Γιατί πρέπει να αποσυνδέσεις το μόντεμ όταν αρρωσταίνει το παιδί σου

Διάβασε ακόμα: 3 είδη παιχνιδιών για τους πρώτους μήνες του μωρού

Μεταξύ μας όλες το έχουμε κάνει, σίγουρα για τον εαυτό μας, αλλά πολύ πιθανό και για κάποιον άλλο. Σαφώς και είναι επικίνδυνο να ψάχνεις τη γιατρειά σου σε σελίδες στο Internet αλλά όταν πρόκειται για το παιδί σου, τότε ο βαθμός επικινδυνότητας ανεβαίνει, κυρίως αν το παιδί δεν είναι σε ηλικία που να μπορεί να εκφράσει τον πόνο.

Μήπως λοιπόν, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να τραβάς το μόντεμ από την πρίζα; Μήπως να άφηνες τον παιδίατρο να αποφανθεί για το τι έχει το παιδί και να τον εμπιστευτείς; Προφανώς κι αυτό είναι το σωστό κι αν το συνειδητοποιήσεις, θα καθησυχάσεις και εσύ. Η γνωμάτευση δεν μπορεί να βγει από bullets του διαδικτύου. Και το πιθανότερο είναι να οδηγηθείς στην πιο άσχημη κατάληξη.

Όλα αυτά μάλλον τα έχεις σκεφτεί κι εσύ. Δεν σε διαφωτίζω προφανώς. Αλλά θέλω να σου διηγηθώ μία ιστορία για να σου δώσω να καταλάβεις πόσο εύκολο είναι να λοξοδρομήσεις και να αρχίσεις να πλοηγείσαι σε σελίδες έγκριτες και μη του διαδικτύου και να καταλήγεις στα πιο λάθος και δραματικά αποτελέσματα.

Ακολουθεί μία σύντομη αναφορά στη δική μου εμπειρία ώστε να σου αποδείξω τον παραλογισμό της νέας μαμάς που ψάχνει σοβαρές απαντήσεις στο Internet. Ουσιαστικά, το μωρό μου δεν αρρώστησε, αλλά εγώ το τράβηξα τόσο, μόνο και μόνο επειδή έψαξα να βρω διαδικτυακά απαντήσεις στα ερωτηματικά μου.

Διάβασε ακόμα: Τα 3 gadgets που λύνουν τα χέρια κάθε νέας μαμάς

Στις πρώτες καλοκαιρινές μας διακοπές ως οικογένεια, ο μπέμπης ήταν 4 μηνών. Αφού είχαμε φροντίσει να παραθερίσουμε σε μέρος με καθαρά νερά, το μωρό έμπαινε κανονικά στη θάλασσα με το ειδικό σωσίβιο και τους γονείς του από γύρω να το προσέχουν και να βγάζουν ένα εκατομμύριο φωτογραφίες και βίντεο. Εκείνος κατενθουσιασμένος με το νερό, πλατσούριζε συνεχώς κι έβγαζε κραυγές ευχαρίστησης.

Και μέσα σε αυτό το κλίμα ευφορίας,  ένα αναπάντεχο κύμα, μία απότομη κίνηση του μπέμπη και δεν θέλει πολύ να ξεροκαταπιεί, είτε επειδή ήπιε λίγο νερό, είτε επειδή απλά τρόμαξε λίγο. Εγώ φυσικά, ως νέα και άπειρη μαμά, αφού τον καθησύχασα άρχισα να γκουγκλάρω «πνιγμός μωρά» και να διαβάζω όποια σελίδα άνοιγε μπροστά μου. Μέχρι την ώρα που ξάπλωσα στο κρεβάτι να κοιμηθώ, είχα καταλήξει στον δευτερεύοντα πνιγμό και κάπως είχε φυτρώσει ένας φόβος μέσα μου. Διάβασα ιστορίες και στατιστικά γι’ αυτό και όπως καταλαβαίνεις κάθε τόσο ξυπνούσα για να δω αν το παιδί μου αναπνέει.

Μετά από δύο μαρτυρικά βράδια, μοιράστηκα την σκέψη μου με την επίσης νέα αλλά λίγο πιο έμπειρη μαμά της οικογένειας που κάναμε μαζί διακοπές και κάπως με ταρακούνησε. Σαφώς πιο ψύχραιμη μου είπε: «Εγώ δεν τα σκέφτομαι αυτά, δεν μπαίνω πότε στο Internet να διαβάσω». Και είχε δίκιο. Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και όσο περιγραφική μπορεί να γίνει μία μαμά για την προσωπική της εμπειρία ή όσο κατανοητός ένας ειδικός για την αντιμετώπιση ενός περιστατικού, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το τηλεφώνημα ή την επίσκεψη στον παιδίατρο.

Εννοείται ότι δεν ακυρώνω την ύπαρξη άρθρων του διαδικτύου. Από εδώ σου μιλάω κι εγώ. Μπορείς να βρεις πολλά κι ενδιαφέρονται πράγματα που αφορούν στον νέο σου ρόλο και στο παιδί σου, να ενημερωθείς και να ψαχτείς, αλλά σε καμία περίπτωση να μην καταλήγεις σε συμπεράσματα, τουλάχιστον όχι σε ό,τι σχετίζεται με την υγεία του παιδιού. Και σε αυτή την περίπτωση το μέτρο είναι ο μπούσουλάς σου.