H Κατερίνα Βισέρη πάλεψε με τον δαίμονα της ανορεξίας από τα 38 κιλά και βγήκε νικήτρια

Η Κατερίνα Βισέρη έχει δημιουργήσει μια επιχείρηση Συμβουλευτικής Μάρκετινγκ και την ιστοσελίδα dynamisbykaterina.com, ως recovery project μετά τη μάχη της με τις διατροφικές διαταραχές. Μαζί με την Πηνελόπη Αναστασιάδου έχουν τη Phos, με αποστολή να κάνουν τις κουζίνες και τις ψυχές μας πιο φωτεινές κι όμορφες με τα κεραμικά μπολ, πιάτα, κούπες που σου δίνουν το affirmation quote (το θετικό μήνυμα) που χρειάζεται η μέρα σου. 

Η επιστολή της Κατερίνας Βισέρη για κάθε γυναίκα που νιώθει εγκλωβισμένη σε ένα κύκλο υπερφαγίας ή ασιτίας αξίζει πραγματικά να διαβαστεί όχι μόνο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής, αλλά κάθε μέρα που πρέπει να είναι μέρα αυτοφροντίδας.

2017

«Έμπαινα στο λεωφορείο την στιγμή που ένας ηλικιωμένος κύριος μού κράτησε το χέρι βλέποντας το τρέμουλο που είχα χωρίς να μπορώ να κρατήσω την ισορροπία μου. Τον ευχαρίστησα ευγενικά και προσπάθησα να μπω στον ρόλο μου λέγοντας του πως είμαι καλά.  Άκουγα βαβούρα γύρω μου, είχε κίνηση και οι στάσεις μέχρι να φτάσω στο δικηγορικό γραφείο ήταν πολλές. Τελικά είχα δίκιο σκεφτόμουν, έπρεπε να κάνω όλη την διαδρομή με τα πόδια. Θα έκαιγα μερικές θερμίδες επιπλέον πέραν της γυμναστικής που είχα ήδη κάνει.

Μετά από 15’ ο ίδιος κύριος πριν κατέβει, ήρθε, με κοίταξε στα μάτια και μου είπε κατά λέξη: “Τα σκοτεινά σου μάτια καθρεφτίζουν το μέσα σου, τα πάντα σου..”. Δεν ξέχασα ποτέ τα λόγια του, τον τρόπο που με αποστόμωσε. Ένιωθα κενή. Άραγε πόσο σκοτάδι επισκίαζε το φως μου; Σε πόσο σκοτάδι είχα εισέλθει φτάνοντας τον εαυτό μου 38 κιλά;

Η φωνή της ανορεξίας ηχούσε για χρόνια πολύ δυνατά μέσα μου. Δεν είχα οδηγίες χρήσης και ούτε είχα βρει τον τρόπο να την βάζω σε σίγαση. Λειτουργούσα κατευθυνόμενη μονάχα από εκείνη και ήμουν η πιο συνεπής μαριονέτα που είχε γνωρίσει. Άλλωστε, ο “μικρός” χώρος της μόδας που βρισκόμουν επίσης, με ήθελε έτσι. Ατέλειωτες ώρες περπάτημα, υποσιτισμός στην αρχή, αφαγία μετά και στο τέλος ποτό. Θυμάμαι να ψάχνω στο διαδίκτυο αν η κανέλα που έβαζα στο μήλο για να νιώσω ότι τρώω κάτι γλυκό είχε θερμίδες. Πήγαινα στο γραφείο, επέστρεφα για διάβασμα, ενώ κάθε μέρα η μάχη ήταν ίδια. Θέατρο στο γραφείο, χαμόγελο στα δικαστήρια, ζύγισμα και έλεγχος στο σπίτι. Είχαν περάσει ήδη 4 χρόνια σκεφτόμουν από τότε που νικούσα τις ορέξεις μου. Δεν με μάλωνα πια τόσο, είχα χάσει “κάποια” κιλά. 

Κατερίνα Βισέρη: Χωρούσα στα πιο μικρά νούμερα. Το δέρμα μου κιτρίνιζε, στο μαξιλάρι έβρισκα τούφες μαλλιών, περίοδο δεν είχα χρόνια τώρα, είχα επεισόδια αμνησίας, τα δόντια μου έπεφταν, ενώ ένιωθα ακατάπαυστο ρίγος.

