Η Γιοβάννα Λύκου δοκιμάζει κρασιά για να ζει

Το κορίτσι αυτό με την πολύ ενδιαφέρουσα και αξιοζήλευτη δουλειά, ξεκίνησε ως φοιτήτρια θεατρολογίας, μεταπήδησε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και αποφοίτησε ως Αρχαιολόγος και Ιστορικός Τέχνης. Παράλληλα με τις σπουδές της, και κυρίως για να έχει ένα επιπλέον εισόδημα, 11 χρόνια πριν, ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της εστίασης. Το γεγονός οτι αυτή ήταν μία δουλειά από την οποία ζούσε μεν, αλλά δεν εξαρτιόταν απόλυτα, της επέτρεψε από την πρώτη κιόλας στιγμή να είναι επιλεκτική. Περισσότερες λεπτομέρειες, ας μας πει η ίδια. Κι αν είσαι αυθεντική wine lover, να σε ενημερώσω πως αυτό το Σάββατο κυκλοφορεί εκτάκτως το Έθνος της Κυριακής μαζί με τον Α’ τόμο της Εγκυκλοπαίδειας του Κρασιού, με τη σφραγίδα των εκδόσεων Larousse. Έτσι, για να ξέρεις τι πίνεις.

«Το ζητούμενό μου ήταν το υψηλό επίπεδο, το ευχάριστο περιβάλλον και οι ικανοποιητικές απολαβές. Λίγα χρόνια μόλις πριν, συνειδητοποίησα πως έκανα κάτι που με ευχαριστούσε σχεδόν απόλυτα κι αποφάσισα να επενδύσω στο κρασί. Έκατσα ξανά στα θρανία, γέμισα τα ποτήρια μου με νόστιμα κρασιά και μέχρι σήμερα -και μάλλον για πάντα- ταξιδεύω, διαβάζω, δοκιμάζω κι εξελίσσομαι».

«Τυπικά ως σομελιέ ορίζεται ο επαγγελματίας που καταπιάνεται με οτιδήποτε γεμίζει τα ποτήρια μας. Με πρωταγωνιστή πάντα το κρασί , προσεγγίζει όλα αυτά τα “υγρά αγαθά”, ολιστικά. Τόσο γευστικά όσο και τεχνικά».

«Ο σομελιέ ενός εστιατορίου φροντίζει από την επιλογή και την παραγγελία των κρασιών μέχρι και το σερβίρισμα αυτών. Με λίγα λόγια επιλέγει κρασιά, τα συνδυάζει γευστικά, δημιουργεί τη λίστα και ενίοτε την κοστολογεί, φροντίζει για τις προμήθειες και τη σωστή αποθήκευση και συντήρηση αυτών. Η κορύφωση των αρμοδιοτήτων ενός οινοχόου είναι η εξυπηρέτηση ενός καταναλωτή».

«Θεωρώ πως ο οινοχόος είναι ένας μεταφραστής. Εκείνος που θα μεταφράσει τον κόπο και την προσπάθεια τόσων ανθρώπων οι οποίοι συντέλεσαν στη δημιουργία ενός κρασιού και θα την επικοινωνήσει εύστοχα στον καταναλωτή. Απώτερος σκοπός είναι η απόλαυση και η δημιουργία μίας εμπειρίας».

«Ο χώρος των σομελιέ, αν και στατιστικά είναι ανδροκρατούμενος, έχει να επιδείξει εξαιρετικές θηλυκές προσωπικότητες. Νομίζω πως οι λόγοι του ότι συναντάμε περισσότερους άντρες απ’ ότι γυναίκες -στην εστίαση τουλάχιστον, διότι ένας σομελιέ μπορεί να δραστηριοποιηθεί κι αλλού- είναι κυρίως  πρακτικοί και ενδεχομένως κοινωνικοί (οικογένεια, παιδιά, βραδινό ωράριο κοκ)».

«Όλοι εξ αυτών νομίζω έχουν νιώσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, πως η δουλειά τους και εν γένει η επαγγελματική τους υπόσταση υποτιμάται. Αυτό δεν είναι ‘πλεονέκτημα’ μόνον των γυναικών, αλλά των ανθρώπων στο σύνολό τους. Παρόλα ταύτα θεωρώ πως η διάκριση με βάση το φύλο προσδίδει μια ευκολία σε ανθρώπους που δεν έχουν επίπεδο, επιχειρηματολογία και κρίση. Αυτό αφορά βεβαίως και στις γυναίκες οι οποίες συχνά μεταχειρίζονται τη φύση τους ως προσδιορισμό της ιδιότητάς τους λ.χ. γυναίκα γιατρός, γυναίκα σομελιέ κοκ».

«Για μένα το οτι είμαι γυναίκα είναι κάτι φυσικό. Υπάρχω και εργάζομαι με αυτό ως δεδομένο, με τη δύναμη που μου προσφέρει το  κορμί μου, την ευφυϊα που μου επιτρέπει ο εγκέφαλός μου και το ρομαντισμό που καλώς ή κακώς επηρεάζουν οι ορμόνες μου».

