Ενδοοικογενειακή βία: Ό,τι θα συναντήσει μια γυναίκα από τη στιγμή της καταγγελίας μέχρι τη δικαίωση

«Η κακοποίηση δεν είναι κάτι το οποίο συμβαίνει ξαφνικά, σε μία στιγμή που βρίσκει μία γυναίκα εξαπίνης. Είναι μία πορεία μέσα σε μία σχέση που ενδεχομένως κάποια στιγμή να εξελιχθεί σε σωματική βία, σε αυτό που λέμε περιστατικό κακοποίησης» μου λέει από την αρχή της συνομιλίας μας η σύμβουλος νομικής στήριξης στο Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών της ΓΓΟΠΙΦ στην Αθήνα, Ειρήνη Σιώζου. Μαζί θα προσπαθήσουμε να χαρτογραφήσουμε το χρονικό από μία καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία μέχρι την δικαίωση του θύματος.

Ποιες είναι οι πρώτες κινήσεις που πρέπει να κάνει όταν πάρει απόφαση να απομακρυνθεί από τον κακοποιητή της, πού μπορεί να βρει στέγη και υπηρεσίες που θα της χρειαστούν; Πόσο θα χρειαστεί να περιμένει μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης και τι είναι αυτό που μπορεί να βελτιωθεί στην όλη διαδικασία; Η Ειρήνη Σιώζου απαντά σε κάθε πιθανό έρωτημα.

«Αυτό που βλέπουμε ότι συμβαίνει συνήθως, είναι ο σύντροφος ή ο σύζυγος να έχει φροντίσει να απομακρύνει τη γυναίκα από το περιβάλλον της. Ακόμα κι αν δεν έχει συμβεί το παραπάνω της έχει καταρρακώσει την ψυχολογία της υποτιμώντας την, εκφοβίζοντάς την, ούτως ώστε όταν θα έρθει η σωματική βία να μην μπορεί να αντιδράσει», σημειώνει η Ειρήνη Σιώζου.

Η κακοποίηση είναι μία πορεία σε μία σχέση, όπως είπε νωρίτερα. Κι αυτή η πορεία περιλαμβάνει σκληρά λόγια, ακραία υποτίμηση, βία ψυχολογική και λεκτική πριν έρθει η ώρα της σωματικής. «Φράσεις όπως “Δεν αξίζεις”, ”Είσαι χοντρή”, “Είσαι χαζή”, “Θα σε σκοτώσω”. Από το καλοκαίρι και μετά είναι πολύ έντονο αυτό το “Eμένα δεν με νοιάζει τι θα συμβεί, εγώ θα σε σκοτώσω κι ας πάω 10 χρόνια φυλακή, δεν τη φοβάμαι”. Αυτό τρομοκρατεί τις γυναίκες και τις κάνει να αισθάνονται αβοήθητες, ώστε να μη στραφούν προς βοήθεια στην αστυνομία ή κάπου προς τα έξω», επισημαίνει.

Υπάρχουν πράγματα που μπορεί να κάνει μία γυναίκα για να προετοιμαστεί ξεπερνώντας τον τρόμο της, για την φυγή της από μία κακοποιητική σχέση; Η Ειρήνη Σιώζου απαντά θετικά. «Όπως είπαμε είναι μια πορεία η βία στις σχέσεις, δεν συμβαίνει ξαφνικά. Αυτό που προτείνουμε εμείς στις γυναίκες είναι να έχουν ένα σχέδιο διαφυγής», εξηγεί.

Οι πρώτες κινήσεις σε ένα βίαιο επεισόδιο και το σχέδιο διαφυγής

«Πρώτα απ’ όλα έχει αξία η σωματική τους ακεραιότητα, εκείνων και των παιδιών τους. Αν αισθάνονται σε ένα επεισόδιο ότι κινδυνεύουν προτείνουμε να καλούν την αστυνομία. Η άμεση δράση, το 100 είναι η πρώτη κλήση που θα έπρεπε να κάνουν. Παρ’ όλα αυτά αν για οποιονδήποτε λόγο αισθάνονται ότι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, θα μπορούσαν να έχουν ενημερώσει κάποιον γείτονα που εμπιστεύονται, κάποιον δικό τους άνθρωπο, έναν συγγενή τους ότι ίσως να κινδυνεύσουν και πως θέλουν άμεσα να τρέξουν να τις βοηθήσουν. Αυτό είναι άμεσα για τη στιγμή του περιστατικού του βίαιου συμβάντος», αναφέρει η σύμβουλος νομικής στήριξης.

Νωρίτερα μίλησε για ένα «σχέδιο διαφυγής» που προτείνει να έχουν έτοιμο οι γυναίκες που βρίσκονται σε μία κακοποιητική σχέση. Η ίδια μοιράζεται περισσότερες λεπτομέρειες. «Προτείνουμε να υπάρχει ένα σχέδιο διαφυγής. Δηλαδή από τη στιγμή που έχει στο μυαλό της ότι θα φύγει, να έχει ετοιμάσει ένα βαλιτσάκι με τα απαραίτητα, με τα έγγραφα της, την ταυτότητά της, βιβλιάρια. Με όλα εκείνα που αν φύγει θα δυσκολευτεί να επιστρέψει για να τα ανακτήσει», εξηγεί η Ειρήνη Σιώζου. «Και να έχει ειδοποιήσει κι έναν έστω δικό της άνθρωπο που θα λειτουργήσει υποστηρικτικά», συμπληρώνει.

Τι συμβαίνει τη στιγμή της καταγγελίας για ενδοοικογενειακή βία;

Αναρωτιέμαι αν χρειάζεται μία γυναίκα να κάνει κάτι πριν την καταγγελία της. Αν χρειάζεται ενδεχομένως να φωτογραφίσει τον εαυτό της με τα σημάδια της κακοποίησης πριν βρεθεί στο αστυνομικό τμήμα. Κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο, όπως εξηγεί η Ειρήνη Σιώζου καθώς «Από τη στιγμή που πάει στην αστυνομία, η αστυνομία θα την παραπέμψει σε ιατροδικαστική υπηρεσία», όπου θα εκτιμηθεί η κατάστασή της.

«Στις φωτογραφίες συνήθως καταφεύγουν οι γυναίκες οι οποίες παρ’ όλο που έχουν τέτοια περιστατικά, για δικούς τους λόγους δεν έχουν αποφασίσει να τα καταγγείλουν, φοβούνται να το εξωτερικεύσουν», συμπληρώνει. «Δεν αισθάνονται έτοιμες ψυχολογικά να ακολουθήσουν μία νομική διαδικασία, παρ’ όλο που τα αδικήματα αυτά διώκονται αυτεπαγγέλτως», τονίζει.

Ακόμα κι αν δεν θέλει το θύμα, εφόσον η δημόσια αρχή, η αστυνομία, λάβει γνώση τέτοιων περιστατικών πρέπει να σχηματίσει δικογραφία και να την προωθήσει στον εισαγγελέα.

Όπως παρατηρεί η ίδια «Όσο περνά ο καιρός βλέπουμε ότι και οι αστυνομικοί μετέχουν περισσότερο στον φόβο που αισθάνονται οι γυναίκες. Ίσως παίζει ρόλο η κινητοποίηση των ΜΜΕ στα θέματα των γυναικοκτονιών ή και οι οδηγίες που έχουν από το δικό τους αρχηγείο ή και η αλλαγή της κουλτούρας που έχει συντελεστεί με τα τμήματα ενδοοικογενειακής βίας. Έχουμε αρχίσει να βλέπουμε αυτή την αλλαγή της κουλτούρας να αποδίδει καρπούς».

Είναι καλό να έχει εξασφαλίσει μία γυναίκα μάρτυρες πριν καταγγείλει ενδοοικογενειακή βία;

«Συνήθως αυτά τα περιστατικά γίνονται μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού πίσω από πόρτες κλειστές», σημειώνει η Ειρήνη Σιώζου για τη δυσκολία του να υπάρχουν μάρτυρες σε τέτοιες υποθέσεις. Ωστόσο όπως λέει «Σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχουν μάρτυρες και αυτοί πάντα βοηθούν».

Ποιος μπορεί να απευθυνθεί στους ξενώνες για φιλοξενία;

Το να φύγει μία γυναίκα από το σπίτι της δεν είναι εύκολη υπόθεση. Σημαίνει ότι θα πρέπει να εξασφαλίσει στέγη για την ίδια και πιθανώς για τα παιδιά της. Στην Ελλάδα η Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων λειτουργεί 43 συμβουλευτικά κέντρα αλλά και 19 ξενώνες φιλοξενίας γυναικών που έχουν υποστεί κακοποίηση.

«Για φιλοξενία στους ξενώνες της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, απευθύνονται γυναίκες για να φιλοξενηθούν οι ίδιες και τα παιδιά τους. Υπάρχει ένας περιορισμός ως προς τα έφηβα αγόρια. Μπορεί να είναι γυναίκες που βρίσκονται σε γάμο, γυναίκες που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, γυναίκες που συνοικούν με τον σύντροφό τους, ή ακόμα και γυναίκες που έχουν μία συντροφική σχέση και δεν συνοικούν καν», σημειώνει η Ειρήνη Σιώζου.

Πόσο διάστημα μεσολαβεί μέχρι μία γυναίκα να βρεθεί σε ξενώνα φιλοξενίας;

Ως προς το διάστημα που μεσολαβεί από τη στιγμή που απευθύνεται μία γυναίκα στον ξενώνα μέχρι τελικά να φιλοξενηθεί σε αυτόν, η Ειρήνη Σιώζου διευκρινίζει: «Η είσοδος στους ξενώνες φιλοξενίας γίνεται με δύο τρόπους. Οι περιπτώσεις έκτακτης φιλοξενίας είναι όταν έχει συμβεί ένα επεισόδιο και η γυναίκα είναι ήδη στην αστυνομία ή την εισαγγελία και αναζητά άμεσα ένα κατάλυμα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μεσολαβεί κάποιο διάστημα, μπαίνει άμεσα (στην περίοδο της πανδημίας το μόνο που ζητείται ένα rapid test για να διαπιστωθεί αν θα κινείται στους κοινόχρηστους χώρους ή θα μπει σε ένα δωμάτιο με άλλες γυναίκες ή θα χρειαστεί καραντίνα. Αυτό είναι η μία κατηγορία για το άμεσο περιστατικό που συνέβη και χρειάζεται αντιμετώπιση κι ίσως παραπεμφθεί η γυναίκα στον ξενώνα ακόμα και από την ίδια την αστυνομία ή τον εισαγγελέα. Η προϋπόθεση είναι να έχει απευθυνθεί σε αυτές τις αρχές».

Ωστόσο υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις. «Στην περίπτωση που δεν υπάρχει κάποιο άμεσο βίαιο περιστατικό, προηγούνται κάποιες εξετάσεις πριν μπει μία γυναίκα στον ξενώνα κι αυτό είναι που μπορεί να πάρει λίγο παραπάνω χρόνο. Πρέπει να γίνουν εξετάσεις και για τη σωματική και για την ψυχική της υγεία. Πρέπει επιπλέον να ενημερωθεί για τους κανόνες λειτουργίες του ξενώνα, ώστε η γυναίκα να αντιληφθεί το πλαίσιο της δομής στο οποίο εισέρχεται», σημειώνει η σύμβουλος νομικής στήριξης.

«Τον περισσότερο χρόνο τον παίρνουν οι εξετάσεις που γίνονται για την προστασία της ίδιας, των υπόλοιπων γυναικών και των παιδιών και του προσωπικού του ξενώνα», εξηγεί η Ειρήνη Σιώζου.

Η σημασία της αποφασιστικότητας

«Είναι μία μεγάλη, ριζική αλλαγή στην καθημερινότητα της που γίνεται με την εισαγωγή στον ξενώνα» σημειώνει η Ειρήνη Σιώζου, τονίζοντας ότι η αποφασιστικότητα κάθε γυναίκας να φύγει από το περιβάλλον της κακοποίησης παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στο πώς θα προσαρμοστεί στην αλλαγή αυτή.

Είναι μία διαδικασία μέσω της οποίας ο κακοποιητής χάνει τα ίχνη της.

«Δεν υπάρχει κάτι άμεσο στην κακοποίηση, παρά μόνο στο συγκεκριμένο περιστατικό», σημειώνει και πάλι η Ειρήνη Σιώζου όταν τη ρωτάω αν αυτός είναι ο πιο άμεσος τρόπος να προστατευτεί μία γυναίκα από τον κακοποιητή της. «Αν για κάποιο διάστημα αισθάνεται ότι βρίσκεται σε πολύ μεγάλο κίνδυνο ένας τρόπος είναι να προσφύγει για φιλοξενία σε κάποιον ξενώνα. Μπορεί να το κάνει ερχόμενη σε επαφή με κάποιο συμβουλευτικό κέντρο ή με την αστυνομία», τονίζει.