Αλλά ήμουν καλό κορίτσι μου έλεγα, το πτυχίο μου το πήρα. Ακολούθησαν δύο πολύ σημαντικές διαγνώσεις για σοβαρά θέματα υγείας που απέκτησα, μα η Κατερίνα δεν θορυβήθηκε. “Θα ξεκουραστώ λίγο” έλεγα σε όλους και θα περάσουν. Πόση ελπίδα έκρυβε αυτή η πεποίθηση ; Πόσο πολύ στεναχωρούσα την οικογένεια μου; Πόσο ψεύτρα είχα γίνει ;

Το βράδυ ήμουν ξύπνια και την ημέρα ένιωθα υπνηλία.

2018

Ετοιμαζόμουν να κάνω τα χαρτιά μου για μεταπτυχιακό στο Ιατρικό Δίκαιο όταν ένα πολύ σοβαρό συμβάν με χαστούκισε.  Σχεδόν μηχανικά έκλεισα ραντεβού και πήγα έκανα τατουάζ στον καρπό μου την λέξη “δύναμις”. Εκείνη την ημέρα άλλαξαν όλα. Δεν ξέρω μέχρι σήμερα πως. Σειρά είχε η φωνή της υπερφαγίας. Η πείνα μου ήταν ανεξέλεγκτη, οι ποσότητες που κατανάλωνα τρομακτικές και η ταχυπαλμία μου εκτός ορίων. Έγραφα και τότε ημερολόγιο όπως και τώρα. Τώρα βουρκώνω όμως. Έχω συναισθήματα. Είχαν παγώσει όλα τότε. Δεν ένιωθα αγάπη, έρωτα, συμπόνια. Δεν ξέρω που είχε πάει ο εαυτός μου. Ένιωθα ένα αβοήθητο παιδί που γεύονταν για πρώτη φορά κάθε τροφή».

Κατερίνα Βισέρη: Είχα ξεχάσει ακόμα και τι γεύση είχε το μέλι. Έβαζα κιλά πολύ γρήγορα και τα καταθλιπτικα μου επεισόδια πολλαπλασιαζόταν. Είχα χάσει την αξία μου, πίστευα. Σκέψεις ανορεξίας με πράξεις υπερφαγίας. Αυτό έκανα για πολύ καιρό μετά. Το καλοκαίρι παραιτήθηκα από την δουλειά λόγω αδυναμίας. 

 

2020

Καραντίνα. Πέρασα φυσικά στο Μεταπτυχιακό που ήθελα. Οι ψυχαναγκασμοί μου δεν θα με άφηναν άλλωστε. Έμεινα πιο μόνη από ποτέ κλεισμένη σε ένα σπίτι με τους δαίμονες μου. Οι αυτοκαταστροφικές μου τάσεις υποτροπίασαν. Με έβρισκα και με έχανα συνεχώς. Πάλευα με το σώμα, το μυαλό, την καρδιά και την υγεία μου. Πλέον αναγνώριζα ότι νοσούσα. Απλά υπήρχε μια διαφορά. 

Δεν πάλευα μόνη μου. Πάλευα με θεατέ,ς το κοινό μου. Χιλιάδες κορίτσια και αγόρια άρχισαν να με ακολουθούν και να παρακολουθούν το ταξίδι μου προς την θεραπεία. Ήμουν ειλικρινής για την μάχη μου από την πρώτη στιγμή. Ήθελα να εμπνεύσω και να βοηθήσω και ας δεν τα είχα βρει ακόμα μαζί μου. Στην συνέντευξή μου με την Ελεωνόρα Μελέτη ένιωσα ότι τόση αλήθεια μαζεμένη δεν θυμάμαι να έχω πει ούτε στον εαυτό μου.

Δημιούργησα σχεδόν αβίαστα κανάλι στο YouTube πέρα από το Instagram που είχα, δίνοντας την ευκαιρία στον κόσμο να παρακολουθεί την καθημερινότητα μου και το κομμάτι των ψυχικών διαταραχών. Οι συνδρομητές μου ολοένα και αυξανόταν και τα αιτήματα μηνυμάτων από ομοιοπαθούσες αλλά και από γονείς παιδιών που θέλανε να μιλήσουν μαζί μου ήταν αμέτρητα.

Κατερίνα Βισέρη: Πέταξα τη ζυγαριά μου και περνούσα πολλές μέρες στο σπίτι με γυρισμένο τον καθρέφτη.

Δημιούργησα το www.dynamisbykaterina.com και ένιωθα επιτέλους να μπαίνει φως από μία μικρή σχισμή. Ήθελα ο κόσμος να μπαίνει να διαβάζει τις σκέψεις μου, να παίρνει βοήθεια. Σκεφτόμουν συνταγές που ένιωθα ασφάλεια να φτιάχνω και τις ανέβαζα. Ήθελα να συνδεθώ με την τροφή και την κουζίνα, όπως έκανα πάντα. Ο έρωτάς μου είναι και θα είναι η κουζίνα. Ήθελα επιτέλους να βρω τρόπους να κάνω φαγητά και γλυκά ακόμα και για ανθρώπους που είχαν φοβία να τα φάνε. Και το έκανα. Έδιωξα πολλές από τις φοβίες μου. 

2023

Να σου πω κάτι; Τα κατάφερες όλα. 

Αμέτρητες φωτογραφίες ανθρώπων με τις συνταγές μου, με φωτογραφίες κοριτσιών που κατάφεραν να πάνε σε ειδικούς, να βάλουν κιλά, να μιλήσουν. Να δείξουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Να καταλάβουν επιτέλους ότι αυτό που τους συμβαίνει χρήζει βοήθειας. Είναι ψυχική διαταραχή. 

Κατερίνα Βισέρη: Μην κλαις. Το φως υπάρχει και έρχεται να σε βρει όταν είσαι έτοιμος να το δεχτείς. Άνοιξε την αγκαλιά σου, δες πόσα αξίζεις. Η σχέση σου με το φαγητό, είναι η σχέση σου με τον εαυτό σου. 

Άκουσα την καρδιά μου, τελείωσα με άριστα το μεταπτυχιακό μου και αφιερώθηκα στον κόσμο που μου έδειξε την αγάπη του. Ρίσκαρα και έγινε στο τέλος η δουλειά μου. Η δύναμή μου. Το εισιτήριο για την πρόσβαση στο επιχειρείν. Πλέον, με το phós kitchenware, την εταιρεία με κεραμικά είδη κουζίνας που διατηρώ μαζί με μια πολύ καλή μου φίλη, νιώθω ότι το φως δεν θα φύγει ποτέ. Τα κεραμικά μας έχουν χαραγμένα ενθαρρυντικά στιχάκια, για να βοηθήσουν, να θεραπεύσουν και να εμπνεύσουν κόσμο που μπορεί να βιώνει μια διατροφική διαταραχή ή απλά θέλει να ομορφύνει την κουζίνα του και να χτίσει μια όμορφη σχέση με το φαγητό. 

Έτσι και εγώ. Μέρα με την μέρα όλα θα γίνονται καλύτερα. Παγκόσμια ημέρα διατροφής σήμερα και οι μάχες κάπως λιγοστεύουν. Τα θέματα υγείας που έμειναν είναι πολλά, αλλά χωρίς τον κόσμο και το φως που μπήκε στη ζωή μου, τίποτα δεν θα ήταν ίδιο στην δική μου θεραπεία. 

10 χρόνια δεν έζησα ελεύθερη. Κρίμα δεν είναι να χάσουμε και τα επόμενα; 

Έχει τόση ζωή εκεί έξω! Η τροφή είναι εδώ για να σε θρέφει, όχι για να σε τιμωρεί. Η αγάπη που θα δώσεις σε αυτό είναι η αγάπη που θα δώσεις και στον διπλανό σου. Η δύναμις που έχεις, δεν φαντάζεσαι μέχρι που φτάνει. Δεν έχει όρια. Το σώμα σου είναι το παλάτι σου.

Όσον αφορά εμένα .. η φωνούλα μερικές φορές έρχεται για καφέ, αλλά έχω μάθει να μην πίνω υποχρεωτικούς καφέδες…»

#dynamis