H Κατερίνα Βρανά αφήνει τη φέτα και πιάνει το σεξ

Σε όλα αυτά, έψαχνα μια απάντηση αρκετούς μήνες από την πλέον αρμόδια, την ίδια. Όσες φορές προσπαθούσαμε να συντονιστούμε όμως, ή είχαμε πέσει σε άδειες δικές μου ή σε περιοδείες δικές της. Εντάξει, μάλλον οι περιοδείες της ήταν περισσότερες, αφού είχα φτάσει να αναρωτιέμαι αν τελικά δεν είναι κωμικός αλλά travel blogger.

Τελικά συντονιστήκαμε ένα μεσημέρι και βρεθήκαμε κάπου στα Εξάρχεια. Εκείνη προσιτή και πρόθυμη να μου λύσει όλες τις απορίες, κάθισε απέναντι μου για περίπου δύο ώρες και κατάφερε να μου πει πολλά για τη ζωή της αλλά και να με κάνει να γελάσω.

Τα άσχημα νέα, είναι ότι δυστυχώς τα πιο διασκεδαστικά κομμάτια της κουβέντας μας δεν μπορούσαν να απομαγνητοφωνηθούν γιατί πολύ απλά ήταν ένας συνδυασμός λέξεων, τόνου φωνής και κινήσεων.

Τα καλά νέα, είναι ότι η Κατερίνα Βρανά βρίσκεται στην Αθήνα και μάλιστα θα παρουσιάσει τη νέα της παράσταση About Sex από 24 Οκτωβρίου στο Θέατρο 104. Μέχρι τότε, μπορούμε να τη μάθουμε λίγο καλύτερα. Ο λόγος σε εκείνη.

 

Όταν γεννήθηκα ήμουν φρίκη. Ήμουν σαν πατημένη ντομάτα με τελείως σχιστά μάτια και από πάνω σα να μου είχες βάλει μαι περούκα μαύρο μαλλί.

Η μαμά μου είπε “δεν μπορεί να έκανα τόσο άσχημο παιδί εγώ”. Εντάξει και εγώ θα τρόμαζα. Μετά από έναν μήνα έφτιαξα.

Έμαθα να μιλάω αγγλικά από πολύ μικρή.  Τώρα λέω ότι θα ήθελα να μιλούσα και άλλες 3 γλώσσες.

Σκέφτομαι μερικές φορές στα αγγλικά και το σιχαίνομαι.  Δε θέλω να είμαι από αυτά τα άτομα που λένε πως το λέτε εσείς εδώ, αχμ wonderful.

Σε παραστάσεις άρχισα να παίζω από το νηπιαγωγείο. Σε γιορτές κλπ.

Έχω παίξει την Παναγία. Είχα ίσιο μαλλί, όταν αδιαθέτησα σγούρηνε.

Επίσης, έπαιζα σε Χριστουγεννιάτικα, 25η Μαρτίου… Έχω παίξει και τη Δόξα που περπατάει στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη

Στη Β’ Λυκείου, είχα ανεβάσει παράσταση που είχα γράψει εγώ.

Τα μαθητικά μου χρόνια ήταν ωραία κυρίως λόγω των παραστάσεων. Χορωδία, χορό, θέατρο, ότι ήταν αρκεί να ήμουν πάνω στη σκηνή.

Ήμουν μαθήτρια του 16-17. Μερικά μαθήματα, όπως μαθηματικά ή χημεία, τα βαριόμουν πολύ.

Μετά το σχολείο, δεν ήθελα να μείνω Ελλάδα. Ήθελα να σπουδάσω υποκριτική έξω. Εδώ υπήρχε η επιλογή μόνο της θεατρολογίας. Ήθελα πολύ να ζήσω το campus, το Πανεπιστήμιο, να ‘μαι ξένη σε άλλη χώρα.