Όπως διευκρινίζει η ίδια με τον χωρισμό μίας γυναίκας από τον κακοποιητή σύζυγό ή σύντροφό της, «Δεν λύνονται ταυτόχρονα όλα της τα προβλήματα. Θα εξακολουθήσει να έχει θέματα επιβίωσης, αν είναι πατέρας των παιδιών της, ενδεχομένως θα συνεργάζεται στο μέλλον με κάποια πράγματα μαζί του σε ό,τι αφορά την ανατροφή των παιδιών της. Τουλάχιστον όμως δεν θα έχει έναν κίνδυνο και μία μόνιμη απειλή κάτω από την ίδια της τη στέγη».

Από τη στιγμή της καταγγελίας για ενδοοικογενειακή βία πόσο καιρό συνήθως πρέπει να περιμένει μία γυναίκα μέχρι να γίνει η δίκη;

Όπως και στην περίπτωση της φιλοξενίας στους ξενώνες, έτσι και στην νομική διαδικασία που ακολουθεί μία καταγγελία υπάρχουν δύο χρονικά πλαίσια ανάλογα την περίπτωση. Η Ειρήνη Σιώζου αναλαμβάνει να μου εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει.

«Από τη στιγμή που μιλάμε για καταγγελία, αναφερόμαστε σε ποινική διαδικασία. Η μία περίπτωση είναι να κινηθεί η διαδικασία του αυτοφώρου και να συλληφθεί ο κακοποιητής εντός των πλαισίων του αυτοφώρου (μέχρι τις 12 το βράδυ της επόμενης ημέρας από την καταγγελία). Τότε η δίκη, πέρα από την προθεσμία που θα πάρει για να απολογηθεί, θα γίνει εντός ολίγων ημερών. Αν δεν συλληφθεί θα καθυστερήσει. Αν μιλάμε ειδικά για τα δικαστήρια της Αθήνας, θα καθυστερήσει αρκετά», διευκρινίζει.

«Και εδώ έχει πολύ μεγάλη σημασία η αποφασιστικότητα που θα δείξει κάθε γυναίκα. Αυτά όλα είναι εξωτερικοί παράγοντες κι εμείς εδώ βλέπουμε ότι όσο πιο αποφασισμένη είναι μία γυναίκα όλα αυτά τα προβλήματα, τα πιάνει και τα στίβει με το χέρι της», σημειώνει η νομική σύμβουλος σχολιάζοντας με βάση την εμπειρία της.

Σε πόσα από όσα θεωρούνται απαραίτητα έχει δωρεάν και άμεση πρόσβαση σήμερα μία κακοποιημένη γυναίκα;

Η Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων μέσω των Συμβουλευτικών Κέντρων που έχει ιδρύσει παρέχει αρκετές απαραίτητες υπηρεσίες στις γυναίκες που έχουν υποστεί έμφυλη βία. Τα Συμβουλευτικά Κέντρα στελεχώνονται από ειδικό επιστημονικό προσωπικό συμβούλων εξειδικευμένων στην προσέγγιση των γυναικών με την οπτική του φύλου (ψυχολόγους, κοινωνικές/-ούς λειτουργούς και νομικούς) και παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες πληροφόρησης και συμβουλευτικής στις γυναίκες που απευθύνονται σε αυτά, στο πλαίσιο ολοκληρωμένων δράσεων ψυχοκοινωνικής στήριξης.

 

Αυτό επιβεβαιώνει στην απάντησή της και η Ειρήνη Σιώζου. «Ψυχολογική και κοινωνική υποστήριξη της παρέχονται δωρεάν όπως και νομική συμβουλευτική μέσω των Συμβουλευτικών Κέντρων μας. Πρόσβαση σε δομές υγείας επίσης έχει δωρεάν ενώ ανάλογα με το εισόδημά της έχει και πρόσβαση σε παροχή δωρεάν νομικής βοήθειας από το κράτος, όπως συμβαίνει σε όλους τους πολίτες με χαμηλό εισόδημα», εξηγεί.

«Επιπλέον η Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων κάνει πρωτόκολλα συνεργασίας με κατά τόπους δικηγορικούς συλλόγους και προσφέρει νομικές υπηρεσίες σε γυναίκες που έχουν υποστεί βία ανεξαρτήτως του εισοδήματός τους», σημειώνει σε μία πολύ απαραίτητη και χρήσιμη διευκρίνιση η Ειρήνη Σιώζου.

Μεγάλη σημασία έχει επίσης η πρόσβαση μίας γυναίκας που έχει υποστεί βία στην αγορά εργασίας, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου ήταν εξαρτημένη οικονομικά για τη διαβίωσή της ίδιας ή και των παιδιών της από τον κακοποιητή της. «Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα πρόγραμμα που τρέχει σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ για γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση», σημείωσε.

