαζί με το παιδί τους, αλλά κάθε βράδυ κάνουν το μισό Κάμα Σούτρα στο σαλόνι.

Εμείς, πάντως (δεν θα σου πω για το σεξ, πονηρή, ο ύπνος είναι το θέμα μας), το βράδυ κοιμόμαστε ο καθένας στο κρεβάτι του και το πρωί ξυπνάμε και οι 4 μαζί στο ίδιο κρεβάτι. Δεν θα σου πω ότι είναι τέλειο (κάτι μου λέει ότι σε λίγα χρόνια θα τα φάμε στους ορθοπεδικούς), αλλά προς το παρόν είναι το καλύτερο για εμάς. Και αυτό αρκεί.

Ρώτα κι εσύ την Ελιάνα – στο [email protected]

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

WOMEN TODAY

Ελιάνα, ποια η άποψή σου για την απιστία με ιερόδουλη; Φεύγεις ή μένεις μετά από 15 χρόνια γάμου;