Όταν τελείωσα το Πανεπιστήμιο, άρχισα να δουλεύω ως ηθοποιός στην Αγγλία. Δεν πληρώνεσαι καλά αλλά δουλειά βρίσκεις. Παράλληλα, χρειαζόταν να κάνω δουλειές γραφείου για τη βγάλω. Έχω δουλέψει και σε ρεσεψιόν.

Οι γονείς μου με υποστηρίζουν από παλιά. Μου είπαν “αν θες και είσαι καλή, τράβα. Μπορεί να πεινάσεις βέβαια”. Όσο προχωρούσαν τα χρόνια και δε γινόταν τίποτα, με ρωτούσαν πως έβγαζα χρήματα. Ήταν όμως γενικά πολύ υποστηρικτικοί.

Οι γονείς μου δεν είναι στο Facebook αλλά είναι οι φίλοι τους. “Κατερίνα να βρεις την Εμμανουέλα, είναι μέσα στο κομπιούτερ”.

Δε ξέρω πότε επέλεξα την κωμωδία. Ήρθε φυσικά.

Το χόμπι μου ήταν το θέατρο, μέχρι να αρχίσω να ασχολούμαι με το stand up. Ξεκίνησα το 2009 και από το 2012 ζω αποκλειστικά από αυτό.

Παλιά διάβαζα πάρα πολύ, τα τελευταία χρόνια όχι τόσο. Ούτε ταινίες βλέπω πολλές, μόνο στις πτήσεις κάνω catch up.

Η κωμωδία είναι λίγο πιο δύσκολη σε ταινία. Σε σειρά βγαίνει πιο εύκολα και τώρα τελευταία οι Αμερικάνοι έχουν ξεφύγει. Οι σειρές τους δεν πιάνονται.

Aπό το 2010 τρέχαμε με άλλους κωμικούς το MC’d Angel Comedy (σσ.ένα από τα πιο επιτυχυμένα comedy clubs της Αγγλίας).  Αποχώρησα το 2014. Για την ώρα το θεωρώ ακόμα δικό μου.

Δε βαρέθηκα, απλά έπρεπε να αποφασίσω αν θα είμαι διευθύντρια comedy club ή κωμικός.

Από το 2011 έρχομαι πιο συχνά στην Ελλάδα. Τον Οκτώβριο του 2014, “γεννήθηκε” το Gazi Comedy Club.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο στην Ελλάδα να πάρεις δικό σου χώρο.  Θα ήθελα πάρα πολύ να το κάνω, να κάνω παραστάσεις εκεί, αλλά δε γίνεται. Δεν έχω εταιρεία εδώ. Άρχισα να το ψάχνω και λέω… δεν πειράζει. Το κοιτάξαμε και με έναν άλλο κωμικό και δεν σου δίνει καμία ευελιξία. Ούτε φορολογικά, ούτε λειτουργικά.

Αυτό που μου αρέσει πολύ στην Ελλάδα είναι πόσοι πολυχώροι υπάρχουν. Είναι πολύ δημιουργικό.

Λόγω της δουλειάς που κάνω και το ότι ήταν στα αγγλικά, είχα μπει πολύ μέσα στην αγγλοσαξονική κουλτούρα. Δεν ερχόμουν και εδώ πολύ συχνά.

Φορολογούμαι έξω, η βάση μου είναι στην Αγγλία. Δεν καταλαβαίνω πως λειτουργεί η Ελλάδα, λείπω πολλά χρόνια.

 

Στην Ελλάδα ήρθα πάλι για δουλειά τον περασμένο Οκτώβριο, πήγε καλά έκατσα κι άλλο. Ψάχνω να νοικιάσω στην Αθήνα γιατί το να μένω στους δικούς μου κάθε φορά που έρχομαι είναι και λίγο κουραστικό και γι’ αυτούς τους άμοιρους και για εμένα.

Μάρτιο με Μάιο ήμουν Αυστραλία, μετά γύρισα, έκανα μια δουλειά με τη Unicef και μετά πήγα Κροατία, Βουλγαρία, Αυστραλία.

Είναι χαρά να μπορείς να ταξιδεύεις και να κάνεις τη δουλειά σου. Απλά δεν προλαβαίνω τίποτα. Το σπίτι είναι μια βαλίτσα.

