Η γυναίκα πίσω από το Spetses Mini Marathon απομυθοποιεί τα διδακτορικά και απογειώνει τα νιάτα

Λίγο πριν φτάσω, έριξα ξανά μια γρήγορη ματιά στο βιογραφικό της. Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Brown των ΗΠΑ, διδακτορικό στην Επικοινωνιακή Διαχείριση Κρίσεων από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, βράβευση ως μια από τις 40 σημαντικότερες νέες γυναίκες στον κόσμο στον κλάδο των Δημοσίων Σχέσεων από την IPRA.

Λίγο αργότερα, κι ενώ εκείνη μου μιλούσε και το μαγνητοφωνάκι έγραφε, θα έβρισκα την απάντηση γιατί το Spetses Mini Marathon είναι η πιο διάσημη νησιώτικη αθλητική διοργάνωση. Η γνώση συνάντησε την όρεξη.

Η κουβέντα μας δεν κράτησε πάνω από μια ώρα. Η Μαρίνα – μιλήσαμε εξαρχής στον ενικό- είχε να πάει για κολύμπι (στις 9 το βράδυ). Δεν το ανέβαλε παρόλο που είχε γυρίσει πριν λίγες ώρες από Λονδίνο όπου είχε πάει για να μιλήσει σε ένα running club. Δε ξέρω πόση ώρα ακόμα θα μιλούσαμε αν δεν “έπρεπε” να σταματήσουμε. Αυτό που ξέρω είναι ότι είχα την τύχη να γνωρίσω μια γυναίκα που με την απλότητα της και το πάθος για όσα κάνει, με έκανε να νιώσω ότι όλα είναι δυνατά. Μια γυναίκα που εμπνέει.

“Παράτησα μια αρκετά σημαντική καριέρα στο εξωτερικό για να γυρίσω στην Ελλάδα, το 2003.

Δίδαξα για χρόνια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Τμήματος Επικοινωνίας μέσων και Πολιτισμού.

Το 2008 ιδρύθηκε η Communication Lab. Είναι εταιρεία για διαχείριση κρίσεων. Ένα δύσκολο κομμάτι ήταν το πως θα προβληθούμε στην αγορά και τους πελάτες.

Το Spetses Mini Marathon ξεκίνησε το 2011, κάνοντας πραγματικά κάτι διαφορετικό. Παράλληλα βοήθησε και την Communication Lab να αποκτήσει εξωστρέφεια.

Οι Σπέτσες επιλέχθηκαν από σπόντα. Βρισκόμουν εκεί για μια συνεργασία και με ενδιέφερε το κομμάτι του αθλητικού τουρισμού. Μίλησα με τον Δήμαρχο, που ήταν διορατικός και μου είπε “προχώρα, ότι θες από εμάς”.

Είχαμε να παλέψουμε με διάφορα πράγματα μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα, που οι συμμετοχές στους αγώνες δρόμου πχ έφτασαν το 2014, τις 6.000.

Είναι ο πρώτος αγώνας που δέχτηκε τη συμμετοχή παραολυμπικονικών.

Είχα κάνει πλάνο εξαρχής αλλά δεν το ανακοίνωνα γιατί θα με έλεγαν τρελή.

Η Ελλάδα δεν ήταν γνωστή ως αθλητικός προορισμός. Παράλληλα, εντός της χώρας, οι Σπέτσες είχαν την φήμη ενός προορισμού ελιτίστικου.

Την πρώτη φορά που διοργανώθηκε, είχε ανοίξει μόνο ένα ξενοδοχείο. Συμμετείχαν 700 άτομα, κάτι που έδειχνε την δυναμική της διοργάνωσης.

Από την αρχή θέλαμε έντονη την παρουσία της τοπικής κοινωνίας. Στο πρώτο Spetses Mini Marathon συμμετείχαν 30 εθελοντές.

Εμπλέξαμε την κοινωνία. Οι επιχειρήσεις σήμερα συμμετέχουν ενεργά και προσφέρουν ειδικά πακέτα την περίοδο του αγώνα. Είναι σαν ένα μίνι παγκόσμιο πρωτάθλημα. Οι εθελοντές είναι ντυμένοι με τα ίδια ρούχα, το κάθε ξενοδοχείο ξέρει κάθε λεπτομέρεια, υπάρχει welcome lunch. Είναι μια γιορτή.

Ο εθελοντισμός δεν είναι δεδομένος στην Ελλάδα. Υπάρχουν, πια,  άνθρωποι που παίρνουν άδεια από την δουλειά τους την Παρασκευή για να είναι εθελοντές.

Έχουμε μότο μας το #towinistoparticpate. Δε θέλουμε να περνάει καλά μόνο ο αθλητής ή ο διάσημος, αλλά ο καθένας που συμμετέχει.

To 2012 ξεκινήσαμε και τον κολυμβητικό αγώνα, με 200 αθλητές. Σήμερα, είναι ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη με 800 συμμετοχές και πάνω, το 2014.

Ο μεγαλύτερος σε ηλικία αθλητής που έχει κολυμπήσει Κόστα – Σπέτσες είναι 84 χρονών! Είναι πολύ συγκινητικό.

Έχουν έρθει αθλητές από 17 διαφορετικές χώρες, μεταξύ των οποίων Κατάρ, Αυστραλία και Αμερική.

Λαμβάνω e-mails που μου λένε ότι οι Σπέτσες και η διοργάνωση είναι ένας αθλητικός παράδεισος. Έρχονται από το εξωτερικό, σε ένα νησί χωρίς αυτοκίνητα, με αλογάκια και συμμετέχουν σε ένα άρτια οργανωμένο αθλητικό event.