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα για την ένταξη των ανέργων γυναικών θυμάτων έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας στο πλαίσιο του προγράμματος απασχόλησης των ευπαθών ομάδων που καλύπτεται από πόρους του ΟΑΕΔ.

To πρόγραμμα που ξεκίνησε από την Τρίτη 9 Μαρτίου 2021 επιχορηγεί για 12-24 μήνες το 90% του συνολικού κόστους (μισθολογικού και μη μισθολογικού), έως στα 800 € μηνιαία για θέση πλήρους απασχόλησης και 400 € για θέση μερικής απασχόλησης, για την πρόσληψη ανέργων από επιχειρήσεις και εργοδότες του ιδιωτικού και του κοινωνικού τομέα που ασκούν οικονομική δραστηριότητα.

Πώς μπορεί το περιβάλλον της να υποστηρίξει πρακτικά μία γυναίκα που έχει υποστεί ενδοοικογενειακή βία;

«Πρώτα απ’ όλα θα έλεγα ότι θα πρέπει να την στηρίξει ηθικά», σημειώνει η Ειρήνη Σιώζου όταν η συνομιλία μας φτάνει στις αντιδράσεις του περιβάλλοντος μίας γυναίκας που έχει υποστεί βία και στο τι είναι αυτό που κατά την εμπειρία της μπορεί να τη βοηθήσει.

«Να μην κρίνει τον σύντροφο/ σύζυγος γιατί ενδεχομένως μπορεί και η ίδια να ντρέπεται. Να την διαβεβαιώσουν πώς θα είναι δίπλα της ό,τι κι αν χρειαστεί, πώς δεν θα της κλείσουν την πόρτα. Ως προς το πρακτικό κομμάτι η κάθε μία γυναίκα μπορεί να έχει διαφορετική ανάγκη, από το να της κρατήσουν λίγες ώρες τα παιδιά μέχρι υλική συνδρομή. Το ηθικό είναι το πρωτεύον», προσθέτει.

Μπορεί ένα θύμα ενδοικογενειακής βίας να αξιώσει και αποζημίωση;

«Όταν μία γυναίκα έχει θέματα ενδοοικογενειακής βίας καταρχάς λέμε ότι δικαιούται να κάνει μήνυση, να ακολουθηθεί η ποινική διαδικασία κι αν κριθεί ένοχος να πάρει μία ποινή ο δράστης. Είτε παράλληλα με αυτό είτε σε ξεχωριστό χρόνο μία γυναίκα έχει το δικαίωμα να απευθυνθεί και στα αστικά δικαστήρια και να ζητήσει αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση», εξηγεί η Ειρήνη Σιώζου για το τι είναι αυτό που λέμε «αποζημίωση».

Ωστόσο όπως σημειώνει η σύμβουλος νομικής στήριξης η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία «θεωρεί αυτό το σκέλος μία πολυπλοκότητα την οποία δεν αποζητάει. Αυτό που θέλει είναι η ασφάλεια της ίδιας και των παιδιών της και εφόσον υπάρχουν παιδιά να είναι τυπικός με την καταβολή της διατροφής».

Πάντως η δυνατότητα αυτή είναι υπαρκτή αλλά «Είναι μία διαφορετική διαδικασία. Είναι μία αξίωση που απευθύνεται στα αστικά δικαστήρια και μπορεί να αξιώσει αποζημίωση για τις ζημιές που της έχει προκαλέσει η ενδοοικογενειακή βία», όπως επισημαίνει η Ειρήνη Σιώζου.

Τι πρέπει να βελτιωθεί στην όλη διαδικασία;

Για την Ειρήνη Σιώζου υπάρχουν πολλά που μπορούν να βελτιωθούν στην όλη διαδικασία που καταγράψαμε μέσα από τις ερωτήσεις μας. Ωστόσο, ως νομικός στέκεται πρωτίστως στο δικό της κομμάτι, που παρεμπιπτόντως είναι και ιδιαίτερα σημαντικό.

«Μεγαλύτερη ταχύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης. Αυτό νομίζω ότι θα βοηθούσε πολύ ώστε οι γυναίκες να δουν τα αποτελέσματα της απόφασης και της κίνησής τους πιο άμεσα», επισημαίνει.

«Η ορατότητα που έχει δοθεί στο θέμα τα τελευταία χρόνια, και με αφορμή το #MeToo και με τις καταγγελίες που έγιναν, βάζει πάρα πολλά θέματα στο τραπέζι τα οποία συζητούνται και μόνο καλό νομίζω ότι μπορούν να φέρουν στην κοινωνία μας. Ακόμα και αυτές οι σκηνές βίας που φανταστήκαμε με την Τοπαλούδη, με την υπόθεση των Γλυκών Νερών, το γεγονός ότι συζητήθηκαν αυτά τα θέματα έβαλε προβληματισμούς στην κοινωνία για το τι είδους κοινωνία είμαστε, για το τι ανεχόμαστε πια», σημειώνει.

Δεν ξέρω πόσο έχει αλλάξει η κοινωνία, φοβάμαι ότι το ίδιο είμαστε. Αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι τα τελευταία χρόνια θεωρώ ότι η επίσημη ανάγνωση στρέφεται και προσπαθεί να βοηθήσει τη γυναίκα που είναι θύμα βίας.

«Έχουμε ένα μεγάλο δίκτυο δομών, καμπάνιες, έχουμε δομές που δημιουργούνται παράλληλα και προσπαθούν να την υποστηρίξουν. Θεωρώ ότι όλη αυτή η συζήτηση γύρω από αυτά τα θέματα αφήνει ένα θετικό αποτύπωμα», καταλήγει.

Μερικές χρήσιμες πληροφορίες ακόμα

Στη σελίδα της για την ενδοοικογενειακή βία η Ελληνική Αστυνομία αναφέρει:

Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα έγκλημα που διώκεται αυτεπάγγελτα και τιμωρείται από τις διατάξεις του Ν. 3500/2006.

Οι Υπηρεσίες Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας της Ελληνικής Αστυνομίας λειτουργούν σε όλη την επικράτεια. Η Ελληνική Αστυνομία διαχειρίζεται κάθε περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας και ενημερώνει τις αρμόδιες δικαστικές αρχές, ενώ παράλληλα, παρέχει κατευθύνσεις και πληροφορίες στα θύματα, για την αναζήτηση δομών στέγασης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ψυχοκοινωνικής και νομικής υποστήριξης.

Αν είστε θύμα:

• Καλέστε το 100.
• Αν δεν μπορείτε να μιλήσετε, στείλτε γραπτό μήνυμα (sms) στο 100, με:
• Ακριβή διεύθυνση
• Ονοματεπώνυμο
• Είδος επείγουσας ανάγκης (π.χ. «κινδυνεύει η ζωή μου», «δέχομαι βία από το/τη σύζυγό μου»)
• Εάν δεν μπορείτε εσείς να επικοινωνήσετε με το 100, ζητήστε από κάποιον άλλον να ειδοποιήσει τις Αρχές για εσάς (π.χ. από κάποιον οικείο ή το γιατρό σας)
• Αναζητήστε ιατρική περίθαλψη και πείτε στο γιατρό όλη την αλήθεια.
• Υποβάλλετε μήνυση στο πλησιέστερο Αστυνομικό Τμήμα.
• Για κατευθύνσεις και οδηγίες, τηλεφωνήστε ή στείλτε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) στις Υπηρεσίες Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας της Ελληνικής Αστυνομίας, που βρίσκονται σε όλη την επικράτεια. (Δείτε εδώ τα τηλέφωνα και τις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) των Υπηρεσιών)
• Καλέστε τη γραμμή SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, που απευθύνεται σε γυναίκες, για ψυχοκοινωνική στήριξη, νομική συμβουλευτική και φιλοξενία σε ξενώνες. Επικοινωνία και μέσω e-mail στο sos15900@isotita.gr

Αν γνωρίζετε κάποιον που υφίσταται ενδοοικογενειακή βία:

• Σε περίπτωση άμεσης ανάγκης, καλέστε εσείς το 100.
• Ενημερώστε το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα.
• Επικοινωνήστε με τις Υπηρεσίες Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας που λειτουργούν σε όλη την επικράτεια, μέσω τηλεφώνου ή μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail). (Δείτε εδώ τα τηλέφωνα και τις διευθύνσεις ηλεκτρονικού
• ταχυδρομείου (e-mail) των Υπηρεσιών)
• Ενημερώστε το θύμα για τους τρόπους επικοινωνίας με τις Αστυνομικές Υπηρεσίες.
• Ενθαρρύνετε το θύμα να καλέσει για ψυχοκοινωνική υποστήριξη τη γραμμή SOS 15900 για κακοποιημένες γυναίκες.