Στην Ελλάδα είχα πάντα καλά κοινά. Και η Πάτρα έχει εκπληκτικό κοινό, αλλά και στην Αίγινα είχα σε μια παράσταση όλες τις ηλικίες. Πρέπει να “χτύπησα” μέχρι και 80 χρονών θεατή.

Δε μπορώ να ξεχωρίσω καλύτερο κοινό ή καλύτερη παράσταση. Ένα από τα καλύτερα κοινά σίγουρα ήταν στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στο Θέατρο 104 επειδή έπαιζα κάθε Σαββατοκύριακο – σχεδόν όλες οι παραστάσεις ήταν εξαιρετικές.

Στο εξωτερικό θυμάμαι στο Φεστιβάλ Εδιμβούργου, τον πρώτο χρόνο που είχα κάνει τη “Φέτα με τη Βασίλισσα” – το 2013 – είχα όλες τις εθνικότητες. Σε κάποια φάση είχα εκτός από Ελλάδα, Αυστραλία, Αγγλία, Νορβηγία, Σουηδία, Βέλγιο, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Αυστρία, Αμερική, Κίνα, Ινδία, Κορέα, Ταΐβάν και Καζακστάν.

Το γέλιο είναι έκφραση χαράς, διασκέδαση. Και αν είμαι επί σκηνής, η επιβεβαίωση ότι συμφωνούμε σε αυτό που είπα.

Ανάμεσα στο γέλιο και το χειροκρότημα, διαλέγω το γέλιο.

Η Ελλάδα έχει τα καλύτερα γέλια. Ο κάθε άνθρωπος γελάει τελείως διαφορετικά. Μεγάλα, εκφραστικά γέλια, από το στομάχι, από την κοιλιά και βγάζουν περίεργους ήχους. Χαρά. Ο κόσμος γελάει με το πως γελάει κάποιος άλλος από το κοινό.

Σε όλα είμαστε λίγο πιο loud οι Έλληνες. Το κανονικό μας volume είναι πολύ υψηλότερο από των υπολοίπων.

Εγώ δε γελάω φωναχτά. Έχω αναπτύξει ένα συγκεκριμένο γέλιο αλλά όχι πολύ δυνατό. Έχω περισσότερο το αθόρυβο. Θα με έβαζα στα κανονικά.

Είμαστε 30 stand up comedians στην Ελλάδα. Όσοι χρειάζεται δηλαδή.  Δεν είναι ότι μας ζητάνε και δεν έχουμε. Εμείς πάμε και λέμε “είμαστε και εμείς εδώ”.

To stand up έκανε μια άνοδο, μετά εξαφανίστηκε και μετά ξανανέβηκε, στην Ελλάδα.

Ο λόγος που έχει πάρει τα πάνω του πάλι είναι ότι είναι περισσότεροι αυτοί που το κάνουν. Επίσης είίναι πολύ πιο επηρεασμένοι από το εξωτερικό και υπάρχει κόσμος που έχει μεγαλώσει με απίστευτη πρόσβαση σε κωμωδία εξωτερικού λόγω ίντερνετ, και θέλει να δει κωμωδία. Φυσικά, οφείλεται και στην κρίση. Ο κόσμος έχει ανάγκη από φτηνή διασκέδαση.

Όσο  κλισέ κΙ αν ακούγεται ο κόσμος έχει ανάγκη να βγει να ξεσκάσει χωρίς να χρειάζεται να χαλάσει 300 ευρώ στα μπουζούκια. Αναγκαστικά έχει αλλάξει ο τρόπος που διασκεδάζει.

Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς είναι μπουζούκια. Μου είπαν τη Βίσση μπουζούκι. Είναι αυτό που λέμε, πάμε στα μεγάλα κέντρα; Δε ξέρω.

 

Δεν έχω ιδέα που θα είμαι του χρόνου. Είχα κανονίσει τεράστιο πρόγραμμα το καλοκαίρι και τον Σεπτέμβριο και αναβλήθηκε η μια παράσταση μετά την άλλη, λόγω capital controls και εκλογών.

Έχω σκεφτεί να πάω στην Αμερική. Πήγα το 2011 στο Los Angeles να κάνω παραστάσεις, ήταν πολύ ενδιαφέρον μέρος αλλά ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος.

Ανέβασα τη δεύτερη μου παράσταση, το About Sex, στην Αυστραλία. Πήγε καλά. Τώρα θα παίξω στην Ελλάδα και μετά Αγγλία.

Ψάχνω θεματική για την επόμενη παράσταση μου.

Tώρα θα ανεβάσω το About Sex στην Ελλάδα και θα διερευνώ το θέμα, κυριολεκτικά. Δεν είναι αισχρή η παράσταση.

Επέλεξα τη θεματική του σεξ γιατί είχα μια εντύπωση ότι κάπως έχουμε χάσει τη μπάλα γύρω από αυτό. Είναι παντού και πουθενά. Πλέον έχει αλλάξει το πως το βρίσκει ο ένας τον άλλον, μέσω tinder, παντού…

Νομίζω ότι ο κόσμος δε ξέρει γιατί το κάνει, απλώς το κάνει.

Μ’ αρέσει πάρα πολύ αυτή η παράσταση και τη χαίρομαι. Δηλαδή είναι γεμάτη κομμάτια που λατρεύω. Ιδέες που έχω σκεφτεί και πιο πολύ προβληματισμοί μου. Όχι “έτσι νομίζω και έτσι πρέπει να είναι” αλλά  “εγώ αυτό έχω προσέξει, το έχετε προσέξει και εσείς’;

Έχω αναφορά σε τσόντες, σε social media, για το πως φτάνουμε εκεί και τι κάνουμε όταν είμαστε εκεί.

Το να έχεις μια ολόκληρη παράσταση λειτουργεί καλύτερα στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό πρέπει να σε αγαπάνε πάρα πολύ για να έρθουν να σε δουν μια ώρα ή να πάνε σε φεστιβάλ.

Θέλω να γυρίσω τη “Φέτα με τη Βασίλισσα” και να τη βγάλω online και μετά θέλω να κάνω… το σεξ. Είναι πολύ καλό όνομα παράστασης.

 

Οι άντρες που έχω κάνει σχέση ήταν αξιολάτρευτοι, γλυκύτατοι. Μου στάθηκαν. Με τους περισσότερους έχω καλή σχέση. Το να βρίζεις κάποιον με τον οποίον ήσουν χρόνια, είναι σα να βρίζεις τον εαυτό σου.

Δεν είναι στόχος ζωής να κάνω παιδί. Ποτέ μου δεν ήθελα παιδί έτσι. Μου έχει τύχει να θέλω παιδί του ανθρώπου με τον οποίο είμαι. Παιδί μόνο του, δεν το έχω, δε μου έχει τύχει. Μπορεί να μου τύχει από στιγμή σε στιγμή.

Φίλες αυτή τη στιγμή έχω σε Αγγλία, Ελλάδα και Αυστραλία. Και είναι πολύ τηλεφωνικές φιλίες. Είναι δύσκολο γενικά.

Όποιος βρίζει το Facebook δεν έχει ζήσει μακρυά από αυτούς που αγαπάει. Είναι ο καλύτερος τρόπος επικονωνίας.

Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος δε θα ήθελε δίπλα του μια γυναίκα για την οποία θα ήταν περήφανος και θα την αγαπούσε και θα ήταν μαζί ομάδα.

Με εντυπωσιάζει όταν ο κόσμος λέει “πω πω τι μαλλί”. Εγώ τώρα το έχω συνηθίσει. Είναι ένα μικρό παπλωματάκι.

Τα μαλλιά μου τα σχολιάζουν περισσότερο από ότι άλλο πάνω μου. Πλέον έχουν γίνει σχεδόν σήμα κατατεθέν μου.

Παλιά, στα 15-19 τα ίσιωνα. Στην Ελλάδα στα ισιώνουν. Στην Αγγλία έβλεπαν το μαλλί μου και λιποθυμούσαν.

 

Μερικά σχόλια που έχουν γίνει στο Youtube στην ομιλία μου στο TEDx, σχετικά με το στήθος μου, με κάνουν και γελάω πολύ. Να είστε καλά παιδιά.

Το πιο κάτι πεθαίνεις, είναι εκπληκτική έκφραση. Όπως το τι στον π#$τσο, το λέω συνέχεια.

Νιώθω πολύ ωραία που έχει 1 εκατ. views αυτό το video.  Αλλά, το Youtube είναι ο βόθρος των comments.

Είναι αυτό το τραγικό ότι ως γυναίκα το τι κάνεις θα ‘χει πάντα μέσα την εμφάνιση σου.

Δε με νοιάζει και να παχύνω λιγάκι, μου πήρε πολλά χρόνια να το καταλάβω.

Δε γυμνάζομαι αλλά περπατάω. Στην Αγγλία αυτό ήταν η γυμναστική μου: τρέξιμο τα σκαλιά του σπιτιού μου και μετρό.

Καπνίζω πολύ. Στην Αγγλία έκανα 3 την ημέρα, εδώ κάνω 10.

Όταν ερχόμουν Ελλάδα εστίαζα στο φαΐ. Αυτό μου έλειπε και μου λείπει. Δεν έχω καν κουζίνα μέσα στο σπίτι. Έχω να μαγειρέψω από τότε που άρχισα να ταξιδεύω, από το 2012 δηλαδή. Πριν μαγείρευα πολύ απλά πράγματα.

Ένα πράγμα που μου έλειψε βαθιά, ήταν το σουβλάκι. Έχει πέσει η ποιότητα στο σουβλάκι.  Δε μπορείς να είσαι στην Πλάκα και να πουλάς αυτά τα σκ@τ@ και να λες σουβλάκι με πίτα. Δε θέλω κεμπάμπ, κεμπάπ έχω και έξω!Έχω κάνει σκηνή γι’ αυτό.

Μ’ αρέσει πολύ το φαγητό. Είμαι φοβερά λαίμαργος άνθρωπος. Άμα υπάρχει φαΐ μπροστά συνεχίζω να τρώω ακόμα και αν νιώθω ότι πεθαίνω.

Εγώ θα υποφέρω αν ακριβύνουν οι ντομάτες. Τα λεφτά μου τα ξοδεύω στις ντομάτες.

Το καλοκαίρι έκανα πρώτη φορά διακοπές από το 2011. Πήρα 20 μέρες off.

Σαν την Ελλάδα δεν έχει. Είμαστε καλομαθημένοι. Το κατάλαβα όταν πήγα στην Καραϊβική.  Το ότι γκρινιάζουμε για το Σχοινιά είναι να μας πιάσεις στις σφαλιάρες. Το ότι με μισή ώρα οδήγημα πας και έχεις επιλογή παραλιών, επίσης.

Στο Ναυάγιο στη Ζάκυνθο είναι σαν να κολυμπάς σε ούζο.

Έχω εντυπωσιαστεί από το πόσο μέσα στα ζώδια είναι οι Έλληνες. Μπήκα σε ένα ταξί και  μου κάνει ένας “είσαι της φωτιάς”; Ναι αλλά, τι φάση; Ε εννοείται παίρνω υλικό από τα ταξί.

*H Κατερίνα Βρανά ξεκινά από σήμερα, 2 Οκτωβρίου τις παραστάσεις της με το Gazi Comedy Club στο Θέατρο 104 και θα δείνει το παρόν κάθε Παρασκευή. Επίσης, στον ίδιο χώρο ανεβάζει το ερχόμενο Σαββατοκύριακο τις τελευταίες παραστάσεις του “Φέτα με τη Βασίλισσα” και από 24 Οκτωβρίου, επίσης στο θέατρο 104 ξεκινάει το “About Sex”.