Θέλω το Spetses Mini Marathon να είναι success story και case study και πιστεύω ότι έχει τα φόντα. Θεώρησα ότι μπορούσα να τρέξω ένα event που να διαφημίσει τη δουλειά μου και να ειναι success story μέσω κρίσης. Ότι έχει γίνει έχει γίνει με πολύ κόπο.

Βάσει έρευνας των εμπορικών επιχειρήσεων, στις 3 μέρες του αγώνα, έγινε τζίρος 1,5 εκατ. ευρώ τον περασμένο Οκτώβριο.

Αλλά πέρα από τα προφανή οφέλη, τα οποία είναι μετρήσιμα, για μένα το πολύ σημαντικό είναι τα μακροχρόνια οφέλη στην κοινωνία.

Τα παιδιά των Σπετσών, αυτά του Δημοτικού για παράδειγμα, αθλούνται περισσότερο, τρέχουν, συμμετέχουν. Μέσα από τέτοιες διοργανώσεις αλλάζει ο τρόπος που μια ολόκληρη γενιά παιδιών βλέπει τα πράγματα.

Τα ποσοστά του κόσμου που επιστρέφει και συμμετέχει κάθε χρόνο είναι μεγάλα. Πάνω από 80%, που σημαίνει ότι περνάνε καλά.

Έχουμε εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα χαρίσματα της Ελλάδας.

Μας έχουν αντιγράψει. Κάποιοι παίρνοντας ακόμα και τα κείμενα μας, χωρίς να αλλάξουν το “Spetses Mini Marathon”. Άλλοι βέβαια επικοινωνούν και φυσικά βοηθάω.

Πιστεύω ότι μέσα από τη συλλογικότητα πάει κανείς μπροστά και όχι λέγοντας “εγώ έχω το κομμάτι μου και οχυρώνομαι”.

Σκέφτομαι τα επόμενα χρόνια να αναπτύξουμε περισσότερο το κομμάτι του εξωτερικού. Θα ήθελα το Spetses Mini Marathon στα επόμενα χρόνια να έχει και μεγαλύτερη διάρκεια.

 Η βράβευση του Spetses Mini Marathon στην κατηγορία RSM Enterpreneur of the Year

Ήταν συγκινητικό να βραβευτώ ανάμεσα σε 33.000 επιχειρήσεις. Παρατήρησα ότι ακόμα και στις ελληνικές εταιρείες, ήταν λίγες οι γυναίκες που παρελάμβαναν βραβεία. Ακόμα και έτσι να το δεις είναι συγκινητικό.

Το δικό μου όφελος πoιό είναι από όλα αυτά; Έλα ντε! Σίγουρα ηθικό σε αυτή τη φάση αλλά δεν κρύβω ότι είμαι επιχειρηματίας.

Έχω γίνει η πιο νέα επίτιμη δημότης των Σπετσών. Πήρα αυτό το Ευρωπαϊκό βραβείο. Ρώτησε με πιο είναι το όφελος μου σε 10 χρόνια. Παίρνω ηθική ικανοποίηση και δικαίωση.

Για εμένα είναι στοίχημα. Έχω επενδύσει πολλά χρήματα τα οποία δε μπορώ να σου πω ότι έχω βγάλει. Έχω επενδύσει γιατί είναι προσωπικό στοίχημα για το πως θα μπορούσαν να λειτουργήσουν τα πράγματα στην χώρα.

Πιστεύω ότι το brand είναι πιο δυνατό από τις χώρες. Αν δείξεις σε κάποιον σημαίες και σήματα εταιρειών, πιο εύκολα θα αναγνωρίσουν τα δεύτερα. Με αυτή την έννοια θεωρώ ότι το brand έχει τρομερό value και από εκεί και πέρα είναι πως το διαχειρίζεσαι.

Πιστεύω ότι η δύναμη της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλη. Είμαστε ευλογημένη χώρα.

Κανονικά θα έπρεπε να υπήρχε waiting list για όσους θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα.

Τσιτώνω με κάποιους επαγγελματίες που πουλάνε ρόκα παρμεζάνα τον Αύγουστο και πατάτες προτηγανισμένες για δικές τους.

Έχω κλάψει για άσχημα σχόλια. Γενικά κλαίω. Χτυπιέμαι και μετά συνέρχομαι. Είναι θεραπευτικό.

Αν οι γυναίκες πηγαίναμε στο γήπεδο, θα κλαίγαμε λιγότερο. Οι άντρες ξέρουν τι κάνουν. Βρίζουν τόσο πολύ εκεί και ξεσπάνε.

Είμαι συγκρατημένα αισιόδοξη για την Ελλάδα. Από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος άνθρωπος.

Στην Ελλάδα θέλουμε να βλέπουμε αποτελέσματα εδώ και τώρα. Εγώ είμαι υπομονετική και έχω μακροχρόνια στρατηγική.

Δεν πιστεύω μόνο στις γυναίκες αλλά και στη νεότητα. Στην εταιρεία μου είμαι η πιο μεγάλη, στα 38 μου. Έχω πολύ νέα παιδιά στο γραφείο.

Πιστεύω ότι η ζωντάνια, οι ιδέες και η νεότητα, ισοβαθμούν με οποιαδήποτε εμπειρία.

Αν μου έλεγε ένα παιδί “να κάνω ένα διδακτορικό;” θα του έλεγα “don’t bother”.

Κι άλλες γυναίκες στη θέση τους:

Μάρα Καλογήρου, αθλήτρια ορεινού τρεξίματος: Στο βουνό βρίσκεις την ουσία της ευτυχίας

Έφη Κάσουρα: Creative Director από έρωτα

Κλεοπάτρα Γαβριηλίδου: “Ο καρκίνος είναι ζωή με άλλο νόημα”

Γ. Βλάχου, πρόεδρος Ανοιχτής Αγκαλιάς: “Ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής”