Επαγγελματίες ποδοσφαιρίστριες με μισθούς πείνας. Το χάσμα των αμοιβών στα χειρότερά του
- 20 ΜΑΡ 2025
Μπορεί να βρισκόμαστε αισίως στο 2025, όμως κάποιες «παραδόσεις» μοιάζουν να μένουν αναλλοίωτες στον χρόνο. Μία από αυτές είναι το διαχρονικό χάσμα αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών, που για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται, αυτή τη φορά στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της FIFA.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της παγκόσμιας ομοσπονδίας ποδοσφαίρου, ο μέσος ετήσιος μισθός μιας επαγγελματία ποδοσφαιρίστριας ανέρχεται σε μόλις 10.900 δολάρια (€9.952). Ναι, καλά διάβασες. Όσο κι αν έχει αναπτυχθεί το γυναικείο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, οι αμοιβές των αθλητριών παραμένουν καθηλωμένες σε επίπεδα που δυσκολεύουν την επιβίωσή τους. Την ίδια στιγμή στους κορυφαίους ανδρικούς συλλόγους, οι μισθοί των παικτών συχνά απογειώνονται σε 6ψήφια και 7ψήφια νούμερα. Γιατί όμως αυτή η τρομακτική ανισότητα;
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους
/ Photo by Maria Gracia Jimenez/Soccrates/Getty Images
Η FIFA ταξινόμησε τις ομάδες σε 3 επίπεδα (Tier 1, 2 και 3), με το πρώτο να περιλαμβάνει 41 κορυφαίους συλλόγους από 16 χώρες. Ακόμα και εκεί, ο μέσος μισθός αγγίζει μόλις τα 24.030 δολάρια, ενώ μόνο 16 από αυτές τις ομάδες πληρώνουν πάνω από 50.000 δολάρια τον χρόνο. Η ανώτερη ετήσια αμοιβή που καταγράφηκε ήταν 120.000 δολάρια, ένα ποσό που μοιάζει εξωφρενικά χαμηλό αν συγκριθεί με τα εκατομμύρια που λαμβάνουν οι άνδρες ποδοσφαιριστές.
Για τις ομάδες των κατώτερων επιπέδων, η κατάσταση είναι ακόμη πιο ζοφερή. Οι μισθοί στα Tier 2 και 3 φτάνουν μετά βίας τα 4.361 και 2.805 δολάρια αντίστοιχα, ποσά που ούτε καν αγγίζουν τον βασικό μισθό πολλών ανεπτυγμένων χωρών. Κάπως έτσι, πολλές ποδοσφαιρίστριες αναγκάζονται να έχουν δεύτερη δουλειά για να επιβιώσουν, ενώ υποτίθεται ότι είναι «επαγγελματίες» αθλήτριες.
Η έλλειψη σταθερότητας και η μικρή διάρκεια συμβολαίων
Όπως προκύπτει από την έκθεση, οι ποδοσφαιρίστριες στα κορυφαία επίπεδα εξασφαλίζουν συμβόλαια διάρκειας 1-3 ετών, με τις υψηλότερες αμοιβές να δίνονται για συμβόλαια 2 ή 3 ετών. Ωστόσο, στις χαμηλότερες κατηγορίες, πολλά συμβόλαια δεν ξεπερνούν τους 3μήνες!
Αυτό σημαίνει ότι οι ζουν σε ένα διαρκές καθεστώς αβεβαιότητας, μη γνωρίζοντας αν θα έχουν δουλειά λίγους μήνες μετά.
Το ενδιαφέρον του κόσμου και η παρουσία των γυναικών στις προπονητικές θέσεις
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που επισημαίνει η FIFA είναι η χαμηλή προσέλευση κοινού στα γυναικεία πρωταθλήματα. Αν και η Arsenal κατάφερε να συγκεντρώσει 60.160 θεατές σε ένα παιχνίδι με τη Manchester United, ο μέσος όρος προσέλευσης στα κορυφαία επίπεδα είναι μόλις 1.713 άτομα. Στις μικρότερες κατηγορίες, ο αριθμός αυτός μειώνεται δραματικά σε 480 και 380 άτομα αντίστοιχα. Παρά το γεγονός ότι υπάρχει δυναμική, οι μεγάλες διοργανώσεις και οι χορηγοί παραμένουν διστακτικοί.
Όσο για τις προπονητικές θέσεις; Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Μόλις το 22% των προπονητών σε όλα τα επίπεδα είναι γυναίκες, αν και η αναλογία είναι ελαφρώς πιο ισορροπημένη στους διαιτητές, όπου το 42% είναι γυναίκες.
Η ειρωνεία της «προόδου»
Ο πρόεδρος της FIFA, Gianni Infantino, δήλωσε ότι η έκθεση βοηθάει τους συλλόγους να κατανοήσουν καλύτερα τους παράγοντες που οδηγούν στην επιτυχία. Όμως, ας είμαστε ρεαλιστές: αν τα ίδια τα δεδομένα επιβεβαιώνουν ότι οι γυναίκες ποδοσφαιρίστριες παραμένουν κακοπληρωμένες, αντιμετωπίζονται με μειωμένο ενδιαφέρον και στερούνται ευκαιριών για σταθερότητα και εξέλιξη, τότε μήπως το γυναικείο ποδόσφαιρο απλά δεν αποτελεί προτεραιότητα;
Εν κατακλείδι, μπορεί η FIFA να αναγνωρίζει την πρόοδο που έχει γίνει, αλλά η πραγματικότητα παραμένει αμείλικτη. Η μισθολογική ψαλίδα δεν έχει κλείσει, οι γυναίκες εξακολουθούν να παλεύουν για το αυτονόητο, και η ισότητα στο ποδόσφαιρο –όπως και σε πολλούς άλλους επαγγελματικούς τομείς– μοιάζει με έναν στόχο που συνεχώς μετατίθεται στο μέλλον.
Ίσως κάποια στιγμή, σε έναν μακρινό, φουτουριστικό κόσμο, να φτάσουμε στο σημείο όπου οι γυναίκες αθλήτριες θα πληρώνονται αντίστοιχα με τους άνδρες. Αλλά για την ώρα, ας αρκεστούμε στις… καλές προθέσεις.