«Δεν ξέρω αν είναι μύθος ή απλά κατάλοιπο που απορρέει από τον πάλαι ποτέ snob value χαρακτήρα του κρασιού. Η καρικατούρα ενός ψηλομύτη σομελιέ που κάνει επίδειξη γνώσεων στον επισκέπτη. Αυτό δεν ισχύει πια κι αν κανείς το συναντήσει είναι μεμονωμένο περιστατικό. Η νέα γενιά οινοχόων πρώτης γραμμής είναι στην πλειονότητά τους άνθρωποι καταρτισμένοι, με παιδεία και καλλιέργεια κι έχουν υψηλή αντίληψη της φιλοξενίας».

«Στην Ελλάδα υπάρχουν εξαιρετικές σχολές που κανείς μπορεί να μάθει για το κρασί. Σε μία εξ αυτών, τη σχολή Le Monde, έχω τη χαρά να είμαι μέλος του διδακτικού προσωπικού στο τμήμα των sommelier. Αυτή είναι μία πολύ καλή αρχή και βάση να ξεκινήσει κανείς την πορεία του στο κρασί. Και λέω “αρχή” διότι στο κρασί δε σταματάς ποτέ να διαβάζεις και να δοκιμάζεις».

«Η χρωματική κατάταξη στο κρασί είναι μία από τις πολλές που πρέπει να κάνει κανείς για να καταλήξει σε κάποιον γευστικό συνδυασμό. Είναι σα να σε ρωτάει κανείς τι φόρεσες να πας για φαγητό κι εσύ να του απαντάς λευκή μπλούζα. Μπορείτε να φανταστείτε πόσες πολλές εναλλακτικές μπορεί να έχει αυτό το outfit»;

«Το πιο ωραίο και το πιο δύσκολο πράγμα στο επάγγελμά μου είναι το κρασί. Η συγκλονιστική εμπειρία που μπορείς να αποκτήσεις δοκιμάζοντας μια μόνο γουλιά είναι ασύλληπτη. Τι γίνεται όμως όταν η δοκιμή γίνεται κατανάλωση; Με αφορά πολύ η προώθηση της συνετής κατανάλωσης».

«Η γευσιγνωσία είναι μία διαδικασία που χρειάζεται συγκέντρωση και παρότι έχει συγκεκριμένη μεθοδολογία είναι κατά πολύ μία προσωπική υπόθεση. Καλό είναι το στόμα που είναι και το εργαλείο για αυτή τη διαδικασία να είναι όσο το δυνατόν πιο ‘ουδέτερο’. Γενικά αποφεύγουμε οτιδήποτε μπορεί να έχει ένταση και μπορεί να καλύψει τους γευστικούς μας κάλυκες».

Απαγορεύεται το τσιγάρο, οι τσίχλες και ο καφές. Ενδιάμεσα από τα κρασιά ξεπλένουμε με λίγο νερό ή ακόμα και μια μπουκιά ψωμί.

«Οι εμπειρίες στο κρασί, είναι όσα και τα κρασιά, πάμπολλες. Παρόλα αυτά θα ξεχωρίσω την τελευταία μου επίσκεψη στην πόλη του Sherry, το Jerez της Ισπανίας. Εκεί έζησα μια καταπληκτική εμπειρία. Δοκίμασα υπέροχα κρασιά, επισκέφθηκα μοναδικά αμπελοτόπια και Κτήματα, τα λεγόμενα Βodegas και γνώρισα υπέροχους ανθρώπους. Μετά από γραπτές εξετάσεις και μια δοκιμασία τυφλής γευσιγνωσίας πήρα με αριστείο τον τίτλο του Sherry Educator».

«Έχει αποδειχθεί πως η συνετή κατανάλωση κρασιού είναι ευεργετική για καρδιοαγγειακές παθήσεις κι έχει σημαντικό ρόλο στη μεσογειακή διατροφή. Αυτό είναι βέβαια κάτι στο οποίο μπορεί να απαντήσει πολύ πιο εμπεριστατωμένα ένας γιατρός. Παρόλα αυτά, από προσωπική εμπειρία θεωρώ πως η συνετή κατανάλωση μπορεί να αποβεί ευεργετική για τη διάθεση ενός ανθρώπου. Το κρασί εξάλλου δεν είναι απλά ένα τρόφιμο, είναι ένα αγαθό που συνοδεύει στιγμές».

Ακόμα περισσότερη συμπυκνωμένη γνώση γύρω από το κρασί στον Α’ τόμο της Εγκυκλοπαίδειας του Κρασιού που κυκλοφορεί αυτό το Σάββατο 6/1 με το Έθνος της Κυριακής, μαζί με τη θήκη για ολόκληρη τη συλλογή. 

Κεντρική φωτογραφία: Αλέξανδρος Ιωαννίδης for bitterbooze.com